Odpowiedz jako specjalista
WsteczPanicznie boję się całkowitego ograniczenia ruchowego po operacji.
Dzień dobry. Będę mieć niedługo operację wszczepienia endoprotezy biodra z dostępu przedniego.
Ale ponieważ jestem sam, nie mam własnej rodziny, jak i dalszej- brat, siostra, to niestety, ale PANICZNIE SIĘ BOJĘ 99% kalectwa około 1 miesiąca po zabiegu, samej operacji boję się w 25%. Na samą myśl o niepełnosprawności po operacji, ograniczenia itp. MAM "WIELKIE CIARY". Mam nerwicę lękową i nerwicę natręctw. Proszę o pomoc.
PZ
11 miesięcy temu
Beata Matys Wasilewska
Dzień dobry
Operacje zazwyczaj budzą niepokój a świadomość braku wsparcia ze strony najbliższych może dodatkowo go nasilać. Jednakże operacja wszczepienia endoprotezy biodra należy do bezpiecznych operacji i ryzyko odrzucenia implantu jak i powikłań pooperacyjnych jest niewielka.
Warto spojrzeć na ten moment życia jako na szansę na zmianę , która nie tylko może wspomóc sprawność fizyczną ale także otworzyć na nowe relacje. Na bliskie związki na każdym etapie życia jest szansa. Być może ta operacja może stać się ważnym impulsem na dokonanie istotnych zmian w obszarze własnego życia.
Pozdrawiam
Beata Matys Wasilewska
11 miesięcy temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Joanna Łucka
Dzień dobry,
operacja, o której Pan pisze, jest obiektywnie bardzo stresującym przeżyciem. Ingerencje chirurgiczne, zabiegi, operacje, działania medyczne, które wiążą się z oddaniem kontroli za nasze zdrowie w ręce często nieznajomych osób są trudnymi wydarzeniami, którym naturalnie towarzyszy napięcie. Natomiast właśnie z tego względu warto emocje przybliżyć do faktów i omówić swój niepokój z lekarzem - jakie jest realne ryzyko, w tym procentowe, niepowodzenia, jakie mogą być skutki uboczne, na co powinien być Pan przygotowany jako pacjent przed i po takiej operacji.
Myślę, że oprócz rozmowy z lekarzem, zdecydowanie warto udać się po wsparcie psychologiczne, które wskazane jest przy poważniejszych ingerencjach medycznych. Wsparcie można otrzymać podczas darmowych konsultacji np. u niektórych specjalistów na tym portalu (można zaznaczyć taką opcję szukając specjalisty poprzez formularz doboru), podczas prywatnych spotkań także online lub na NFZ (jednak tu zależnie od miejsca należy liczyć się z czasem oczekiwania na wizytę).
Proszę także pamiętać, że jeśli ma Pan zdiagnozowane zaburzenia lękowe i/lub zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, należy bezwzględnie poinformować o tym lekarza prowadzącego oraz anestezjologa. Dobrze byłoby skontaktować się także z lekarzem psychiatrą i sprawdzić, czy nie potrzebuje Pan dodatkowego wsparcia farmakologicznego ze względu na okoliczności.
Z tego, co Pan pisze, rozumiem, że potrzebowałby Pan wsparcia bliskich osób, co jest absolutnie zrozumiałe. Rozumiem, że wsparcie rodziny nie jest możliwe, natomiast otoczenie się w tym czasie znajomymi - choćby z miejsca pracy - podzielenie się swoimi obawami, zaangażowanie się w spotkania czy relacje może wpłynąć bardzo pozytywnie na obniżenie napięcia.
Proszę o siebie zadbać.
Życzę Panu wszystkiego dobrego!
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Łucka
psycholożka
11 miesięcy temu
Zobacz podobne
Bardzo boję się pierwszego badania ginekologicznego. Nie wiem czy przekonam się, by pójść na wizytę. Proszę o pomoc
Dzień dobry. Mam taki delikatny problem który mnie męczy. Nigdy nie byłam u ginekologa. Mam 37 lat. Jestem dziewicą. Muszę się zbadać( ból podbrzusza) . Jestem osobą bardzo wrażliwą i emocjonalną. Nie jestem przyzwyczajona do tego, by ktoś obcy dotykał moich miejsc intymnych . Obecność ciała obcego w odbycie ( badanie przez odbyt, usg) będzie mnie denerwować i nie wiem czy dam radę to wytrzymać, i jak zareaguję będę się denerwować a jeszcze mam astmę i nadciśnienie. Wiem, że to tylko badanie, ale nie wiem czy dam radę tam wejść. Mam 9 października. Ginekologiem jest kobieta. Bliscy mi mówią, że takie badanie to nic strasznego. Dla nich może tak, ale mnie nie rozumieją. Dla lekarzy takie badanie to tylko rutyna, a ja będę to przeżywać. Nie wiem czy będzie delikatna . Chyba będę musiała jakieś leki na uspokojenie wziąć przed badaniem.
Mam dystonię szyjną, mimowolne ruchy głowy, a chcę zrobić prawo jazdy
Mam dystonię szyjną, mimowolne ruchy głowy, a chcę zrobić prawo jazdy, boję się, że nie przejdę badań lekarskich. Czy mogę nie dostać uprawnienia do zrobienia prawa jazdy? Neurolog powiedziała, że nie widzi przeciwwskazań.
Strasznie boję się przerzutów raka. Myśli krążą wokół tego, a ja czuję jak zatruwam darowane życie.
Jestem pacjentką onko -rak piersi. Chorowałam 3lata temu. W tej chwili mam stan przedrakowy przełyku i zmiany w komórkach jelit. Do gastrologa nawet prywatnie ciężko się dostać. Robię co pół roku gastroskopię. Mój problem polega na strachu przed przerzutami z piersi lub zachorowaniem na inny typ raka. Lekarz POZ twierdzi, że moje problemy gastryczne są głównie spowodowane stresem. A jak przełyk boli (a boli ostatnio po każdym posiłku) lub nawiedzają mnie myśli dotyczące metaplazji jelit to nie mogę się od tego lęku uwolnić. Czyli jest to tzw. błędne koło. Onkopsycholog, z którą miałam systematyczny kontakt telefoniczny podczas choroby, stwierdziła, że mam nieleczoną nerwicę lękową. A ja teraz stwierdzam, że mam darowane życie i sobie je zatruwam uporczywymi myślami.
Paniczny lęk o zdrowie i podejrzenia najgorszych chorób. Pomocy!
Witam.Jak sobie poradzić z ciągłym strachem o własne zdrowie? Nie ma dnia, abym nie myślała, a raczej była przekonana o chorobie. Szukam objawów w internecie i wszystko pasuje, potem się mocno stresuje, jestem przekonana, że mam jakąś chorobę,czytam dalej i tak codziennie.Panicznie boję się badań z obawy, że coś wykryją.I naprawdę ciagle coś mnie boli,do tego doszedł duży spadek wagi, a przed nim dolegliwości żołądkowe,bóle,klucie,skurcze,nudnosci,uczucie pełności I zgaga.Pani w aptece poleciła mi Debutir, biorę drugie opakowanie- minęła zgaga, ale pozostałe objawy nie, a doszedł spadek wagi.Wyczytałam o objawach i wskazało na nowotwór, teraz obsesyjnie po kilkanaście razy dziennie się ważę, jak jest mniej niż wczoraj to mam napad lęku i znowu szukam po internecie, a jak waga jest na poziomie z dnia poprzedniego, wmawiam sobie, że przez stres chudne.vAle potem myślę, że to chyba niemożliwe, aby tak przez nerwy z dnia na dzień waga spadała i na nowo mam pewność o okropnej chorobie, stresuje się coraz bardziej.W tym miesiącu myślałam, że nam czerniaka, ale dermatolog powiedział, że nie, potem myślałam, że mam raka migdałka, teraz myślę, że nam nowotwór żołądka lub jelit, bo schudłam i nam objawy.I tak to ciągle wygląda.Nie wiem co mi jest czy naprawdę to jakaś choroba, czy obsesja.Ale obsesja nie powoduje chudnięcia, a choroba już tak. Proszę powiedzieć co nam ze sobą zrobić, bo mam duży kryzys, nie stać mnie na terapię, a badań się boję.Ostatnia morfologia pół roku temu i była ok.Teraz mam tak ogromny strach, a chciałam iść na USG brzucha sprawdzić przyczynę chudnięcia i dolegliwości ,tylko to też kosztuje i ten strach mnie aż paraliżuje. Może dziwnie to brzmi, ale jestem już wyczerpana.
Mam problem ponieważ panicznie boję się lekarzy. Tak bardzo chciałabym zostać matką, ale strach przed ciążą i porodem jest ogromny
Witam. Mam problem ponieważ panicznie boję się lekarzy .. Tak bardzo chciałabym zostać matką ale strach przed ciążą i porodem jest ogromny że nie mogę się przełamać.. Nie wiem co mam robić już. Chciałabym iść do lekarza zbadać się ale nie potrafię się przełamać, pomóżcie proszę ❤️
OCD - Czym jest zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne?
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD - Obsessive Compulsive Disorder), nazywane potocznie nerwicą natręctw to zaburzenie psychiczne, które może znacząco wpłynąć na jakość życia. Jeśli Ty\Twój bliski zmaga się z OCD, warto szukać profesjonalnej pomocy.