WsteczBardzo boję się pierwszego badania ginekologicznego. Nie wiem czy przekonam się, by pójść na wizytę. Proszę o pomoc
X. Julia
Odpowiedz jako specjalista
Kamil Relidzyński
Dzień dobry Pani Julio,
pierwsza wizyta u jakiegokolwiek specjalisty może nieść stres, obawy i silne emocje. Pani obawy i lęk jest zrozumiały. Pytanie czy można się jakoś do tego badania przygotować? Czasami można przed wizytą porozmawiać z ginekolog lub już na samej wizycie wyjaśnić swoją sytuację i opowiedzieć o swoich obawach. Można w inny sposób sprostać tej sytuacji. Specjaliści są po to, aby pomóc. Niezależnie od wieku, sytuacji czy chorób.
W razie czego zawsze można skonsultować się osobiście z psychologiem, tak aby pomógł w poradzeniu sobie z wizytą.
Pozdrawiam
Ego Eimai
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
TwójPsycholog
Dzień dobry, pierwsza wizyta u jakiegokolwiek specjalisty często rodzi lęk i różnego rodzaju obawy, zwłaszcza jeżeli chodzi o badanie dotyczące tak intymnych sfer. Rozumiem, że dodatkowym stresem jest fakt, że jest Pani dziewicą i i perspektywa takiego badania musi wydawać się szczególnie trudna. Pomocna może być rozmowa z psychologiem, lub lekarzem psychiatrą – lekarz ten z kolei może zadbać o Pani komfort przepisując leki wyciszające, obniżające lęk i napięcie, na okoliczność tego badania. Może to być bardzo pomocne zwłaszcza, że w silnym lęku całe ciało paraliżuje napięcie i badanie może być wówczas mniej komfortowe. Zachęcam więc do konsultacji z lekarzem psychiatrą. Pozdrawiam Magdalena Bilińska Zakrzewicz
Zobacz podobne
Od pewnego czasu zmagam się z pewnym problemem. W sumie to jestem osobą dość wrażliwą, zawsze brałam wszystko do siebie – taki mam charakter. Od dłuższego czasu mam już tak, że jeżeli jest sytuacja, że np. siostra rozmawia z mamą przez telefon i jest w pokoju obok, rodzi się we mnie jakiś strach, niepokój, że rozmawiają właśnie o mnie i mówią coś złego. Za każdym razem, jeżeli jest połączenie, siostra odbiera od mamy czy swojego partnera – ja muszę w ukryciu posłuchać tematu rozmowy. Jeżeli mi się nie uda, to przez resztę dnia potrafię rozmyślać, czy to na pewno nie była rozmowa na mój temat. Są też podobne sytuacje, gdy np. wychodzę do toalety, mama z siostrą rozmawiają – załatwiam się bardzo szybko, staram się zachować ciszę w toalecie, aby usłyszeć, na jaki temat jest właśnie ich rozmowa. Ogarnia mnie spory lęk w sytuacji, gdy nagle zaczynają mówić ciszej lub dzieci hałasują i nie jestem w stanie nic zrozumieć. Ciągle są we mnie te obawy, że będą mnie obmawiać. Dodam, że kilka razy usłyszałam, jak mama z siostrą o mnie mówiły, gdy ja np. w tym czasie byłam w toalecie – mama coś tłumaczyła siostrze, że zrobiła coś lepiej ode mnie itp. Poczułam wtedy przykrość. Od tego czasu nie umiem opanować strachu przed tym, że będę obgadywana, gdy wyjdę. Jak sobie z tym poradzić, by nie odczuwać aż tak silnego lęku za każdym razem?
