WsteczJak odzyskać poczucie wartości gdy inni nas wyręczają?
Dlaczego wszyscy ze wszystkiego mnie wyręczają?
Dzień dobry, Od dłuższego czasu obserwuję takie zjawisko praktycznie wszędzie: na uczelni, w pracy, w domu.
Za cokolwiek się nie zabiorę, nagle pojawia się ktoś (kierownik, chłopak, matka), odsuwa mnie od zadania i zaczyna wykonywać je sam. Raz nawet usłyszałam od kogoś, że źle mieszam łyżką i on to zrobi za mnie. Dość mocno wpływa to na moje poczucie wartości i sprawczości. Coraz więcej rzeczy odpuszczam, bo przecież i tak nie dam rady czegoś dobrze zrobić i ktoś będzie musiał po mnie coś poprawiać.
Czuję, że nie ma rzeczy, w której mogę być choć trochę dobra i bardzo mnie to frustruje. Nawet jak staram się dawać z siebie wszystko, potem i tak okazuje się, że to za mało.
Zaczęłam postrzegać się jako bezużyteczną osobę, która marnuje tlen, wydaje mi się, że nie wnoszę swoją obecnością nic użytecznego i pojawiają się też myśli, że świat zyskałby, gdyby mnie na nim nie było. Żyję w dużym lęku, że nie spełnię oczekiwań, jakie są we mnie pokładane, cały czas o tym myślę i nie mogę odpuścić. Nie bardzo wiem, jak sobie z tym poradzić, jak rozwiązać problem, czuje się z tym wszystkim naprawdę źle. Pozdrawiam i bardzo proszę o konstruktywne porady
E
Odpowiedz jako specjalista
Martyna Jarosz
Dzień dobry
To, co Pani opisuje, może być bardzo frustrujące i wpływać na poczucie własnej wartości.
Warto porozmawiać z osobami, które Panią wyręczają.
Proszę im powiedzieć, jak się Pani czuje, kiedy ktoś przejmuje Pani zadania. Można powiedzieć np.: "Czuję się zniechęcona, gdy ktoś przejmuje moje zadania. Chciałabym mieć szansę wykonać je sama i nauczyć się na własnych błędach."
Warto też wyraźnie określić swoje granice i komunikować je innym.
Jeśli ktoś próbuje Panią wyręczyć, grzecznie, ale stanowczo trzeba powiedzieć, że chce to Pani zrobić samodzielnie.
Warto skupić się na małych zadaniach, które może Pani wykonać samodzielnie. Sukcesy w tych drobnych zadaniach mogą pomóc w odbudowie pewności siebie.
Proszę sobie przypomnieć o swoich sukcesach i mocnych stronach. Warto powtarzać pozytywne afirmacje, takie jak "Jestem kompetentna" czy "Potrafię wykonać zadania".
Jeśli powyższe nie pomogą - proszę rozważyć rozmowę z terapeutą, który pomoże Pani w pracy nad poczuciem własnej wartości i asertywnością.
Praca nad tymi aspektami może pomóc w odzyskaniu poczucia własnej wartości i sprawczości.
Proszę pamiętać - jest Pani wartościową osobą, która zasługuje na szacunek i wsparcie.
Trzymam mocno kciuki!
Martyna Jarosz
psycholog
Emilia Jędryka
Pani E,
Bardzo dziękuję, że Pani napisała i podzieliła się swoimi odczuciami. Czytając to, co Pani opisuje, czuję, jak bardzo ta sytuacja wpływa na Pani samopoczucie i jak może być frustrująca. Często, gdy inni przejmują nasze zadania, może rodzić się wrażenie, że nasze wysiłki nie są wystarczające – to naprawdę trudne uczucie.
Chciałabym zacząć od zapytania: czy zdarzyły się w ostatnim czasie sytuacje, w których udało się Pani coś zrobić samodzielnie, bez ingerencji innych? Nawet jeśli to była drobna rzecz – ugotowanie obiadu, napisanie pracy na uczelnię czy dokończenie jakiegoś zadania w pracy? Takie momenty mogą być dobrym punktem wyjścia do zobaczenia swoich możliwości i kompetencji, które w Pani z pewnością są – tylko być może przytłumione przez działania innych.
Mam też taką myśl, że może te osoby, które przejmują Pani zadania, działają z dobrymi intencjami – chcą pomóc, zaoszczędzić Pani czasu czy wysiłku. Ale jednocześnie ich zachowanie może nieświadomie wysyłać sygnał, że Pani pomoc lub praca nie jest potrzebna. Czy czuje Pani, że mogłaby z nimi o tym porozmawiać?
Na koniec chciałabym zapytać, czy jest w Pani codzienności coś, co Pani lubi robić, co sprawia Pani przyjemność, niezależnie od oceny innych? Może to być coś drobnego, jak rysowanie, spacer czy czytanie książek. Takie chwile są ważne, bo pomagają oderwać się od oczekiwań i dać sobie przestrzeń na bycie sobą.
Proszę pamiętać, że to, jak Pani się teraz czuje, to tylko etap. Ma Pani prawo do swoich emocji i do tego, by szukać własnych rozwiązań – bez presji bycia idealną. W tym może pomóc Pani specjalista od zdrowia psychicznego.
Pozdrawiam serdecznie,
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
W mojej rodzinie gdzieś do skończenia 6 lat ojciec pił, a pod wpływem alkoholu wyzywał matkę od dziwek, że go zdradza i ją bił. Później go nie było, gdy siostra się wyprowadziła wszystkie winy spływały na mnie. Za każdym razem byłam obwiniana o wszystko, co zrobiłam to było źle a czego nie zrobił
Dzień dobry,
Od 10 lat mam ciągle nawracającą się depresję.
Jestem ciągle zmęczona … wszystkim. Mam leki, psychiatrę … już trzeciego. I znowu od 4 miesięcy jest bardzo źle, gorzej niż zwykle, mimo że chodzę na terapię 2 x w miesiącu i biorę leki. Jestem strasznie zmęczon
Witam, mój syn jest w złym stanie psychicznym i fizycznym, ma 17 lat prawie nic nie je, ciągle płacze albo jest zły.
Mówi, że nie chce mu się żyć, że nie ma kolegów, nic go nie interesuje, jest smutny, ale też chamski, wulgarny.
Straszy, że odbierze sobie życie. Nie chce pójść do ps
Od jakiegoś czasu zmagam się z dwubiegunowym zaburzeniem nastroju i czuję, że moje życie to istny rollercoaster emocjonalny. Gdy jestem w euforii, podejmuję spontaniczne decyzje, które w chwilach depresji wydają się katastrofalne.
Staram się zrozumieć, jak utrzymać równowagę emocjona
Czasami czuję, że ta cała izolacja, której każdy z nas musiał doświadczyć, wpłynęła na mnie bardziej, niż się spodziewałam. Byłam zawsze osobą towarzyską, ale zamknięcie w czterech ścianach sprawiło, że poczułam wielką samotność, a z nią przyszła depresja. Nadal każdy dzień ciągnie się w nieskońc
Pracowałam przez kilka lat w zawodzie medycznym.
Mam 33 lata. Zostałam tak zgnojona przez lekarzy, że popadłam na pół roku w depresje i z uśmiechniętej dziewczyny zrobił się wrak. Lekarze to potwory, narcyze i praca z ich humorami jest męką. Wszystkie osoby, które znam, mają takie sa
Kiedy nadchodzi zima, zawsze zauważam, że zmienia się nie tylko pogoda, ale i moje samopoczucie.
,,Sezonowe'' zaburzenia nastroju, o których często czytałam, chyba naprawdę mnie dotykają. Coraz częściej mam problem, by wstać z łóżka rano, wieczorami czuję, że przygniata mnie jakaś dz
Dzień dobry,
Chciałabym zasięgnąć opinii innych osób, które znają ten temat doskonale. Na początku października zaczęłam spotykać się z chłopakiem, który po około 3tyg powiedział mi, że ma depresję. Do tego momentu codziennie pisał i rozmawialiśmy.
Po wyznaniu tego konta
Dlaczego ciągle rezygnuję, wycofuję się i unikam trudności? Cztery razy zmieniałam szkołę średnią, a dwa razy studia. Próbowałam podejmować różne aktywności, na przykład zajęcia sportowe, ale po pierwszym razie szybko rezygnowałam. Chodziłam kiedyś przez kilka miesięcy na terapię, jednak również
Witam,
mam problem po rozstaniu z moim narzeczonym, niestety to on podjął taką decyzję.. Ponieważ nie chciałam po ślubie mieszkać z jego rodzicami, nie czułam się u niego w domu szczęśliwa, czułam się wiecznie upokarzana i kimś gorszym, szczególnie przez jego ojca, który niejednokrotnie mn
Długotrwała choroba i śmierć partnera oraz setka innych problemów. Pięć miesięcy temu zmarł mężczyzna, z którym przez 11 lat byłam w związku. Nie była to śmierć nagła – właśnie mija druga rocznica od dnia, w którym dostał udaru.
Stało się to w mojej obecności i było to dla mnie stras
Witam,
Jestem mężczyzną w wieku 32 lat. Dodaję ten wpis z poczuciem całkowitej bezradności. Na portalu randkowym poznałem wartościową kobietę (ma 26 lat), skończyła studia magisterskie, ma dobrą pracę i mnóstwo pozytywnej energii.
Mieliśmy wspólne poglądy i zainteresowania, by
Witam, leczę się od 2 lat na depresje i biorę leki deprexolet I fluxemed. Czy mogę brać ashwagandha?
(bardzo przepraszam, że tak się rozpisałam. Może nie będzie chciało się komuś tego czytać, ale potrzebuję pomocy )
Witam,
mam za 3 miesiące 17 lat i mam problemy z agresją, jakieś działania impulsywne, pustkę derealizacja itp i straszne lęki. Chciałabym napisać o tych lękach,
TW samookaleczanie.
Nie wiem, jak mam porozmawiać z moimi rodzicami o tym, że się tnę.
Robię to od 2 lat, zaczęłam robić to z ciekawości i zakończyło się na tym, że gdy jestem czymś bardzo przytłoczona, zaczynam to robić. Nie robię tego jakoś często, ale teraz zdarza się to częściej
Zwracam się z pytaniem odnośnie do mojego zachowania, które jest dla mnie niezrozumiałe.
Często doświadczam z tego powodu mętliku w głowie i natrętnych myśli. Chodzi o moje relacje z ludźmi.
Mam 16 lat, chodzę do szkoły średniej.
Całe życie miałam koleżanki, a w z
Witam,
chcę wiedzieć, co mówią te objawy czy to jakieś zaburzenie? Borderline? Depresja?
Nie, że chcę diagnozy, po prostu z ciekawości chcę opinii doświadczonych psychologów itp.
Jak z państwa strony to wygląda?
Objawy z tekstu:
1. Psychi
Mam 16 lat i odczuwam głębokie uczucie pustki oraz dezorientacji, które towarzyszy mi na co dzień. Często czuję się zagubiona, nie wiedząc, gdzie się znajduję ani kim naprawdę jestem, co wprowadza mnie w stan frustracji i zniechęcenia. Zmagam się z problemami z agresją, które przejawiają się w sk
Ostatnio czuję się przytłoczony emocjami, z którymi przyszło mi się zmierzyć po narodzinach dziecka. Wydawało mi się, że będę potrafił poradzić sobie z nową rolą i odpowiedzialnością, ale rzeczywistość okazała się znacznie trudniejsza. Czuję się przygnębiony, a moje nastroje zmieniają się jak w k