Jak radzić sobie z codziennymi wyzwaniami przy chorobie Parkinsona?
W ostatnich tygodniach coraz mocniej odczuwam trudności, związane z codziennym funkcjonowaniem, a wszystko to przez moją chorobę Parkinsona. Proste rzeczy, jak zrobienie herbaty czy zapięcie guzików, stały się dla mnie nie lada wyzwaniem.
Staram się jak mogę, robię wszystko, co radzili inni - Np planuję z wyprzedzeniem i ustalam rutyny, ale bywa, że czuję się przytłoczony, gdy coś idzie nie tak, jak zaplanowałem.
Czy są jakieś konkretne metody, które mógłbym wdrożyć, aby zminimalizować skutki choroby? Myślę też, czy warto byłoby rozważyć terapie.
Z góry bardzo dziękuję za Waszą pomoc i porady.
Andrzej

Anna Gwoździewicz
Panie Andrzeju,
mogę jedynie podejrzewać, jak wiele wysiłku i determinacji wymaga codzienne funkcjonowanie osoby z chorobą Parkinsona. To choroba przewlekła, która ma swoje gorsze i lepsze dni, a pewnych objawów nie da się w pełni kontrolować, nawet przy najlepszym leczeniu. Akceptacja tego faktu może być trudna, ale jest ważnym krokiem, by żyć z większym spokojem.
Są dni, kiedy objawy choroby mogą się nasilać, a frustracja narasta. W takich momentach dobrze jest powiedzieć sobie: „To jeden z tych dni. Mogę odpocząć i spróbować jutro. To nie przekreśla tego, co udało mi się osiągnąć wcześniej”. Planowanie i rutyny, o których Pan wspomina, są bardzo pomocne, ale ważne jest, by mieć w nich przestrzeń na zmiany.
Jeśli coś pójdzie nie tak, proszę spróbować pomyśleć: „Nie wszystko musi być idealne, wystarczy, że zrobię tyle, ile dam radę”. Ustalić priorytety i odpuścić to, co mniej ważne, jeśli to potrzebne, pielęgnując jednocześnie w sobie poczucie samowspółczucia.
Ćwiczenia oddechowe mogą pomóc złagodzić napięcie.
Warto też skupiać uwagę na jednej czynności w danym momencie (tzw. mindfulness), np. podczas robienia herbaty koncentrować się na zapachu, dźwięku wody, dotyku kubka – zamiast martwić się o to, co będzie dalej. Wizualizacja zaś pomaga aktywować obszary mózgu odpowiedzialne za ruch, co wspiera motorykę. Polega na wyobrażaniu sobie, jak wykonujemy ruch krok po kroku, zanim go wykonamy, np.: „Najpierw sięgam po kubek, potem go podnoszę i przekładam do ręki” (najlepiej połączyć wizualizację z oddechem, aby uspokoić ciało).
Niektórych trudności związanych z chorobą nie można przeskoczyć. Ważne jest, aby Pan pamiętał, że nie da się być doskonałym, ani pokonywać wszystkiego na raz.
Zrobić tyle, ile się da danego dnia – to już jest ogromny sukces. W tym wszystkim nie jest Pan sam – wsparcie specjalistów może sprawić, że te najtrudniejsze momenty staną się łatwiejsze do zniesienia. Terapia psychologiczna pomaga lepiej radzić sobie z emocjami, które towarzyszą chorobie. Rozmowy z psychologiem mogą też dostarczyć narzędzi do akceptacji gorszych dni i wzmacniania siły psychicznej. Szczególnie nurt terapii akceptacji i zaangażowania (ACT) mógłby być pomocny, ponieważ uczy akceptacji trudności, których nie można wyeliminować oraz skupiania się na wartościach, które nadają życiu sens. Może warto znaleźć w swojej okolicy lub online psychologa/psychoterapeutę pracującego w tym nurcie?
Również dostosowanie otoczenia do swoich potrzeb może być w pewnym stopniu pomocne – istnieje wiele narzędzi, które mogą ułatwić codzienne czynności, np. kubki z uchwytami dla osób z drżeniem rąk, specjalne przyrządy do zapinania guzików czy aplikacje przypominające o zadaniach.
Zamiast zapięć guzików można w miarę możliwości wybierać ubrania na zamek czy zakładane przez głowę.
Ćwiczenia fizyczne dopasowane do możliwości osoby z chorobą Parkinsona mogą poprawić koordynację, równowagę i ogólną sprawność, ale jest to już działka fizjoterapeuty, a nie psychologa :)
Wsparcie bliskich jest niezwykle ważne w radzeniu sobie z chorobą Parkinsona. Jeśli ma Pan wsparcie rodziny i/lub przyjaciół, może warto wprowadzić elementy wspólnego planowania dnia? Ustalić konkretne momenty w ciągu dnia, kiedy ktoś mógłby Panu pomóc (np. podczas posiłków, zakupów) i rozdzielić obowiązki w sposób, który nie sprawia, że czuje się Pan zależny, ale który daje przestrzeń na autonomię.
Natomiast jeśli brak jest bezpośredniego wsparcia rodziny, warto znaleźć sposoby na zbudowanie sieci wsparcia w inny sposób – np. wśród grup wsparcia dla osób zmagających się z chorobą Parkinsona czy fundacjami, które często współpracują z wolontariuszami chętnymi do pomocy :)
Proszę pamiętać, że Pana wartość nie zależy od tego, ile rzeczy uda się Pani zrobić pomimo choroby. Parkinson to tylko jedna z części Pana życia, ale nie jest czymś, co Pana definiuje jako człowieka. Pana determinacja, aby szukać rozwiązań i radzić sobie na co dzień, pokazuje, jak silnym jest Pan człowiekiem.
Pozdrawiam ciepło i życzę wszystkiego dobrego,
psycholog Anna Gwoździewicz

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Dzień dobry, Jestem studentką pierwszego roku medycyny, mam 19 lat i ADHD (zdiagnozowane od niedawna). Jestem też kinestetykiem i w dużo mniejszym stopniu wzrokowcem.
1. Czy uczelnie medyczne mają jakieś dostosowania dla takich ludzi jak ja? Jak tak, to jakie konkretnie i w czym mogą
Witam, czy osoba z ilorazem inteligencji 60-65, jest w stanie nauczyć się czytać, pisać, liczyć oraz wykonywać obowiązki dnia codziennego?
Witam. Mam 28 lat i według siebie powinienem był zostać odroczony od obowiązku szkolnego, ale nie zostałem. Przeglądając swoje dawne opinie z poradni, to na początku zerówki jak zostałem zbadany, to wypadłem negatywnie ze względu na znacznie obniżoną koncentrację i niedojrzałość emocjonalną, jest
Bezsenność mnie dobija, odkąd zdiagnozowali u mnie Parkinsona. Niby wiem, że to typowe przy tej chorobie, ale no błagam, kto może tak funkcjonować?! Próbowałam medytacji, relaksacji, liczenia owiec, cokolwiek – a efekt? NIC. Budzę się w środku nocy, a potem leżę, patrzę w sufit i wkurzam się, że
Oglądam, jak ktoś mi bliski zmaga się z Alzheimerem, i to naprawdę niszczy mnie od środka. Widzę, jak jego pamięć zanika, jak co chwilę się gubi, a ja nie wiem, czy cokolwiek mogę zrobić.
Zaczyna zapominać, kim jest.
Czy mogę mu jakoś pomóc? Czytałam coś o technikach reminisce
Mam problem z neuropatią obwodową i powiem Wam, że to koszmar. Każdy dzień to walka – ból, brak czucia w rękach i stopach. Nawet tak prosta rzecz, jak pisanie na klawiaturze jest dla mnie wyzwaniem, bo litery uciekają, palce odmawiają współpracy. Chodzenie to też dramat – czuję się, jakby moje st
Od udaru zmagam się z trudnościami w mówieniu i rozumieniu języka. Każda rozmowa to wyzwanie – często nie mogę znaleźć właściwych słów, co strasznie mnie frustruje. Czuję, że to wpływa na moje relacje z ludźmi i pewność siebie. Czasem mam wrażenie, że łatwiej jest unikać rozmów, niż zmagać się z
Dzień dobry
czy ktoś tutaj też zmaga się z migreną? Mam wrażenie, że ona rządzi całym moim życiem. Ataki bólu są tak silne, że nie jestem w stanie normalnie funkcjonować – nie tylko odwołuję plany, ale czasem muszę brać wolne w pracy. Czuję się z tym strasznie bezradna i sfrustrowana, bo b
Przez ostatnie miesiące walczę z nowym wyzwaniem - wspieraniem mojego dziecka, które ma zdiagnozowane ADHD. Sytuacja jest dla mnie zupełnie nowa i mam wrażenie, że bez wsparcia specjalisty nie dam rady dowiedzieć się, jak najlepiej pomóc mojemu maluchowi radzić sobie z emocjami i trudnościami wyn
Od jakiegoś czasu czuję, że codzienne zmęczenie przejmuje kontrolę nad moim życiem. Mam stwardnienie rozsiane i wiem, że to część tej choroby, ale czasami mam wrażenie, że moje zasoby energii to jakaś niewidzialna bateria, która ciągle jest na czerwono. Nawet takie zwykłe rzeczy, jak wstanie z łó
Witam, mając lekkie upośledzenie umysłowe, dostałbym orzeczenie o niepełnosprawności czy dopiero przysługuje od stopnia umiarkowanego? Dodam, że normalnie funkcjonuje, pracuję, wykonuje codzienne obowiązki - sprzątanie gotowanie robienie zakupów opłacanie rachunków itp.
Zadaję to pyt
Mam od miesiąca 16 lat i mam wrażenie, że jestem ciężarem dla mojej rodziny. Staram się każdemu chyba na siłę pomóc, starszej siostrze, tacie, mamie. Staram się pomóc też w życiu rodzinnym np. robieniu zakupów, sprzątaniu. Staram się być wsparciem (psychologiem) rozumieć innych ich problemy i tru
Codzienne zmagania z epilepsją to dla mnie spore wyzwanie, szczególnie gdy myślę o nieprzewidywalnych napadach.
Napady pojawiają się, kiedy najmniej się spodziewam, co czasem wywołuje we mnie poczucie niepewności i strachu.
Zawsze staram się mieć przy sobie notatkę z instrukcj
Witam, kiedyś w szkole zdiagnozowano u mnie lekką niepełnosprawność intelektualną i miałem kształcenie specjalne, wydłużony czas pracy itp. Teraz jak jestem dorosły, to coś z tego tytułu mi się należy? Orzeczenie o niepełnosprawności lub renta? Dodam, że normalnie pracuje, nie mam innych chorób w
Witam, mam pytanie w sprawie niepełnosprawności intelektualnej w stopniu lekkim.
Podczas ostatniego spotkania z moim przyjacielem postanowił on wyjawić mi swój sekret, że jest niepełnosprawny umysłowo w stopniu lekkim. W pierwszej chwili pomyślałem, że sobie żartuję, ponieważ lubi żartować
Witam,
uczęszczałem trzykrotnie do poradni psychologiczno- pedagogicznej z powodów problemów z nauką.
Za pierwszym razem mój iloraz inteligencji mieścił się w normie intelektualnej, natomiast za drugim wynik wskazywał granicę upośledzenia umysłowego.
Za trzecią próbą, która b