Jak radzić sobie ze stresem i wypaleniem zawodowym w wymagającym środowisku pracy?
Pracuję w naprawdę wymagającym środowisku, gdzie tempo jest szalone, a wymagania ciągle rosną. Coraz częściej czuję, jak dopada mnie chyba wypalenie zawodowe.
Codzienny stres związany z obowiązkami i ogromną presją zaczyna mnie przytłaczać.
Zmęczenie, brak motywacji i problemy z koncentracją to teraz moja codzienność. Zastanawiam się, jak sobie radzić ze stresem, który nie daje mi spokoju. Boję się, że jeśli nic z tym nie zrobię, moje zdrowie psychiczne może się załamać.
Będę wdzięczny za wszelkie wskazówki, jak sobie radzić w tej sytuacji.
Andrzej

Agata Gieryn
Panie Andrzeju,
Oznaki wypalenia zawodowego, takie jak zmęczenie, brak motywacji i trudność z koncentracją są pewnego rodzaju hamulcem bezpieczeństwa, przy pomocy którego nasze ciało i emocje dają nam do zrozumienia, że już dłużej nie dają rady funkcjonować w dotychczasowy sposób.
To czas, żeby się zatrzymać i poczuć, czego Panu brakuje w życiu i czy Pana potrzeby są zaspokajane?
Czasem już sama chwila oddechu i refleksji potrafi być dużym krokiem ku zmianie. To, że Pan napisał tutaj, jest już początkiem tej drogi. Z mojego doświadczenia w pracy z osobami doświadczającymi wypalenia wynika, że czasem trudno im jest skontaktować się z potrzebami, czasem mają poczucie utknięcia i braku możliwości wyjścia z danej sytuacji, chociaż ono zawsze jest (niekoniecznie widoczne na pierwszy rzut oka).
W tym pomaga pomoc specjalisty - psychologa albo psychoterapeuty. Świeże spojrzenie na Pana sytuację i możliwość otrzymania emocjonalnego wsparcia mogą być przewodnikiem i motorem ku zmianie.
Powodzenia!

Dorota Żurek
Wypalenie zawodowe, zmęczenie, brak motywacji i problemy z koncentracją to sygnały, które mogą wskazywać na przeciążenie, brak równowagi w życiu lub potrzebę zmiany w podejściu do pracy i odpoczynku. Warto się zastanowić, co jest głównym źródłem problemu: nadmiar obowiązków, brak satysfakcji z pracy, czy może inne problemy życiowe. Bardzo ważne jest, by potrafił Pan odcinać się od pracy i znaleźć sposoby, które zregenerują Pana układ nerwowy, pozwolą się zrelaksować.
Tutaj mogą być pomocne różne techniki oddechowe, ćwiczenia uważności (Mindfulness), aktywność fizyczna, która pozwoli rozładować napięcie fizyczne i psychiczne.
Sposobów na poradzenie sobie z wypaleniem zawodowym jest dużo, tylko trzeba poszukać tych, które będą odpowiednie dla Pana. Proszę też nie zapominać o wsparciu społecznym, rozmowy z bliską osobą, czy konsultacja z psychologiem mogą pomóc w znalezieniu właściwych sposobów na redukcję stresu.
Pozdrawiam,
Dorota Żurek psycholog

Paweł Cisowski
Dzień dobry Panie Andrzeju
Pisze Pan o stresie i o tym, że jest w Panu lęk odnośnie do jego wpływu na Pana zdrowie psychiczne.
Przede wszystkim warto zdać sobie sprawę, że stres ma swoje pola rażenia, a są nimi nasze myśli, emocje, nasze ciało oraz zachowanie. Na poziomie myśli mogą pojawiać się różnego rodzaju przekonania (np. "wymagania ciągle rosną", "tempo jest szalone", "nie wiem, czy sobie poradzę", "moje zdrowie psychicznie może się załamać"), lecz także ogólne obniżenie funkcji poznawczych - chociażby wspomniane przez Pana problemy z koncentracją. Na poziomie emocji może pojawić się lęk, ogólnie obniżony nastrój, ale też brak motywacji rozumiany jako zniechęcenie, zrezygnowanie, czasami może też dochodzić smutek, złość, żal. Na poziomie ciała oprócz wspomnianego przez Pana zmęczenia dość często pojawiają się różnego rodzaju bóle somatyczne (głowy, brzucha), wzrasta ciśnienia krwi, przyspieszone tętno.
Na poziomie zachowania najczęściej występującymi objawami stresu są unikanie kontaktu z ludźmi, dezorganizacja, bierność, ale niekiedy również, zaniedbywanie obowiązków, nadużywanie substancji psychoaktywnych - wszystko po to, żeby regulować swój stan emocjonalny.
Biorąc pod uwagę powyższe pola rażenia, należy zadać sobie pytanie, na którym z nich najczęściej ulegam negatywnym skutkom stresu. Warto też się zastanowić, z którym z tych poziomów ma się najlepszy kontakt - czy to, co dzieje się na poziomie ciała, czy może myśli itd. Następnie w zależności od konkretnego poziomu dostosowujemy wybrane techniki, które mają na celu pomoc w redukcji stresu.
Jeśli chodzi o myśli, pomocne będą wszelkie techniki oczyszczające umysł, medytacje, kontemplacje, trening uważności (bycia tu i teraz), zmiana przekonań i uelastycznianie myśli. Na poziomie emocjonalnym pomoc mogą stanowić, chociażby różnego rodzaju wizualizacje.
Na poziomie ciała pomocne są przede wszystkim techniki oddechowe, trening Jacobsona, autogenny Schultza oraz aktywność fizyczna, czy też joga.
W ramach poziomu zachowania warto wdrożyć techniki asertywne, techniki organizacji czasu, planowania proaktywnego, konfrontacji z lękiem.
Pozdrawiam
Paweł Cisowski
Psycholog | Psychoterapeuta poznawczo-behawioralny w trakcie szkolenia | Terapeuta EMDR

Beata Matys Wasilewska
Dzień dobry,
W pierwszej kolejności dobrze by miał osobę blisko siebie, z którą może porozmawiać na tematy pana stresujące.
Gdyby nie mógł pan od bliskich liczyć na takie wsparcie, warto rozważyć współpracę w psychoterapeutą.
Rozmowa i możliwość swobodnego wyrażanie emocji pozwala zdystansować się do wielu tematów i pozwala odzyskać energie do wprowadzania zmian.
Codzienne funkcjonowania przestrzeni gdzie jest duża presja, odpowiedzialność i dyspozycyjność oraz decyzyjność wymaga bardzo dużej dbałości o higienę życia. A do niej zalicza się regularny sen, zdrowe zbalansowane posiłki, ruch i przestrzeń niezwiązane z pracą zawodową, czyli hobby, rodzina, medytacja, relaksacje itp.
Warunkiem ważnym w zdrowiu psychicznym jest umiejętność budowania asertywnych relacji i poczucie, że swoje zadania zawodowe wykonujemy w zgodzie z sobą i z własnymi możliwościami. Tutaj często zachodzi do utracania balansu ze względu na krytykę i presje przełożonych, poczucie żalu, złości czy zawodu ze współpracy z innymi, nierealnie oczekiwania firmy itd. Dlatego praca psychoterapeutyczna w tym zakresie jest niekiedy niezbędna by zdrowie psychiczne nie załamało się.
Pozdrawiam
Beata Matys Wasilewska

Emilia Jędryka
Panie Andrzeju,
to, co Pan opisuje, wskazuje na objawy wypalenia zawodowego, które rzeczywiście może mocno wpłynąć na zdrowie psychiczne i fizyczne. Proszę zacząć od małych kroków, by złagodzić ten stres. Spróbować wyznaczać sobie krótkie przerwy w ciągu dnia na oddech czy krótki spacer, a także oddzielić czas pracy od czasu dla siebie. Bardzo pomocne bywa też rozmowa z zaufaną osobą lub specjalistą, aby znaleźć konkretne strategie radzenia sobie z obciążeniem. Jeśli ma Pan możliwość, proszę zastanowić się nad delegowaniem części obowiązków lub bardziej realistycznym ustalaniem priorytetów.
Proszę pamiętać, że dbanie o siebie to nie luksus, ale konieczność.
Pozdrawiam serdecznie

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Od paru miesięcy pracuje na magazynie, dosyć dużym, pracuje tam około 300 osób, są tam 4 działy, jest też restauracja, na której jemy obiady. Jadłem sobie spokojnie i nagle spotkałem się wzrokiem z taką dziewczyną, jak w jakimś filmie.
Kolejnego dnia siedziała w tym samym miejscu ja równie
Dzień dobry, Jestem studentką pierwszego roku medycyny, mam 19 lat i ADHD (zdiagnozowane od niedawna). Jestem też kinestetykiem i w dużo mniejszym stopniu wzrokowcem.
1. Czy uczelnie medyczne mają jakieś dostosowania dla takich ludzi jak ja? Jak tak, to jakie konkretnie i w czym mogą
Mam problem z lękiem przed rozczarowaniem innych.
W codziennym życiu bardzo ciężko mi funkcjonować tak jakbym tego chciał. Nie potrafię się nie przejmować zdaniem innych, jestem bardzo wrażliwy i delikatny. Zawsze staram się zadowalać innych kosztem swojego samopoczucia oraz zdrowia.
Dzień dobry, Od czerwca nie mogę przełamać się i pojechać na konsultacje do pani dziekan. W czerwcu skrytykowała mnie, mówiąc, że źle postąpiłam, pisząc prośbę o pomoc do pełnomocnika ds studentów dodam tylko, ze do niej tez napisałam, opisując mój problem. Niedługo czeka mnie spotkanie z nią, bo
Witam. Mam 28 lat i według siebie powinienem był zostać odroczony od obowiązku szkolnego, ale nie zostałem. Przeglądając swoje dawne opinie z poradni, to na początku zerówki jak zostałem zbadany, to wypadłem negatywnie ze względu na znacznie obniżoną koncentrację i niedojrzałość emocjonalną, jest
Dzień dobry, aktualnie nie mam pracy.
Uczę się niemieckiego od 2,5 roku. Pomyślałam, aby wyjechać do pracy Austria na 2 miesiące. Podszlifuje niemiecki oraz zarobie trochę kasy. Ale męczy mnie to, że muszę zostawić dzieci z tatą. Syn ma 17 lat mieszka w tygodniu w internacie, bo tren
Dzień dobry.
Czy osoba, która przeszła depresję, z punktu widzenia medycznego jest już osobą zdrową psychicznie?
Czy osoba taka ma możliwość służby w policji/wojsku?
Bardzo proszę o wsparcie. Pracuję w czteroosobowym zespole, jestem najmłodsza pod względem stażu i doświadczenia.
Mój szef jest co prawda bardzo miły, ale od jakiegoś czasu czepia się, że za wolno pracuję. Stworzył jakieś tabelki, w których zapisujemy godziny pracy. Jestem dokładna i
Mam wrażenie, że utknęłam w jakimś błędnym kole, bo każda decyzja zawodowa, nawet ta najmniejsza, wywołuje u mnie totalny stres. Serio, wysłanie maila albo zgoda na projekt potrafią być dla mnie jak misja niemożliwa. Boję się, że jedna zła decyzja może rozwalić wszystko – karierę, przyszłość, cał
Presja w pracy, związana z moim perfekcjonizmem, staje się coraz większa. Zawsze miałem wysokie wymagania wobec siebie, ale teraz czuję, że to po prostu mnie zżera. Każdy najmniejszy błąd powoduje, że czuję się jak kompletny nieudacznik i mam wrażenie, że wszyscy wokół mnie, mnie oceniają. To zup
Oszukał mnie zleceniodawca. Jego oszustwo doprowadziło mnie do biedy, załamania nerwowego, myśli samobójczych, konieczności brania leków. Nie wiem, co zrobić, aby wyrównać tę sprawiedliwość, aby załagodzić moje poczucie krzywdy, smutek, ból? On sobie żyje w bogactwie, ja głoduję.
Nie
Jestem 30 latkiem i zawodowo zajmuje się jazdą od 8 lat.
Od roku mam lęki związane z pracą kierowcy.
Odnoszę wrażenie, że zjadę ze swojego pasa, wjadę w głęboki rów i będę mieć kłopoty z tym związane. Dodatkowo mam lęk przed jazdą po wysokich mostach, wiaduktach.
Moi rodzice nigdy nie pozwolili mi się rozwijać. Szkoda było na mnie kasy, nie mogłam uczyć się języka, a też było dużo przemocy i miałam problem ze skupieniem. Mam 39lat i czuję się jak nikt. Nie osiągnęłam nic. Nie mam rodziny. Próbowałam 300 razy coś zrobić i nigdy nie nie wybiłam. Jestem zmęc
Czuję, że coś jest nie tak w tej pracy, naprawdę nie wiem, jak sobie z tym poradzić. Mam wrażenie, że ludzie mnie tam nie szanują, jakby moje zdanie się w ogóle nie liczyło.
Czasami coś zaproponuję, a oni to olewają, a potem ktoś inny powie to samo i nagle wszyscy są zachwyceni. 
Ostatnio mam wrażenie, że stres dosłownie mnie zjada. Praca, która kiedyś była dla mnie czymś super, teraz wydaje się tylko ciągłym źródłem frustracji, i zaczynam odczuwać lęk przed pójściem tam. Wkręcam sobie, że koledzy z pracy mnie nie lubią i tak w kółko. Nawet kiedy mam wolne, nie umiem się
Hej,
potrzebuję pomocy, bo kompletnie się pogubiłam. W ostatnich miesiącach straciłam pracę, która była dla mnie wszystkim – taką moją główną częścią życia i tego, kim byłam. Teraz czuję się, jakbym straciła siebie, jakby ktoś wyrwał mi coś bardzo ważnego, a ja nie wiem, kim jestem bez tego.
Pasjonuję się meteorologią, amatorsko, ale sprawia mi to ogrom satysfakcji, tylko nikt o tym nie wie.
Pasjonuję się tym już blisko 10 lat, ale to pewnie dlatego, że mam autyzm w stopniu lekkim. Byłbym mega usatysfakcjonowany, gdyby to był mój zarobek. Chciałbym komuś o tym opowiedzieć, ale
Ostatnio coraz częściej czuję duży stres przed wystąpieniami publicznymi w pracy. Już sama myśl o konieczności prezentowania czegokolwiek przed zespołem lub klientami sprawia, że się denerwuję i to wręcz blokuje moje działania.
Mam wrażenie, że ten stres nie pozwala mi w pełni pokaza