Jak radzić sobie z emocjami i niepokojem podczas kłótni, które wywołują łzy?
Witam.
Mam 30 lat i od około 1,5 roku, gdy po kłótni z kimś zaczynam z nim rozmawiać, automatycznie głos mi się załamuje, łzy napływają mi do oczu. Nigdy wcześniej nie miałam takich reakcji.
Zawsze potrafiłam powstrzymać się od łez, natomiast teraz zwyczajna sprzeczka, nie mówiąc już o większej kłótni, wymianie zdań zaczynam czuć wewnętrzny niepokój, głos, który wskazuje, że zaraz zacznę płakać. Powyższe reakcje doprowadzają do tego, że boję się wyjaśniać sprawy z bliskimi, bo nie chce, aby zakończyło się to znów płaczem z mojej strony.
Przykro mi, że nie mam nad tym żadnej kontroli. Wcześniej zawsze uważałam się za twardą osobę, nieokazująca słabości.
Proszę o pomoc.
Anonimowo
Martyna Jarosz
Dzień dobry,
zmiany w reakcjach emocjonalnych mogą mieć różne przyczyny, w tym stres, zmęczenie, a nawet zmiany hormonalne.
Na początek trzeba zastanowić się nad zrozumieniem przyczyny. Proszę zastanowić się, co mogło spowodować te zmiany.
Czy coś się zmieniło w Pani życiu w ciągu ostatniego 1,5 roku? Czy doświadczyła Pani większego stresu, traumatycznych wydarzeń lub zmian?
Ważna w tym wszystkim jest zrozumienie i akceptacja swoich emocji. To naturalne, że emocje pojawiają się i zmieniają.
Bycie twardym nie oznacza, że nie można okazywać uczuć.
Płacz i załamanie głosu mogą być naturalną reakcją organizmu na stres i napięcie. Praktykowanie technik relaksacyjnych, takich jak głębokie oddychanie, medytacja, progresywna relaksacja mięśni, może pomóc w redukcji stresu i kontrolowaniu reakcji emocjonalnych.
Warto rozważyć skonsultowanie się z psychologiem, który pomoże Pani zidentyfikować przyczyny tych reakcji emocjonalnych i nauczy Panią skutecznych strategii radzenia sobie z nimi. Terapia może również pomóc w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych i budowaniu pewności siebie w sytuacjach konfrontacyjnych.
Proszę pamiętać, że Pani uczucia są ważne i zasługuje Pani na to, aby czuć się dobrze i pewnie w każdej sytuacji.
Trzymam mocno kciuki!
Martyna Jarosz
Irena Kalużna-Stasik
Dzień dobry,
To, co opisujesz, może być związane z kilkoma różnymi czynnikami, które wpływają na Twoje emocje i reakcje w trudnych sytuacjach. Przeżywanie silnych emocji w trakcie konfliktów i ich fizyczne wyrażanie, takie jak załamanie głosu czy łzy, to reakcje, które często mają głębsze źródła. Płacz jest naturalną reakcją organizmu i pełni wiele ważnych funkcji, takich jak redukcja napięcia. Postaraj się nie traktować płaczu jako „słabości” – to forma wyrażania emocji, które są w Tobie. Daj sobie przestrzeń, by je zrozumieć. Masz prawo na wyrażanie swoich emocji.
Zastanów się, co dokładnie wywołuje Twój niepokój w relacjach z bliskimi. Czy obawiasz się niezrozumienia, odrzucenia?
Wyrażanie swoich potrzeb w sposób asertywny (np. „Chciałabym, żebyśmy się wysłuchali i porozumieli”) może pomóc zredukować napięcie. Profesjonalna terapia może być miejscem, gdzie bezpiecznie przepracujesz to, co wywołuje w Tobie takie reakcje. Terapeuta pomoże Ci zrozumieć, dlaczego te emocje się pojawiają, i wesprze Cię w nauce nowych strategii radzenia sobie. Staraj się budować relacje, w których czujesz się bezpiecznie i swobodnie. Nie bój się poprosić o wsparcie. Każdy z nas przechodzi przez momenty, kiedy nasze emocje stają się trudniejsze do zrozumienia i opanowania.
Kluczem jest traktowanie siebie z troską i życzliwością, zamiast próbować „na siłę” walczyć z tym, co czujesz.
Życzę siły i odwagi, abyś pozwoliła sobie na wyrażanie swoich emocji i żebyś mogła sobą się zaopiekować!
Irena Kalużna-Stasik -psycholog
Agata Gorczewska
Witam serdecznie,
Dziękuję za podzielenie się swoją historią.
Sytuacje, które Pani opisuje, mogą być wynikiem różnych, złożonych czynników psychologicznych, które wpływają na naszą zdolność do zarządzania emocjami, zwłaszcza w sytuacjach stresujących.
Zdecydowanie zachęcam panią do spotkania ze specjalistą, psychologiem lub psychoterapeutą. Pozwoli to Pani na głębsze zrozumienie przyczyn tych reakcji i zapewne pomoże nauczyć się nowych sposobów radzenia sobie z emocjami. Praca ta może również pomóc w przepracowaniu sytuacji, które być może prowadzą do silnego napięcia emocjonalnego.
Każda reakcja emocjonalna ma swoją przyczynę i warto dać sobie przestrzeń na to, by ją zrozumieć.
Szukanie pomocy, prośba o pomoc to oznaka siły, a nie słabości :)
Z pozdrowieniami,
Agata Gorczewska
Beata Matys Wasilewska
Dzień dobry
Prawdopodobnie trudne wydarzenia lub nadmiar problemów na jakimś etapie życia spowodował, że zachwiało się pani poczucie bezpieczeństwa. Prawdopodobnie oczekiwanie od siebie bycia twardą i nieokazująca słabości, które mogło powstać w konfrontacji z trudnymi okolicznościami życia, obciążało panią emocjonalnie.
Odczuwanie słabości, pokazywanie swojej wrażliwości innym powinno być naturalną potrzebą, z której każdy człowiek powinien móc korzystać. Tutaj zostało to wstrzymane czy zakłócone.
Warto by skorzystała pani z bezpośredniego wsparcia psychoterapeuty, który pomoże pani przepracować wiele pani doświadczeń, wspomnień, które nie w pełni wyrażone, nie zrozumiane, próbują się wydostawać w każdej chwili pani wzruszenia. W bezpieczniej przestrzeni gabinetu będzie pani mogła lepiej zrozumieć, co sama przeżywa i jak potrzebuje żyć, by m.in. pogodzić swoją siłę ze słabością.
Pozdrawiam
Beata Matys Wasilewska
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Mam spory problem z lękiem przed intymnością i czuję, że to naprawdę odbija się na moich relacjach. Kiedy zaczynam czuć, że ktoś chce się do mnie zbliżyć – emocjonalnie czy fizycznie – pojawia się we mnie ogromny niepokój i automatyczna chęć wycofania się. To strasznie frustrujące, bo chciałabym
Ostatnio mam wrażenie, że stres dosłownie mnie zjada. Praca, która kiedyś była dla mnie czymś super, teraz wydaje się tylko ciągłym źródłem frustracji, i zaczynam odczuwać lęk przed pójściem tam. Wkręcam sobie, że koledzy z pracy mnie nie lubią i tak w kółko. Nawet kiedy mam wolne, nie umiem się
Myśli samobójcze. Jestem mamą trójki, dzieci, 7, 4 i 3 lata. Jestem mężatką, mąż wyjeżdża do pracy na 3 tygodnie, 2 tygodnie w domu. Relacje z rodzicami sięgają zenitu, już raz próbowałam sie wyprowadzić, ale wróciliśmy, nie stać nas na budowę domu. Mam myśli samobójcze, mam myśli, że zabijam rod
Zauważyłem, że moje kontakty z bliskimi stają się coraz cięższe do zniesienia. Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że nie daje mi się podejmować samodzielnych decyzji... i każda próba postawienia na swoim kończy się poczuciem winy i strachem przed odrzuceniem. Myślę, że może być to związane z moim zabu
Czasami mam wrażenie, że mój strach przed porażką dosłownie rządzi moim życiem. Nawet proste rzeczy, które nie powinny być wielkim wyzwaniem, wywołują we mnie taki lęk, że najchętniej bym się w ogóle za nie nie zabierał. Zamiast działać, analizuję wszystko sto razy, wyobrażając sobie, co może pój
Byłam dziś na 2 wizycie u Pani psycholog.
Myślałam, że dziś w jakiś sposób podsumowuje to, o czym jej mówię. Jednak tego nie zrobiła, czy tak powinna przebiegać wizyta, że psycholog nie podsumowuje wizyt?
Witam!
Zacznę od tego, że borykam się z problemem, iż nie widzę sensu życia. Ciągła pogoń za materializmem. Lojalność, wierność, miłość to cechy zbędne i używalne, które straciły na wartości.
Wszystko kręci się wokół pieniędzy, których i tak nie zabierzemy ze sobą. Już j
Dzień dobry, od 3 tygodni przyjmuje jedną tabletkę sertraliny dziennie na OCD. Nie wiem, czy to jakaś duża dawka, ale efekty widzę. Czy jednym z nich może być chęć do wyjścia z domu, większa energia do tego i ogólne lepsze samopoczucie fizyczne, nie tylko psychiczne? Jakiś czas temu bardzo bałam
Miałem zadać pytanie, lecz podczas pisania uświadomiłem sobie, że lepiej się poczuje, gdy słowa opiszą i być może otworzą mi oczy, jak głęboko na dnie się obecnie znajduję.
Mam 24 lata nigdy nie miałem dziewczyny. Najpiękniejsze uczucie, jakim jest miłość i coś, co leży w naturze lud
Zaczynam zauważać, że coś, co zawsze wydawało mi się problemem tylko dzieciaków, teraz zaczyna mnie dotyczyć – lęk separacyjny, a ja mam 27 lat. I to naprawdę dziwne, bo każdy, nawet krótki czas rozłąki z bliskimi, sprawia, że czuję się okropnie.
Chodzi o takie momenty, kiedy wiem, ż
Mam problem z lękiem przed lataniem i to wyraźnie wpływa na moje życie zawodowe i osobiste. Sama myśl o nadchodzącej podróży samolotem powoduje u mnie niepokój, a czasami nawet panikę. Zdarza się, że jeszcze przed lotem doświadczam fizycznych objawów, takich jak szybkie bicie serca czy pocenie si
Dzień dobry,
Nie mogę pogodzić się z przeszłością. Powracają do mnie obrazy i ciągle o niej myślę. Nie mogę żyć teraźniejszością. Jak myślę o przeszłości, mam bóle brzucha, nudności. Bardzo mnie ona boli i stresuje. Proszę o pomoc, jaki nurt wybrać. Może polecicie psychoterapeutę z W
Witam, Po śmierci kuzyna minęło już 3 miesiące, który popełnił samobójstwo. Mam takie myśli, które przychodzą codziennie. Myśli typu; czy mnie może to spotkać? Jak widzę przedmioty z tym związane, to unikam. Po prostu człowiek obawia się i boi się takiej śmierci. Byłam u psychologa i.pokazał mi t
Czy Psychoterapia może zaszkodzić pacjentowi?
bo wiem, że bywają niemili, przez co pacjent cierpi i wcale nie terapeuci przypadkowi, tylko z certyfikatami. Ja po wielu latach się pozbierać nie mogę i żałuje, że się na to zdecydowałem
Jak nauczyć się nazywać i rozpoznawać, jaką mam w danym momencie emocje czy uczucia ? Ja wiem, że je mam.
Wiem, że są negatywne lub pozytywne, ale nie umiem ich nazwać ani opisać, aby pasowały do jakieś definicji.
Jestem w stanie wymienić listę emocji i uczuć, na myślę d
Mam takie dni, że często czuję się, jakby moje życie straciło sens, a wątpliwości dotyczące moich celów nie dają mi spokoju. Ten cały kryzys egzystencjalny sprawia, że rzeczy, które kiedyś robiłem z automatu, teraz wydają się bez sensu.
Często myślę: 'po co ja to w ogóle robię?' i br
Zauważyłam, że moja córka bardzo dużo czasu spędza przed lustrem, krytykując swój wygląd. Mam przeczucie, że może zmagać się z czymś więcej, jak na przykład z dysmorfią ciała. Jako mama to strasznie mnie martwi. Wiem, że to problem, który może poważnie wpływać na jej samoocenę i kontakty z innymi
Jak sobie radzić z tym, że jestem brzydka.
Nie ma dnia, żeby co najmniej kilka osób nie śmiało się z mojej twarzy. Słyszałam też komentarze ,,ale brzydka, strasznie wygląda ".
Coraz częściej zauważam, że moja córka naprawdę boi się chodzić do szkoły, co mnie martwi. Każdego ranka ten lęk wydaje się rosnąć, a próby uspokojenia pomagają tylko na krótko.
Rozmawiałam z dzieckiem o jej uczuciach i obawach, ale często się wycofuje albo mówi, że nie wie dokładnie
Dzień dobry, mam prawie 25 lat, mam fobię społeczną od dziecka, doświadczam epizodów depresyjnych, mam część symptomów agorafobii, od półtora roku zaczęłam doświadczać ataków paniki i stają się one częstsze, częściej się samookaleczam, do tego prawdopodobnie mam zaburzenie osobowości borderline (
Dzień dobry,
Poszukuję psychoterapii na NFZ w Krakowie, jest to dość pilna sprawa. Mam objawy depresyjne oraz lękowe.
Dzień dobry. Mam problem z rozmową z bliskimi na poważne tematy. Nie umiem prosić o pomoc, wyrażać swoje uczucia, często nie potrafię powiedzieć, dlaczego zrobiłem coś tak, a nie inaczej, zamazuje w pamięci argumenty i przykłady dotyczące tego, co mnie nurtuje, co mi przeszkadza, a boję się porus
Hej, mam pewien problem.
Od jakiegoś czasu zmagam się z takim lękiem przed przestrzeniami otwartymi, że każda próba wyjścia z domu to dla mnie ogromny stres. Gdy tylko pomyślę, że muszę wyjść na zakupy albo spotkać się z przyjaciółmi w parku, ogarnia mnie panika. Czuję, jakby mój świ
Zaczynam coraz częściej odczuwać wielki lęk związany z myśleniem o starości, który mnie paraliżuje.
Gdy tylko pojawia się temat przemijania, czuję się bezsilny i zaniepokojony. Ten bezpośredni strach przed starzeniem się zaczyna naprawdę wpływać na moje codzienne życie.
Czasami wracam myślami do przeszłości, a wtedy ogarniają mnie silne emocje i niepokój. Mam podejrzenie, że mogłem przeżyć traumę, a objawy, które zauważam, mogą wskazywać na PTSD. Nocne koszmary to już właściwie codzienność, a za dnia męczą mnie natrętne myśli o tym, co się wydarzyło.
<Witam!
Chciałbym zadać pytanie, na jaki typ zaburzenia lub zachowania wskazuje: używanie w agresywnych, poniżających wiadomościach emotikonek o wydźwięku pozytywnym, jak np. serduszka, uśmiechy, całusy.
Dziękuje z góry za odpowiedz
Dzień dobry,
mój przyjaciel lat 52 (znamy się od szkoły podstawowej) dziwnie się zachowuje. Odwiedza mnie np. w pracy lub w domu, rozmawiamy długo, zawsze mamy temat do rozmów, rozmawia też z moimi współpracownikami, z rodziną. Niby wszystko ok, ale zauważyłem, że ma nastawiony w tel
Mam problem.
Umówiłam się do psychologa, bo już nie radzę sobie z sobą. Rodzina nie akceptuje psychologów dla osób dorosłych.
Rodzina - to mąż, moja mama i tata, z którymi mieszkamy. Uważają, że powinnam sama radzić sobie z problemami, w końcu jestem dorosła i znaleźć po
Czasami czuję, że ta cała izolacja, której każdy z nas musiał doświadczyć, wpłynęła na mnie bardziej, niż się spodziewałam. Byłam zawsze osobą towarzyską, ale zamknięcie w czterech ścianach sprawiło, że poczułam wielką samotność, a z nią przyszła depresja. Nadal każdy dzień ciągnie się w nieskońc
Dzień dobry,
Mam zaburzenie lękowe, chodzę od 1,5 roku na psychoterapię Gestalt. Jest to pełnopłatna terapia.
Dodatkowo od kilku miesięcy stosuje farmakoterapię.
Moje zaburzenie jest bardzo silne i połączone z objawami somatycznymi. Zauważyłem, że terapia raz w ty
Dzień dobry,
gdzie można się udać w celu otrzymania kompleksowej diagnozy psychologicznej? Chodzi o wywiad, testy w kierunku ADHD, zaburzeń lękowych, zaburzeń osobowości.
Chodzi o zdefiniowanie problemu i opinię psychologiczną. Zależy mi na tym, żeby wykonać to na NFZ.&n