Odpowiedz jako specjalista
WsteczJak radzić sobie z emocjami: frustracja, ból, a przez to wchodzenie w toksyczne związki.
Gdy pozwolę sobie czuć i myśleć całkowicie trzeźwo, czuję ogromny ból i współczucie dla samej siebie, na to co mnie spotkało. Nie jestem w stanie w tej frustracji i bólu wysiedzieć albo czuję furię i nie wiem jak ją rozładować. Albo czuję nudę tak głęboką, że czuję się jak na pustyni. Albo cały czas prawie chce mi się płakać. Gdy przejdę do stanu który wygasza ten ból, sabotuję siebie - podoba mi się facet, który jest toksyczny, spędzam czas nijak itp.
Potrzebuję konkretnej porady, bo na terapii wcale nie usłyszałam, jak sobie pomóc. Tylko siedzenie w problemie, a to mi nie pomaga.
Teraz przełączam się między stanem - przecież ten facet jest idiotą i na mnie nie zasługuje, nie mogę o nim tyle myśleć. Ale jak już to do mnie dotrze to dociera także szeroka perspektywa tego, co mnie jeszcze bardziej przygniata i to jest takie błędne koło.
Anonimowo
3 miesiące temu
Katarzyna Brożyna
Dzień dobry
Czy słyszała Pani o Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach? Jej założenia to skupienie się na przyszłości, podejmowanie małych kroków ku lepszemu, wykorzystywanie swoich zasobów i mocnych stron. To "siedzenie w rozwiązaniach" a nie "w problemie", jak to Pani ujęła.
Pozdrawiam i życzę powodzenia
Katarzyna Brożyna
Psycholog
mniej niż godzinę temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Justyna Orlik
Słyszę w tym, o czym piszesz, że możesz być rozdarta pomiędzy bólem, który trudno unieść, a stanami odcięcia, które mają Cię chronić. W momentach otrzeźwienia pojawia się ogromna fala współczucia, żalu lub złości i tych emocji po prostu może być zbyt dużo jednocześnie. To właśnie w tych momentach przychodzi potrzeba ucieczki: w relację, która boli, w działanie, które Cię nie karmi lub w odrętwienie. Te ruchy są zrozumiałe. Stają się próbą poradzenia sobie z tym, co trudne do udźwignięcia.
To nie „toksyczny mężczyzna” sam w sobie przyciąga, tylko coś, co w nim rozpoznajesz. Być może jest to znajomy rytm emocjonalnej huśtawki, a może echo dawnych relacji. Gdy przywołujesz go w myślach, to coś się wówczas dzieje. Znika pustka, nie ma nudy lub całkowitego wyłączenia. To coś mówi o Twojej historii i o sposobach szukania ukojenia i może warto się temu przyjrzeć z bliska z kimś, komu ufasz?
Ta walka pomiędzy: „muszę go wyrzucić z głowy” a „coś mnie do niego ciągnie” może być bardzo wyczerpująca, bo im mocniej próbujesz odepchnąć myśli, tym silniej wracają. Jedną z możliwości jest to, żeby niczego nie naprawiać, ale uznać, że jesteś w miejscu, które ma sens, nawet jeśli jest to trudne. Być może właśnie stąd zaczyna się coś nowego.
Co czujesz w ciele, gdy jesteś sama, a co, gdy myślisz o swoim "toksycznym partnerze"?
Jak to jest wytrzymać nudę?
Co możesz zrobić z konstruktywną siłą złości?
Pozdrawiam,
Justyna Orlik, psychoterapeutka Gestalt
mniej niż godzinę temu
Paulina Habuda
Dzień dobry,
Po pierwsze chciałam się odnieść do tego dlaczego na terapii nie usłyszała Pani konkretnej porady. Rzadko kiedy zakochujemy się w "toksycznych" osobach lub "lądujemy" w krzywdzących nas związkach z przypadku. Często powodem tego, że osoba preferuje toksycznych partnerów jest wyuczony schemat relacji - wyuczony oczywiście w dzieciństwie :). Dlatego terapia to nigdy nie jest 1-2 spotkania w takim przypadku. Ponieważ praca nad zrozumieniem jakie mamy problemy relacyjne, przekonania, dezadaptacyjne schematy - wymaga czasu.
Czy słyszała Pani o stylach przywiązaniach? Polecam rozeznać się w temacie. Jest o tym dużo filmików na YT, podcastów, książek (np. "Partnerstwo bliskości. Jak teoria więzi pomoże ci stworzyć szczęśliwy związek", Levine, Heller). To nie są gotowe rozwiązania, ale mogą Pani pomóc dużo zrozumieć.
To co mogłabym polecić z gotowych rozwiązań. Uciekanie przed bólem nie sprawia, że on znika. Dopiero świadome przeżywanie bólu może pomóc. Dlatego w ciężkich chwilach, kiedy cierpienie wydaje się nie do wytrzymania, może Pani spróbować:
- pisać dziennik, opisywać swoje myśli, uczucia, co się z Panią dzieje - z czasem zauważy Pani, że uczucia się zmieniają i czuje się Pani lepiej
- wybrać aktywność fizyczną, która sprawia Pani przyjemność
- porozmawiać z bliską osobą
Dobrze jest znaleźć jakąś "kotwicę" - to może być wyobrażenie miejsca, które jest dla Pani bezpieczne. Bliskiej osoby. To może być spacer z psem, włączenie ulubionej muzyki. Coś co jest Pani i daje Pani spokój w momentach kryzysu. Z czasem będzie lepiej :).
Pozdrawiam,
Paulina Habuda
Psycholog, Seksuolog
3 miesiące temu
Katarzyna Kania-Bzdyl
Dzień dobry Anonimko,
1) co dokładnie Cię spotkało, że czujesz ból i frustrację?
2) piszesz, że mężczyzna, który Ci się podoba, jest toksyczny? Po czym to poznajesz, co takiego robi, że można umieścić go w tej kategorii?
Pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl
2 miesiące temu
Zobacz podobne
Jestem singielką. generalnie nie wierzę już w miłość, ani związki. Też nie udaje mi się tego stworzyć. Moje poprzednie relacje, to mężczyźni, którzy najpierw wykazywali ogromne zainteresowanie, po czym szybko nastepowało znudzenie. Zaczynało sie lekcewazenie kontaktu, czyli ja pisałam lub dzwoniłam, a z drugiej strony była ignorancja. Kiedy spotykam sie z taka sytuacją dochodzi we mnie do dużego napięcia i robię wszystko co można najgorzej. A więc, kiedy partner nie odbiera telefonu, dzwonię kilka razy, pisze ciagi wiadomości, czesto usuwam wiadomości, bo najpierw zaczyna się od próśb, potem szantazu emocjonalnego. Czemu to robię? Czy podświadomie bojąc sie odrzucenia sama robię wszystko, żeby zostać odrzuconą? Jak to zmienić i czy wogóle da sie to zrobić? Dziś po dwóch dniach bez kontaktu, tzn z mojej strony były ciągi wiadomości, z drugiej strony cisza, nawet nie odczytywanie wiadomości. Po dwoch dniach dostałam lawinę wulgaryzmów, że jestem pojebana itd, ze nie mozna się wyspać, bo ciagle dzwoni telefon. Wbiłam sie w poczucie winy i zaczęłam przepraszać. Czy rzeczywiscie to tylko moja wina? Nie chodziło mi o brak kontaktu dziś, tylko od dwóch dni. Z drugiej strony, przeciez nie obiecywaliśmy sobie kontaktu codziennego.
Problemy w związku: partner oskarża i wyzywa, jak sobie z tym radzić?
Witam. Mam bardzo trudną sytuację z partnerem. Ostatnio zadzwonił do mnie i zwyzywał moją rodzinę i mnie poniekąd też. Po krotce, o co chodzi. Zamieszkałam z nim u niego, a moi rodzice wybudowali dom dla mojej siostry. Obok jest rodziców, który ma być kiedyś mój. Facet mówi, że czuję się oszukany, że się „sfrajerzył”, że ktoś się dorobił na tym, że ja mieszkam sobie u niego. To bardzo krótki opis sytuacji, ale czy facet ma rację ? Rozumiem, że może mieć żal, ale czy powinien wyzywać moją rodzinę od najgorszych? Obwinia mnie o wszystko przez to, nawet usłyszałam, że Jego rodzice chorują przeze mnie. Zaznaczę, że sam przyznał, że jest jednocześnie z jednej strony do rany przyłóż, a z drugie jak coś mu zajdzie za skórę to potrafi się mścić. Czuję się strasznie…
Trudności w związkach, labilne uczucia, jednocześnie nie pamiętam nic z przeszłości, nie pamiętam swoich zachowań czy motywów.
Dzień dobry, mam pewien problem i pytanie dlaczego tak sie dzieje, często wszystko z przeszłości zapominam, kiedyś tam miałam przyjaźń z chłopakiem i on chciał ze mną być, ale przerażało mnie to, itp wkurzał mnie przez to, mimo że go lubiłam, miałam go strasznie dość, ale jednocześnie trochę się bałam, że go zranię, że z nim nie chce być, więc zaczęłam się odsuwać no i go zostawiać, zostawiłam go z błachego powodu, mimo że próbował się komunikować blokowałam go, ale dalej patrzyłam co on tam pisze jak mogłam, itp, teraz np często go widzę i jestem w przekonaniu, że dalej o mnie myśli. Trochę żałuję tego, trochę coś go tam zaczepiałam w necie, ale skończyło się napisaniem mi, że nie daje mu spokoju i mam sie odczepić i poczułam sie dziwnie zraniona, ale wiadomo- sama go zostawiłam. No i przechodząc do problemu - to ja w ogóle nie pamiętam tej znajomości, jego, o czym w sumie codziennie gadaliśmy, o co sie kłóciliśmy i jak usłyszę od kogoś o czymś co było albo wyszukam stare konwersacje gdzieś np. screenshoty, to jestem zdziwiona naprawdę, że ja o tym nie pamiętam, że byłam aż taka niemiła i tego żałuje, tak samo z byłą dziewczyną, nie pamiętałam nic po roku rozstania i znów przekonanie o tym, że o mnie myśli itp, ale tak nie było, no i zajrzałam w konwersacje, obrażałam sie o byle co, po chwili przepraszałam, wyzywałam ją nawet nie wiem dlaczego i kontrolowałam jej całe życie, wiem w sumie, że miałam obsesję, ale jak nie pamiętam tak strasznych zdarzeń, a jak chciała przerwy czy sie odciąć to nie dawałam spokoju. Pamiętam, że były sytuacje, że chciała przerwy i ja płakałam i czułam sie okropnie, ale przesadzałam w tych wiadomościach itp, ale jeszcze najgorsze to, że teraz jestem w nowym związku z inną dziewczyną i trochę mamy za sobą i ja teraz tak raz ją kocham, raz myślę, że ją nie kocham i chce być sama, ale potem żałuje tego i myślę, że bez niej nie dam sobie rady, no i często te myśli, że jej nie kocham mówią mi, że w ogóle się nie boję jej zostawić i że ja nigdy nie byłam zlękniona przed tym i znowu to samo-> oglądam wiadomości stare sprzed półtora roku, gdzie miała dość jakichś moich odpałów, których już sama nie pamiętam, po prostu cały czas pisałam- ona kazała spadać, ale ja nie potrafiłam jej zostawić. Ciągle pisałam "tylko mnie nie zostawiaj, bo bez ciebie nie dam rady" itp , Te wiadomości przypomniały mi coś, to że zrobiłam sobie wtedy na udzie jej inicjał wycięty i było to głupie, ale po jakimś czasie tylko pamiętałam, że ta blizne mam jako, że byłam głupia i chciałam udowodnić swoją miłość, ale z jakiego powodu? Nie pamiętałam. Czemu ja sie posunęłam do samookaleczania, co ze mną nie tak, dobra boje się porzucenia, odrzucenia, ale czemu nie pamiętam po kilku miesiącach-roku o tym zbytnio i jak ja sie zachowywałam, a potem się przerażam?
Jak pomóc osobie z podwójnym życiem i podejrzeniem problemów psychicznych?
Dzień dobry, Byłem w związku przez 3 lata z kobietą, z którą mam dziecko. Po trzech latach okazało się, że przez dwa lata naszego związku prowadziła podwójne życie – mieszkając ze mną, spotykała się z inną osobą. Dodatkowo przez długi czas przesiadywała na portalach randkowych pod zmienionym imieniem "Sylwia" prawdziwe do Karolina. Po naszym rozstaniu, przeglądając portale randkowe, natrafiłem na jej profil. Zauważyłem, że wciąż działa w tym samym sposób – używa zmienionego imienia, dodatkowo kamufluje się wykorzystując zdjęć w peruce. Zaczynam się martwić o jej stan psychiczny, gdyż mam wrażenie, że może być osobą z problemami psychicznymi, co stawia w niebezpieczeństwie tych, z którymi ma kontakt zawodowy (jest lekarzem). Nie wiem, co w takiej sytuacji zrobić. Czy ktoś miał podobne doświadczenia? Jak pomóc osobie, która może wymagać diagnozy psychicznej, zwłaszcza jeśli jej zachowanie może stanowić zagrożenie dla innych pacjentów? Będę wdzięczny za jakiekolwiek rady i wskazówki.
Oboje jesteśmy po rozwodzie, a nowy partner powiedział, że jego była żona jest atrakcyjniejsza. Czuję się teraz bardzo źle.
Spotykam się z chłopakiem od ponad roku. Oboje jesteśmy po rozwodzie. Mój rozwód przebiegał bez żadnego problemu, mam dobre stosunki z byłym mężem. Rozwód mojego chłopaka był z powodu zdrady jego żony i bardzo go przeżył. Jestem atrakcyjną kobietą, o normalnej budowie ciała. Wiem, że mogę podobać się mężczyznom. Niestety po alkoholu z ust mojego chłopaka słyszałam słowa typu: „Oglądając zdjęcia byłej żony powinnam nabawić się kompleksów” Zawsze chwalił jej urodę, młody wygląd. Te słowa spowodowały, że poczułam się okropnie, obniżyły poczucie mojej wartości. Chłopak mówi mi czasami komplementy, ale po slowach, po których stwierdził, że jego była żona jest atrakcyjniejsza ode mnie przestałam mu wierzyć w jego słowa. Zaczęłam mieć kompleksy, na które wcześniej nie zwracałam uwagi. Czy da się tą relację jeszcze naprawić?
