Odpowiedz jako specjalista
WsteczJak zmotywować się do codziennych obowiązków?
Jak zmotywować się do codziennych obowiązków?
Krala
2 lata temu
Magdalena Chojnacka
Cześć Krala,
Najlepszym i najprostszym sposobem jest zrobienie listy rzeczy do zrobienia i odhaczanie już zrobionych. Daje to poczucie sprawczości i motywuje do kolejnych zadań. Dobrze zacząć od mniejszych i łatwiejszych i jak zaskoczy to przejść do bardziej złożonych. np sprzątanie mieszkania podzielić na mniejsze części i rozłożyć w czasie. Nie rzucać się od razu - że dziś trzeba posprzątać cały dom, ale np dziś lodówka, jutro oko ;) stopniowo i podejść do tematu w miarę, jak do zabawy, włączyć ulubioną muzykę itp
Jeśli jednak takie metody to za mało i problem narasta i przeszkadza w funkcjonowaniu na codzień czy w pracy, to warto rozważyć spotkanie terapeutyczne, by poszukać przyczyn głębiej.
Pozdrawiam,
Magdalena Chojnacka
2 lata temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Katarzyna Waszak
Dzień dobry!
Zależy z czego wynika brak motywacji. Jeśli z powodu braku energii, sił, obniżonego nastroju, to warto się temu przyjrzeć. Dobrym sposobem jest wyznaczanie sobie celu, który się chce osiągnąć i na jaki okres czasu można rozłożyć wykonywanie działań. Jaki pierwszy krok mogłaby Pani uczynić, by zmierzać w kierunku wyznaczonego celu? Lepiej zrobić mały krok, niż zupełnie nic. Ciekawym rozwiązaniem może być nagradzanie się za wykonanie poszczególnych zadań, np. obejrzeć ulubiony film, czy wyjść do kawiarni. Powodzenia
Katarzyna Waszak
2 lata temu
Szymon Niżegorodcew
Witaj Krala, podrzucam kilka pomysłów:
1. można wieczorem poprzedniego dnia napisać na kartce choć jedną rzecz, którą na pewno zrobisz następnego dnia, potem wieczorem wypisz, co dałaś radę zrobić i za co jesteś wdzięczna w tym dniu. Taka regularna praktyka może pomóc,
2. Możesz też zastanowić się, po co wykonujesz te obowiązki, co Ci daje wykonanie ich, dlaczego są dla Ciebie ważne. W ten sposób nawet jak coś nie jest miłe, może w efekcie umożliwiać Ci zaspokojenie ważnej dla Ciebie potrzeby
3. Możesz też spisać sobie te obowiązki na kartce i podzielić je na ważne / nieważne i pilne /niepilne. Nieważne i niepilne możesz spokojnie wyrzucić do kosza. Skupiasz się przede wszystkim na ważnych i pilnych i ważnych i niepilnych. Im więcej będziesz pracować w obszarze niepilne + ważne to Twoje życie będzie się porządkować.
4 Kiedyś przeczytałem fajną podpowiedź. Jeśli Ci się napradę nie chce, postanów robić coś przez 15 minut, ale zabierz się do tego od razu, już nie czekaj, policz do 5 i działaj. Chodzi o to, żeby zabrać się do działania.
5. Warto też zadbać o sen, odżywienie, odprężenie. Poszukaj ćwiczeń oddechowaych w sieci. Są bardzo pomocne.
Powodzenia Szymon
2 lata temu
Zobacz podobne
Męczy mnie przebywanie wśród ludzi, dlatego również i studia. Czuję, że nic dobrego nie robię dla siebie w życiu.
Po pracy nie mam chęci do robienia czegokolwiek,tylko skroluję telefon,nie mam żadnych celów w życiu, zaczęłam studiować (płacę za studia) ale nic z nimi nie robię, najbardziej nie lubię zadań w grupach,a na studiach dużo muszę tego robić, ludzie mnie męczą, nie mam znajomych i nigdy nie czułam z nikim jakiejś głębszej więzi ani przy nikim nie czułam się wystarczająco komfortowo, stresują mnie zadania w pracy,spotkania z nowymi ludźmi,wizyty u lekarzy, mam wrażenie, że głupieję przy innych, nie wychodzę nigdzie tylko do pracy, na studia i treningi, nie wiem co jest ze mną nie tak , nie mam ochoty na spotkania z ludźmi, od roku mam problemy z kontynuowaniem mojej pasji, mam wrażenie, że nie potrafię być samowystarczająca i tak jak inni być kimś w przyszłości,ciągle mnie wszystko irytuje albo męczy, najlepiej się czuję, jak jestem sama z psem.
Jak rozpoznać mobbing w pracy i chronić zdrowie psychiczne?
Czuję, że coś jest nie tak w tej pracy, naprawdę nie wiem, jak sobie z tym poradzić. Mam wrażenie, że ludzie mnie tam nie szanują, jakby moje zdanie się w ogóle nie liczyło.
Czasami coś zaproponuję, a oni to olewają, a potem ktoś inny powie to samo i nagle wszyscy są zachwyceni.
Czuję się tak, jakbym robiła coś źle, chociaż nie wiem co.
A jak coś pójdzie nie tak, to zawsze ja jestem winna, nawet jeśli to nie moja wina. Czy to jest normalne? Czy to już mobbing?
Nie wiem, jak to nazwać, ale to mnie zżera od środka. Nie mam pojęcia, co zrobić, czy rozmawiać z kimś w pracy, czy po prostu to ignorować? Ale jak to ignorować, skoro to tak boli?
Boję się, że jak coś powiem, to będzie jeszcze gorzej.
Do jakiego wieku kształtuje się osobowość czlowieka?
Do jakiego wieku kształtuje się osobowość czlowieka?
Potrzebuję urlopu, ze względu na wycieńczenie, jednak wiem, że nie będę w stanie z niego skorzystać psychicznie. Stresuje mnie duża liczba osób wokół.
Witam, mam pytanie związane z podróżowaniem samemu za granicą. W bardzo dużym skrócie, ze względu na dość spore przeszkody w życiu od długiego czasu nie miałem porządnego urlopu i pracuję ponad siły (mam tutaj na myśli lata, nie miesiące albo tygodnie). Mimo pewnych problemów mogę pochwalić się dużym zarobkiem, więc teoretycznie nie jest problemem dla mnie wykupić coś taniego na Tui i polecieć, np. na 4 dni do Turcji. Tylko schody zaczynają się jak o tym myślę. Wiem, że będę spięty i zestresowany i nie będę w stanie w pełni się nacieszyć chwilą (chodzi głównie o innych ludzi i przede wszystkim dużą ilość tych ludzi). Bardzo bym chciał, bo na chwilę obecną najlepsze słowo na opis mojego stanu to wycieńczenie. Pytanie co w tej sytuacji zrobić, kogo się poradzić. Nadmieniam, że wypad z rodziną albo znajomym odpada (każdy ma swoje życie i wiecznie jest zajęty).
Czym kierować się wybierając drogę życiową w kontekście wykształcenia, nauki?
Mam bardziej umysł ścisły, jestem dobry z matematyki i ekonomii, jednak bardziej interesują mnie nauki humanistyczne: psychologia, język polski, literatura, jednak czuję się w nich mniej pewnie. Co więc lepiej wybrać w życiu? To, w czym czuję się pewniej, czy to, co mnie bardziej interesuje? Wiem, że najlepiej będzie, jak sam zdecyduję, czym chcę się w życiu zająć, ale chętnie dowiem się, co o takich dylematach myślą psychologowie/psychologia. Jeśli pytanie jest tutaj niewłaściwe, to przepraszam i chciałbym zapytać, co zrobić i gdzie się udać, aby uzyskać odpowiedź? pozdrawiam
