Odpowiedz jako specjalista
WsteczPartner ma zaburzenia osobowości, które sprawiają, że relacja jest toksyczna.
Od dłuższego czasu zmagam się z trudną sytuacją w moim związku. Mój partner ma zdiagnozowane zaburzenia osobowości, co sprawia, że nasza relacja stała się toksyczna. Czuję się często manipulowany i obarczany winą za sytuacje, na które nie mam wpływu. Z jednej strony, zależy mi na tej osobie, ale z drugiej, coraz bardziej odczuwam, że tracę siebie. Nasze konflikty są intensywne i wyczerpujące, a ja zaczynam mieć wątpliwości, czy jestem w stanie dalej to znosić. Zauważyłem, że te toksyczne wzorce zaczynają wpływać na moje poczucie wartości i samoocenę. Często czuję się zagubiony i przytłoczony, nie wiedząc, jaką decyzję podjąć. Czy w takiej sytuacji lepiej jest skupić się na wsparciu partnera, czy może bardziej na ochronie własnego zdrowia psychicznego? Jak mam radzić sobie z tą sytuacją bez dalszego pogarszania naszej relacji?
Tomasz
11 miesięcy temu
Emilia Jędryka
Panie Tomaszu,
dziękuję za podzielenie się Pan historią na forum. Rozumiem, że znalezienie się w tak trudnej sytuacji, gdzie zależy Panu na partnerze, a jednocześnie odczuwa Pan negatywne skutki relacji, jest wyjątkowo trudne i wymagające.
Przede wszystkim warto skupić się na swoim zdrowiu psychicznym. Bez zadbania o siebie trudno będzie skutecznie wspierać partnera. Proszę zastanowić się, czego Pan teraz najbardziej potrzebuje – może to być przestrzeń na refleksję lub wsparcie z zewnątrz. Ważne jest również, aby uświadomić sobie, jak zachowania partnera wpływają na Pana emocje i samoocenę.
Pomocna może okazać się otwarta i empatyczna rozmowa z partnerem, podczas której wyraźi Pan swoje potrzeby i uczucia. Taka rozmowa powinna być oparta na wzajemnym szacunku i zrozumieniu.
Jeśli czuje Pan, że sytuacja jest trudna do samodzielnego rozwiązania, serdecznie zachęcam do konsultacji z psychologiem. Specjalista pomoże Panu poukładać myśli, zrozumieć swoje emocje i podjąć dalsze kroki, które będą najlepsze dla Pana zdrowia i dobrostanu.
Życzę siły i wytrwałości!
psycholog
Emilia Jędryka
11 miesięcy temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Marta Nowacka
Dzień dobry,
relacja z osobą z zaburzeniami osobowości bywa wymagająca i często wiąże się z koniecznością wyznaczania wyraźnych granic oraz komunikowania, co jest dla Ciebie akceptowalne w relacji, a co nie. Jeśli czujesz, że tracisz siebie i że wpływa to negatywnie na Twoje poczucie wartości, warto rozważyć zadbanie o swoje potrzeby i samopoczucie. Pamiętaj, że nie możesz skutecznie wspierać partnera, jeśli sam czujesz się wyczerpany i zagubiony.
Skorzystanie z pomocy specjalisty może pomóc w rozwijaniu skuteczniejszej komunikacji, lepszym zrozumieniu swoich potrzeb i emocji oraz podjęciu decyzji w zgodzie ze sobą.
Pozdrawiam,
Marta Nowacka
Fundacja Wysłuchani
11 miesięcy temu
Anastazja Zawiślak
Dzień dobry Panie Tomaszu,
Rozumiem, że znajduje się Pan w bardzo wymagającej sytuacji, która może być emocjonalnie wyczerpująca. Relacje, w których pojawiają się trudności w komunikacji, konflikty i poczucie obciążenia, często budzą pytania o to, jak dalej postępować. Ważne jest, aby zadbać zarówno o swoje potrzeby, jak i o dynamikę w związku.
Być może pomocne byłoby przyjrzenie się temu, jakie konkretne sytuacje w relacji wywołują w Panu największe napięcia i zastanowienie się, jak można spróbować je rozwiązać. Może Pan rozważyć rozmowę z partnerem w spokojnym momencie, jasno wyrażając swoje uczucia i potrzeby, np. „Chciałbym, abyśmy wspólnie pracowali nad rozwiązaniem naszych trudności, ponieważ zależy mi na tej relacji.” Jasna i spokojna komunikacja może być krokiem w stronę zrozumienia siebie nawzajem. Pamiętaj że związek to relacja dwóch osób i każda z nich powinna się w niej czuć dobrze, potrzeby obu stron są ważne, wiem że trudniej myślę o sobie jeśli partner potrzebuje Twojego wsparcia. Jednak aby móc pomóc innym najpierw musimy zadbać o siebie. Dlatego warto również pomyśleć o własnym dobrostanie. Skupienie się na aktywnościach, które dają Panu wytchnienie i pomagają odzyskać równowagę, może być pomocne w budowaniu wewnętrznej siły. Rozmowa z psychologiem lub terapeutą mogłaby także być wsparciem, pozwalając Panu przyjrzeć się swoim emocjom i lepiej zrozumieć, jak radzić sobie w relacji, która niesie wyzwania.
Nie ma jednego rozwiązania, które będzie właściwe dla wszystkich. Proces poszukiwania odpowiedzi na te pytania bywa trudny, ale już samo ich zadawanie jest krokiem w stronę lepszego zrozumienia siebie i sytuacji. W każdej decyzji ważne jest, aby działał Pan zgodnie z własnymi wartościami i potrzebami, pomocna może też być dla Pana rozmowa z psychologiem.
Pozdrawiam,
Anastazja Zawiślak
Psycholog
10 miesięcy temu
Zobacz podobne
Partnerka dostała diagnozę osobowości narcystycznej i zależnej. Mam parę pytań z tym związanych..
Dzień dobry, potrzebuję pomocy/podpowiedzi,
Problem dotyczy tego, że moja partnerka otrzymała diagnozę zaburzeń osobowości - narcystycznej oraz zależnej. Poniżej opiszę po krótce historię przechodząc do meritum problemu.
Jesteśmy razem 4 lata. Od długiego już czasu w związku były duże problemy, dotyczyły wielu tematów wspólnego życia. Z czasem problemy narastały, były coraz bardziej złożone, coraz bardziej absurdalne. Na chwilę obecną ze związku pozostały w zasadzie zgliszcza, ale jednak jakimś cudem nadal jesteśmy razem, głównie ze względu na to, że partnerka podjęła się psychoterapii.
Z czasem rosła też moja świadomość tego, z czego mogą wynikać te wszystkie problemy - jest to bardzo trudne, żeby samemu i szybko dojść do tego, że ma się do czynienia z osobą narcystyczną, dopiero po bardzo długim czasie dotarło do mnie, co tak naprawdę może się dziać, jak często i w jaki sposób dawałem sobą manipulować itd. no a potwierdzeniem była diagnoza terapeutyczna.
Zaznaczam, że nie jestem samozwańczym specjalistą w dziedzinie psychologii, psychiatrii, psychoterapii. Kilka lat temu sam przeszedłem terapię psychodynamiczną, miałem zaburzenia lękowo-depresyjne i jakieś tam konflikty z dzieciństwa i w tym też czasie bardzo dużo czytałem, analizowałem, czym są różnego rodzaju zaburzenia itd., więc chcąc nie chcąc „dokształciłem się” w tym temacie w tamtym momencie życia, a to pomogło mi dojść do tego, czym mogą być spowodowane obecne problemy w związku - co i tak zajęło bardzo dużo czasu.
Od dłuższego czasu w „internecie” panuje moda na narcyzm, na samozwańczych specjalistów w tej dziedzinie itd., czytanie tego wszystkiego nie ma najmniejszego sensu, to zaburzenie osobowości jest całkowicie piętnowane (nie wiem czy słusznie bo chociażby widzę cechy wspólne jak i różnicę pomiędzy narcyzem wielkościowym a ukrytym i tutaj warto byłoby się zastanowić - według mnie, a ja nie mam doświadczenia fachowca). Jest mnóstwo informacji, tiktoków, filmów, artykułów ale to nie jest żadne rzetelne źródło informacji. Oczywiście są też wartościowe strony/artykuły, natomiast z doświadczenia własnej terapii wiem, że nic nie zastąpi fachowej pomocy kogoś doświadczonego, a ewentualne czytanie nawet wartościowych rzeczy to i tak tylko dodatek.
Ja osobiście zniosłem bardzo dużo, ale też nie chce się żalić jak bardzo było źle i ciężko - dziś jestem świadomy wielu rzeczy, również tego, dlaczego wszedłem w związek akurat "z taką osobą".
Do rzeczy..
Obecna diagnoza spowodowała częściową ulgę, bo w końcu coś idzie do przodu, ale z drugiej strony diagnoza nie zwiastuje niczego pozytywnego, a wydaje mi się, że wręcz przeciwnie - ale właśnie „wydaje mi się” jest tu największym dla mnie problemem.
Nurtują mnie pytania takie jak:
- narcyz któremu jednak zależy? narcyz ukryty ? czy osobowość zależna trochę niweluje cechy narcystyczne w momentach w których czuje że coś traci?
- jaka jest skuteczność terapii akurat takich zaburzeń? w sieci różnie bywa z informacjami na ten temat
- większość artykułów/filmów ma narrację, że po prostu trzeba "uciekać" z takiego związku, od takiego partnera - no i jak to jest z psychologicznego punktu widzenia?
Mój partner został zdiagnozowany z narcystycznym zaburzeniem osobowości.
Mój partner został zdiagnozowany z narcystycznym zaburzeniem osobowości. Diagnoza została postawiona po jednym/dwóch spotkaniach, ale oboje się z nią zgadzamy (przynajmniej w pewnym stopniu, może nie wszystkie kryteria z DSM V w naszej ocenie są spełnione). Czuję się bardzo skołowana i zagubiona, przeczytałam mnóstwo artykułów dotyczących NZO i podobno osoby z tym zaburzeniem rzadko udaje się skutecznie wyleczyć. Mój partner jednak otwarcie ze mną rozmawia, przyznaje się do tego, że w pewnych sytuacjach mnie krzywdzi, deklaruje, że rozmawia o tym z terapeutą i sam najprawdopodobniej jest przestraszony taką diagnozą, więc bardzo chce się zmienić, zmienić zaobserwowane przez nas, siejące w naszej relacji spustoszenie, zachowania. Jak w tej sytuacji mogę zadbać o siebie? Czy wszystkie osoby z NZO nigdy się nie wyleczą? Jakie są szanse na skuteczną terapię, która sprawi, że mój partner będzie funkcjonował normalnie, skoro wyraża ogromną chęć do pracy nad sobą? Czy istnieją jakieś statystyki mówiące o tym, jak często terapia osób z NZO była skuteczna? Czy można być w zdrowym związku z osobą zdiagnozowaną z narcyzmem? Czy osobie z narcystycznym zaburzeniem osobowości można zaufać? Czy taka diagnoza jest podstawą do zostawienia partnera? Jak mam odnaleźć się w tej sytuacji? Jak bardzo radykalne kroki powinnam podjąć? Proszę mi pomóc, bardzo tego potrzebuję.
Jak budować relację z egocentrycznym partnerem?
Coraz częściej zastanawiam się, skąd te trudności w utrzymywaniu zdrowej relacji z moim partnerem.
On wydaje się całkowicie skupiony na sobie, a rozmowy z nim to jak monologi o jego sukcesach czy problemach.
Czuję, że jestem dla niego przezroczysta, co nie pomaga mi w poczuciu własnej wartości. Myślę, czy to wszystko to wynik w związku z osobą, która chyba ma zaburzenia osobowości.
Czy ktoś mógłby mi poradzić, jak podejść do tej sytuacji? Czuję się jak w pułapce, bo nie zawsze wiem, co robić, żeby nie pogłębiać problemów. Bardzo zależy mi na tym, żeby wiedzieć, czy jest szansa naprawić nasz związek i jak mogłabym wspierać partnera, dbając jednocześnie o siebie. Będę wdzięczna za każdą wskazówkę.
Zaburzenia osobowości partnera a toksyczna relacja - jak dbać o siebie?
Od pewnego czasu przeżywam trudności w moim związku.
Mój partner ma stwierdzone zaburzenia osobowości, co sprawia, że nasza relacja stała się trochę toksyczna.
Często czuję się manipulowany i obwiniany za sytuacje, na które nie mam wpływu. Z jednej strony bardzo mi na nim zależy, ale z drugiej coraz bardziej odczuwam, że tracę siebie.
Konflikty między nami są intensywne i wyczerpujące, a ja coraz częściej zastanawiam się, czy jestem w stanie to znosić dalej. Tego typu toksyczne zachowania zaczynają wpływać na moje poczucie wartości i samoocenę. Często czuję się zagubiony i przytłoczony, nie wiedząc, jaką decyzję podjąć.
Czy w takiej sytuacji lepiej skupić się na wsparciu partnera, czy raczej na ochronie własnego zdrowia psychicznego? Jakie działania mogę podjąć, by poradzić sobie z tą sytuacją, nie pogarszając naszej relacji?
Jak budować zdrowe relacje z partnerem o cechach narcystycznych? Strategie i wskazówki
Od pewnego czasu zmagam się z trudnościami w utrzymaniu zdrowych relacji z osobą, którą podejrzewam o narcystyczne zaburzenie osobowości. Mój partner wydaje się skupiać wyłącznie na sobie, a każda rozmowa zamienia się w monolog o jego sukcesach lub problemach. Często czuję się niewidoczna i nieistotna, co wpływa na moje poczucie własnej wartości. Zaczynam się zastanawiać, czy mój niepokój i frustracja to wynik współżycia z kimś, kto ma zaburzenia osobowości. Czy mogłaby mi Pani pomóc zrozumieć, jak najlepiej podejść do tej sytuacji? Czy istnieją strategie, które mogą pomóc w komunikacji i budowaniu relacji z osobami o takich cechach? Zastanawiam się, czy terapia indywidualna mogłaby pomóc mi lepiej radzić sobie z emocjami, które pojawiają się w związku z tą relacją. Czy są jakieś konkretne techniki, które mogłabym zastosować, aby chronić swoje zdrowie psychiczne? Czasami czuję się jak w pułapce, nie wiedząc, jak postępować, aby nie pogłębiać problemów. Czy terapia dla par może być skuteczna w takich sytuacjach? Zależy mi na tym, aby zrozumieć, czy jest szansa na poprawę naszego związku i czy mogę zrobić coś, aby wspierać partnera, jednocześnie dbając o siebie. Będę wdzięczna za każdą wskazówkę, która pomoże mi lepiej radzić sobie z tą trudną sytuacją.
