Przemocowa rodzina z pokolenia na pokolenie. Dziś mam 33 lata i dopiero staram się o tym mówić.
Mama od urodzenia mówiła, mi żebym nie narzekał, bo ona mnie nie bije. A prababcia lała ją rózgą po nogach zawsze. A babcia jak wracała z pracy codziennie musiała ją zlać, jak coś było nie w porządku i normalnym było, że waliła jej głową o ścianę. I mama obiecała sobie, że nie będzie karać fizycznie, więc powinienem wiedzieć, że naprawdę nie mam co narzekać. Więc stosowała wobec mnie słowo :)
Od 1 klasy podstawówki już słyszałem, że skończę na ulicy i zostanę bezdomnym, szybko dowiedziałem się, że się wstydzi, że ma takie dziecko i że tego się nie spodziewała , sam się biłem po głowie, bo było mi wstyd.
Za to mój ojciec dostawał po robocie, często odgłosy uderzeń utrudniały niestety zasypianie. Oczywiście nie było tak codziennie. Czasem było super, a nawet zajebiście :) do 11 roku życia ojciec mieszkał, potem został wygnany. (Wszystko jest oczywiście znacznie bardziej obszerne i skomplikowane, czasem ).
Dziś mam 33 lata. do dziś mam wykute , że Mój Honor to wierność, dosłownie w wieku 30 lat odważyłem się coś komuś powiedzieć, oczywiście nie na trzeźwo. Chciałbym wiedzieć czy mógłbym choćby to powiedzieć psychiatrze.
Akuczek
Karolina Bladowska
Przede wszystkim chciałabym podziękować Ci za to, że podzieliłeś się swoją historią. To wymaga odwagi, zwłaszcza gdy dotykamy trudnych tematów związanych z dzieciństwem i relacjami w rodzinie. Wydaje się, że w Twoim życiu było dużo bólu i trudnych doświadczeń, które mogły wpłynąć na to, jak postrzegasz siebie i swoje stosunki z innymi.
Możesz czuć się zraniony przez to, co przeszedłeś, i wydaje się, że ciągle nosisz w sobie poczucie wstydu oraz lęku przed odrzuceniem. Warto zrozumieć, że to, co się wydarzyło, nie definiuje Ciebie jako osoby. Twoje uczucia są ważne, a ich wyrażenie – w tym także rozmowa z psychiatrą – może być pierwszym krokiem do uzdrowienia.
Rozmowa z psychiatrą lub terapeutą może przynieść wiele korzyści. Takie wsparcie pozwala na przetworzenie emocji związanych z przeszłością w bezpiecznym otoczeniu. Możesz otworzyć się na to, co czujesz i odkryć, jak te doświadczenia kształtują Twoje życie dzisiaj. To, co przeszedłeś, nie jest łatwe, ale pamiętaj, że warto walczyć o swoje dobre samopoczucie.
Czy myślałeś o tym, w jaki sposób chcesz zacząć tę rozmowę? Może warto przygotować kilka myśli lub uczuć, które chciałbyś wyrazić, aby łatwiej było Ci znaleźć te właściwe słowa. Każda taka rozmowa to krok naprzód w kierunku zrozumienia siebie i budowania zdrowszych relacji w przyszłości. Pamiętaj, że zasługujesz na to, aby być wysłuchanym i zrozumianym.
Katarzyna Aleksandrzak
To, co opisujesz, to bardzo trudne doświadczenia, które mogły mieć głęboki wpływ na Twoje życie i sposób, w jaki patrzysz na siebie oraz innych. Dzieciństwo w atmosferze przemocy i surowych słów, nawet jeśli nie była to przemoc fizyczna, może pozostawić trwałe ślady w psychice i kształtować poczucie własnej wartości, sposób radzenia sobie z emocjami oraz relacje z innymi ludźmi.
Absolutnie masz prawo porozmawiać o tych doświadczeniach z psychiatrą, psychologiem czy terapeutą. Specjaliści są tam po to, aby wysłuchać bez oceniania, pomóc zrozumieć przeszłość i sposób, w jaki wpływa ona na Twoje obecne życie. Opowiedzenie o tym, co przeżyłeś, może być pierwszym krokiem do zrozumienia swoich emocji i poradzenia sobie z nimi. To, że zastanawiasz się nad rozmową z psychiatrą, pokazuje, że jesteś gotów poszukać wsparcia i zrozumienia, co samo w sobie jest bardzo ważnym krokiem.
Proszę pamiętać, że terapeuci są przygotowani do pracy z osobami, które doświadczyły trudnych sytuacji w przeszłości, i mogą pomóc w znalezieniu sposobów na lepsze radzenie sobie z emocjami, które być może nosisz w sobie od dawna. Masz prawo do wyrażenia swoich przeżyć i uczuć oraz do szukania pomocy, która pomoże Ci znaleźć większy spokój i zrozumienie siebie.
Życzę wszystkiego dobrego.
Katarzyna Aleksandrzak
Psycholog, Psychoterapeuta
Beata Matys Wasilewska
Dzień dobry
Zrobił pan ważny krok w przerwaniu kręgu przemocy jaka wielopokoleniowo trwała w pana rodzinie. To trudny moment dla wszystkich dlatego warto by wsparł się pan profesjonalna pomocą psychoterapeutyczną.
Przy wsparciu terapeuty będzie miał pan sposobność w bezpiecznych warunkach odreagować trudne doświadczenia i emocje z nimi związane oraz nauczyć się stawiać granice by nie doświadczać krzywdy ponownie.
Terapeuta pomoże panu pozyskać narzędzia do zbudowania dialogu z mamą, która sama będąc ofiarą przemocy może mieć wiele emocjonalnych blokad i trudności w budowaniu prawidłowych relacji .
Proszę pamiętać, że ludzie doświadczający pokoleniowych traum i toksycznych zachowań potrzebują czasu by nie tylko zmierzyć się z trudnymi doświadczaniem, zrozumieć siebie i swoje potrzeby ale także nauczyć się budować zdrowsze relacje.
Życzę dużo cierpliwości i wiary na nowym etapie pana drogi
Pozdrawiam serdecznie
Beata Matys Wasilewska
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Zostawiłem Partnerkę w ciąży w kwietniu.
W lipcu pojawiło się dziecko. Rozumiem swój błąd, chciałbym nad sobą pracować, nad poprawieniem relacji z byłą partnerką.
Mam kontakty z dzieckiem, ale są dość mocno utrudniane.
Była partnerka nie che rozmawiać. Próba częstszych kontak
Mąż często się śmieje. Mam wrażenie, że ze mnie.
Coś robię, a on po cichu coś mówi do mojej mamy i się śmieje z moją mamą. Kiedy pytam, o co chodzi - słyszę o nic i widzę jak dalej się śmieje z moją mamą. Ja wracam do swojej czynności i wtedy słyszę często "O O O" z ust męża i śmiech
Jestem mężatką od 18 lat z Włochem. Mieszkamy we Włoszech, mamy 2 dzieci, syn 10 lat i córka 15 lat.
Od wielu lat to małżeństwo nie funkcjonuje, tak jak powinno, a dokładnie od narodzin drugiego dziecka.
Mój mąż zaczął oddalać się ode mnie po narodzinach syna.
Szanowni Państwo, mój synek (23 miesiące) zaczął bardzo chętnie przytulać się do innych dzieci. Zdarza się, że robi to zbyt mocno i nachalnie, nie zwracając uwagi na reakcję innych dzieci.
Co najlepiej zrobić w takiej sytuacji?
Żeby zachować strefę komfortu innych dzieci, al
Dzień dobry, mam takie pytanie.
Nie potrafię poradzić sobie z presją męża na drugie dziecko. Mamy jedno dziecko, które ma 5 lat i jestem po traumatycznym porodzie, z którego nie mogłam się długo pozbierać.
Gdyby nie wsparcie rodziców nie wiem, czy dałabym sobie sama radę
Jestem po 3 nieudanych związkach. Moja mama twierdzi, że powinnam być sama, ja jednak chcę ułożyć sobie życie — próbować i wierzyć w to, że w końcu mi się uda.
Jak mam z nią rozmawiać? Dla niej to wstyd, bo co ludzie powiedzą.
Córka zaczęła przejawiać strach, gdy pojawia się temat aborcji. Jest to dla mnie nieco zaskakujące, ponieważ jest jeszcze młoda (15 lat) i nie spodziewałam się, że ten temat może ją w ogóle niepokoić. Unika rozmów związanych z ciążą (próbuję jakoś edukować) czy prawami kobiet, chodzi podden
Ostatnio zauważyłem, że mój syn, lat 12, coraz częściej unika sytuacji, które wcześniej nie sprawiały mu problemu. Każde wyjście do szkoły czy spotkanie z rówieśnikami wywołuje u niego silny lęk, a ja nie wiem, jak mu pomóc. Próbowałem rozmawiać z nim o tym, ale często zamyka się w sobie. Zastana
Moja córka ma problem, nie wiem jak jej pomóc.
Jej sąsiadka ma na mieście gabinet kosmetyczny, gdy córka idzie ulicą z dzieckiem to się śmieją z niej, robią jej zdjęcia. Obgaduje ją przed swoimi klientkami, córka jest już wykończona psychicznie. Gdzie się udać z tym?
Witam.
Jestem żoną od prawie 20 lat i matka 2 córek (18 I 11l at). Kocham ich bardzo, ale czasem brakuje mi sił.
Coraz cześciej mam wrażenie, że nasze małżeństwo to toksyczny związek, z którym coraz trudniej mi sobie poradzić. Męża poznałam w wieku ok 17 lat. Mąż jest od
Dzień dobry. Piszę ponieważ mam problem ze zwierzętami. Nie mogę znieść ich obecności.
Obecnie w domu mamy koty i psy, a ja nie daje rady. Ilekroć na nie patrzę to czuję obrzydzenie, szczególnie jeśli chodzi o psy. Z kotami lubię się poprzytulać. ale często po prostu bym je rozszarpa
Jak mam poradzić sobie z alkoholizmem w rodzinie?
Moja mama i brat są uzależnieni, ostatnio zostali aresztowani i będą sądzeni za kilka paragrafów, grozi im do 8 lat więzienia, są oskarżeni o napaść na funkcjonariusza publicznego, oszustwo, pobicie i znęcanie się psychiczne i fizyczne.
Witam. Mąż znalazł nową kobietę. Oznajmił mi, że chce rozwodu.
Ja chce z nim porozmawiać, żeby uratować wszystko dla naszej córeczki oraz dla nas. A on się nie odzywa do mnie, tylko cały czas pisze z nią.
30 sierpnia tego roku zmarł mój 24-letni syn .
Syn zginął w wypadku w trakcie pracy. Nie umiem sobie poradzić z jego odejściem. Syn był jedynym moim dzieckiem, z którym łączyła mnie szczególna więź. Syn był moim przyjacielem. Był wspaniałym człowiekiem, który nigdy nie odmawiał pomoc
Dzień dobry, mam wewnętrzny konflikt i czuję się z tym bardzo źle. Z mężem rozmawiałam na ten temat, jednak on jest na tą sytuację tylko zły.
Przechodząc do sprawy: mój mąż ma 15 lat młodszego brata (teraz to nastolatek). Ojciec męża pracuje za granicą cały czas, zjeżdża do domu raz
Mam wszystkiego dość. Jestem taka zmęczona. Byliśmy ze soba 15 lat, 7 lat po ślubie. On nagle, oświadczył że chce rozwodu. Próbowałam walczyć, ale im bardziej walczyłam to on się wściekał. Już wydawało się, że będzie dobrze i znów nagle zaskoczył mnie i ze łzami powiedział, że złożył pozew o rozw
Nie umiem sobie poradzić z toksycznością w mojej rodzinie.
Siostra pije, druga siostra ma tendencję do obgadywania moich życiowych decyzji z mamą, a mama nie rozumie, że mogę chcieć żyć inaczej niż ona.
Nie mieć dzieci, nie mieć obowiązku gotowania codziennie obiadu. Kor
Za miesiąc minie 16 lat od śmierci mojego Taty. Miałam wtedy 13 lat , byłam córeczką Tatusia. Do dnia dzisiejszego nie mogę rozmawiać na ten temat - od razu sie wzruszam i czuję poddenerwowanie, unikam jego rodziny, bo wszystko mi go przypomina. Często płacze, wspominam go. Gdy wychodzę z cmentar
Co jest ze mną nie tak? Dlaczego tak jest i jak to zmienić? Wszystko pamiętam jak przez mgłę, nie wiem jak się do czegoś odnieść, bo nie pamiętam, nawet zarys jest rozmazany. I emocje i wspomnienia i wszystko, jest rozmazane. Chciałabym otwarcie mówić o tym co myślę, ale tego też nie wiem, a ja m
Kilka faktów o mnie: Jestem przed 30. Nie jestem brzydki, ale zawsze miałem kompleksy. Nigdy nie potrafiłem poderwać dziewczyny, zawsze to one podrywały mnie.
Miałem bardzo trudne dzieciństwo, ojciec pił ciągle i znęcał sie i bił mamę i mnie, miał takie odpały, że robił bardzo złe rz
Witam.
Kiedy miałam 9 lat byłam molestowana przez sąsiada. Moja mama przez jakiś czas była z tym człowiekiem w związku. Kiedy szła do pracy zostawiała mnie pod jego opieką. Wydaje mi się, że po prostu mu zaufała, że nawet przez myśl by jej nie przeszło to,by mógł mnie skrzywdzić.&nbs
Dzień dobry.
W dzieciństwie wiele lat wyśmiewano mnie z powodu mojego głosu. Jest gruby i często ludzie mnie nie rozumieli. Mówili, że bełkoczę. Przez to zaczęli mnie wyśmiewać przez długie lata. Przez to stałem się małomówny.
Jakie są tego skutki w mojej psychice? I jak
Witam, mam 35 lat i jestem mężczyzną. Przez głupią plotkę (którą wymyślili dwaj moi sąsiedzi), iż jestem gejem. Moje życie (w małym mieście) przerodziło się w koszmar. Często słyszę 'idzie ten gej/pedał'. Dużo osób to podchwyciło. Nie wiem jak już reagować na tego typu plotki /obgadywanie. Przez