Odpowiedz jako specjalista
WsteczPsychoterapia eriksonowska - na czym polega i kiedy warto się zgłosić?
Na czym polega psychoterapia ericksonowska? W jakich problemach się na nią zgłosić?
Mateusz
6 miesięcy temu
Aleksandra Działo
Psychoterapia ericksonowska to podejście stworzone na bazie pracy Miltona H. Ericksona – psychiatry i hipnoterapeuty, który wierzył, że każdy człowiek ma w sobie zasoby potrzebne do zmiany, a rolą terapeuty jest pomóc te zasoby odnaleźć i uruchomić – często w subtelny, dostosowany do danej osoby sposób. W terapii używa się dużo metafor, opowieści, pracy z wyobraźnią. Wspólna praca często odbywa się na poziomie nie tylko logicznym, ale też emocjonalnym i podświadomym.
Warto wybrać ten nurt, gdy:
- czujesz, że utknąłeś, ale nie potrafisz nazwać dokładnie, dlaczego,
- logiczne analizowanie swoich problemów nie pomaga – czujesz, że „rozumiesz wszystko, ale nie czujesz zmiany”,
- szukasz łagodniejszej, bardziej intuicyjnej formy pracy,
- masz trudności psychosomatyczne (np. bóle, napięcia, bezsenność bez medycznej przyczyny),
- cierpisz z powodu lęków, fobii, obniżonego nastroju, niskiej samooceny.
6 miesięcy temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Pracownia Psychoterapii Wolne Myśli
Dzień dobry,
psychoterapia ericksonowska to podejście terapeutyczne oparte na pracy Miltona H. Ericksona – amerykańskiego psychiatry i hipnoterapeuty, który postawił na elastyczność, zasoby pacjenta oraz nieświadome procesy jako źródło zmiany. To podejście należy do nurtu psychoterapii krótkoterminowej i strategicznej, choć może być stosowane także długofalowo.
Jest to praca zorientowana na zasoby – zamiast koncentrować się wyłącznie na problemie i jego analizie, terapeuta pomaga pacjentowi odkrywać i wzmacniać jego wewnętrzne zasoby i strategie, które już w przeszłości mu pomagały.
Używa metafor, opowieści, sugestii – terapeuci często stosują opowieści i obrazy, by ominąć opór świadomego umysłu i dotrzeć do nieświadomości, wspierając naturalny proces zmiany.
Nie stosuje się w niej jednej metody na każdego, lecz dopasowuje się do stylu myślenia i działania konkretnego pacjenta.
Może wykorzystywać hipnozę (ale nie zawsze) – w łagodny, nieinwazyjny sposób. Celem nie jest kontrola, ale głębsze dotarcie do potencjału, który pacjent sam posiada.
Psychoterapia ericksonowska szczególnie dobrze działa w sytuacjach, gdy pacjent czuje się „zablokowany” lub utknął w schemacie, który chce zmienić, ale nie wie jak: zaburzenia lękowe, fobie, stany depresyjne, obniżony nastrój
, zaburzenia psychosomatyczne, problemy ze snem, niska samoocena i poczucie nieskuteczności, kryzysy życiowe, żałoba, utrata, trudności w relacjach osobistych i zawodowych, trudności wychowawcze i rodzicielskie, uzależnienia (wspierająco w leczeniu), wspieranie zmiany nawyków i rozwoju osobistego.
Może być dobra dla osób, które:
-nie chcą lub nie potrafią długo analizować przeszłości, ale czują, że potrzebują zmiany;
- szukają terapii bardziej intuicyjnej, mniej analitycznej, ale głębokiej;
- potrzebują wzmocnienia i aktywizacji, a nie tylko diagnozowania;
- chcą pracować w ciekawy, metaforyczny sposób, z wykorzystaniem nieświadomości;
Pozdrawiamy serdecznie
Pracownia Psychoterapii Wolne Myśli (Weronika Berdel)
6 miesięcy temu
Zobacz podobne
Czy analiza bioenergetyczna sprawdzi się dla każdego?
Czy analiza bioenergetyczna sprawdzi się dla każdego?
Psychoterapeutka powiedziała mi, że nie jest w stanie prowadzić terapii w momencie, kiedy ja nie umiałam ustalić celów terapii.
Po trzeciej wizycie psychoterapeutka CBT odmówiła mi współpracy. Powiedziała, że mam się udać do bardziej doświadczonego terapeuty i psychiatry. Powiedziała mi, że nie jest w stanie prowadzić terapii w momencie, kiedy ja nie umiałam ustalić celów terapii. Od tego czasu minęło wiele miesięcy, biorę leki psychiatryczne i dzięki nim czuje się ok, ale dalej nie wydaje mi się, że umiałabym określić cel terapii- bo szczerze mówiąc nie mam nadziei na lepszą przyszłość. Wybieram się na terapie, bo wiem, że jako chora osoba powinnam. Ale właśnie tutaj się zastanawiam jak to ma działać… Jak osoby z depresją i czarną wizją przyszłości mają chcieć zmiany i ustalać cel terapii? W moim odczuciu to nie ma sensu, ja nie widzę możliwości na lepsze życie i oczekiwałabym, że tu pomoże terapia, a nie, że przez ten klasyczny objaw depresji z terapii będę zdyskwalifikowana :( Jak chora osoba ma określać cel terapii?
W momencie kiedy znalazłam się w szpitalu
Witam,
W momencie kiedy znalazłam się w szpitalu dla nerwowo chorych po napadzie paniki, mój brat próbował wzbudzić we mnie lęk i strach, że ktoś podsłuchuje mój telefon, śledzi samochód, ze to ze się tam znalazłam to przez mojego partnera, który próbuje mi odebrać wszystko, co kocham. Radził mi też, że mogę zmienić osobę upoważnioną do otrzymywania informacji na temat mojego stanu zdrowia i nie musi to być mój partner. Czy zachowanie mojego brata jest normalne? W jakim celu wiedząc, że leżę w szpitalu, mi to mówił? Czy było to podyktowane wyłącznie troską o mnie?
Proszę o odpowiedź.
Mam problemy z zaufaniem do innych.
Mam problemy z zaufaniem do innych. Nie potrafiłam powiedzieć prawdy mojemu chłopakowi, a teraz mężowi, że nie był moim pierwszym i pozwoliłam mu wierzyć, że jest. Tak bardzo go kochałam, że bałam się odrzucenia z jego strony, że wolałam kłamać i nie mówić prawdy, że nie jestem dla niego idealna, z jego strony kobieta mająca kilka związków jest łatwa. Jestem mężatką od 20 lat, mąż zawsze był zazdrosny wręcz chorobliwie. Wieczne podejrzenia, że go zdradzam, że w pracy mam kochanka i ubliżanie i brak szacunku.
Parę miesięcy temu powiedziałam mu prawdę, że nie był moim pierwszym i jedynym partnerem, że dziewictwo straciłam z moim pierwszym chłopakiem, wskieł się i to rozumie, mówi, że mnie wciąż kocha, ale mi już w nic nie uwierzy, nie wiem, czy mi wybaczy i czy potrafi, cały czas mi to wypomina i ubliża, nie wiem już co mam robić.
Zmagam się z zaburzeniami odżywiania, toksycznym związkiem, wahaniami nastroju i stresem - boję się jednak, że przed psychologiem się nie otworzę.
Cześć, chciałabym zaznaczyć na początku, że nigdy nie byłam ze swoimi problemami u specjalisty, ponieważ nie umiem rozmawiać o swoich problemach i boję się, że gdy do niego pójdę to nie powiem o tym wszystkim, co dziś tu napiszę.
Posiadam ich sporo. Przede wszystkim stres i nadmierne myślenie. Nie umiem nie myśleć o stresujących mnie sytuacjach, przez co jest to dla mnie bardzo męczące i wyczerpujące. Od najmłodszych lat zmagam się również z zaburzeniami odżywiania, które bardzo utrudniają mi funkcjonowanie, a także normalne postrzeganie swojego ciała. Pomimo komplementów, w mojej głowie ciągle siedzą głupie myśli na temat mojego wyglądu oraz wracają do mnie wspomnienia z dzieciństwa, które są okropne. Posiadam również ogromne wahania nastroju, mogę być szczęśliwa, a za chwilę kompletnie stracić humor. Nie mam także ochoty na żadne czułości. Chłopak również jest dla mnie swego rodzaju przytłoczeniem, choć chciałabym, żeby tak nie było. Zabranianie wyjść, a bardziej szantażowanie „zerwaniem”, psucie każdego wyjazdu, ponieważ odbywa się bez niego, chorobliwa zazdrość czy ogromne wybuchy gniewu w trakcie kłótni to tylko pare rzeczy, które dzieją się w związku. Przez wszystkie kłótnie pojawiły się również u mnie bardzo złe myśli, mianowicie, że życie tak naprawdę jest bez sensu, czym ja sobie na nie zasłużyłam, co ja takiego zrobiłam źle, że życie mnie tak karze i że lepiej gdyby na nim mnie wcale nie było, bo po co się męczyć. Zaczęłam jeszcze bardziej izolować się również od bliskich, najchętniej po powrocie do domu siedziałabym w pokoju sama ze sobą. Czy ktoś ma jakiekolwiek rady na takie zachowania u mnie, bo nie powiem wszystko to na raz jest okropnie męczące..
