Odpowiedz jako specjalista
WsteczJak zostać terapeutą uzależnień w UK i Polsce?
Witam serdecznie. Jestem alkoholikiem i pozostaję w trzeźwości od ponad 4 lat. Od początku trzeźwienia należę do AA. Od kilku miesięcy jestem też pod okiem terapeutki, a dwa tygodnie temu zacząłem uczęszczać na terapię grupową dla alkoholików, prowadzoną przed dwóch terapeutów uzależnień. Moje pytanie dotyczy jednak czegoś innego. Blisko rok temu odkryłem w sobie ogromne pragnienie niesienia pomocy ludziom jako terapeuta uzależnień. W tym celu skończyłem studia podyplomowe on-line w Wyższej Szkole Kształcenia Zawodowego. Mieszkam i pracuję w UK. Mam pytanie, a w zasadzie prośbę o wskazanie mi możliwego kierunku bądź kierunków dalszego rozwoju.
Proszę o wskazanie drogi co dalej robić, aby zostać terapeutą uzależnień. Czy muszę przejść dodatkowe kursy, szkolenia, czy może studia? Czy muszę uzyskać certyfikat, a jeśli tak, od czego i gdzie zacząć? Czy muszę odbyć 4-letnie szkolenie, czy wystarczy znaleźć miejsce do odbycia praktyki? Nie czuję się w pełni gotów do takiej pracy po odbytych studiach podyplomowych, a bardzo mi zależy, aby nie tracić czasu i rozwijać się. Rozważam także powrót do Polski w najbliższym czasie i czy mogę dostać wskazówki gdzie się udać, zapisać, zgłosić, aby móc podążać obraną drogą. Będę bardzo wdzięczny za odpowiedź, ponieważ strasznie trudno znaleźć mi odpowiedzi na powyższe pytania. Mam wrażenie, że stoję w miejscu, a chciałbym pracować w tym zawodzie, bo czuję do tego ogromny pociąg i pasję.
Pozdrawiam serdecznie Michał.
Michał
7 miesięcy temu
Katarzyna Rynkiewicz
Dzień dobry,
droga do uzyskania uprawnień związanych z uzyskaniem kwalifikacji terapeuty uzależnień jest złożona. W Polsce należy mieć wyższe wykształcenie, ukończyć szkolenie w dziedzinie uzależnień, a na końcu zdać egzamin certyfikacyjny (Krajowe Biuro do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii lub Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych- szkolenie musi posiadać akredytacje jednej z tych jednostek). To zawód bardzo wymagający, aktualizacja wiedzy poprzez udział w dodatkowych szkoleniach i superwizjach jest niezbędna.
Pozdrawiam
Katarzyna Rynkiewicz
psycholog, psychoterapeuta systemowy w trakcie certyfikacji
7 miesięcy temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Joanna Lida
Odpowiadając na Pana pytanie: od jakiegoś czasu system kształcenia specjalistów psychoterapii uzależnień się zmienił, nie istnieją już jednostki wymienione powyżej, tj. Krajowe Biuro.. i PARPA. Aktualnie oficjalne szkolenia do uzyskania certyfikatu w tej dziedzinie odbywają się poprzez Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego: https://kursy.cmkp.edu.pl/Akredytacja/Specjalizacyjne?gz=6&spe=253&woj=
Powyżej ma Pan bezpośredni link do szkół, które uzyskały państwową akredytację do prowadzenia ww specjalizacji. W każdej z nich powinny być szczegółowo opisane wymagania kandydata i procedura przyjęcia (we wszystkich szkołach raczej są takie same). Do rozpoczęcia szkoły terapii potrzebne są studia z dziedziny humanistycznej, szkolenie trwa 4 lata, jest dość kosztowne i czasochłonne, ale zacząć pracę można, będąc jeszcze w trakcie nauki (czyli jako specjalista w procesie certyfikacji). Staż powinien Pan rozpocząć już w trakcie szkoły, ponieważ wiele zadań i ćwiczeń przeprowadza się ze swoimi pacjentami/klientami. Szkoły przygotowują do prowadzenia psychoterapii nie tylko z osobami uzależnionymi, ale i z ich bliskimi (tzw. DDA i współuzależnionymi). W Polsce terapeutą uzależnień można zostać tylko poprzez kształcenie w tych akredytowanych szkołach, proszę być uważnym na przeróżne szkółki, kursy czy reklamowane szkolenia, które nie dają uprawnień do oficjalnego prowadzenia terapii uzależnień i po których nie znajdzie się zatrudnienia w żadnej poważnej instytucji.
Gratuluję Pana osobistej drogi do trzeźwienia i trzymam kciuki za ciąg dalszy :)
Joanna Lida,
certyfikowany specjalista psychoterapii uzależnień
6 miesięcy temu
Barbara Ostrowska
Panie Michale,
Gratuluję 4 lat trzeźwości, konsekwentnej pracy terapeutycznej i motywacji do pracy jako terapeuta uzależnień.
Pierwsza rzecz, którą radziłabym zrobić to przedyskutować pomysł ze swoim psychoterapeutą prowadzącym, może podpowiedzieć rozwiązania, ale również omówić sam pomysł. Praca psychoterapeuty jest często dużym wyzwaniem i kiedy mamy własne trudne doświadczenia (a Pan o takich pisze) to w toku szkolenia uczymy się, jak mogą one wpływać na naszą pracę (zarówno pozytywnie, jak i negatywnie na nas samych i klientów).
Jeśli planuje Pan praktykę w Polsce, można zdobyć formalne wykształcenie na dwa sposoby:
1. Szkolenie specjalizacyjne psychoterapii uzależnień (4 lata, organizowane przez Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego zgodnie z ustawą z dnia 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia i jej późniejszymi zmianami oraz Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 13 czerwca 2017 r. w sprawie specjalizacji w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia. Szkolenie dedykowane jest osobom, które posiadają tytuł zawodowy magistra lub magistra inżyniera, lub równorzędny uzyskany na kierunku studiów w zakresie: lekarskim, pielęgniarstwa, położnictwa, pracy socjalnej, psychologii, pedagogiki, pedagogiki specjalnej, socjologii, resocjalizacji, zdrowia publicznego, nauk o rodzinie. Trzeba również odbyć staże kierunkowe. Proszę poszukać w wyszukiwarce hasła: szkolenie specjalizacyjne psychoterapii uzależnień
2. zdobyć certyfikat specjalisty terapii uzależnień lub instruktora terapii uzależnień wydawany przez Krajowe Centrum Przeciwdziałania Uzależnieniom (KCPU). Aby uzyskać tytuł specjalisty terapii uzależnień – wymagany jest tytuł magistra (dowolny kierunek), dla tytułu Instruktora terapii uzależnień – wystarczy licencjat lub dyplom szkoły pomaturalnej. Należy ukończyć szkolenie akredytowane przez KCPU – tzw. program szkoleniowy w dziedzinie uzależnień, który trwa minimum 2 lata. Po zakończeniu szkolenia, zdaje się egzamin państwowy i po jego zdaniu uzyskuje się certyfikat. W czasie szkolenia musi Pan odbyć praktykę – niektóre ośrodki szkoleniowe pomagają w jej zorganizowaniu. Praktyka musi być realizowana w placówce posiadającej kontrakt z NFZ lub prowadzącej terapię uzależnień zgodnie z wymaganiami KCPU.
Jeśli planuje Pan praktykę w UK – tutaj niestety nie pomogę, aby zostać addiction counsellor, zachęcam do kontaktu z jedną z instytucji: FDAP – Federation of Drug & Alcohol Professionals; BACP – British Association for Counselling and Psychotherapy; NCPS (dawniej NCS) – National Counselling & Psychotherapy Society. FDAP, BACP i NCPS (dawniej NCS) to organizacje zawodowe zajmujące się doradztwem i psychoterapią, jednak o odrębnych specjalizacjach: FDAP skupia się na specjalistach zajmujących się uzależnieniem od narkotyków i alkoholu, BACP to brytyjskie stowarzyszenie zawodowe zrzeszające specjalistów od doradztwa i psychoterapii, a NCPS (NCPS) to organizacja non-profit, której celem jest rozwój doradztwa i psychoterapii w Wielkiej Brytanii.
Pozdrawiam serdecznie
Barbara Ostrowska
Psycholog/ Psychoterapeuta
6 miesięcy temu
Martyna Jarosz
Dzień dobry,
aby zostać terapeutą uzależnień, warto rozważyć zdobycie certyfikatu specjalisty terapii uzależnień. W Polsce certyfikaty te są przyznawane przez Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii (KBPN).
Pozdrawiam
Martyna Jarosz
6 miesięcy temu
Zobacz podobne
TW Mam ataki paniki, nerwobóle i myśli samobójcze
W mojej rodzinie gdzieś do skończenia 6 lat ojciec pił, a pod wpływem alkoholu wyzywał matkę od dziwek, że go zdradza i ją bił. Później go nie było, gdy siostra się wyprowadziła wszystkie winy spływały na mnie. Za każdym razem byłam obwiniana o wszystko, co zrobiłam to było źle a czego nie zrobiłam jeszcze gorzej. Matka nie okazywała mi uczuć, każda z nas codziennie siedziała zamknięta osobno, nie rozmawiałyśmy wcale. Od 16 roku zaczęłam popijać i się ciąć do teraz. Teraz mam 28 lat i mam problemy z zaufaniem, problemy w związku, z kontrolowaniem i autoagresją. Gdy już jest naprawdę źle, zaczynam wszystkie winy przypisywać sobie, że to moja wina i że jestem beznadziejna. Mam ataki paniki, nerwobóle i myśli samobójcze. Byłam u psychiatry, dostałam leki, ale nie czuję się po nich dobrze. Mam jeszcze skierowanie na terapię CBT. Co jest nie tak ?
Dzień dobry. Jestem w związku od 20 lat i mam 15-letnią córkę.
Dzień dobry. Jestem w związku od 20 lat i mam 15-letnią córkę. Już od wielu lat jestem nieszczęśliwa, nie czuję się w ogóle kochana, mąż pije od samego początku, ale teraz to jakbym nie istniała, jestem dla niego obcą osobą. Gra ciągle na telefonie, obgaduje mnie podczas rozmów telefonicznych z kimś innym, jest wulgarny, wszystko przekręca na swoją korzyść. Córka była za mną, ale teraz coś się stało, mimo że mówiła, że mam go zostawić, to teraz mam wrażenie, że już nie jestem dla niej ważna. Nawet nie zacznę zdania, od razu ma pretensje, że w ogóle coś mówię, nawet mój wyraz twarzy ją denerwuje i nie daje mi dojść do słowa, bo twierdzi, że ona już wie, co ja myślę. Mimo że mąż jest codziennie pijany, bardziej go poważa niż mnie. Całe lata mogła zawsze na mnie liczyć, zawsze byłam, kiedy mnie potrzebowała, ale od kiedy opuściła się w nauce, zaczęła źle się do mnie odnosić. Nie chce mi się żyć, nikt mnie nie rozumie.
Zmienny nastrój partnera, agresja i codzienne picie alkoholu
Kryzys w związku. Obawiam się zmian nastroju partnera.
Jednego dnia jest wspierający, radosny, gaszący konflikty. Wyręcza mnie w obowiązkach, pomaga w problemach.
Drugiego pojawia się krzyk, rzucanie przedmiotami, obrażanie nawet przy znajomych, mówienie, że jestem np. za wolna, za mało empatyczna, głupia, za wolno myślę. Na moje prośby o większy szacunek odpowiada, że to moja wina.
Reaguje agresją na zachowanie innych ludzi, które mu się nie podoba. Potrafił moim autem uderzyć w inne auto, bo ktoś krzywo jechał, jechać za innym autem bardzo blisko i bardzo szybko, bo ktoś wolno jechał i mówić, że to ja jestem problemem, bo tłumaczę, że się boję, jak tak robi, a on, że go nie wspieram, jak narzeka na innych. Drugim problemem jest codziennie picie alkoholu. Jak sam mówi, pomaga mu to poradzić sobie ze smutnym nastrojem i głównym powodem, dla którego pije, jestem ja, że go nie wspieram, że jestem głupia, że chce uciec od mojego nastroju. Nie ukrywam, że nie zawsze wszystko zrobię, tak jak on tego chce, nie zawsze przewidzę albo zapamiętam, na czym mu konkretnie zależy. Mam obniżony nastrój przez chorobę członka rodziny i konieczność pomocy osobie niepełnosprawnej, ale się staram, na tyle ile mam możliwości. Partner chce, żebym to ja wzięła odpowiedzialność za jego nastrój i jego picie.
A ja nie wiem już co mam robić. Szukam u siebie problemów i wiem, że często mogłabym lepiej coś zrobić, ale nie wiem, czy mój strach przed partnerem jest normalny. Nie wiem, gdzie szukać pomocy.
Grupy wsparcia i miejsca pomocy dla uzależnionych od nikotyny Kraków
Czy są jakieś godne polecenia miejsca, grupy wsparcia itp dla osób silnie uzależnionych od nikotyny w Krakowie? Chcę to rzucić w cholerę, ale sam nie daje rady
Przyjaciółka w uzależnieniu - czy być cały czas obok niej i próbować pokazać jej dobre życie bez narkotyków?
Witam. Niedawno opisywałem sytuację o mojej przyjaciółce uzależnionej od kokainy, że się odcina od znajomości, od ludzi, od przyjaźni. Pokazałem się jej z dobrej strony, był moment, że się zastanawiała nade mną, nad jakąś wiekszą relacją. Czy istnieje realna szansa, że ona może powrócić do relacji ze mną, gdy to wszystko sobie poukłada w życiu i będzie trzeźwieć? Pokazywać jej cały czas, że ma kogoś normalnego obok siebie, kto chce pokazać normalne życie? Bardzo mi na niej zależy. Dziękuję za pomoc.
