
Trudności w rodzinie - agresywna, zamknięta żona, co odbija się na dzieciach. Byliśmy na terapii, jednak to nie pomaga - proszę o pomoc
Mateusz
Karolina Białajczuk
Rozumiem, że jesteś w bardzo trudnej sytuacji i martwisz się o dobro swojej rodziny, w szczególności swoich dzieci. Twoja sytuacja wydaje się być bardzo skomplikowana i wymaga zarówno wsparcia psychologicznego dla Ciebie, jak i Twojej żony, a także zrozumienia, jakie działania mogą być potrzebne w celu ochrony dzieci.
Najważniejsze jest zapewnienie bezpieczeństwa dla Ciebie i Twoich dzieci. Jeśli dochodzi do przemocy fizycznej w domu, to powinno to być zgłoszone odpowiednim służbom, takim jak policja lub organizacje pomagające ofiarom przemocy domowej. Przemoc fizyczna nie jest akceptowalna i musi być traktowana bardzo poważnie.
Jeśli jesteś zaniepokojony dobrem swoich dzieci i ich wprowadzaniem się przeciwko tobie, warto zgłosić sytuację do lokalnych służb opieki społecznej. Przyjrzą się one sytuacji i zadecydują, czy potrzebna jest dalsza interwencja. Staraj się nadal korzystać z terapii indywidualnej, ponieważ może pomóc Ci zrozumieć swoją sytuację i zbudować strategie radzenia sobie z trudnościami.
Jeśli to możliwe, warto rozważyć terapię rodzinną. To może być trudne, ale może pomóc w lepszym zrozumieniu siebie nawzajem i znalezieniu sposobów na rozwiązanie problemów. W sytuacji takiej jak ta warto skonsultować się z prawnikiem rodzinnym, który może doradzić Ci, jak chronić swoje prawa i interesy dzieci.
Najważniejsze jest zadbanie o bezpieczeństwo i dobro Twoich dzieci. Przemoc fizyczna i emocjonalna w rodzinie to poważny problem, który nie może być zignorowany. Staraj się szukać pomocy w odpowiednich miejscach, nawet jeśli obawiasz się reakcji swojej żony.
Pozdrawiam
Karolina Białajczuk, psycholog

Zobacz podobne
Ostatnio czuję, że wszystko kręci się wokół sprzątania. Dosłownie! Każdy drobiazg, bałagan, coś nie na swoim miejscu – od razu mnie spina. Muszę to ogarnąć, nie ma wyjścia, bo inaczej czuję taki dziwny niepokój, że nie mogę się skupić na niczym innym. Problem w tym, że zaczyna mi to odbierać całą energię i czas.
Nie wiem już, czy to normalne, czy przesadzam. Jak znaleźć jakiś balans? Jak ogarnąć to, żeby porządek nie rządził całym moim dniem? Nie chce, żeby to się przerodziło w zaburzenie osobowości, a dużo czytałem ze tak jest
