Odpowiedz jako specjalista
WsteczCzy jeśli boję zapytać się w szkole np. czy mogę pisać sprawdzian zaległy lub dopomnieć się, żeby nauczyciel oddał mi książkę
Czy jeśli boję zapytać się w szkole np. czy mogę pisać sprawdzian zaległy lub dopomnieć się, żeby nauczyciel oddał mi książkę, zgłosić się na lekcjach albo jak mam sytuację, że muszę iść do kuzyna niespodziewanie, to miałam: co ja zrobię, jak zacząć rozmowę i duży stres był to dla mnie. Wydaje mi się, że nie jest to normalne.
Na
2 lata temu
Agnieszka Stetkiewicz-Lewandowicz
Witaj,
stres w zetknięciu ze starszymi, mądrzejszymi osobami, od których zależymy, jest jak najbardziej normalny. Może też świadczyć o szacunku do tych osób. Ważne, żeby nie był to paraliżujący strach. Można spróbować “oswoić” takie sytuacje np. zacząć rozmowę z nauczycielem, który wydaje Ci się sympatyczny, warto też zadbać, żeby nie była to sytuacja przed dzwonkiem, w biegu itp. np. umówić się na dyżur. Przy prośbie o poprawę oceny warto podkreślić, że jest to dla Ciebie ważne itp. Zawsze też należy pamiętać o swoich prawach jako ucznia, statucie itp. kiedy, jak można poprawiać oceny. Być może szkolny pedagog lub psycholog mógłby Ci pomóc w tych trudnych stresujących sytuacjach. Obecnie komunikacja uczniów i nauczycieli ma też miejsce przez pocztę elektroniczną, może taka forma, gdzie możesz zastanowić się nad słowami, nie będzie tak stresująca, jak twarzą w twarz. Myślę, że warto próbować rozmawiać z nauczycielami, nawet jak na początku będzie to trudne, nauczyciele zawsze pozytywnie patrzą na uczniów aktywnych, ambitnych, nawet kiedy mają problem z wypowiedzeniem swoich potrzeb. Pozdrawiam i życzę sukcesów.
2 lata temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
TwójPsycholog
Dzień dobry,
wyznacznikiem tego, czy „to normalne czy nie”, jest to, w jaki sposób czujesz się, kiedy doświadczasz takich trudności i jakie one są dla Ciebie. Z tego krótkiego opisu wnioskujemy, że do dla Ciebie problem i duża uciążliwość oraz że wiele rzeczy, które z pozoru mogłyby wydawać się błahe, dużo Cię kosztują i sprawiają, że często jest Ci bardzo trudno. Jeśli więc tak jest i potrzebujesz zmiany - wspomóż się spotkaniami z psychologiem. Jeśli to możliwe i masz na tyle zaufania - może to być psycholog szkolny, jeśli nie - możesz poszukać takiej pomocy w poradni psychologiczno - pedagogicznej lub prywatnie. Jeśli jesteś osobą niepełnoletnią, to porozmawiaj z rodzicami, aby dali Ci upoważnienie lub wspólnie z Tobą umówili taką wizytę. Powodzenia!
2 lata temu
Zobacz podobne
Dzień dobry. Mam córkę 13 lat.
Dzień dobry.
Mam córkę 13 lat. Zawsze była spokojnym dzieckiem. Dzieci jej dokuczały. Jedna z dziewczynek, również w jej wieku, była dla niej wręcz wredna. Starała się izolować inne koleżanki od córki. W gruncie rzeczy nie przepadają za sobą. Mam wrażenie, że córka czuje przed nią lęk. Ostatnia klasa przed nimi razem. Kiedy przy córce o niej mowa, córka denerwuje się i jest wściekła. Jakiś czas temu okazało się, że żale córka wylewa na tik toku. Były treści z plastrami, jakimiś ostrymi narzędziami. Zapytałam ją, czy chciała sobie coś zrobić - rozpłakała się. Ale myślę, że nie chciała. Zmieniała się, może taki wiek, może otoczenie wokół. Ale widzę też, że momentami brak w niej energii, a czasem jest niemiła. U psychoterapeuty byłyśmy raz. Kolejnej wizyty odmówiła. Chciałabym jej pomóc, ale boję się, że do psychologa nie da się namówić. Dodam, że bardzo się stresuje wieloma rzeczami a egzaminy tuż.
Jak wygląda szpital psychiatryczny dla dzieci i młodzieży?
Jak wygląda szpital psychiatryczny dla dzieci i młodzieży? Jak spędza się tam czas ?
Mam problem z samookaleczaniem - uzależniłam się
Witam.
Mam problem z samookaleczaniem, uzależniłam się i w trudnych chwilach zawsze sięgam po nóż, nie umiem sobie radzić z emocjami. Nie mogę jednak powiedzieć o tym rodzicom, ponieważ już kiedyś (w 1 klasie liceum) zauważyli rany na rękach i się zdenerwowali. Zapisali mnie do psychologa, ale psychoterapia nie była pomocna, a wiem, że koszta były dość duże i nie chciałabym, aby kolejny raz musieli je ponosić...
Tnę się teraz w innych miejscach, dlatego tego nie widzą. Wiem, że potrzebuję pomocy, ale nie mogę o nią poprosić. Mam teraz ponad 17 lat, za ok. pół roku będę pełnoletnia. Nie wiem czy spróbować przeczekać ten okres i liczyć jeszcze na jakąkolwiek pomoc, na własną rękę, (jeśli dożyję oczywiście) czy jest inne wyjście...
13 lat, nadużywam alkoholu. W głowie mam wrażenie, że są dwie osoby, z czego jedna jest odrębna ode mnie.
Dzień dobry- mam pytanie, mam problem, nadużywam alkoholu, tak dla jasności mam 13 lat. Oprócz tego mam wrażenie, że przez to zacząłem się kłócić z samym sobą w głowie, ale w specyficzny sposób, ponieważ przybiera to rozmowę między dwiema różnymi osobami. Ta druga osoba, z którą rozmawiam, zdaje się być dla mnie bardzo niemiła, często mnie obraża i mnie odsuwa od pomysłu, aby o tym komuś powiedzieć. Te rozmowy nie pojawiają tylko po alkoholu, na trzeźwo też to mam. Mam stwierdzoną depresję oraz zespół aspergera. Niezależnie od mojego samopoczucia tak samo często się to pojawia i często on komentuje moje działania, myśli, myśli samobójcze, picie alkoholu, w zasadzie wszystko. Moje pytanie brzmi co zrobić i co to może być ?
5-letnia córka nie chce chodzić do przedszkola. Ze stresu boli ją brzuch.
Witam, mam problem z 5-letnią córką. Od października nie chce chodzić do przedszkola. Codziennie płacze i powtarza, że nie pójdzie. Przez dwa lata chodziła, choć nie można powiedzieć, że chętnie. Większość dzieci zna od 2 lat. Teraz połączona jest z zerówką i zaczęło się pisanie literek i rozwiązywanie w książce. Na początku mówiła, że boi się nauczycielki, później, że boi się książki, bo nie umie rozwiązywać. Ciągle powtarza, że tęskni za mamą i chce cały dzień zostać przy mamie. Nawet nie chce wychodzić gdzieś indziej bez mamy. Oczywiście jest wycofana i nie interesuje ją zabawa z innymi dziećmi.
Proszę o pomoc, bo dziecko ze stresu boli brzuch. I nie może codziennie płakać, że nie pójdzie do przedszkola. Dodam, że w przedszkolu nie ma jakiś większych starań i zabaw ze strony przedszkolanek, tylko podręczniki i zabawa z innymi dziećmi.
