Czy jeśli boję zapytać się w szkole np. czy mogę pisać sprawdzian zaległy lub dopomnieć się, żeby nauczyciel oddał mi książkę

Czy jeśli boję zapytać się w szkole np. czy mogę pisać sprawdzian zaległy lub dopomnieć się, żeby nauczyciel oddał mi książkę, zgłosić się na lekcjach albo jak mam sytuację, że muszę iść do kuzyna niespodziewanie, to miałam: co ja zrobię, jak zacząć rozmowę i duży stres był to dla mnie. Wydaje mi się, że nie jest to normalne.

2 miesiące temu

Na

Agnieszka Stetkiewicz-Lewandowicz

Witaj,

stres w zetknięciu ze starszymi, mądrzejszymi osobami, od których zależymy, jest jak najbardziej normalny. Może też świadczyć o szacunku do tych osób. Ważne, żeby nie był to paraliżujący strach. Można spróbować “oswoić” takie sytuacje np. zacząć rozmowę z nauczycielem, który wydaje Ci się sympatyczny, warto też zadbać, żeby nie była to sytuacja przed dzwonkiem, w biegu itp. np. umówić się na dyżur. Przy prośbie o poprawę oceny warto podkreślić, że jest to dla Ciebie ważne itp. Zawsze też należy pamiętać o swoich prawach jako ucznia, statucie itp. kiedy, jak można poprawiać oceny. Być może szkolny pedagog lub psycholog mógłby Ci pomóc w tych trudnych stresujących sytuacjach. Obecnie komunikacja uczniów i nauczycieli ma też miejsce przez pocztę elektroniczną, może taka forma, gdzie możesz zastanowić się nad słowami, nie będzie tak stresująca, jak twarzą w twarz. Myślę, że warto próbować rozmawiać z nauczycielami, nawet jak na początku będzie to trudne, nauczyciele zawsze pozytywnie patrzą na uczniów aktywnych, ambitnych, nawet kiedy mają problem z wypowiedzeniem swoich potrzeb. Pozdrawiam i życzę sukcesów.

2 miesiące temu

Agnieszka Stetkiewicz-Lewandowicz

Psycholog

TwójPsycholog

Dzień dobry,

wyznacznikiem tego, czy „to normalne czy nie”, jest to, w jaki sposób czujesz się, kiedy doświadczasz takich trudności i jakie one są dla Ciebie. Z tego krótkiego opisu wnioskujemy, że do dla Ciebie problem i duża uciążliwość oraz że wiele rzeczy, które z pozoru mogłyby wydawać się błahe, dużo Cię kosztują i sprawiają, że często jest Ci bardzo trudno. Jeśli więc tak jest i potrzebujesz zmiany - wspomóż się spotkaniami z psychologiem. Jeśli to możliwe i masz na tyle zaufania - może to być psycholog szkolny, jeśli nie - możesz poszukać takiej pomocy w poradni psychologiczno - pedagogicznej lub prywatnie. Jeśli jesteś osobą niepełnoletnią, to porozmawiaj z rodzicami, aby dali Ci upoważnienie lub wspólnie z Tobą umówili taką wizytę. Powodzenia!

2 miesiące temu

TwójPsycholog

Psycholog, Psychoterapeuta

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Zobacz podobne

Myślę negatywnie, co prowadzi do pozytywnych skutków.

Myślę negatywnie, co prowadzi do pozytywnych skutków. Od dłuższego czasu przy różnych sytuacjach staram się wyobrazić najgorsze, aby do tego nie doprowadzić. Mam wrażenie, że jeśli pomyśle coś negatywnego wydarzy się odwrotność np. Jeśli przed konkursem pomyślę, że się pomylę to to się nie wydarzy, ale jeśli będę myśleć, że poszło mi dobrze, to okaże się, że się pomyliłam. Tak z wszystkim. Wyczytałam w internecie, że pozytywne myślenie jest podstawą wszystkiego i próbowałam tego, ale mam wrażenie, że dochodzi do negatywnych skutków. Najgorsze jest przekonywanie siebie, że naprawdę "wierzę" w negatywne myśli, a nie tylko próbuje stworzyć sytuacje. Jak mam się tego pozbyć?

Czy to możliwe czuć uczucia do kogoś, kto zranił mnie wiele razy

Czy to możliwe czuć uczucia do kogoś, kto zranił mnie wiele razy, płakałam przez niego nocami i nawet dniami także wiele razy i złe chwile przeważały dobrymi. Wyrzekam się uczuć, bo nic nie czułam, czy teraz możliwe, że mi to wraca. Jak się tego pozbyć, wrócić do stanu gdzie co się z nim dzieje, co robi, nic mnie nie interesuje.

Mam ataki złego samopoczucia, tzn. czuje ból psychiczny, tak jakby bolała mnie dusza

Mam ataki złego samopoczucia, tzn. czuje ból psychiczny, tak jakby bolała mnie dusza, towarzyszą pragnienie odebrania sobie życia (lub samookaleczenia się). A taki stopniowo rosną, maleją, znowu rosną, po jakimś czasie jest lepiej i za kilka dni znowu ta sama sytuacja czy to może być depresja? Jeśli nie to, co to może być? Dodam, że biorę leki i nic nie pomaga.

Dzień dobry, mam syna, 14 lat, mieszkamy w Anglii, syn był prześladowany w szkole przez kilku uczniów

Dzień dobry, mam syna, 14 lat, mieszkamy w Anglii, syn był prześladowany w szkole przez kilku uczniów, jak i przez nauczycieli w szkole i od tego czasu zamknął się w sobie i jest trochę wycofany. Chociaż przed tymi wydarzeniami w szkole lubił dużo mówić. I postanowiliśmy wsiąść syna na nauczanie w domu. I od tamtej pory nie mówi z ludźmi, tylko z nami w domu. Gra w gry przez internet z kolegami ze szkoły i dużo mówi do nich (chociaż nie widza się tylko słyszą), czasami spotykają się na podwórku z nimi i też nie about dużo do nich mówi. I co możemy zrobić, żeby syn zaczął mówić tak jak dawniej, jak mu pomóc? Czy to przejdzie mu samo ? Pozdrawiam i bardzo proszę o odpowiedź.

Rozpieszczanie dziecka przez wujka

Czy słysząc od jednego z rodziców że za bardzo rozpieszcza się ich dziecko będąc przyszywanym wujkiem faktycznie powinno się zastanowić nad swoim zachowaniem?(chłopiec ma 10 lat)