Wstecz5-letnia córka nie chce chodzić do przedszkola. Ze stresu boli ją brzuch.
Witam, mam problem z 5-letnią córką. Od października nie chce chodzić do przedszkola. Codziennie płacze i powtarza, że nie pójdzie. Przez dwa lata chodziła, choć nie można powiedzieć, że chętnie. Większość dzieci zna od 2 lat. Teraz połączona jest z zerówką i zaczęło się pisanie literek i rozwiązywanie w książce. Na początku mówiła, że boi się nauczycielki, później, że boi się książki, bo nie umie rozwiązywać. Ciągle powtarza, że tęskni za mamą i chce cały dzień zostać przy mamie. Nawet nie chce wychodzić gdzieś indziej bez mamy. Oczywiście jest wycofana i nie interesuje ją zabawa z innymi dziećmi.
Proszę o pomoc, bo dziecko ze stresu boli brzuch. I nie może codziennie płakać, że nie pójdzie do przedszkola. Dodam, że w przedszkolu nie ma jakiś większych starań i zabaw ze strony przedszkolanek, tylko podręczniki i zabawa z innymi dziećmi.
Kasia
Odpowiedz jako specjalista
Luiza Stańczyk
Dzień dobry,
opisana sytuacja może świadczyć o silnym lęku separacyjnym córki lub problemach, które pojawiają się w przedszkolu. Być może zdarzyło się tam coś trudnego dla córki? Proszę pomyśleć o konsultacji u psychologa dziecięcego, który pomoże szerzej spojrzeć na występujący problem i znaleźć jego przyczyny.
Pozdrawiam
mgr Luiza Stańczyk
Iwona Kalinowska
Dzień dobry,
W życiu Pani córki zaszła istotna zmiana. Zmieniła się nie tylko wychowawczyni, ale i doszły nowe dzieci do grupy. Połączenie grupy 5-letniej z odziałem „0” najczęściej zmienia w jakimś stopniu harmonogram dnia. Dla dzieci jest to nowe wyzwanie, któremu muszą sprostać. To naturalne, że w sytuacji dla dziecka trudnej szuka ono kontaktu z obiektem, przy którym czuje się bezpiecznie(w tym przypadku matka). Objawy psychosomatyczne(częstsze infekcje, ból głowy czy brzucha) mogą być strategią świadczącą o przeżywanym napięciu lub stresie. Warto porozmawiać z nauczycielką o tym, w jaki sposób dziecko funkcjonuje w grupie oraz obrać strategie zaradcze.
Joanna Szczupakowska
Dzień dobry, Pani Kasiu. Zmiana w przedszkolu, czyli połączenie z zerówka plus trudności w wykonywaniu kart pracy mogły spowodować lęk u córki . Warto skonsultować to z psychologiem/psychoterapeutą.
Pozdrawiam Joanna Szczupakowska
Małgorzata Roszkowska
Dzień dobry,
Z podanych przez Panią informacji wynika, że dziewczynka przeżywa ogromny stres, który zaczyna objawiać się również w postaci dolegliwości somatycznych. W związku z tym, że nie napisała Pani w jaki sposób wpiera córkę, to pozwolę sobie zacząć od podstaw czyli od nazywania emocji. Komunikaty przekazywane dziewczynce we wspierający sposób np. "widzę, że się boisz" pomogą jej po pierwsze nazwać a przy tym zrozumieć co się z nią dzieje. Dodatkowo znormalizowanie jej obaw np. "czasem boimy się tego co jest nieznane, nowe... niektóre osoby boją się bardziej, inne mniej - to jest normalne" pozwoli zrozumieć jak funkcjonują ludzie i zneutralizować ewentualne poczucie winy. Lęk separacyjny jest naturalnym etapem rozwoju, a wspieranie dziecka w rozumieniu i radzeniu sobie z trudnymi emocjami jest kluczowe. Pomocne mogą być książeczki i gry edukacyjne, odtwarzanie trudnych sytuacji w domu np. w formie bezpiecznej zabawy i dawanie wskazówek jak może sobie poradzić w danych sytuacjach. Ważne jest również obniżenie napięcia w rodzinie związane z sytuacją i poszukanie co tak naprawdę jest przyczyną trudności - rozmowa z paniami z przedszkola jest bardzo ważna, żeby po pierwsze dowiedzieć się jak dziewczynka funkcjonuje w placówce, po drugie uczulić panie na przeżywany przez dziecko stres. Empatyczne zrozumienie dziecka, wsparcie, spokój, docenianie chociaż drobnych sukcesów, wspólne spędzanie czasu, nazywanie tego co dziewczynka przeżywa i poszukanie przyczyn trudności to podstawa. Dodatkowo trochę zabawy i humoru, które dzieci uwielbiają mogłoby być pierwszym krokiem do dobrej zmiany.
Życzę dużo wytrwałości!
Z pozdrowieniami
Małgorzata Roszkowska
Beata Matys Wasilewska
Dzień dobry
Dzieci dojrzewają emocjonalne do obowiązków szkolnych w różnym czasie. Prawdopodobnie połączenie dzieci z grupą zerowkowiczów mocno ukierunkowało program dnia w przedszkolu na wykonywanie zadań szkolnych a nie zabawę .
Córka może być tym przytłoczona szczególnie jeśli te zadania sprawiają jej jeszcze trudność i niepokoi się tym, że inne dzieci wykonują te zadania a ona nie. Taką atmosferą i postawą nauczycielek można łatwo zrazić córkę do szkoły i niebezpiecznie wpłynąć na jej poczucie wartości.
Warto by porozmawiała pani z nauczycielkami o emocjach córki i zmianie podejścia nauczycielek. Tak by okazały większą postawą wspierającą i zachęcającą wobec młodszych dzieci. Istotne jest by pracować z dziećmi tak by nie wywoływać u nich presji i strachu. Zapewne temat pani córki nie jest jednostkowy i niektórzy jej 5 letni koledzy czy koleżanki mogą mieć podobny problem. Warto o tym także porozmawiać z rodzicami by wspólnie z nauczycielkami dopasować lepiej zajęcia w tej grupie.
Pozdrawiam
Beata Matys Wasilewska
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Witam. Od jakiegoś czasu słyszę opinie od rodziców, szczególnie matek, że nie dzwonią do swoich pociech w momencie przebywania ich u swoich ojców, bo to wywołuje tęsknotę.
Jak jest naprawdę ?
Dzięki za odp
Pozdrawiam
Moje dziecko (2,5 lat) od dwóch miesięcy budzi się 2-3 razy w nocy (od zawsze idzie spać około 19-19,30, budzi o 21,24,2 lub 5) z niekontrolowanym płaczem, krzykiem i histerią nie do opanowania. Nie daje się uspokoić, mimo że próbujemy razem z mężem na różne sposoby, a w trakcie tych epizodów dzi
TW. Samookaleczanie
Mam duży problem.
Miałam pogadać z moją mamą o samookaleczaniu wczoraj i przy tym miała pomoc mi siostra. Niestety jak wróciłam ze szkoły mama dostała wyniki badań, które nie wyszły najlepiej, bo ma podejrzenie szpiczaka.
Nie wiem teraz, czy rzeczywi
Witam,
Ilekroć widzę swoją przyjaciółkę, że znowu gdzieś wyszła, ze swoją najlepszą przyjaciółką to się denerwuję, wręcz gotuje się we mnie. Nie radzę sobie z zazdrością.
Przyjaciółka jako wymówki używa mojej choroby (jestem chora na padaczkę od 12 lat), w tej kwestii nie mogę liczy
(bardzo przepraszam, że tak się rozpisałam. Może nie będzie chciało się komuś tego czytać, ale potrzebuję pomocy )
Witam,
mam za 3 miesiące 17 lat i mam problemy z agresją, jakieś działania impulsywne, pustkę derealizacja itp i straszne lęki. Chciałabym napisać o tych lękach,
Dzień dobry,
zwracam się w sumie z paroma drobnymi problemami.
Od ponad roku próbuje leczyć zaburzenia lękowe i jakoś to idzie. Niestety, ale chodzę jeszcze do szkoły, w której jestem przez to oceniana przez nauczycieli przez ich wizję na temat tego wszystkiego. Przez os
Szanowni Państwo, mój synek (23 miesiące) zaczął bardzo chętnie przytulać się do innych dzieci. Zdarza się, że robi to zbyt mocno i nachalnie, nie zwracając uwagi na reakcję innych dzieci.
Co najlepiej zrobić w takiej sytuacji?
Żeby zachować strefę komfortu innych dzieci, al
TW samookaleczanie.
Nie wiem, jak mam porozmawiać z moimi rodzicami o tym, że się tnę.
Robię to od 2 lat, zaczęłam robić to z ciekawości i zakończyło się na tym, że gdy jestem czymś bardzo przytłoczona, zaczynam to robić. Nie robię tego jakoś często, ale teraz zdarza się to częściej
Dzień dobry,
nie radzę sobie z zazdrością o przyjaciółkę.
Ilekroć widzę, że była gdzieś ze swoją najlepszą przyjaciółką to się wściekam. Jak jej ostatnio mówiłam, że mnie olewa, to ona używa mojej choroby (choruję na padaczkę), jako wymówki, przez co zazdrość tylko się u mnie
Mam 16 lat i odczuwam głębokie uczucie pustki oraz dezorientacji, które towarzyszy mi na co dzień. Często czuję się zagubiona, nie wiedząc, gdzie się znajduję ani kim naprawdę jestem, co wprowadza mnie w stan frustracji i zniechęcenia. Zmagam się z problemami z agresją, które przejawiają się w sk
Moja córka, 13 lat, dostała diagnozę ADHD, a ja jestem w szoku. Zawsze się dobrze uczy, potrafi się zająć czym tam chce (np. polubiła dzierganie włóczką), nie widziałam, żeby była nadpobudliwa. Skierował nas do poradni psycholog szkolny. Niby omówiono ze mną diagnozę, ale w zasadzie to i tak nie
Dzień dobry. Synek ma 9 lat . Zdiagnozowano u niego zespół Aspergera oraz adhd. Byliśmy na pierwszej wizycie u psychiatry. Lekarz już po 10 minutach wizyty i obserwacji dziecka stwierdził, że dziecko ma właśnie zespół Aspergera oraz adhd. Przepisał lek medikinet cr10 . Narazie mamy podawać jedną
Jak mam poradzić sobie z alkoholizmem w rodzinie?
Moja mama i brat są uzależnieni, ostatnio zostali aresztowani i będą sądzeni za kilka paragrafów, grozi im do 8 lat więzienia, są oskarżeni o napaść na funkcjonariusza publicznego, oszustwo, pobicie i znęcanie się psychiczne i fizyczne.
Cześć, jestem tatą 10-letniego Jasia i naprawdę nie wiem już, co robić. Ostatnio Jaś zaczął unikać szkoły, każdego ranka płacze, boli go brzuch, a czasem mówi, że po prostu nie da rady... Nauczycielka też mówi, że jest wycofany i przestał się uczyć, chociaż kiedyś miałem same dobre oceny. To już
Dzień dobry, pytanie dotyczy mojej 13-letniej córki.
Jest osobą bardzo wrażliwą, nieśmiałą i skrytą. Ma problem z nawiązywaniem nowych znajomosci, tylko jedną kokeżankę. Często powtarza, że nikt jej nie lubi i że jest dziwna.
Od kilku lat przewija się też temat jej przed
Pewna matka z klasy mojego synka zadzwoniła do mnie, że mój syn jest gnębiony od pewnego czasu. Syn nic mi w domu takiego nie opowiada. Co w związku z tym mam zrobić? Syn nie chce się otworzyć, na pytanie czy chce zmienić szkołę odpowiada, że nie. Co mam robić?