Wstecz

5-letnia córka nie chce chodzić do przedszkola. Ze stresu boli ją brzuch.

Witam, mam problem z 5-letnią córką. Od października nie chce chodzić do przedszkola. Codziennie płacze i powtarza, że nie pójdzie. Przez dwa lata chodziła, choć nie można powiedzieć, że chętnie. Większość dzieci zna od 2 lat. Teraz połączona jest z zerówką i zaczęło się pisanie literek i rozwiązywanie w książce. Na początku mówiła, że boi się nauczycielki, później, że boi się książki, bo nie umie rozwiązywać. Ciągle powtarza, że tęskni za mamą i chce cały dzień zostać przy mamie. Nawet nie chce wychodzić gdzieś indziej bez mamy. Oczywiście jest wycofana i nie interesuje ją zabawa z innymi dziećmi. 

Proszę o pomoc, bo dziecko ze stresu boli brzuch. I nie może codziennie płakać, że nie pójdzie do przedszkola. Dodam, że w przedszkolu nie ma jakiś większych starań i zabaw ze strony przedszkolanek, tylko podręczniki i zabawa z innymi dziećmi.

dzieci i młodzież

Kasia

w zeszłym tygodniu
Luiza Stańczyk

Luiza Stańczyk

Dzień dobry,

opisana sytuacja może świadczyć o silnym lęku separacyjnym córki lub problemach, które pojawiają się w przedszkolu. Być może zdarzyło się tam coś trudnego dla córki? Proszę pomyśleć o konsultacji u psychologa dziecięcego, który pomoże szerzej spojrzeć na występujący problem i znaleźć jego przyczyny. 

Pozdrawiam

mgr Luiza Stańczyk

w zeszłym tygodniu

Luiza Stańczyk

Psycholożka, Psychoterapeutka w trakcie szkolenia

Iwona Kalinowska

Iwona Kalinowska

Dzień dobry,

W życiu Pani córki zaszła istotna zmiana. Zmieniła się nie tylko wychowawczyni,  ale i doszły nowe dzieci do grupy. Połączenie grupy 5-letniej z odziałem „0” najczęściej zmienia w jakimś stopniu harmonogram dnia. Dla dzieci jest to nowe wyzwanie, któremu muszą sprostać. To naturalne, że w sytuacji dla dziecka trudnej szuka ono kontaktu z obiektem, przy którym czuje się bezpiecznie(w tym przypadku matka). Objawy psychosomatyczne(częstsze infekcje, ból głowy czy brzucha) mogą być strategią świadczącą o przeżywanym napięciu lub stresie. Warto porozmawiać z nauczycielką o tym, w jaki sposób dziecko funkcjonuje w grupie oraz obrać strategie zaradcze. 

w zeszłym tygodniu

Iwona Kalinowska

Psychoterapeutka w trakcie szkolenia

Joanna Szczupakowska

Joanna Szczupakowska

Dzień dobry, Pani Kasiu. Zmiana w przedszkolu, czyli połączenie z zerówka plus trudności w wykonywaniu kart pracy mogły spowodować lęk u córki . Warto skonsultować to z psychologiem/psychoterapeutą. 

 

Pozdrawiam Joanna Szczupakowska 

w zeszłym tygodniu

Joanna Szczupakowska

Psycholożka, Psychoterapeutka certyfikowana

Małgorzata Roszkowska

Małgorzata Roszkowska

Dzień dobry,

Z podanych przez Panią informacji wynika, że dziewczynka przeżywa ogromny stres, który zaczyna objawiać się również w postaci dolegliwości somatycznych. W związku z tym, że nie napisała Pani w jaki sposób wpiera córkę, to pozwolę sobie zacząć od podstaw czyli od nazywania emocji. Komunikaty przekazywane dziewczynce we wspierający sposób np. "widzę, że się boisz" pomogą jej po pierwsze nazwać a przy tym zrozumieć co się z nią dzieje. Dodatkowo znormalizowanie jej obaw np. "czasem boimy się tego co jest nieznane, nowe... niektóre osoby boją się bardziej, inne mniej - to jest normalne" pozwoli zrozumieć jak funkcjonują ludzie i zneutralizować ewentualne poczucie winy. Lęk separacyjny jest naturalnym etapem rozwoju, a wspieranie dziecka w rozumieniu i radzeniu sobie z trudnymi emocjami jest kluczowe.  Pomocne mogą być książeczki i gry edukacyjne, odtwarzanie trudnych sytuacji w domu np. w formie bezpiecznej zabawy i dawanie wskazówek jak może sobie poradzić w danych sytuacjach. Ważne jest również obniżenie napięcia w rodzinie związane z sytuacją i poszukanie co tak naprawdę jest przyczyną trudności - rozmowa z paniami z przedszkola jest bardzo ważna, żeby po pierwsze dowiedzieć się jak dziewczynka funkcjonuje w placówce, po drugie uczulić panie na przeżywany przez dziecko stres. Empatyczne zrozumienie dziecka, wsparcie, spokój, docenianie chociaż drobnych sukcesów, wspólne spędzanie czasu, nazywanie tego co dziewczynka przeżywa i poszukanie przyczyn trudności to podstawa. Dodatkowo trochę zabawy i humoru, które dzieci uwielbiają mogłoby być pierwszym krokiem do dobrej zmiany. 

Życzę dużo wytrwałości!

 

Z pozdrowieniami

Małgorzata Roszkowska

 

w zeszłym tygodniu

Małgorzata Roszkowska

Psycholog

Beata Matys Wasilewska

Beata Matys Wasilewska

Dzień dobry

Dzieci dojrzewają emocjonalne do obowiązków szkolnych w różnym czasie. Prawdopodobnie połączenie dzieci z grupą zerowkowiczów mocno ukierunkowało program dnia w przedszkolu  na wykonywanie zadań szkolnych a nie zabawę .  

Córka może być tym przytłoczona szczególnie jeśli te zadania sprawiają jej jeszcze trudność i niepokoi się tym, że inne dzieci wykonują te zadania a ona nie. Taką atmosferą i postawą nauczycielek można łatwo zrazić córkę do szkoły i niebezpiecznie wpłynąć na jej poczucie wartości. 

Warto by porozmawiała pani z nauczycielkami o emocjach córki i zmianie podejścia  nauczycielek. Tak by okazały  większą postawą wspierającą i zachęcającą wobec młodszych dzieci. Istotne jest by   pracować z dziećmi tak by nie wywoływać u nich presji i strachu. Zapewne temat pani córki nie jest jednostkowy i niektórzy jej  5 letni koledzy czy koleżanki mogą mieć podobny problem.  Warto o tym także porozmawiać z rodzicami by wspólnie z nauczycielkami dopasować lepiej zajęcia w tej grupie.

Pozdrawiam

Beata Matys Wasilewska

w zeszłym tygodniu

Beata Matys Wasilewska

Psycholożka, Psychoterapeutka w trakcie szkolenia

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Zobacz podobne

10-letni syn unika szkoły, boli go brzuch. Pogorszyły się oceny, wycofał się. Co robić?

Cześć, jestem tatą 10-letniego Jasia i naprawdę nie wiem już, co robić. Ostatnio Jaś zaczął unikać szkoły, każdego ranka płacze, boli go brzuch, a czasem mówi, że po prostu nie da rady... Nauczycielka też mówi, że jest wycofany i przestał się uczyć, chociaż kiedyś miałem same dobre oceny. To już

13-letnia córka mówi, że nikt jej nie lubi. Już w przedszkolu miała złe doświadczenia.

Dzień dobry, pytanie dotyczy mojej 13-letniej córki. 

Jest osobą bardzo wrażliwą, nieśmiałą i skrytą. Ma problem z nawiązywaniem nowych znajomosci, tylko jedną kokeżankę. Często powtarza, że nikt jej nie lubi i że jest dziwna. 

Od kilku lat przewija się też temat jej przed

Syn nie chce mi się przyznać, że jest gnębiony.

Pewna matka z klasy mojego synka zadzwoniła do mnie, że mój syn jest gnębiony od pewnego czasu. Syn nic mi w domu takiego nie opowiada. Co w związku z tym mam zrobić? Syn nie chce się otworzyć, na pytanie czy chce zmienić szkołę odpowiada, że nie. Co mam robić?

Czy powinnam oddać dziecku smoczek?
Pytanie które nurtuje mnie może być banalne, głupie, ale po nacisku żłobka na mnie i na córkę decyduje się zapytać. Moja córeczka ma 2 latka i 4 miesiące. Jest dziewczynką już od pieluchowaną, kolejny etap od smoczkowanie zaczęłyśmy 2,5 tygodnia temu. W domu jest super córka sama zasypia na noc bez
Często zmagam się z przebodźcowaniem, które przekłada się na bóle ciała.
Dzień dobry. Mam 16 lat i bardzo często zmagam się z uczuciem przebodźcowania, przytłoczenia po całym dniu. Chodzę do liceum, spędzam w szkole długie godziny, a potem wracam komunikacją miejską i zazwyczaj już wtedy doświadczam bólu głowy w skroniach czy senności. Po powrocie marzę jedynie o zamknię
Nasilone objawy, które utrudniają życie i szkołę. Rodzice i znajomi kochają tylko tę zdrową i idealną wersję mnie.

Dzień dobry, może to być dość długie ale postaram się szybko opisać problem. 

Od roku mierzę się z nasilonymi objawami zaburzeń lękowych i OCD, od około 6 miesięcy skutecznie to leczę. Mimo że teraz praktycznie w ogóle nie widać u mnie tych chorobowych zachowań, to jak się pojawią wsz

Jak rozpoznać, że chłopak podrywa z uczucia, a nie dla zabawienia się mną?

Zwracam się o pomoc w sytuacji z pewnym chłopakiem. 

Mieszkam z nim w jednym internacie, mówią, że jest babiarzem, podrywa każdą dziewczynę jaką się da. Dlatego ja nie byłam nim zainteresowana, ale pewnego dnia, siedziałam z moimi koleżankami na stołówce szkolnej, a on nagle zagadał d

Wspomnienia jak przez mgłę, trudności w relacjach, wrażenie, że to nie ja prowadzę swoje życie.

Co jest ze mną nie tak? Dlaczego tak jest i jak to zmienić? Wszystko pamiętam jak przez mgłę, nie wiem jak się do czegoś odnieść, bo nie pamiętam, nawet zarys jest rozmazany. I emocje i wspomnienia i wszystko, jest rozmazane. Chciałabym otwarcie mówić o tym co myślę, ale tego też nie wiem, a ja m

Bliżsi znajomi nie potrafią słuchać i wspierać. Jak im zwrócić uwagę?

Mam wielu bliższych znajomych, nazywam ich przyjaciółmi, jednak tak naprawdę czuję, że nimi nie są. 

Gdy mówię o swoich problemach, nie dostaje takiego wsparcia jakiego czuję, że bym potrzebowała, czasami też potrafią to olać. Zamiast gadać o tym co mnie dręczy, lepiej gada się o chło

Podobają mi się dużo starsi mężczyźni - nie jestem pewna czy to normalne w moim wieku
Witam. Mam taki problem, który dla mnie zawsze wydawał się nim nie być. Wiedziałam że nie jest to normalne ale zawsze z tego żartowałam. Jestem osobą niepełnoletnią i odkąd pamiętam zawsze podobali mi się tylko dojrzali mężczyźni, w wieku 40 lub 30 lat. Chłopcy w moim wieku nie są dla mnie pociągają
11-letni syn partnerki trafił do MOS-u. Jest agresywny, musi dostać to, czego chce, manipuluje. W domu jest tragiczna atmosfera.

Syn mojej partnerki ma 11 lat. Problemy z jego zachowaniem zaczęły się jakieś 5 lat temu. Drugi rok się zaczął jak został umieszczony w MOS-ie. Przedtem próbowaliśmy wszystkiego. Najpierw w domu rozmów, dopytywania, obserwacji, pracy z jego emocjami, tłumaczeniem itd. Nic nie skutkowało. Zaczęły

Kogo zawiadomić w sprawie przemocy wobec dziecka? Czy rodzice są zaburzeni?

Mam problem z z sąsiadami, którzy mieszkają nade mną. Od wielu miesięcy z dobiegają z ich mieszkania bardzo duże hałasy. Początkowo starałem się nie zwracać na to uwagi, wiedząc, że mieszka tam rodzina z dwójką dzieci. Z czasem jednak sąsiedzi stawali się coraz bardziej agresywni, a hałasy zaczęł

Kocham moją mamę i jednocześnie nienawidzę. Nie wiem dlaczego mam potrzebę dokuczania jej.

Dzień dobry mam problem ze sobą i nie wiem jak sobie z nim poradzić.

Chodzi o moją mamę. Kocha mnie, przytula, gotuje obiady i nie hamuje moich ambicji i wspiera mnie we wszystkim, jednak mam do niej odrazę i agresję. Nie chcę jej krzywdzić, ale wybucham do niej agresją cały czas, nawet ja

Trudność w szkole z nauczycielem. Nie pasuję do świata przez autyzm. Czy nauczanie online byłoby ok? Co mam poradzić?
Witam. Jestem uczennicą 3 klasy informatycznej i mam już 17 lat. Już wiele w życiu mnie spotkało i mimo leczenia psychiatrycznego i terapii czuje, że z każdym kolejnym nieprzyjemnym wydarzeniem spadam z powrotem na dół na gorszy stan, gdzie trudniej można mnie wyciągnąć. Zdiagnozowano mi spektrum au
Ojciec odsuwa rodzinę od mojej mamy po rozwodzie. Pomocy!
Witam. Rodzice są już parę tygodni po rozwodzie, mama przeprowadziła się z domu mojego ojca i ja również wyprowadziłem się z mamą oraz bratem. Rodzice rozwiedli się dlatego, że nie dogadywali się nawzajem, ojciec głównie ograniczał mame z pieniędzy, wyliczał ją co do grosza przez 18 lat, rodzice nie
Mam ogromny problem z 4 letnia córka. Nie chce chodzić do przedszkola
Witam. Mam ogromny problem z 4 letnia córka. Nie chce chodzić do przedszkola codziennie rano wstajemy, ale nie chce sie ubrać wyjść z domu. Wpada w histerie krzyczy płacze bije mnie kopie. Mówi ze nie chce iść do przedszkola, bo brakuje jej tam mnie martwi się o mnie i boi się, że coś mi się stanie.
Partnerka pije, ma córkę i ja mam swoją jedną córkę. Chcę przestać kontynuować tę relację, dzieci się odwracają ode mnie.
Witam ! Jestem 42-letnim mężczyzną, od 14 lat w związku partnerskim- mam dwie córki jedna 14 -letnia, która nie jest moja biologiczna córką i druga 12 -letnia, która jest moja córką. Na obecną chwilę jestem rozdarty, po ostatniej sytuacji zacząłem się zastanawiać czy nadal ratować ten związek czy po
TW. Samookaleczanie, brak poczucia jakiejkolwiek wartości, obwinianie się.
Mam problem ze sobą. Nie potrafie na siebie patrzeć w lustrze, czuje wielkie obrzydzenie do siebie. Bez makijażu mój wygląd mnie zawstydza. Za każdym razem kiedy ktoś mi robie zdjęcie z ukrycia, wychodzę beznadziejnie. Całokształt sie przekłada na moje życie. Rozpoczęłam samookaleczanie sie kilka mi
Mam świadomość irracjonalności moich myśli, ale nie potrafię się ich pozbyć, kiedy się pojawiają
Witam. Czuję, że muszę podzielić się swoimi lękami. Mam 16 lat i boję się dziwnych rzeczy. Ale konkretniej: mam obsesję na punkcie duchów, zjaw, demonów. Boję się ciemności i przebywanie po zmroku na zewnątrz to dla mnie prawdziwa katorga-cały czas widzę wszędzie postacie, a przynajmniej tak mi się