
- Strona główna
- Forum
- psychoterapia, rozwój i praca
- Czy specjaliści...
Czy specjaliści zdrowia psychicznego wybierają się na studia psychologiczne, ze względu na własne problemy?
Kinga
Agnieszka Stetkiewicz-Lewandowicz
Dzień dobry,
w społecznym przekonaniu istnieją pewne mity, które są powielane i mam wrażenie, że jest to jeden z nich. Oczywiście sytuacja, że własne problemy skłaniają kogoś do poszukiwania pomocy i odpowiedzi na pytania na studiach jest możliwe (tak jak ktoś doświadczający poważnej choroby chce zastać lekarzem czy pielęgniarką), jednak w toku pracy dla dobra swojego a przede wszystkim pacjentów specjaliści, których Pani wymieniła powinni poddać się psychoterapii, a swoją pracę omawiać na tzw. superwizjach.
Pozdrawiam
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Katarzyna Ochal
Pani Kingo, odpowiadając na Pani pytanie- czy każdy- odpowiedź brzmi- nie. Nie można zakładać, że każda osoba uprawiająca ten zawód ma problemy natury psychicznej.
Psycholog/ psychiatra/ psychoterapeuta to są po prostu ludzie. Miewają swoje problemy. Kiedy jednak taki specjalista doświadczył w swoim życiu trudności, myślę, że ma większą łatwość w wyobrażeniu sobie, co może czuć klient. Takie doświadczenie może więc w tym zawodzie stanowić atut.
Wszystkiego dobrego, Pozdrawiam Katarzyna Ochal
Zofia Kardasz
Dzień dobry,
nie :)
Są to często spotykane stereotypy. Oczywiście nie oznacza to, że nikt kto wykonuje wymienione zawody nie ma trudności natury psychicznej - są to grupy zawodowe takie, jak inne, czyli znajdują się w nich bardzo różni ludzie.
Pozdrawiam serdecznie
Zofia Kardasz

Zobacz podobne
Dzień dobry, Mam pytanie odnośnie do słów, które usłyszałam od terapeutki. Od razu zaznaczam, że nie jest już moją terapeutką i raczej nigdy już nie będzie. Na jednej z początkowych sesji usłyszałam od niej, że jej zdaniem nie będę w stanie stworzyć z nikim żadnej więzi, bo nie chcę tej więzi stworzyć z nią.
Generalnie po tych słowach było mi jeszcze trudniej otworzyć się przed nią i w efekcie zamknęłam się na terapię na wiele lat.
Chyba najgorsze jest dla mnie to, że uwierzyłam w jej słowa... chociaż czas pokazał, że jednak nie miała racji, bo z innymi ludźmi tę więź mimo wszystko stworzyłam.
Moje pytanie: czy waszym zdaniem to, co powiedziała, to było w porządku? Ja uważam, że nie było i że to było karygodne, że nigdy nie powinna mówić takich rzeczy szczególnie na samym początku. Ale ja nie jestem psychoterapeutką i może nie do końca rozumiem, dlaczego tak postąpiła. Bardzo proszę o opinię w tej sprawie - jest to dla mnie bardzo ważne.
Witam, syn 12 lat zmaga się z depresją, myślę, że od około roku. Choruje przewlekle na WZJG spadki nastroju prędzej występowały głównie podczas zaostrzenia choroby i dolegliwości bólowych. Dopiero 3 tygodnie temu została rozpoznana depresja i wdrożone leczenie. Prędzej jego zachowanie było tłumaczone przez lekarzy złym samopoczuciem w związku z chorobą. Zaczęliśmy leczenie, gdy po poprawie stanu zdrowia i ustąpieniu dolegliwości bólowych samopoczucie się nie poprawiło. Przyjmuje bioxetin oraz uczęszcza raz w tygodniu na psychoterapię. Cały czas leży, wstaje tylko na posiłki, nie ma na nic ochoty ani siły, martwi mnie również spowolnienie psychoruchowe porusza się tak wolno, że przejście kilka metrów do łazienki zajmuje mu kilka minut.
Kiedy możemy się spodziewać jakiejś poprawy?
Dzień dobry, mam kilka pytań dotyczących kodeksu etycznego terapeuty (poznawczo - behawioralnego) 1. Czy pisanie opinii od znajomych o terapeucie jest etyczne? 2. A co za tym idzie czy kodeks etyczny zabrania kontaktu w social mediach byłego klienta z terapeutą? 3. Czy powielające się sytuacje "że jestem jedyny" aby, o czymś wiedzieć jest ok? 4. Czy opowiadanie o przeżyciach rodzinie i chorobach niemających w ogóle odniesienia do terapii ze strony terapeuty jest ok? Jeżeli którykolwiek z punktów jest nieetyczny - gdzie mogę to zgłosić? Pozdrawiam.
Czasami czuję, że ta cała izolacja, której każdy z nas musiał doświadczyć, wpłynęła na mnie bardziej, niż się spodziewałam. Byłam zawsze osobą towarzyską, ale zamknięcie w czterech ścianach sprawiło, że poczułam wielką samotność, a z nią przyszła depresja. Nadal każdy dzień ciągnie się w nieskończoność.
Zastanawiam się, czy terapia online może być jakimś rozwiązaniem dla mnie? Słyszałam, że psychoterapia online bywa równie skuteczna, jak sesje twarzą w twarz, ale mam pewne wątpliwości co do budowania relacji przez ekran.
Potrzebuję wsparcia, a jednocześnie chcę czuć, że mogę się otworzyć przed kimś, kto mnie naprawdę zrozumie.
