Left ArrowWstecz

Czy to choroba psychiczna, jak człowiek boi się własnych myśli i zachowań?

Czy to choroba psychiczna, jak człowiek boi się własnych myśli i zachowań?
User Forum

Anonimowo

2 lata temu
Justyna Czerniawska (Karkus)

Justyna Czerniawska (Karkus)

Obawa przed własnymi myślami i zachowaniami może być objawem różnych stanów psychicznych, ale nie stanowi samo w sobie choroby psychicznej. To, czy taka obawa jest uważana za objaw choroby psychicznej, zależy od kilku czynników, takich jak jej nasilenie, wpływ na funkcjonowanie osoby oraz inne towarzyszące objawy.
Jeśli obawa przed własnymi myślami i zachowaniami wpływa negatywnie na codzienne życie i funkcjonowanie, warto poszukać pomocy specjalisty.

2 lata temu

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Agnieszka Stetkiewicz-Lewandowicz

Agnieszka Stetkiewicz-Lewandowicz

Dzień dobry,

z tak krótkiego opisu trudno wnioskować o zaburzeniach psychicznych czy stawiać diagnozę przez internet. Ważne są pewne aspekty takiego lęku, czy są jakieś przyczyny tego stanu, czy myśli nasilają się, powtarzają itp. Istotne jest również Twoje funkcjonowanie w rolach życiowych; czy jest ono prawidłowe czy znacznie zakłócone. W przypadku znacznego dyskomfortu sugeruje kontakt ze specjalistą.

pozdrawiam

2 lata temu
Alicja Sadowska

Alicja Sadowska

Dzień dobry,

Tutaj definitywnie mamy za mało informacji, aby wnioskować o chorobie. Natomiast jeśli zauważa Pan/Pani, że strach przed własnymi myślami czy zachowaniami zaczyna utrudniać codzienne funkcjonowanie i sprawia dyskomfort, to warto zgłosić się do specjalisty, aby podczas konsultacji psychologicznej omówić ten strach, jego okoliczności i częstotliwość. Sama obawa może być w jakiś sposób objawem, natomiast ciężko mówić o zaburzeniu psychicznym. Specjalista na pewno pomoże rozwiać wątpliwości i ewentualnie pokieruje na dalsze kroki ku lepszemu samopoczuciu.

Życzę powodzenia i pozdrawiam,

Alicja Sadowska
Psycholog

2 lata temu
Monika Wróbel-Rojek

Monika Wróbel-Rojek

Dzień dobry,

Nie ma pewności, by twierdzić, że obawa przed własnymi myślami i zachowaniem to objaw choroby psychicznej. Jeśli jednak doświadcza Pan niepokojących myśli i podejmuje nieakceptowalne zachowania, to warto to skonsultować ze specjalistą, który pomoże ustalić ich przyczynę i zaoferuje odpowiednie wsparcie.

 

Pozdrawiam,

Monika Wróbel-Rojek

Psycholog, psychoterapeutka CBT 

2 lata temu
borderline

Darmowy test na osobowość borderline (EDGE25-Q)

Zobacz podobne

Mam lęk związany z zasypianiem. Boję się paraliżu sennego
Mam lęk związany z zasypianiem. Boję się paraliżu sennego. Od kiedy usłyszałam o nim od koleżanki boję się zasypiać. Nigdy tego nie przeżyłam, ale nie wiem jaka jest szansa, że mnie to spotka i wydaje mi się, że nawet nie mogę tego oszacować, gdyż w internecie są informacje, że doświadcza tego 8-50% osób, dlatego sama już nie wiem. Nie wiem co zrobić, żeby się nie bać i na ile mi to zagraża. Wiem, że nie zagraża to mojemu zdrowiu, ale samo zdarzenie wydaje mi się być przerażające.
Jak radzić sobie z lękiem społecznym i strachem przed byciem ocenianym?
Powiem wprost- boję sie ludzi. W zasadzie to wszystkich, nawet poniekąd najbliższych. Mam wrazenie ze panicznie boję sie przy ludziach być sobą, dostosowuje sie często do nich, staram sie być w 100%,,poprawny" w relacjach z nimi. Boję sie, ze gdybym stał sie w całości soba to zostałbym odrzucony, w tym przes najbliższych znajomych, ze uznaliby mnie za dziwaka. Nie lubie zabierać głosu w towarzystwie bo boję sie ze ktoś w takim wypadku mnie wysmieje, skrytykuje, zazartuje ze mnie albo wejdzie w dyskusje, która na 100% przegram. Do dziewczyn boje sie zagadywać bo nie chce zeby uznały ze sie im narzucam. Jakakolwiek negatywna opinia na mój temat potrafi mi totalnie podciąć skrzydła, zepsuć, i tak kiepski permanentnie humor, na długi czas. Z jakimiś inicjatywami, pomysłami boje sie wychodzić bo obawiam sie ze sa głupie, ze nie poradzę sobie z ich realizacja. Boję sie tego co ludzie o mnie myślą, panicznie boję się, ze za moimi plecami mowia o mnie źle. Najciekawsze jest to, ze ja wiem, ze wewnątrz mnie, gdybym sie tak nie przejmował innymi, tkwi bardzo sympatyczny i równy gość, ale nie wiem jak tego prawdziwego mnie,,wydobyć" z siebie, ciagle mi towarzyszy takie wrażenie. Czy to moze byc jakaś fobia społeczna? Pozdrawiam serdecznie
Wypalenie zawodowe przez poczucie wstydu, alienacji, lęku. Jak poradzić sobie z bezrobociem, które z tego wynika?
Mam 48 lat. Toksyczny wstyd zabił mnie zawodowo. Nie umiem wyjść z bezrobocia. Lęk uogólniony, bezsenność, lęk przed totalnym społecznym wykluczeniem. Mam rodzinę,ale chcę z tym poradzić sobie sama. Od czego zacząć?
Jestem na pełnej abstynencji od alkoholu, przyjmuję leki. Towarzyszy mi w życiu lęk, nerwy, zazdrość i ogromny brak siły do życia.
Dzień dobry, Jestem trzeźwą alkoholiczką. Przyjmuje 600 egzysta i 2 tabl. Kwetaplex na noc. Mam straszne problemy z tym,że się boję. Boję się o wszystko. Nie potrafię panować nad zazdrością i nerwami. A sił do życia coraz mniej... Zła jestem o to wszystko na siebie. Chcę być normalna. Mieć siły na obowiązki domowe.. Dać sobie spokój z zazdrością i iść przez życie bez tego zaciśnięcia na sercu. Uśmiechać się i umieć się cieszyć... Już niczego nie umiem. Czuję, że to życie jest gdzieś obok mnie.
Jestem osobą nastoletnią, która czuje pustkę - żaden psychiatra nie ma obecnie terminu...
Witam, mam problem otóż jestem osobą nastoletnią, żaden psychiatra obecnie nie ma terminu. Z dnia na dzień czuje się coraz gorzej, nie mam siły na nic, czuje emocjonalną pustkę. Od ponad dwóch lat mam obniżone samoopoczucie, ale teraz kompletnie nie czuje szczęścia. Tracę siły, wpadam w ataki paniki coraz częściej, boje sie wychodzić, wydaje mi sie że każdy mnie obaduje gdy na mnie spojrzy.
zaburzenia osobowości

Zaburzenia osobowości - objawy, diagnoza i metody wsparcia

Zaburzenia osobowości mogą znacząco wpłynąć na codzienne życie. Objawiają się trudnościami w relacjach i nieadekwatnymi reakcjami. Rozpoznanie problemu i profesjonalna pomoc są kluczowe dla poprawy jakości życia osób zmagających się z tymi zaburzeniami.