Odpowiedz jako specjalista
WsteczCzy to choroba psychiczna, jak człowiek boi się własnych myśli i zachowań?
Czy to choroba psychiczna, jak człowiek boi się własnych myśli i zachowań?
Anonimowo
1 rok temu
Justyna Czerniawska (Karkus)
Obawa przed własnymi myślami i zachowaniami może być objawem różnych stanów psychicznych, ale nie stanowi samo w sobie choroby psychicznej. To, czy taka obawa jest uważana za objaw choroby psychicznej, zależy od kilku czynników, takich jak jej nasilenie, wpływ na funkcjonowanie osoby oraz inne towarzyszące objawy.
Jeśli obawa przed własnymi myślami i zachowaniami wpływa negatywnie na codzienne życie i funkcjonowanie, warto poszukać pomocy specjalisty.
1 rok temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Agnieszka Stetkiewicz-Lewandowicz
Dzień dobry,
z tak krótkiego opisu trudno wnioskować o zaburzeniach psychicznych czy stawiać diagnozę przez internet. Ważne są pewne aspekty takiego lęku, czy są jakieś przyczyny tego stanu, czy myśli nasilają się, powtarzają itp. Istotne jest również Twoje funkcjonowanie w rolach życiowych; czy jest ono prawidłowe czy znacznie zakłócone. W przypadku znacznego dyskomfortu sugeruje kontakt ze specjalistą.
pozdrawiam
1 rok temu
Alicja Sadowska
Dzień dobry,
Tutaj definitywnie mamy za mało informacji, aby wnioskować o chorobie. Natomiast jeśli zauważa Pan/Pani, że strach przed własnymi myślami czy zachowaniami zaczyna utrudniać codzienne funkcjonowanie i sprawia dyskomfort, to warto zgłosić się do specjalisty, aby podczas konsultacji psychologicznej omówić ten strach, jego okoliczności i częstotliwość. Sama obawa może być w jakiś sposób objawem, natomiast ciężko mówić o zaburzeniu psychicznym. Specjalista na pewno pomoże rozwiać wątpliwości i ewentualnie pokieruje na dalsze kroki ku lepszemu samopoczuciu.
Życzę powodzenia i pozdrawiam,
Alicja Sadowska
Psycholog
1 rok temu
Monika Wróbel-Rojek
Dzień dobry,
Nie ma pewności, by twierdzić, że obawa przed własnymi myślami i zachowaniem to objaw choroby psychicznej. Jeśli jednak doświadcza Pan niepokojących myśli i podejmuje nieakceptowalne zachowania, to warto to skonsultować ze specjalistą, który pomoże ustalić ich przyczynę i zaoferuje odpowiednie wsparcie.
Pozdrawiam,
Monika Wróbel-Rojek
Psycholog, psychoterapeutka CBT
1 rok temu
Zobacz podobne
Straciłam przednie zęby, odsuwam się od ludzi - co robić?
Witam, mam bardzo nurtujące pytanie. W wyniku wypadku straciłam przednie zęby. Boje się dentysty, a co za tym idzie - odsuwam się od ludzi, bo lepiej mi w domu, gdzie nikt mnie nie ocenia...
Co mam zrobić?
Mam poważny problem z kontaktami z ludźmi, stresuję się, boję się z nimi rozmawiać
Dzień dobry,
Mam poważny problem z kontaktami z ludźmi, stresuję się, boję się z nimi rozmawiać z obawy przed oceną, bardzo się przejmuję, co o mnie myślą inni. Mam nieustanny natłok negatywnych myśli. Jestem zagubiona. Przeszkadza mi to w pracy i w życiu. Ciągle wszystkich oceniam, bo wydaje mi się, że inni też mnie źle oceniają. Emocje mam przez to zablokowane, nie potrafię prawidłowo ocenić sytuacji. Brak mi pewności siebie. W pracy jestem jak maszyna, bo tylko tak mogę zdobyć szacunek innych. Nie rozmawiam ze współpracownikami. Proszę o odpowiedź. Dziękuję i pozdrawiam
Dysocjacja - czy potrzebna farmakoterapia?
Dzień dobry, czy jeżeli derealizacja i depersonalizacja utrzymują się w pewnym nasileniu praktycznie cały czas, momentami niezależnie od ataków paniki to potrzebna jest oprócz psychoterapii farmakoterapia?
Jestem przewlekle zmęczona, nie wychodzę, chciałabym spać. Mam dwójkę dzieci, z mężem się kłócę. Jak przedstawić to, co czuję u psychologa?
Witam. Mam 32 lata. Dwójkę dzieci i męża. Kiedyś byłam bardzo aktywną osobą. Wszysko co zamierzałam zrobić robiłam od razu,często i chętnie wychodziłam z domu,nawet jak miałam już pierwsze dziecko. Dziś unikam wychodzenia,jak nie muszę to nie idę. Często zostawiam sobie na następny dzień różne rzeczy,bo stwierdzam nie chce mi się nic się nie stanie jak zrobię później. Dużo częściej przyłapuję się na tym,że nie chce mi się rano wstać-choć nie siedzę do późna albo popołudniu kombinuję, żeby położyć się i spać. Z mężem głównie się kłócę. Nie mam prawdziwego czasu dla siebie albo dom albo dzieci i tak w kółko. Czasem jak już nerwowo nie daje rady to poprostu płaczę, wtedy wystarczy błacha rzecz i łzy płyną aż nie skończą. Kilka lat temu zmarli moi rodzice na raka,ciężko to przeżyłam. Od jakiegoś czasu chodzę boję się,że też mam tą chorobę,co stanie się z dziećmi jak je zostawię,bo same sobie nie poradzą,a głównie ja się nimi zajmuję i jesteśmy bardzo związani. Czy powinnam zgłosić się na wizytę u psychologa? Jak przedstawić to co czuje,co mnie gnębi?
Mam prawo jazdy, jednak boję się jeździć, popełniam przez to błędy.
Dzień dobry, mam mały problem - już od 5 lat mam prawo jazdy, ale nadal się boję jeździć i popełniam podstawowe błędy.
Toksyczny związek – jak go rozpoznać i zakończyć?
Czy zastanawiasz się, czy Twój związek jest zdrowy? Nie każda trudność jest toksyczna, ale jeśli czujesz lęk, winę, wątpisz w siebie, boisz się mówić, co myślisz – warto się zatrzymać. Tutaj dowiesz się, jak rozpoznać toksyczny związek i jak go zakończyć.