Odpowiedz jako specjalista
WsteczCzy w depresji mam się zmuszać do aktywności życiowej (mycie się, sprzątanie, gotowanie), czy poddać się temu zaburzeniu i odpoczywać?
Czy w depresji mam się zmuszać do aktywności życiowej (mycie się, sprzątanie, gotowanie), czy poddać się temu zaburzeniu i odpoczywać?
Petysana
1 rok temu
Magdalena Bilińska-Zakrzewicz
Dzień dobry, nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. I zastanawiam się czy rzeczywiście chodzi o takie kategoryczne rozstrzygnięcie co robić konkretnie, czy może bardziej o zaopiekowanie się uczuciami i tym co się z Panią dzieje w związku z depresją. Z jednej strony bowiem ważne jest empatyczna uznania swojego stanu, z drugiej szukanie tego, co no może pomagać w stopniowy sposób aby się z niego wydobywać. Oczywiście ważne jest w tym wszystkim odpowiednio dobrane leczenie farmakologiczne i psychoterapeutyczne. W związku z czym myślę, że adekwatna pomoc byłaby jednocześnie odpowiedzią na zadane pytanie. Jeśli więc nie jest pani pod opieką któregoś ze wspomnianych specjalistów, sugeruję się po nią zgłosić. Magdalena Bilińska Zakrzewicz
1 rok temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Katarzyna Waszak
Dzień dobry!
Depresję przede wszystkim się leczy, nie napisała Pani, czy jest pod opieką psychiatry. A gdybyśmy spróbowały przyjrzeć się możliwym rozwiązaniom. Jakie byłyby korzyści i straty każdego z nich?
Nie wiem, w jakiej jest Pani fazie depresji, więc trudno doradzać. Czasem jednym ze sposobów leczenia tej choroby jest aktywizacja. Warto, aby Pani skorzystała z psychoterapii i podejmowała decyzje w porozumieniu z psychoterapeutą. Pozdrawiam
Katarzyna Waszak
1 rok temu
Zobacz podobne
Jak wygląda depresja?
Jak wygląda depresja?
Czy psychoterapeuta może zdiagnozować depresję?
Czy psychoterapeuta może zdiagnozować depresję?
Czy można ją leczyć tylko psychoterapią, czy niezbędne jest leczenie farmakologiczne?
od ok. roku miewam jakby epizody maniakalne. Głównie trwają około tygodnia, towarzyszą im różne silne emocje
Witam, od ok. roku miewam jakby epizody maniakalne. Głównie trwają około tygodnia, towarzyszą im różne silne emocje, czuję, że mogę przekroczyć wszystkie swoje granice i lęki, jestem wtedy bardzo pomysłowa, rozgadana, pewna siebie oraz w bardzo pozytywny nastroju. Po mniej więcej tygodniu to mija, a wtedy zaczynam czuć się wycofana społecznie, ciężko mi cokolwiek zrobić czy się przełamać, wtedy jestem bardzo niepewna siebie.
Zbieram się, by iść do psychologa, ponieważ te stany są już męczące dla mnie i boję się, że w przypływie emocji mogłabym zrobić coś, czego bym żałowała. A to wszystko zaczęło się, gdy wyszłam z bardzo toksycznego związku. Przez długi czas po rozstaniu miałam ataki paniki.
Ostatnimi czasy czuję się troszkę "odklejona" od rzeczywistości, tzn. czas leci mi bardzo szybko
Ostatnimi czasy czuję się troszkę "odklejona" od rzeczywistości, tzn. czas leci mi bardzo szybko, czuję, że nie jestem w pełni świadoma rzeczywistości, ponadto zanim się nie obejrzę znowu jest wieczór, itp. Co to może oznaczać?
Obojętność, brak radości i chęci. Czuję, że nie mam na nic siły, funkcjonowanie to udręka.
Dzień dobry, od jakiegoś czasu nic mi się nie chce, do niczego nie mam motywacji i często czuję wewnętrzną pustkę, po szkole śpię, oglądam seriale albo gram i tak przez cały dzień. Również z trudem przychodzi mi uczenie się, kiedyś potrafiłem się uczyć i miałem całkiem niezłe oceny, ale teraz nie mam na to ani motywacji, ani siły, Lubię chodzić na siłownię i budować swoje ciało, ale przez brak motywacji i siły, czuję, że to dla mnie udręka. Wśród rówieśników nie umiem być sobą, z trudem wchodzę w jakiekolwiek interakcję i z nikim się nie spotykam, a dobrze czuję się tylko w gronie rodziny. Oprócz tego często zmienia mi i się nastrój i nie potrafię odnosić radości, po prostu jakby wszystko było mi obojętne. Nie wiem jak sobie z tym poradzić.
