Wstecz
Odpowiedz jako specjalista
Agnieszka Matczyńska
Neurocepcja to sposób, w jaki Twój układ nerwowy podświadomie wyczuwa, czy otoczenie jest bezpieczne, czy może stanowić zagrożenie. Nie musisz o tym myśleć. Reagujesz bez udziału świadomości. Ciało często reaguje, zanim pojawi się jakakolwiek myśl. Czasem zauważamy te reakcje jako przyspieszone bicie serca, napięcie w brzuchu czy inne odczucia w ciele. Warto wiedzieć, że nasza neurocepcja nie zawsze trafnie ocenia sytuację. Czasem ciało ostrzeże nas bez powodu, a czasem nie zareaguje, gdy faktycznie jest zagrożenie.
15 dni temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Marta Dylich
Dzień dobry Panie Filipie!
Neurocepcja to proces dziejący się poza naszą kontrolą, który polega na skanowaniu przez autonomiczny układ nerwowy sygnałów z ciała i otoczenia. Trochę jak latarnia morska w nocy - w poszukiwaniu ewentualnego zagrożenia. Kiedy wynik skanowania wskazuje na brak zagrożeń, nasz organizm dostaje sygnał do rozluźnienia. Oddychamy wtedy spokojnie, ciało się uspakaja. Kiedy jednak jakiś sygnał zostanie zinterpretowany jako zagrażający - wchodzimy w stan alarmowy, pozostając w gotowości do "walki lub ucieczki". Celowo napisałam o "postrzeganym zagrożeniu", a nie o zagrożeniu po prostu - to dlatego, że możemy się uczyć schematów reagowania na konkretne bodźce/sytuacje, które mają wpływ na reagowanie w przyszłości.
Mam nadzieję, że pomogłam w zrozumieniu tego ciekawego zjawiska!
Pozdrawiam,
Marta Dylich
15 dni temu
Izabela Piórkowska
Neurocepcja to proces poza naszą świadomością, w którym nasz układ nerwowy ocenia, czy otoczenie jest bezpieczne, niebezpieczne czy stanowi zagrożenie dla życia. Jest to biologiczny, automatyczny proces, fizjologiczna reakcja, np. napięcie w ciele, zmiana oddechu, przyspieszone bicie serca. Steruje tym autonomiczny układ nerwowy- szczególnie nerw błędny, niezależnie od naszego postrzegania poznawczego. Uruchamia reakcję walcz- lub uciekaj lub w skrajnej sytuacji stajemy się jak zamrożeni, odrętwiali, w bezruchu, aż niebezpieczeństwo minie. Neurocepcja odgrywa ważną rolę w regulacji stanów emocjonalnych i zachowań, zwłaszcza w kontekście relacji społecznych oraz odpowiedzi na stres i traumę. To taki strażnik, radar w każdym z nas, który skanuje otoczenie, by nas ostrzec przed niebezpieczeństwem. Proponuję się zainteresować teorią poliwagalną, bo stamtąd to pojęcie się wywodzi.
15 dni temu
Karolina Kądziołka
Neurocepcja to nieświadomy proces, w którym układ nerwowy wykrywa sygnały bezpieczeństwa, zagrożenia lub niebezpieczeństwa życia - zanim jeszcze świadomie zdążymy zareagować lub coś sobie uświadomić.
Neurocepcja jest kluczowa w: regulacji emocji, relacjach interpersonalnych, terapii traumy, rozumieniu reakcji pochodzących z ciała.
Na przykład w sytuacji, gdy czujesz zapach, który przypomina ci stresującą sytuację z przeszłości, ciało reaguje błyskawicznie - nawet jeśli logicznie wiesz, że teraz jesteś bezpieczny. W efekcie czego pojawia się przyspieszone tętno, napięcie mięśni, uczucie niepokoju.
Inną przykładową sytuacją może być spokojny ton głosu terapeuty lub bliskiej osoby, co układ nerwowy odbiera sygnał bezpieczeństwa. W efekcie spowalnia oddech, ciało się rozluźnia, wzrasta poczucie zaufania.
15 dni temu
Karolina Mazurkiewicz
Dzień dobry,
To bardzo ciekawe pytanie 🙂. Postaram się odpowiedzieć w miarę prosto. Jest to termin wywodzący się z Teorii Poliwagalnej Stephena Porgesa. Neurocepcja polega na reakcji układu nerwowego na bodźce z otoczenia. Autonomiczny Układ Nerwowy (AUN) zbiera informacje, dzięki którym, zanim zdążymy poznawczo (za pomocą myślenia) ocenić czy dane miejsce, sytuacja jest bezpieczne, wiemy to "z ciała". Żeby nieco zobrazować podam przykład. Siedzimy w pomieszczeniu, do którego wchodzi zdenerwowany człowiek. Zanim zorientujemy się, co się dzieje, czujemy napięcie w ciele, przyspieszone bicie serca, spłycamy oddech. To automatyczna reakcja AUN. Osoby po przeżytej traumie mają mocno pobudzony AUN i reagują częściej i szybciej, nawet na niezagrażające obiektywnie sytuacje.
Mam nadzieję, że przybliżyłam termin.
W razie chęci poszerzenia wiedzy na ten temat odnoszę do źródła:https://instytutpoliwagalny.pl/teoria
15 dni temu
Weronika Wardzińska
Neurocepcja to taki nasz automatyczny sposób, w jaki nasz układ nerwowy ocenia, czy coś jest bezpieczne, groźne, czy bardzo niebezpieczne. Robi to bez udziału naszej świadomości. Nasz mózg cały czas, nawet gdy tego nie zauważamy, „skanuje” otoczenie oraz sygnały z naszego ciała.
Pozdrawiam
Weronika Wardzińska
15 dni temu
Zobacz podobne
Dlaczego trudniej rozmawiać o emocjonujących tematach?
Co sprawia, że w społeczeństwie coraz trudniej prowadzić spokojną rozmowę o sprawach, które budzą emocje – nawet między bliskimi ludźmi? Czy to wynik zmian w sposobie komunikacji, czy raczej narastającego napięcia?
Czy terapia EMDR pomoże w leczeniu PTSD i radzeniu sobie z traumą?
Czasami wracam myślami do przeszłości, a wtedy ogarniają mnie silne emocje i niepokój. Mam podejrzenie, że mogłem przeżyć traumę, a objawy, które zauważam, mogą wskazywać na PTSD. Nocne koszmary to już właściwie codzienność, a za dnia męczą mnie natrętne myśli o tym, co się wydarzyło.
Czytałem o terapii EMDR i zastanawiam się, czy mogłaby mi pomóc. Czy ktoś mógłby mi wyjaśnić, jak dokładnie działa ta metoda? Słyszałem, że EMDR jest skuteczne dla tych, którzy zmagają się z traumą i PTSD.
Jak znaleźć odpowiedniego psychologa do konkretnych tematów związanych z przeszłością mającą wpływ na obecne życie?
Jak znaleźć odpowiedniego psychologa do konkretnych tematów związanych z przeszłością mającą wpływ na obecne życie?
Jak przekonać osobę z depresją dwubiegunową do regularnego przyjmowania leków?
Witam, moja teściowa (60 lat) choruje na depresję dwubiegunową z objawami psychozy i manii. Teściowa ma przepisane leki - conwulex i depakine (tak czyta się te nazwy). Teściowa ma problem z zadbaniem o higienę i prostymi czynnościami. Mieszkamy 600 km od niej, lecz ma blisko siebie resztę rodziny. Teściowa co jakiś czas przestaje brać leki i zawsze kończy się na szpitalu psychiatrycznym. Czy może ktoś dać rady, jak możemy przekonać ją do brania leków w momencie, kiedy przestaje je brać? Całą rodziną bardzo prosimy o rady, niestety teściowa nie zgodzi się na stałe wizyty na psychoterapii. Teściowa nagle po prostu przestaje brać leki i kłamie wszystkim, że bierze.
Moja córka nastolatka potrzebuje pomocy, chce porozmawiać z psychologiem.
Moja córka nastolatka potrzebuje pomocy, chce porozmawiać z psychologiem. Gdzie znajdę naprawdę profesjonalna pomoc, aby jej pomóc? Aby czuła, że nie jest sama ze swoim problemem.
