Odpowiedz jako specjalista
WsteczDzień dobry. Chciałam zapytać jak być bardziej pewnym siebie i asertywnym? Półtora roku temu urodziłam dziecko od tego czasu moja pewność baaaardzo spadła. Miałam okazje zmienić prace na lżejsza. Umysłowa. Jednak wycofałam się bo bałam się ze sobie nie poradzę. We wszystkim widze swoją porażkę. Ze będą się ze mnie śmiali i wytykali mnie palcami, gdy coś pójdzie nie tak…
Anonim
2 lata temu
Anna Martyniuk-Białecka
Uważam, że każda mama wykonuje niezwykłą pracę, dając nowe życie. W Pani brzuchu powstawał nowy człowiek, dzięki Pani jest na świecie kolejna wspaniała osoba! Gratuluję! To pewnie wymagający czas - towarzyszenie maluchowi w rozwoju, a Pani znajduje jeszcze przestrzeń na wprowadzanie zmian w życiu zawodowym i podjęcie próby zmiany pracy. Tak czytam, że być może dużo obecnie się u Pani i w Pani dzieje. W tym kontekście wycofanie się (może tylko czasowe) z nowego zajęcia można też odebrać np. w taki sposób, że to zadbanie o swoje zasoby energii. :)
2 lata temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Tobiasz Grzempowski
Dzień dobry, być może urodzenie dziecka w jakiś sposób aktywowało, nieadatacyjny schemat. Schemat ten można jednak zmodyfikować na bardziej adaptacyjny, tak by mogła Pani żyć w zgodzie że sobą oraz podejmować nowe wyzwania. Pośród wielu różnych podejść terapeutycznych w tym przypadku Terapia Schematu mogła się dobrze sprawdzić. Pozdrawiam serdecznie
2 lata temu
Alexandra Butor
Urodzenie dziecka, bycie mamą to spore wyzwanie, duża zmiana życiowa. Zachęcam do zastanowienia się, jaką zmianę w podejściu do życia spowodowało urodzenie przez Panią dziecka, dlaczego Pani pewność siebie spadła. Jest Pani teraz odpowiedzialna już nie tylko za siebie - jakie uczucia może budzić ta świadomość większej odpowiedzialności? Aby stwierdzić, co jest przyczyną spadku pewności siebie oraz skutecznie temu zaradzić trzeba najpierw dokładnie przyglądnąć się Pani sytuacji.
2 lata temu
Katarzyna Waszak
Urodzenie dziecka to specyficzny, radosny, ale zarazem trudny czas. Temu wydarzeniu może towarzyszyć spadek nastroju, a nawet depresja, lęki, także o to, czy jest się dobrą matką. Może to spowodować również spadek samooceny, pewności siebie. Półtora roku to jednak dość długi czas po porodzie. Warto przyjrzeć się szerszemu kontekstowi, co jest źródłem spadku pewności siebie, wiary w swoje możliwości i lęku przed oceną innych ludzi. W byciu asertywnym pomaga odkrycie swoich zasobów, mocnych stron, przyjrzenie się relacji z samym sobą. Zachęcam do autorefleksji:
Kiedy ostatnio udało się Pani pokonać trudność? Jak Pani sobie poradziła? Dzięki jakim umiejętnościom udało się to osiągnąć? Co dzięki temu odkryła Pani w sobie? Jak można te zasoby wykorzystać w przyszłości?
Zachęcam do traktowania siebie z czułością :)
2 lata temu
Zobacz podobne
Witam. Od dłuższego czasu mam problem, mianowicie czuję, że za bardzo martwię się o swoje zdrowie.
Witam. Od dłuższego czasu mam problem, mianowicie czuję, że za bardzo martwię się o swoje zdrowie. Ciągle czytam w internecie o objawach i jestem pewna, że choruję na jakąś chorobę. Najczęściej są to choroby groźne. Widzi to mój mąż i dzieci, uważają, że przesadzam, ale niestety nie umiem sobie z tym inaczej poradzić. Towarzyszy mi lęk przed wykonaniem badań, bo boję się diagnozy. W internecie szukam tak jakby pocieszenia, wytłumaczenia moich objawów z nadzieją, że jednak to nic takiego. No ale zazwyczaj objawy się albo nasilają, albo nadchodzą inne i tak w kółko. Jestem świadoma, że to hipochondria, ale nie biegam ciągle do lekarzy z powodu strachu. Nie wiem jakiej pomocy potrzebuję, dlatego tu piszę, bo jakiejś na pewno. Ten lęk i ciągłe martwienie się odbiera mi radość z życia, ciągle jestem poddenerwowana i z tyłu głowy mam coś takiego, że jestem chora na nieuleczalną chorobę. Niestety wpływa to negatywie na małżeństwo, dlatego szukam pomocy.
Niepokojące myśli po doświadczeniach z uzależnieniem - pomoc psychologiczna
Witam, ciężko jest mi to opisać, ale pojawiają mi się w głowie różne niepokojące rzeczy, jakbym miała tam swój świat i rzeczywistość. Boję się, że gdybym zaczęła opowiadać o tym rówieśnikom, wzięliby mnie za nienormalną i że co ja gadam.
Gdy myślę sobie o relacjach romantycznych, często przemienia się to w obsesje i myślę sobie o tym, jak bym więziła tę osobę, a jak by mnie zdradziła, to bym torturowała i groziła i innych ludzi, nie wiedzą co mam w głowie i do czego byłabym zdolna.
Mam różne wizje, tego jak kogoś zabijam, lasy, nierealne postacie np. demony jakieś istoty nawiedzone jakbym czuła ich obecność. Czuje, jakbym miała je w sobie, jakieś zło. Myślę, że też taką ważną rzeczą jest to, że około 2 lata temu zażywałam narkotyki, leki i inne substancje odurzające, jestem osobą zdrowiejącą i jestem trzeźwa, podczas okresu mojego czynnego miałam podobne myśli i psychozy. Ale martwi mi to, że znów mi to powraca te myśli i wszystko, mimo że już tak długo nie piję, ani nic po prostu nie biorę. Leczę się psychiatrycznie, biorę leki serotonine i lamotrygine, kontynuuje terapię. W swojej diagnozie jedynie mam ukazane uzależnienie i nie mam innych zaburzeń psychicznych. Ale wiem, że coś jest nie tak, że dzieje się coś złego
Jak powiedzieć psychologowi, że jego słowa mnie ranią? - poradnik dla pacjentów
Jak powiedzieć psychlogowi że to co mówi mnie rani jestem obec niego chłodna on od jakiegoś czasu zachwoujesz się inaczej pomocy ?
Witam, od kilku lat zmagam się prawdopodobnie z depresją, chociaż sam do końca nie wiem, co mi jest.
Witam, od kilku lat zmagam się prawdopodobnie z depresją, chociaż sam do końca nie wiem, co mi jest. Pomimo prób podejmowania aktywności fizycznej, odstawienia alkoholu i nikotyny, większość czasu odczuwam zmęczenie, niechęć, brak chęci do życia. Często zmieniałem lub traciłem pracę, a ostatnimi czasy więcej dnia spędzam w łóżku. Staram się robić wysiłek fizyczny 3 x w tygodniu, rzadko sam robię sobie potrawy, często mam brak apetytu i czuje się jak na granicy. Nie chce mi się żyć, ale jednocześnie nie chce umierać. To wszystko sprawia, że trudno mi się odnaleźć i poruszać. Czytanie książek, oglądanie filmów, słuchanie muzyki, granie w gry pływanie, wszystko, co mi przynosiło radość, teraz nie odczuwam tej radości i trudno mi się skupić na jednej rzeczy. Z dynamicznego pozytywnego chłopaka stałem się zmęczony życiem i bezsilnością człowiekiem. Życie personalne i finanse mi się przez to zawaliły. Czy mogę z tego wyjść lub uzyskać jakąś pomoc finansową? Problem jeszcze polega na tym, że pracowałem za granicą w UK i 2 lata temu wróciłem do Polski. Od tamtej pory nie podjąłem pracy, bo nie byłem w stanie ze względu na swoje problemy zdrowotne, bezsenność itd. Dziękuję za każdą odpowiedź. Nie wiem, gdzie zacząć, ale postanowiłem tutaj.
Perfekcjonizm - jak temu zaradzić?
Cały czas czuję potrzebę perfekcjonizmu, gdy coś w moim dniu nie pójdzie, czuję potrzebę zaczynania od nowa. Jak temu zaradzić? Czy może to być związane z nerwicą?
