Spadek nastroju, nie mam na nic siły, robię na przekór swoim wartościom. Nie wiem dlaczego.

Dzień dobry, ostatnio nie czuję się sobą, zmieniam się w zależności od osoby i czuję jakbym miała kilka osobowości, robię na przekór swoim przekonaniom. Jestem w pełni świadoma, że postępuje źle, a mimo to nie potrafię przestać. W ostatnim czasie dużo działo się w moim życiu i wszystko trzymałam w sobie, ponieważ nie cierpię i nie umiem rozmawiać o swoich uczuciach i emocjach. Nawet jak próbowałam zacząć nie potrafiłam się wysłowić, nie wiedziałam jak mam opisać co się ze mną dzieje - bo nie wiem co mi jest. Nie mam ochoty wychodzić z domu, najchętniej leżałabym cały dzień w łóżku, nie mam siły nawet się umyć czy zjeść. Czuję, że czego się nie dotknę to psuje - moje przyjaźnie są pod znakiem zapytania przez moje zachowanie. Przez to, że nie potrafię opowiedzieć jak sytuacja wygląda z mojej perspektywy, każdy wypomina mi moje błędy (a ja sama rozmyślam o nich 24/7 i nie potrafię przestać, płaczę nocami zamiast spać), nie potrafię się nawet obronić, bo nie wyduszę z siebie słowa. Jestem już bardzo zmęczona psychicznie i nie potrafię chyba sobie pomóc.

zaburzenia nastroju

Anonimowo

w zeszłym miesiącu

Patryk Falerowski

Dzień dobry,

Objawy, które Pani opisuje, mogą wskazywać na zaburzenia adaptacyjne lub depresję, zwłaszcza jeśli niedawno, jak to Pani określiła, "dużo się działo". Czasami, kiedy na zewnątrz staramy się być silni i nie okazywać swoich słabości, a jednocześnie mamy trudności z wyrażaniem emocji, trudne doświadczenia mogą nas przytłaczać, prowadząc do poddania się negatywnym myślom i poczucia beznadziejności.

Jeśli ma Pani problem z mówieniem o trudnych chwilach, które Pani przeżywa, zachęcam do spisywania tych myśli na kartce lub w dzienniku. Może to pomóc w “wyrzuceniu ich” z głowy, choć zazwyczaj wymaga czasu i konsekwencji.

Opisanie problemów, z jakimi się Pani mierzy, to dobry krok w kierunku poprawy, jednak warto rozważyć poszukanie pomocy u specjalistów, takich jak psycholog, psychiatra lub psychoterapeuta, którzy przeprowadzą Panią przez trudności, z jakimi się Pani mierzy oraz pomogą w trudnościach z wyrażaniem trudnych emocji. Proszę pamiętać, że sięganie po pomoc nie jest oznaką słabości, lecz odwagi i troski o siebie.

Pozdrawiam,

Patryk Falerowski

w zeszłym miesiącu

Patryk Falerowski

Psycholog

Izabela Czak-Kunert

Dzień dobry,

Przede wszystkim proszę pamiętać, że to, co Pani przeżywa, jest ważne i zasługuje na uwagę. Często, gdy doświadczamy trudnych emocji i zmian w życiu, możemy czuć się zagubieni i niepewni co do siebie. Zmiany w zachowaniu, brak energii, trudności w wyrażaniu emocji oraz poczucie izolacji to sygnały, że możesz doświadczać czegoś więcej niż tylko chwilowego obniżenia nastroju. Być może warto rozważyć rozmowę z psychologiem lub psychiatrą, który pomoże zrozumieć, co się dzieje i jak najlepiej sobie pomóc. Profesjonalna pomoc może być kluczowa w odkryciu źródła tych problemów i znalezieniu strategii radzenia sobie.

Pozdrawiam

w zeszłym miesiącu

Izabela Czak-Kunert

Psycholożka, Psychoterapeutka w trakcie szkolenia

Katarzyna Kania-Bzdyl

Dzień dobry,

kumulowanie w sobie wszystkich emocji, jak zapewne Pani wie, nie jest dobrym rozwiązaniem. Domyślam się, że wyrzucenie ich na zewnątrz jest dla Pani sporym utrudnieniem. Alternatywnym sposobem co do ich wypowiedzenia, jest założenie zeszytu i pisanie tam wszystkiego, co leży Pani na sercu. Jest to uwalniające. To pewnego rodzaju dziennik czy też pamiętnik, a dodatkowo rozmowa z samą sobą.

Co do małej aktywności i niechęci w Pani życiu - czy w ostatnim czasie nastąpiły jakieś zmiany? Może przeciążenie? Praca? Rutyna? Nieprzepracowane problemy z przeszłości?

Trzeba sięgnąć głębiej i zapytać: “Czego potrzebuję? Czego mam dość?”

Proszę pomyśleć o wsparciu psychologicznym.

Ściskam.

w zeszłym miesiącu

Katarzyna Kania-Bzdyl

Psycholog

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Zobacz podobne

TW. Samookaleczanie, brak poczucia jakiejkolwiek wartości, obwinianie się.

Mam problem ze sobą. Nie potrafie na siebie patrzeć w lustrze, czuje wielkie obrzydzenie do siebie. Bez makijażu mój wygląd mnie zawstydza. Za każdym razem kiedy ktoś mi robie zdjęcie z ukrycia, wychodzę beznadziejnie. Całokształt sie przekłada na moje życie. Rozpoczęłam samookaleczanie sie kilka mi

Żyję jak zombie - kompletnie nie mam myśli, pustka w głowie, otępienie.

Nie mam myśli w głowie, tylko oczy i nic więcej Z dnia na dzień mózg wyłączony dosłownie, jakby już nie dopuszczał do siebie żadnych myśli. Skończyło się tak, że tym, czym się stresowałem, przejmowałem już się nie przejmuję, a pustka w głowie została. U mnie z myślami jest tak, że nie mam ich stałeg

Partner chce wyjechać za granicę do pracy - wiem, że bardzo mnie to obciąży, znam swoje potrzeby.

Witam, Jestem osobą ze stwierdzonym borderline i DDA. W związku potrzebuję dużej ilości uwagi i kontaktu, aby czuć się bezpiecznie i komfortowo. Z partnerem jesteśmy razem od nieco ponad roku. Do tej pory pojawiały się poważniejsze konflikty, jednak każdy z nich takim czy innym sposobem udawało się

Kto może pomóc osobie zmagającej się z zaburzeniami psychicznymi?

Dzień dobry, Co się robi w sytuacji ,gdy ktoś choruje psychicznie, nie radzi sobie z czynnościami dnia codziennego i z załatwianiem spraw dla swojego domu ,a nie ma kto z nim być i mu pomagać. Kto wtedy pomaga takiemu człowiekowi?

Czy jest możliwe prowadzenie psychoterapii 2 razy w miesiącu (chodzi o względy finansowe) czy ma to sens?

Chciałam nauczyć się kontrolować emocje i swoje zachowanie, kiedy pojawiają się negatywne myśli, gdyż często były one pasywno-agresywne

Dzień dobry, Chciałabym przedstawić swoją sytuację i poprosić o poradę. W zeszłym roku rozpoczęłam terapię, która trwała 5 miesięcy i zakończyła się w lutym 2024. Chciałam nauczyć się kontrolować emocje i swoje zachowanie, kiedy pojawiają się negatywne myśli, gdyż często były one pasywno-agresywne.

Jestem osobą bardzo szybko przebodźcowującą się, nadmiernie wrażliwą

Dzień dobry, jestem osobą bardzo szybko przebodźcowującą się, nadmiernie wrażliwą. Nie jestem w stanie w ogóle mieć żadnych kont w mediach społecznościowych, jest tam za dużo bodźców. Mam kilka swoich ulubionych filmów, które potrafię oglądać całe życie, a moi znajomi oglądają po 100 filmów czy seri

Czy depresja może ustąpić po farmakoterapii?

Czy depresja może ustąpić po farmakoterapii? Mam 39 lat nie mam siły żyć, codzienne czynności sprawiają mi trudność, boję się chodzić na zakupy, siedzieć sama w domu, gdzie powinnam się udać po pomoc.

Od jakiegoś czasu mam problem chyba z jakimś odrealnieniem

Witam mam 15 prawie 16 lat i od jakiegoś czasu mam problem chyba z jakimś odrealnieniem. Powiem krótko, od bardzo dawna bardzo dużo siedziałem w swojej głowie tzn. myślałem układałem jakieś nierealne scenariusze, które mnie zaczynają niszczyć. Niedługo umawiam się do psychologa, bo udało mi się prze

Czy psychoterapia pomaga przy depresji?

Dzień dobry, co robić jeśli tabletki przy depresji nie skutkują tzn. nie następuje oczekiwana poprawa nastroju. Czy psychoterapia byłaby lepszą opcją czy psychoterapia wogóle pomaga przy depresji?

Nie mogę poradzić sobie po zerwaniu związku przez faceta

Jestem po zerwaniu, facet zostawil mnie po 5 latach, powiedzial ze mnie nie kocha i nie chce miec ze mna kontaktu. Codziennie budze sie z lękiem i nie daje sobie rady psychicznie, ból i tesknota jest nie do opisania, wolałabym juz nie zyc. Wiem że potrzebuje pomocy lekarza ale co poza tym moge zrobi

Jestem osobą nastoletnią, która czuje pustkę - żaden psychiatra nie ma obecnie terminu...

Witam, mam problem otóż jestem osobą nastoletnią, żaden psychiatra obecnie nie ma terminu. Z dnia na dzień czuje się coraz gorzej, nie mam siły na nic, czuje emocjonalną pustkę. Od ponad dwóch lat mam obniżone samoopoczucie, ale teraz kompletnie nie czuje szczęścia. Tracę siły, wpadam w ataki paniki

13 lat, nadużywam alkoholu. W głowie mam wrażenie, że są dwie osoby, z czego jedna jest odrębna ode mnie.

Dzień dobry- mam pytanie, mam problem, nadużywam alkoholu, tak dla jasności mam 13 lat. Oprócz tego mam wrażenie, że przez to zacząłem się kłócić z samym sobą w głowie, ale w specyficzny sposób, ponieważ przybiera to rozmowę między dwiema różnymi osobami. Ta druga osoba, z którą rozmawiam, zdaje się

Niechęć do własnego życia - jak sobie z nią poradzić?

Witam. Jak mam sobie poradzić z niechęcią do własnego życia

Czy brak ruchu może skutkować problemami z myśleniem?

Czy prawie kompletny brak ruchu skutkuje problemami z rozumieniem, uwagą i myśleniem?

Koncentracja, pamięć, trudność z podstawowymi działaniami. Pomocy.

Od pewnego czasu mam problemy z pamięcią koncentracją i jestem bardzo płaczliwa. Robię rzeczy które wydają mi się, że nie są źle, odruchowo, a potem po refleksji uważam inaczej i bardzo żałuje. Mam ogólną niechęć do robienia czegokolwiek, nawet czasami mam problem z utrzymaniem higieny. Nie mam przy

Czuję, że terapia i leczenie psychiatryczne nie pomagają. Jestem już bardzo zmęczona.

Witam, piszę tutaj w celu uzyskania rady, ponieważ zmagam się z poważnymi problemami w sobie. Od paru lat leczę się psychiatrycznie, lecz bezskutecznie. Chodzę na terapię, lecz nie widzę znakomitej poprawy, ostatnio jest coraz gorzej i nie potrafię normalnie funkcjonować. Mocno przeżywam wszystko w

TW. Kryzys samobójczy, epizod depresyjny. Nic nie ma sensu.

Mam 40 lat i nie widzę sensu życia. Ja nie żyje, ja po prostu funkcjonuje. Praca, dom, praca. Nie mam partnera, znajomych, przyjaciół. Rodzina ma mnie w dupie. Gdy zwierzyłam się siostrze pół roku temu z myśli samobójczych, odcięła się ode mnie. Zamiast pomóc, przestała się odzywać. Pewnie dostanę o

Zaburzenia lękowo-depresyjne i trudności w podjęciu działań. Jakim sposobem można zacząć robić rzeczy, które się chce?

Czy jest jakiś sposób na pokonanie depresji, fobii społecznej i zespołu lęku uogólnionego, poza rzucaniem się w rzeczy, przed którymi się wzbraniamy przez te zaburzenia? Moja psychoterapeutka zawsze mi daje do zrozumienia, że warto coś po prostu zacząć robić, z zaznaczeniem, że wie, że to jest bardz

Boli mnie to, że upłynęło mi tak wiele czasu i tak wiele odbierają mi moje zaburzenia. Czuję, że nie mam nic i nic nie robię.

Nie mam nic w wieku 25 lat i tak bardzo mi przykro. Staram się nie wybiegać za bardzo w przyszłość i cieszyć się każdym krokiem, bo życie za bardzo mnie przeraża. Staram się robić 8 rzeczy dziennie z swojej listy, to nie jest dużo. W wtorek robiłem Matematykę i Analizę Matematyczną oraz Algebrę Lini