Jak sobie radzić w związku z problemami komunikacyjnymi i alkoholizmem partnera?

Przede wszystkim zachęcam Panią do podjęcia terapii indywidualnej lub grupowej dla osób współuzależnionych. Partner nadużywa alkoholu, a Pani stara się "kontrolować" jego nałóg i  radzić sobie w tej trudnej sytuacji.  

Życie z osobą uzależnioną to ciągły stres, napięcie i poczucie zagrożenia, co może powodować stany lękowe i depresyjne. Zachęcam do zastanowienia się, co jest dla Pani ważne w życiu, jakie cele, plany, marzenia i na tym koncentrować swoją uwagę. Osoba uzależniona powinna skorzystać ze specjalistycznej pomocy i rozpocząć terapię, jednak nie każdy alkoholik podejmuje próby leczenia. Warto rozmawiać z partnerem o jego nałogu, zachęcać do terapii i zachowania trzeźwości. 

Nie ma Pani wpływu na wybory partnera, ale ma Pani wpływ na swoje życie. Proszę nie zapominać o sobie, swoich emocjach i własnych potrzebach. 

Pozdrawiam,

Dorota Żurek psycholog

Droga M,

problem z alkoholem to poważna sprawa. I w tym przypadku same obietnice nie wystarczą, ponieważ są one pustymi deklaracjami. Twój narzeczony musiałby zrozumieć swoje trudności i zacząć nad nimi pracować, a z Twojego opisu jasno wynika, że tego nie chce. Nie zmusisz go do tego. 

Choćbyś jak się starała, to w żaden sposób w pojedynkę tego nie naprawisz. Niestety jest to przykra prawda. 

Ten związek jest dla Ciebie wyniszczający, psychicznie i fizycznie. Stałaś się osobą współuzależnioną. 

Ucierpiało przy tym Twoje poczucie własnej wartości. W zdrowym związku takie rzeczy nie powinny mieć miejsca. 

Walcz o siebie, przede wszystkim o siebie, ponieważ stawiając ciągle na pierwszym miejscu swojego partnera, zatracasz się w tym związku. Sugeruję, abyś podjęła konsultacje psychologiczne w celu odbudowania swojej samooceny, abyś stanęła na nogi i rozpoczęła budowanie własnej odporności psychicznej. Mogłabym napisać, że najlepszym wyjściem z tej sytuacji to opuszczenie tej relacji, natomiast nie wiem, czy jesteś na to gotowa. Zniosłaś bardzo dużo, tylko pytanie: ile jeszcze jesteś w stanie wziąć na swoje barki? Jakim kosztem? Gdzie jest ta dawna dziewczyna, uśmiechnięta i pełna życia? 

I pamiętaj: nie jesteś odpowiedzialna za życie czy jakość życia swojego narzeczonego. Odejście od niego będzie bardzo trudne i prawdopodobnie stoczysz ze sobą jedną z największych walk w Twoim życiu, ale gwarantuję Ci, że nie będziesz żałować tej decyzji. Na to potrzeba czasu i wsparcia w postaci specjalisty.

Przytulam mocno,

Katarzyna Kania-Bzdyl

Dzień dobry,
proszę pamiętać, że Pani zdrowie psychiczne i dobre samopoczucie są priorytetem. Warto poszukać profesjonalnej pomocy dla siebie i dla partnera. Terapia indywidualna i par może być bardzo pomocna. 

Warto jasno komunikować swoje potrzeby i granice, zarówno w rozmowach, jak i w działaniach. 
Np.: "Czuję się niespokojna, gdy pijesz za dużo podczas spotkań. Chciałabym, żebyś ograniczył spożycie alkoholu.", "Kiedy jestem zdenerwowana, potrzebuję, żebyś mnie wysłuchał i nie przerywał mi."
W działaniach - Jeśli partner obiecał coś zrobić, a tego nie robi, proszę przypomnieć mu o jego obietnicy i podjąć działania, które pokażą, że jest Pani poważna. Na przykład, jeśli obiecał ograniczyć alkohol, a tego nie robi, może Pani zdecydować się nie uczestniczyć w spotkaniach, gdzie jest alkohol.

Przede wszystkim proszę zastanowić się nad priorytetami w swoim życiu i pamiętać, że Pani zdrowie i szczęście powinny być na pierwszym miejscu. Proszę się zastanowić się, czy ta relacja jest tym, czego naprawdę Pani chce i czy partner jest gotów do pracy nad sobą i waszym związkiem. 

Jeżeli nic się nie zmienia, być może warto rozważyć rozstanie dla dobra Pani zdrowia i przyszłości. Proszę pamiętać, że zasługuje Pani na szczęście i miłość, która przynosi radość, a nie ból. Może warto się zastanowić, co w tej relacji sprawia, że jest tak ważna dla Pani? Czy widzi Pani realne szanse na poprawę? Co Pani czuje, gdy pojawiają się myśli o przyszłości z partnerem?

Trzymam kciuki za Panią, dużo siły i determinacji!
Martyna Jarosz