Odpowiedz jako specjalista
WsteczJak sprawić, by były partner znów mnie pokochał?
Jak sprawić, by były partner znów mnie pokochał?
Zraniłam go bardzo, do tego stopnia, że zrezygnował z bycia ze mną w związku, uważając mnie za toksyczną. Wciąż mamy kontakt, ale nie chce rozmawiać o „nas”.
Co mogę zrobić, żeby do mnie wrócił? Żeby znów mnie pokochał.
Anonimowo
2 lata temu
Agnieszka Stetkiewicz-Lewandowicz
Dzień dobry,
nie można nikogo zmusić do miłości, tak, że na pewno wszelkie próby nacisku na byłego partnera i przekonywania go o swoim uczuciu mogą odnieść przeciwny efekt. Napisała Pani, że macie kontakt, więc myślę, że jest to dobry znak, że nie zerwał całkowicie kontaktu. Z opisu wydaje się, że przynajmniej na razie ta znajomość może rozwijać się na stopie koleżeńskiej. Zachęcam do rozważenia takiej opcji (przynajmniej na razie).
Pozdrawiam
2 lata temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Klaudia Fila
Nie ma na to gotowego przepisu. Tak, jak Pani napisała, były partner został skrzywdzony i jeśli nie ma w nim gotowości na ratowanie związku (wtedy można skorzystać z terapii dla par) to powinna to Pani uszanować. Napisała Pani, że utrzymujecie kontakt, więc może być tak, że były partner potrzebuje teraz przestrzeni i za jakiś czas powróci temat związku, ale równie dobrze temat związku może się już nigdy więcej nie pojawić. To zrozumiałe, że doświadcza Pani aktualnie trudnych emocji, bólu i straty, którą ciężko zaakceptować. Może rozważała Pani własną psychoterapię? To dobra droga, aby uporać się z własnymi emocjami i nabyć umiejętności radzenia sobie z nimi oraz spojrzeć na sposoby wchodzenia i tworzenia relacji z innymi ludźmi. Życzę dużo szczęścia.
Pozdrawiam,
Klaudia Fila
2 lata temu
Magdalena Chojnacka
Witaj,
Z tego, co piszesz to chciałabyś, by partner wrócił i pokochał Cię znowu.
Możesz zadać sobie pytania:
Czy podobna sytuacja powtarzała się u mnie w przeszłości? Jak wyglądają na ogół moje relacje (są stabilne czy burzliwe)? Co spowodowało, że doprowadziłam do zranienia (jakaś sytuacja, jakieś emocje do partnera itp) - jak czułam się zanim to nastąpiło? Jak wyglądały/wyglądają moje relacje z rodzicami/opiekunami?
Nie jest możliwe, by zmusić kogoś do uczuć - i każda taka próba może stać się manipulacją i przemocą wobec innej osoby - generuje to nowe cierpienia dla obu stron.
Czytam - jak dla Ciebie trudne jest zaakceptowanie decyzji partnera. Warto tu poszukać przyczyny całej sytuacji i zastanowić się czy jest coś powtarzalnego, co powoduje taki obrót spraw - Jak tworzysz bliskie relacje? Czy odczuwasz lęk przed bliskością i uciekasz wtedy w zachowania, które są raniące dla drugiej osoby? Czy potrzebujesz “testować ” partnera, jak bardzo mu zależy na Tobie - przez ranienie go? Czy żałujesz szczerze, że go zraniłaś i chcesz popracować nad tym, by nie powtórzyć tego, czy raczej nie godzisz się z konsekwencjami, jakie to zranienie wywołało i masz postawę roszczeniową do niego?
Zadanie sobie tych pytań może pomóc Ci w uświadomieniu sobie ukrytych potrzeb i emocji, jakie masz w tej relacji- jednak praca nad sobą jest trudnym procesem - wymaga czasu, wsparcia i osoby która nakieruje - w razie takiej potrzeby, dobrym rozwiązaniem może być dla Ciebie psychoterapia pod okiem specjalisty.
Pozdrawiam,
Magdalena Chojnacka
2 lata temu
Zobacz podobne
Jak radzić sobie z kontrolą i krytyką w małżeństwie? Szukam pomocy
Jestem mężatką, ale coś jest nie tak w moim małżeństwie. Często czuję się przy mężu głupia i poniżana. Zdarzyło się, że nazwał mnie wprost „głupią” lub „kretynką”. Nie jestem tak wykształcona jak on i mam słabszą pamięć do dat czy nazwisk, co czasami powoduje, że gdy mnie o coś pyta, a ja nie pamiętam, zaczyna mi dogadywać. To nie są żarty – mam wrażenie, że są to zarzuty, jakby chciał mi udowodnić, że jestem mniej inteligentna. Zdarza się, że używa trudnych słów, po czym pyta, czy znam ich znaczenie. Gdy przyznaję, że nie wiem, irytuje się lub zachowuje się protekcjonalnie. Czuję, że podkreśla moją niewiedzę, by się wywyższyć. Mąż zwraca mi uwagę na wszystko – wszystko musi być zrobione po jego myśli. Nawet drobiazgi, jak gaszenie światła, przekręcanie zamka czy odkładanie talerza. Często te pytania brzmią kontrolująco i przytłaczają mnie typu dlaczego nie zgasiłaś światła i nie jest to pytanie retoryczne, tylko mam odpowiedzieć, zawsze muszę mu na nie odpowiadać. Czuję się zmęczona tą ciągłą kontrolą i krytyką. Wczoraj mąż powiedział mi, że on zasługuję na kogoś lepszego niż ja. Zapytałam, czy chce rozwodu, ale odpowiedział, że nie wie. Czuję się zagubiona i nie wiem, co mam robić. Nie wiem też, jak powinno wyglądać normalne, zdrowe małżeństwo. Nie mam z kim o tym porozmawiać. Nie mam koleżanek, przyjaciółek, siedzę praktycznie 24h na dobę w domu. Mąż i tak nie pozwala rozmawiać o tym co się dzieje u nas Mąż nacisk żebym pracowała tylko w domu. Kiedy powiedziałam, że chcę pracować również stacjonarnie, zaczął mnie emocjonalnie obciążać – mówi, że przez to nasze psy będą same, że to moja wina, bo to ja chciałam psa. Pomija fakt, że decyzja o psie była wspólna. Czuję się w kryzysie. Nie wiem, czy to ja robię coś źle. Nie chcę bać się rozmów z mężem ani tego, że znowu będzie mnie przepytywał i irytował się, że jestem „taka”, nie wiem czemu ale ciągle czuje strach i obawę, ze coś robię źle. Ten ciągły stres, że nie spełniam jego oczekiwań, mnie przytłacza. Czuję się winna tego jaka jestem... potrzebuje szybkiej pomocy, nie wiem co mam robić.
Mam trudność z kłamstwami męża oraz jego dorosłą córką, która mnie obraża. Mąż nic z tym nie robi, a mnie to dobija.
Dzień dobry, mój problem polega na tym, że jestem drugą żoną, 38 lat razem i mąż ma 2 dzieci z pierwszego małżeństwa, w wieku 44 i 50 lat, jak go poznałam, to przez 8 miesięcy ukrywał, że jest żonaty, ale w końcu się dowiedziałam, a już byliśmy zakochani i zaszłam w ciążę, mąż oczywiście wziął rozwód, bo jak twierdził, że im się od dawna nie układa, ale problem mam taki - syna poznałam raz przypadkiem, po 28 latach naszego małżeństwa, córki w ogóle nie znam, jak miał kontakty z nimi, to zawsze mówił, że idzie do kolegi, ale 2017 roku wpadł i okazało się, że siedzą sobie w pubie i dobrze się bawią, byli jeszcze chyba inni ich znajomi po 23.00 i wkurzyłam się, że nie wiedziałam, że się spotyka, to nie pierwszy raz przychodził późno nawet 2 w nocy, też dowiedziałam się, że przez 25 lat jeździł pod dom ex niby po córkę, chyba powinien to ze mną ustalić i od tej pory mamy nieraz karczemne awantury, jeszcze naskarżył córce, że się dowiedziałam i zabraniam im kontaktów i tu się zaczęło- córka po drinkach zaczęła pisać i dzwonić na telefon męża i mnie obrażać wulgarnie- trwało to kilka miesięcy, chociaż prosiłam męża, żeby zwrócił jej uwagę- mówił, że to nic takiego, a że pisze do niego, a nie do mnie, to chyba bał się odezwać i jeszcze ją broni. Ostatnio w listopadzie 23', wziął pieniądze i dał w kopercie, chyba tak nie powinien zrobić bez mojej wiedzy, razem pracowaliśmy, a ja teraz nie mogę sobie poradzić, że tyle lat kłamał i nawet nie stanął po mojej stronie, dla mnie to był szok, że jedzie pod dom ex i.t.d być może trudno mi się z tym pogodzić, bo ich nie znam, a teraz nagle są nie umiem się w tym odnaleźć i nie wiem czy będę umiała odnaleźć się, w sumie to byliśmy dobrym małżeństwem do 2017 r. My też mamy 2 dorosłych dzieci, proszę o opinie czy mąż powinien wysłuchiwać i stawać za córką, która mnie tak obrażała, ja nie umiem sobie z tym poradzić, bo przez 38 lat cisza, tak jakby nie miał dzieci, a tu bum - jeszcze w męża obecności się wyśmiewają ze mnie. Przepraszam za tak długi post.
Pomimo relacji, czuję się samotna. Wśród ludzi uśmiecham się, a czuję się źle, niespokojnie, najgorsza, głupia.
Wydaje mi się, że coś niedobrego sie ze mną dzieje. Mam chłopaka, mam rodzinę, a czuję się strasznie samotna i nikomu niepotrzebna. Mam wrażenie, że nikogo nie obchodzi co się ze mną dzieje. Wstydzę się powiedzieć o tym komukolwiek. Na codzień wśród ludzi jestem uśmiechnięta, a gdy chociaż na chwilę zostaję sama to coś we mnie pęka, czasami nie mogę powstrzymać płaczu i czuję się jakaś taka, taka nie wiem...najgorsza, brzydka, głupia... jak sobie z tym poradzić?
Jak sprawić, by były partner znów mnie pokochał?
Jak sprawić, by były partner znów mnie pokochał?
Zraniłam go bardzo, do tego stopnia, że zrezygnował z bycia ze mną w związku, uważając mnie za toksyczną. Wciąż mamy kontakt, ale nie chce rozmawiać o „nas”.
Co mogę zrobić, żeby do mnie wrócił? Żeby znów mnie pokochał.
Zaburzenia nastroju, lęk, problemy ze snem. Biorę leki, ale nie wystarczają. Proszę o wsparcie
Leczę się na nerwicę od kilku lat.od 3 tygodni miałem bardzo duże natężenie stresu w pracy i jedynie propranolol wspomagał mnie, żebym sobie jakoś radził. Niestety organizm nie wytrzymał stresu i z wtorku na środę dostałem padaczki nerwicowej. Obecnie jestem na terapii diazepamem 9 dni. Mam również zaburzenia nastroju z jednej strony lgnę do ludzi a z drugiej wolę być sam. Mam również ostatnio problem ze spaniem, mimo że biorę wieczorem trittico cr 100 mg. Nie mam pomysłu, jak sobie pomóc. Od urodzenia mam mózgowe porażenie dziecięce.
