Jestem samotną matką, którą przytłacza życie - nie potrafię sobie już z tym poradzić
Daria
Dominik Kupczyk
Dzień dobry,
Sytuacja, którą Pani opisuje, jest bardzo trudna i może wywoływać uczucie przytłoczenia oraz zmęczenia. Wykazała się Pani ogromną siłą, pokonując wiele przeszkód i budując życie dla siebie i córki od podstaw. To, że Pani córka jest szczęśliwa i zadbana, świadczy o Pani zaangażowaniu i trosce jako matki. Jednak obecne obciążenia emocjonalne i finansowe mogą prowadzić do poczucia wyczerpania.
Warto rozważyć poszukanie wsparcia, zarówno emocjonalnego, jak i praktycznego. Może Pani skonsultować się z psychologiem lub psychoterapeutą, który pomoże w radzeniu sobie z nagromadzonym stresem i lękami. Istnieją również organizacje i instytucje, które oferują pomoc dla samotnych rodziców, w tym wsparcie w opiece nad dzieckiem czy doradztwo zawodowe.
Beata Matys Wasilewska
Dzień dobry
Przeżyła pani wiele trudnych doświadczeń i z wieloma wymagającymi sytuacjami życiowymi, poradziła panią sobie najlepiej jak potrafiła. Z wielką determinacją i siłą walczyła pani o lepsze życie dla siebie i córki, nie mogąc liczyć na wsparcie i zrozumienie najbliższych. Prawdopodobnie ostatnia relacja osłabiła pani wiarę, że może pani zbudować dobry dom i mieć oparcie w mężczyźnie.
Pojawienie się przewlekłego zmęczenia i powracające lęki mogą być być wynikiem nagromadzonych emocji z ostatnich, trudnych lat.
Temat angażowania się w związki, w których partner jest emocjonalnie niedostępny lub nie mogący realizować wspólnych celów może być pokłosiem relacji z ojcem.
Czas by także zaopiekowała się pani sobą i podjęła pracę psychoterapeutyczną. Ze względu na doświadczenie życia z osobą nadużywającą alkoholu warto byłoby skontaktować się z ośrodkiem AA i podjąć pracę terapeutyczną dla DDA. Problemy, których pani doświadczała wymagają przepracowania, odreagowania emocjonalnego i pogodzenia tak by nie odbierały pani sił.
Warto by wsparła się pani profesjonalna pomocą psychologiczną. A zapewne zyskując realne wsparcie emocjonalne, ponownie uwierzy pani w sens swoich decyzji i odzyska radość z tego kim pani jest i jakie życie buduje.
Pozdrawiam serdecznie
Beata Matys Wasilewska
Kornel Miszk
Bardzo mi przykro, że czujesz się tak przytłoczona i wyczerpana. To, co przeżywasz, jest ogromnym obciążeniem, zarówno emocjonalnym, jak i fizycznym. Samotne macierzyństwo, trudności finansowe, brak wsparcia ze strony rodziny oraz rozstania mogą prowadzić do poczucia wyczerpania i bezsilności. Ważne jest jednak, abyś dostrzegła, jak wiele już osiągnęłaś. Zbudowałaś stabilność dla siebie i córki, mimo że zaczynałaś niemal od zera – masz pracę, własne mieszkanie, Twoja córka jest szczęśliwa i zadbana, a to są ogromne osiągnięcia, z których możesz być dumna.
Twoje uczucia frustracji, złości i żalu wobec sytuacji są naturalne, zwłaszcza w obliczu braku wsparcia ze strony rodziny i trudności w związkach. To, że krzyczysz na córkę, a potem tego żałujesz, pokazuje, jak napięta jest Twoja sytuacja i jak bardzo pragniesz być lepszą mamą, mimo że chwilami czujesz, że nie masz na to sił. Pamiętaj, że nawet najlepsze mamy mogą czuć się przeciążone, zwłaszcza gdy brakuje im wsparcia i odpoczynku. Masz prawo czuć się zmęczona i zagubiona, ale to nie czyni Cię złą matką. Wręcz przeciwnie – Twoje wysiłki, by zapewnić córce jak najlepsze życie, są dowodem Twojej miłości i oddania.
Z tego, co piszesz, wynika, że masz za sobą trudne doświadczenia rodzinne, które mogą wpływać na to, jak odbierasz relacje i jak bardzo boisz się odrzucenia. Ten lęk jest zrozumiały, biorąc pod uwagę, że brakowało Ci w przeszłości stabilności i poczucia bezpieczeństwa. Ważne jest, byś spróbowała dać sobie czas na uznanie swoich emocji, bo odczuwanie zmęczenia i lęku nie oznacza słabości, tylko sygnał, że potrzebujesz wsparcia. Nawet jeśli czujesz, że nie możesz teraz zwolnić, warto pomyśleć o małych krokach, które mogą pomóc Ci na co dzień – choćby kilka chwil dla siebie, nawet krótkie przerwy, które pozwolą Ci złapać oddech.
Być może warto zastanowić się nad poszukaniem dodatkowego wsparcia – czy to wśród przyjaciół, czy w lokalnych organizacjach oferujących pomoc dla samotnych matek. Warto też rozważyć, czy istnieje możliwość jakiejkolwiek formy wsparcia emocjonalnego, nawet online, która mogłaby pomóc Ci poczuć się mniej osamotnioną w tych trudnościach. Twoje zdrowie psychiczne jest równie ważne jak zdrowie fizyczne, a czasem sama rozmowa z kimś zaufanym może przynieść ulgę.
Wiem, że masz poczucie, jakby wszystko było na Twojej głowie, ale pamiętaj, że nie musisz być perfekcyjna. Twoje emocje i potrzeby są ważne. Zasługujesz na odpoczynek i wsparcie, nawet jeśli teraz wydaje Ci się, że to niemożliwe. Daj sobie prawo do tego, by odczuwać te trudne emocje, ale jednocześnie szukaj sposobów na to, by znaleźć dla siebie choć odrobinę przestrzeni na regenerację. Twoja siła i determinacja, które do tej pory pokazałaś, są niezwykłe, ale nawet najsilniejsze osoby potrzebują wsparcia.
Pozdrawiam,
Kornel Miszk
Psycholog Terapeuta
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Zostawiłem Partnerkę w ciąży w kwietniu.
W lipcu pojawiło się dziecko. Rozumiem swój błąd, chciałbym nad sobą pracować, nad poprawieniem relacji z byłą partnerką.
Mam kontakty z dzieckiem, ale są dość mocno utrudniane.
Była partnerka nie che rozmawiać. Próba częstszych kontak
Witam,
mój problem od zawsze i źródło wiecznych sprzeczek z mężem. Pochodzę z rodziny, gdzie ojciec nie miał kolegów, nie wychodził na przysłowiowe piwo. Mama też nie, nie pracowała.
Wyszłam za mąż ponad 10 lat temu. Mąż domator.
Czasami były jakieś wyjścia
Mąż często się śmieje. Mam wrażenie, że ze mnie.
Coś robię, a on po cichu coś mówi do mojej mamy i się śmieje z moją mamą. Kiedy pytam, o co chodzi - słyszę o nic i widzę jak dalej się śmieje z moją mamą. Ja wracam do swojej czynności i wtedy słyszę często "O O O" z ust męża i śmiech
Jestem mężatką od 18 lat z Włochem. Mieszkamy we Włoszech, mamy 2 dzieci, syn 10 lat i córka 15 lat.
Od wielu lat to małżeństwo nie funkcjonuje, tak jak powinno, a dokładnie od narodzin drugiego dziecka.
Mój mąż zaczął oddalać się ode mnie po narodzinach syna.
Hej!
Dwa miesiące temu zapytałam partnera, czy pojedziemy na jarmark we Wrocławiu. Zgodził się, już wcześniej wspominał, że chciałby tam jechać. Połączyłam ten wyjazd z Warszawą (mam tam darmowy nocleg), dwa dni tu a dwa dni tutaj.
Zapytałam, czy on weźmie na siebie kosz
Szanowni Państwo, mój synek (23 miesiące) zaczął bardzo chętnie przytulać się do innych dzieci. Zdarza się, że robi to zbyt mocno i nachalnie, nie zwracając uwagi na reakcję innych dzieci.
Co najlepiej zrobić w takiej sytuacji?
Żeby zachować strefę komfortu innych dzieci, al
Dzień dobry, mam takie pytanie.
Nie potrafię poradzić sobie z presją męża na drugie dziecko. Mamy jedno dziecko, które ma 5 lat i jestem po traumatycznym porodzie, z którego nie mogłam się długo pozbierać.
Gdyby nie wsparcie rodziców nie wiem, czy dałabym sobie sama radę
Dzień dobry,
co najlepiej zrobić, aby w niestresujący sposób rozstać się z przyjaciółką? Próbowałam już 3 razy, ale nic się nie udało.
Witam,
mam taki problem, ponieważ od paru miesięcy spotykam się z mężczyzną, który fakt powiedział na początku, że nie chce związku, ale ciągniemy to już 9 miesięcy.
Ja mam wrażenie, że to ja ta relacje ciągnę, ale za każdym razem, kiedy chce to skończyć, to jemu jest przykro.
<Witam,
od paru miesięcy jestem w związku, który się formalnie zakończył, ale dalej go z partnerką kontynuuję.
Partnerka doszukiwał się u mnie zdrady, a jak jej nie znalazła, to ją wymyśliła i myślę, że w to wierzy.
Od tego czasu (a nie raz wcześniej) przyłapałem j
Zwracam się z pytaniem odnośnie do mojego zachowania, które jest dla mnie niezrozumiałe.
Często doświadczam z tego powodu mętliku w głowie i natrętnych myśli. Chodzi o moje relacje z ludźmi.
Mam 16 lat, chodzę do szkoły średniej.
Całe życie miałam koleżanki, a w z
Witam,
jestem mężczyzną w młodym wieku i zmagam się z problemami dotyczącymi przeszłości, zarówno mojej, jak i mojej partnerki. Zaczynając ode mnie — zanim poznałem moją partnerkę, prowadziłem bardzo zły i niezdrowy tryb życia.
Mianowicie wiele imprez, nadużywanie alkoholu do
Nie mam już siły. Jestem w związku 11 miesięcy, a znamy się około 2 lata. Nie mieszkamy razem.
Po ok. dwóch miesiącach związku zaczęły się sprzeczki, a dokładniej to raczej według mojego partnera ja wyłączam myślenie. Zawsze lub prawie zawsze robię coś źle i mój partner to mówi, a ra
Witam,
od jakiegoś czasu zmagam się z bardzo intensywnymi, nadmiernymi myślami dotyczącymi mnie, moich uczuć, mojej partnerki oraz moich uczuć w relacji.
Potrafię przez 2 dni zastanawiać się nad swoimi uczuciami i już sobie wkręcić, że się wypalają, a nagle o poranku dnia trze
Mam 24 lata i od zawsze jestem singielką, poniekąd z wyboru, a poniekąd nie i w tym tkwi mój problem.
Gdy jestem sama, chcę zaangażować się w jakąś relację i zazdroszczę ich innym, ale gdy przychodzi co do czego i poznaje dobrego faceta, to początkowe zainteresowanie nim szybko mi mi
Witam,
ostatnio mam gorszy czas z partnerem. Było kilka dziwnych sytuacji. Już trochę nauczyłam się panować nad własnymi emocjami, a mam wrażenie, jakby mój chłopak zdziecinniał. Mieszkamy razem dość długo. Pewnego dnia, gdy odwiozłam go do pracy i pojechałam do swojej mamy, po powro
Mój facet, kiedy uprawiamy stosunek, jest jak w transie i kiedy zdarzy się sytuacja, że zostanie przerwany lub w danym dniu nie dojdzie do stosunku, to jest zdenerwowany.
Bardzo namawia mnie do ukończenia, cały czas zadając pytania, na które się nie zgadzam, natomiast on dalej ciągni
Dzień dobry,
nie radzę sobie z zazdrością o przyjaciółkę.
Ilekroć widzę, że była gdzieś ze swoją najlepszą przyjaciółką to się wściekam. Jak jej ostatnio mówiłam, że mnie olewa, to ona używa mojej choroby (choruję na padaczkę), jako wymówki, przez co zazdrość tylko się u mnie
Jestem po 3 nieudanych związkach. Moja mama twierdzi, że powinnam być sama, ja jednak chcę ułożyć sobie życie — próbować i wierzyć w to, że w końcu mi się uda.
Jak mam z nią rozmawiać? Dla niej to wstyd, bo co ludzie powiedzą.
Córka zaczęła przejawiać strach, gdy pojawia się temat aborcji. Jest to dla mnie nieco zaskakujące, ponieważ jest jeszcze młoda (15 lat) i nie spodziewałam się, że ten temat może ją w ogóle niepokoić. Unika rozmów związanych z ciążą (próbuję jakoś edukować) czy prawami kobiet, chodzi podden
Ostatnio zauważyłem, że mój syn, lat 12, coraz częściej unika sytuacji, które wcześniej nie sprawiały mu problemu. Każde wyjście do szkoły czy spotkanie z rówieśnikami wywołuje u niego silny lęk, a ja nie wiem, jak mu pomóc. Próbowałem rozmawiać z nim o tym, ale często zamyka się w sobie. Zastana
Moja córka ma problem, nie wiem jak jej pomóc.
Jej sąsiadka ma na mieście gabinet kosmetyczny, gdy córka idzie ulicą z dzieckiem to się śmieją z niej, robią jej zdjęcia. Obgaduje ją przed swoimi klientkami, córka jest już wykończona psychicznie. Gdzie się udać z tym?
Witam.
Jestem żoną od prawie 20 lat i matka 2 córek (18 I 11l at). Kocham ich bardzo, ale czasem brakuje mi sił.
Coraz cześciej mam wrażenie, że nasze małżeństwo to toksyczny związek, z którym coraz trudniej mi sobie poradzić. Męża poznałam w wieku ok 17 lat. Mąż jest od
Jak mam poradzić sobie z alkoholizmem w rodzinie?
Moja mama i brat są uzależnieni, ostatnio zostali aresztowani i będą sądzeni za kilka paragrafów, grozi im do 8 lat więzienia, są oskarżeni o napaść na funkcjonariusza publicznego, oszustwo, pobicie i znęcanie się psychiczne i fizyczne.
Witam. Mąż znalazł nową kobietę. Oznajmił mi, że chce rozwodu.
Ja chce z nim porozmawiać, żeby uratować wszystko dla naszej córeczki oraz dla nas. A on się nie odzywa do mnie, tylko cały czas pisze z nią.
Dzień dobry, mam wewnętrzny konflikt i czuję się z tym bardzo źle. Z mężem rozmawiałam na ten temat, jednak on jest na tą sytuację tylko zły.
Przechodząc do sprawy: mój mąż ma 15 lat młodszego brata (teraz to nastolatek). Ojciec męża pracuje za granicą cały czas, zjeżdża do domu raz