WsteczPowrót do mieszkania mamy po rozstaniu przez zdradę. Mama jest zaborcza względem mojego powrotu do partnera.
Drey
Odpowiedz jako specjalista
Kinga Okoń
Dzień dobry,
Znalazła się Pani w trudnej sytuacji i pojawienie się takich emocji jest całkowicie zrozumiałe. Zdrada jest doświadczeniem, które często godzi w nasze poczucie własnej wartości, gotowość do zaufania innym, a wokół niej istnieje duża stygma w społeczeństwie, przez którą osoba zdradzona może czuć wstyd, jeśli rozważa powrót do partnera.
To, czy będzie Pani w stanie tworzyć związek z partnerem po jego zdradzie, jest jedynie Pani decyzją, ponieważ tylko Pani potrafi ocenić, czy ma w sobie gotowość do odbudowania zaufania. Z kolei tylko partner wie, czy jest gotowy włożyć dużo wysiłku, by to zaufanie odzyskać.
Osoby z Pani otoczenia, mając dobro na uwadze zapewne będą miały bardzo różne podejścia do tej decyzji. Ważne jednak, by potrafiły wyrazić swoje obawy i troskę w sposób konstruktywny, który jeszcze dodatkowo Pani nie rani.
Jeżeli jest to w zakresie Waszych możliwości, zgłoszenie się na terapię par byłoby dużym wsparciem w tej sytuacji.
Pozdrawiam,
Kinga Okoń
Dorota Figarska
Dzień dobry
Czuje Pani, że to sytuacja, której podejmując jeden wybór, traci Pani jakąś osobę. Czuje Pani, że musi wybierać, to z pewnością jest trudne. Zachowanie Pani mamy prawdopodobnie wynika z troski, jednak sposób w jaki tą troskę okazuje jest elementem manipulacji i szantażu. Musi Pani jednak wiedzieć, że ma Pani prawo to takich wyborów, które są zgodne z Panią, popełniania swoich błędów i ponoszenia ich naturalnych konsekwencji. Stan, gdy rodzic grozi dorosłemu dziecku, że zerwie z nim kontakt, jeśli ono nie spełni jego oczekiwań, jest niepokojący, nawet jeśli stoją za tym szczere i dobre intencje.
Zachęcam, aby jeszcze raz spróbować porozmawiać z mamą, przygotować się do rozmowy, aby nie zareagować zbyt emocjonalnie. Warto zapytać mamy co stoi za tak twardą postawą; powiedzieć, że wie Pani, że chce ochronić Panią przed ponownym zranieniem, ale sposób, w jaki to robi jeszcze bardziej panią krzywdzi. Warto szczerze porozmawiać o swoich uczuciach względem chłopaka, wyrazić zrozumienie dla chęci chronienia Pani, a jednocześnie pokazać, że to co mówi i robi Panią krzywdzi oraz postarać się postawić granice.
pozdrawiam,
psycholog Dorota Figarska
Agnieszka Wloka
Dobrze, żeby zastanowiła się Pani dlaczego mama tak gwałtownie zareagowała? Może warto z mamą albo z inną zaufaną Pani osobą porozmawiać o Pani relacji z partnerem - jak to obce osoby z boku to widzą? jakie zagrożenia dla pani? Co ich niepokoi? Być może inni widzą to, czego pani nie widzi albo widzieć nie chce. Warto też sobie samej dać chwilkę czasu na samotność i pozastanawianie się jak się Pani czuje przy boku partnera - czy czuje się Pani szanowana, czuje Pani się swobodna, czuje Pani, że za 5 lat też będzie Wam dobrze?
Agnieszka Wloka
Martyna Tomczak-Wypijewska
Dzień Dobry
Wyobrażam sobie jaka to trudna dla Pani sytuacja- z jednej strony mama, z drugiej strony partner… Próbowała Pani na spokojnie rozmawiać z mamą z czego wynika jej zachowanie? Nawet jeśli jej zachowanie wynika z troski to grożenie zerwaniem kontaktu nie jest w porządku. Ma Pani prawo dokonywać własne wybory (nawet jeśli komuś innemu wydają się “złe” dla Pani).
Pozdrawiam
Martyna Tomczak- Wypijewska, psycholog, certyfikowana psychoterapeutka poznawczo- behawioralna
Katarzyna Waszak
Dzień dobry!
Zdrada jest bolesnym rodzajem straty w relacji. To zrozumiałe, że trudno odbudować zaufanie, szczerość. Warto mieć na uwadze w każdej bliskości zaspokajanie swoich potrzeb, nieprzekraczanie granic. Dobrym sposobem przepracowania zdrady jest psychoterapia pary. Zachęcam do refleksji na temat relacji z mamą, która zastosowała szantaż emocjonalny. Ma Pani 26 lat i ma prawo budować swoje dorosłe życie na swoich zasadach, dźwigając konsekwencje decyzji. Spróbujcie o tym porozmawiać, także o swoich uczuciach wobec zachowania mamy.
Powodzenia
Katarzyna Waszak
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Nazywam się Anna, pochodzę ze wsi z województwa opolskiego, powiat Nyski. W mojej miejscowości mam sąsiada, któremu w lipcu zeszłego roku, zmarła Jego żona. Wspierałam tę rodzinę na różne sposoby. Mieszka tam również brat zmarłej żony tego Pana, niepełnosprawny. Jego też wspierałam. Jednak musiałam się odsunąć, ponieważ uważałam, że moja misja pomocy i wsparcia dla tej rodziny skończyła się. Jednak coś się wydarzyło.
Mąż tej Pani zaczął się od lipca zeszłego roku we mnie wpatrywać. Wpatruje się we mnie do dziś. Zaczęła się troska z Jego strony o mnie. Więcej zaczął ze mną rozmawiać.
Raz Go zapytałam, dlaczego się wpatruje, odpowiedział ładna dziewczyna, tom patrzył. Angażuje się też w rozmowę, dopytuje się, słucha z uwagą.
TW: samookaleczanie
Jak poradzić sobie z obsesyjnym myśleniem na punkcie jednej osoby? Zawsze byłam samotniczką, stroniłam od ludzi, inni mnie nie obchodzili. Mam tendencję do izolacji. Nie czułam więzi. Moje relacje zawsze były nietrwałe, często ghostowałam innych. Ale teraz to się zmieniło. Po roku jak poznalam mojego jedynego przyjaciela, wyizolowałam się od niego, a potem znowu wróciłam. Było wszystko dobrze, ale obsesyjnie myślę, mam wrażenie, że się odsuwa. Czekam tylko na wiadomość od niego. Okaleczam się, trafiłam ostatnio przez to do szpitala. Mam myśli rezygnacyjne. Uważam; że każdy mnie nienawidzi, że jestem do niczego. Psuję sobie z nim relacje, bo ciągle na niego naskakuje, że mnie nie lubi... z natury jestem nieśmiałą osobą. Zawsze tak było. Mam stwierdzony lęk społeczny, leczę się na depresję, ale nigdy nie miałam pogłębionej diagnostyki. Czuję się jak nie ja. Moje hobby i praca nie pomagają w oderwaniu się od obsesji. Psychiatra zalecił mi branie perazinu 100 mg, obiecując, że wyciszy to moje obsesje, ale leki nic nie pomagają. Zmieniłam się, nie czuję się sobą, nigdy nie przejmowałam się nikim, nie czułam nic do ludzi, myślałam, że jestem typem osobowości schizotypowej, ale to nie to. Teraz obsesyjnie myślę o osobie, ona ma mnie dosyć, czuję to. Co może być powodem takiej nagłej zmiany? Męczy mnie to strasznie, nie jestem w stanie skupić się na niczym innym.