Wstecz

Mąż socjopata. Grozi mnie i dzieciom. Przez kredyt na dom z powrotem go wpuściłam do życia.

Ponad 3 lata po pierwszym rozwodzie związałam się z mężczyzną 9 lat młodszym. Szybko się wprowadził (nie do końca to była wspólna decyzja), zaskarbił sobie zaufanie dzieci. Był spokojny, małomówny, tolerancyjny. Rodzice jego też nas zaakceptowali. Przeszliśmy razem covid, śmierć mojego Taty. Sprawiła ona, że zawalił mi się świat. Szybko, niemal bez zastanowienia podjęłam decyzję, że tak-to jest ten na resztę życia. I udawałam, że nie widzę, że jest obrażalski nie wiadomo z jakich powodów, że po alkoholu nie jest ok, że najlepiej nie mieć swojego zdania. 

Wzięłam Mamę pod swój dach, żeby ją wspierać po śmierci Taty. Zrobiło nam się ciasno, więc decyzja o kupnie domu, wspólny kredyt (mój wkład własny to w zasadzie materiały, wszystkie prawie sprzęty są kupione za pieniądze z darowizny Mamy i spadku). Mąż zadeklarował, że on wszystko zrobi (naprawdę potrafi wszystko). Sytuacja niemal idealna. 

Ale zaczął odkrywać swoje oblicze. Skoro już nie mieszkał u mnie, to przestał się kryć ze swoimi socjopatycznymi zachowaniami. Dodam, że mąż jest osobą bardzo inteligentną ze świetną pamięcią. Wyzwiska i groźby z byle powodu- zjeb genetyczny, strzęp, pier..kretynka, Nie tylko po alkoholu. Poniżanie mnie i dzieci, że jesteśmy patusami, że zgnijemy bez niego, że on będzie stał i patrzył jak to wszystko sie wali. 

Żale do teściowej tylko wzmogły jej wielką chorobliwą miłość do syna. Była nawet konfrontacja - w której mamunia ostatecznie wygłaskała i wyściskała synusia, bo to my jesteśmy tym złym obozem, a on najcudowniejszy. 

I tak cyklicznie sie wszystko powtarzało, moje uczucie wyparowało, kiedy przyskoczył do mnie z nożem. Dlaczego mu na to pozwalałam- nie wiem. 

Za chwilę były Święta, wtedy nagle zmarła moja Mama. Mam do siebie ogromny żal, że powiedziałam jej wiele przykrych słów, kierowana fałszywym poczuciem solidarności z panem i władcą. 

Niedługo on się zwolnił z pracy, bo miał podjąć lepiej płatną załatwioną przez jego ojca. 4 miesiące siedział na moim utrzymaniu. Teściowie dokładali do kredytu i głaskali po glowie. 

Byłam u prawnika, jeszcze rok temu było mnie stać na rozwód z jego pomocą, dziś nie. Kredyt, pożyczka, bo siostra upomniała sie o zachowek.. Wszystkie oszczędności poszły w remont i na utrzymanie domu i rodziny. On o tym dobrze wie, od początku jak powyzywał, pogroził to uciekał pod skrzydła mamusi. A ona cieszyła się z jego obecności i nawet nie zapytała czy mam z czego żyć i czy może mi jakoś pomóc. W końcu jej powiedziałam, że w tym trójkącie ja nie chcę żyć. Niewiele to dało. 

Kolejna akcja, kolejna ucieczka, tekst teściowej - że może mu coś powiedziałam skoro sie tak zachował (wyzwiska i link do artykułu, gdzie mąż dusił i zakopał zwłoki żony). Przestałam odbierać telefony od teściowej, prawie miesiąc nie mieszkaliśmy razem. Byłam szczęśliwa, ale i pełna niepokoju o przyszłość. Doradca kredytowy utwierdził mnie w przekonaniu, że nie udźwignę zobowiązań, więc nadal z nim jestem i dzień w dzień myślę co z tym zrobić. Dodam, że syn rozpłakał się przy wychowawczyni, że ojczym mu groził, byłam wzywana do szkoły, niczemu nie zaprzeczyłam, ale powiedziałam, że kontroluję sytuację. Dzieci są dla mnie najważniejsze, córka ma 19 lat i ma lęk społeczny, nie odzywa się do mnie po tym, jak pozwoliłam mu wrócić do domu. Nie chcę kolejnej przeprowadzki, fundować dzieciom i sobie. Całe życie moich rodziców jest włożone w ten dom(pieniążki z darowizny i spadku). Chcę tu zostać, ale uwolnić się od tego socjopaty (sam sie do tego przyznał). Proszę o odpowiedź, czy mamy szansę na normalne życie.

B.

w zeszłym tygodniu
Agata Gwóźdź

Agata Gwóźdź

Szanowna B.

Poruszyła Pani w swoim opisie wiele ważnych wątków. Najważniejsze pytanie, które się nasuwa po przeczytaniu Pani historii to czego Pani w tej chwili dla siebie potrzebuje? Szansa na normalne życie zawsze jest, ale ważne aby określić co to znaczy "normalne życie"? Odpowiedź na to pytanie może być kluczem do podjęcia właściwych decyzji a tym samym podjęcia odpowiednich kroków, czy potrzebna jest Pani pomoc/wsparcie w obszarze zdrowia psychicznego czy doradca 

Pozdrawiam

w zeszłym tygodniu
Joanna Szczupakowska

Joanna Szczupakowska

Dzień dobry, Pani B. W sytuacji przemocy jest charakterystyczny sposób funkcjonowania sprawcy, który oparty jest na manipulacji. Dlatego zachęcam Panią do podjęcia terapii w miejscu, gdzie jest świadczona pomoc dla osób dotkniętych przemocą domową. Takie miejsca świadczą pomoc bezpłatne. Pozdrawiam Joanna Szczupakowska 

4 dni temu
Dorota Figarska

Dorota Figarska

Pani sytuacja jest bardzo złożona i bolesna, zwłaszcza ze względu na zaangażowanie dzieci i poczucie, że dom, w który włożyła Pani tak wiele wysiłku i emocji, jest zagrożony przez Pani męża. To, co  Pani opisuje, brzmi jak relacja pełna przemocy emocjonalnej, psychicznej, a nawet fizycznej, i to z pewnością wymaga działania dla dobra Pani oraz dzieci. Być może trudno się Pani przyznać przed samą sobą - ale warto przemoc nazwać przemocą. Ma Pani możliwość skorzystania z pomocy ośrodków wsparcia dla osób doświadczających przemocy, gdzie może Pani otrzymać darmową pomoc psychologiczną i prawną (OIK, CIK). Zachęcam do skorzystania z takiej pomocy.  W ośrodku, w którym pracuję oferujemy osobom z podobną historią wszczęcie procedury Niebieskiej Karty i złożenie wniosku do sądu o nakaz opuszczenia lokalu zamieszkania dla osoby przejawiającej zachowania przemocowe. Zapytała Pani, czy ma Pani szansę na normalne  życie. Odpowiem w taki sposób: Widać, że bardzo chce Pani poczuć się bezpiecznie i z właściwą pomocą może Pani to osiągnąć. 

 

psycholog Dorota Figarska

3 dni temu

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Zobacz podobne