Lęk społeczny, poczucie, że stanie się coś złego.
Ostatnio zauważyłam, że pandemia znacząco nasiliła mój lęk społeczny. Każda konieczność wyjścia z domu, czy to do sklepu, czy na spacer, wiąże się z ogromnym stresem. Zdarza się, że wymyślam najgorsze scenariusze, jakby każdy kontakt z inną osobą mógł skończyć się dla mnie katastrofą. Unikam miejsc, gdzie mogę spotkać ludzi, co tylko pogłębia moje izolowanie się i samotność. Czy te objawy są typowe dla zaburzeń lękowych?? Czy terapia online jest równie skuteczna jak tradycyjna forma spotkań? Chciałabym też zrozumieć, jak rozmawiać o tym z bliskimi, którzy nie zawsze rozumieją jak się zachowuję, dla nich jestem nienormalna i dzika. Czasami wydaje mi się, że nie mogę wyjść z tego błędnego koła lęku i izolacji.
Joanna
Emilia Jędryka
Pani Joanno,
dziękuję, że podzieliła się Pani swoimi odczuciami – to duży krok ku poprawie Pani samopoczucia. Objawy, które Pani opisuje, rzeczywiście mogą być związane z zaburzeniami lękowymi, szczególnie że pandemia nasiliła takie trudności u wielu osób. Proszę pamiętać, że nie jest Pani "nienormalna" – lęk to naturalna reakcja organizmu na trudną sytuację, choć może być bardzo przytłaczający.
Terapia online jest skuteczną formą wsparcia i może być bardziej komfortowa, szczególnie jeśli wyjścia z domu są teraz trudne. Specjalista pomoże Pani zrozumieć mechanizmy lęku i wypracować narzędzia do radzenia sobie z nim.
Proszę pamiętać, że z pomocą i małymi krokami można wyjść z tego błędnego koła. Wierzę, że uda się Pani odnaleźć spokój i równowagę :)
Serdecznie pozdrawiam
psycholog
Emilia Jędryka
Urszula Małek
To, co opisuje Pani w swoim doświadczeniu, jest typowe dla lęku społecznego, zwłaszcza wzmocnionego przez sytuację taką jak pandemia, która u wielu osób wywołała poczucie zagrożenia i izolacji. Objawy takie jak unikanie kontaktów społecznych, przewidywanie najgorszych scenariuszy i narastający stres w sytuacjach społecznych są charakterystyczne dla tego rodzaju lęku. Ważne jest, by pamiętać, że nie jest Pani „nienormalna” ani „dzika” – to lęk kieruje Pani zachowaniem, a on jest możliwy do przezwyciężenia.
Terapia online może być równie skuteczna jak spotkania w gabinecie, szczególnie w przypadku pracy z lękiem społecznym. Daje Pani możliwość pracy nad problemem w bezpiecznej przestrzeni, co może ułatwić otwarcie się na trudne tematy. Warto wybrać specjalistę, który ma doświadczenie w pracy z lękiem społecznym i proponuje metody dostosowane do Pani potrzeb.
Zrozumienie otoczenia może bardzo pomóc, ale nie zawsze jest łatwe do osiągnięcia. Warto spróbować w prostych słowach wyjaśnić swoje uczucia, np.: „Czuję duży stres, kiedy muszę wychodzić z domu, to nie jest dla mnie łatwe, ale nad tym pracuję.”, „Czasami moje reakcje wynikają z lęku, a nie z braku chęci do kontaktu z Wami.”
Warto pokazać, że stara się Pani radzić sobie z problemem, np. uczestnicząc w terapii.
Kroki, które mogą pomóc:
Małe wyzwania: Proszę spróbować stopniowo oswajać się z kontaktami społecznymi, zaczynając od krótkich, przewidywalnych sytuacji, jak spacer w spokojnym miejscu.
Praca nad myślami: Zastępowanie negatywnych scenariuszy bardziej realistycznymi może pomóc w zmniejszeniu lęku.
Wsparcie terapeutyczne: Terapia może pomóc Pani nauczyć się strategii zmniejszania stresu w sytuacjach społecznych.
Najważniejsze to dać sobie czas i być dla siebie wyrozumiałą.
Pozdrawiam ciepło,
Urszula Małek
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Hej, mam pewien problem.
Od jakiegoś czasu zmagam się z takim lękiem przed przestrzeniami otwartymi, że każda próba wyjścia z domu to dla mnie ogromny stres. Gdy tylko pomyślę, że muszę wyjść na zakupy albo spotkać się z przyjaciółmi w parku, ogarnia mnie panika. Czuję, jakby mój świ
Zaczynam coraz częściej odczuwać wielki lęk związany z myśleniem o starości, który mnie paraliżuje.
Gdy tylko pojawia się temat przemijania, czuję się bezsilny i zaniepokojony. Ten bezpośredni strach przed starzeniem się zaczyna naprawdę wpływać na moje codzienne życie.
Mam pewien problem z moim synem, który ma 15 lat.
Widzę, że często jest przygnębiony i zestresowany.
Kiedy z nim rozmawiam, wychodzi na to, że czuje się pod dużą presją ze strony rówieśników i boi się, że nie spełni oczekiwań innych. Z jednej strony chce być akceptowany
Dzień dobry.
Jak rozpoznać czy ktoś ma narcystyczną osobowość, czy może jest to ktoś o unikającym stylu więzi?
Jakie są znaczące różnice i podobieństwa między unikającym stylem więzi a osobowością narcystyczną?
Pozdrawiam
Byłam ostatnio w takiej sytuacji, że niespodziewanie dostałam ataku paniki, i to w naprawdę nieoczekiwanym momencie.
Było to w sklepie, stojąc przy półce, nagle poczułam przerażający lęk, serce zaczęło łomotać, a ręce mi zadrżały.
Miałam wrażenie, że wszystko wokół jest
W ostatnim czasie doszłam do wniosku, że pandemia mocno zwiększyła mój lęk społeczny. Każde wyjście z domu, nawet do sklepu, albo na spacer, stresuje mnie niesamowicie.
Czasem myślę o najgorszym scenariuszu, jakbym przy każdym kontakcie z inną osobą spodziewała się katastrofy. <
Od dłuższego czasu mierzę się z codziennymi wyzwaniami, które przez moje borderline osobowościowe stają się naprawdę skomplikowane. Czuję się jak na emocjonalnej huśtawce – od euforii po totalną rozpacz w kilka sekund.
Każda rozmowa potrafi być jak chodzenie po polu minowym, a moje r
Często łapię się na tym, że moje życie nie rozwija się tak, jak sobie kiedyś wyobrażałam. Coraz częściej myślę o tym, co do tej pory osiągnęłam i czy to wystarcza, wydaje mi się, że nie.
Te myśli mnie przytłaczają. Zaczęłam unikać sytuacji, które kiedyś były dla mnie zwyczajne, bo bo
Mamy problem, z którym widzę, że boryka się mój syn.
Chyba coraz bardziej unika sytuacji, które kiedyś go nie stresowały. Każde wyjście do szkoły czy spotkanie z rówieśnikami to dla niego spory spadek nastroju i nie do końca wiem, co mogę zrobić, żeby go wesprzeć.
Próbuję być
Dzień dobry,
Mam zaburzenie lękowe, chodzę od 1,5 roku na psychoterapię Gestalt. Jest to pełnopłatna terapia.
Dodatkowo od kilku miesięcy stosuje farmakoterapię.
Moje zaburzenie jest bardzo silne i połączone z objawami somatycznymi. Zauważyłem, że terapia raz w ty
Dzień dobry,
co zrobić przy ogromnym lęku przed braniem leków?
Lekarz psychiatra wypisał mi leki przeciw OCD i lękowi towarzyszącemu temu stanowi (sertralina, a dokładniej Asentra), ale ja bardzo boję się je wziąć, a niestety muszę zacząć od jutra. Nie wyjaśnił mi nawet
Dzień dobry, czy psychosomatykę przy zaburzeniach lękowych i zespole depersonalizacji-derealizacji (przewlekłe uczucie gorączki, biegunka, wymioty, duszności, bóle mięśni, bóle gardła i ogólnie chroniczne zmęczenie) można wyleczyć całkowicie farmakoterapią?
Są na to jakieś dowody, potw
Dzień dobry,
jak radzić sobie ze stresem i lękiem przed kontaktem z ludźmi? Jestem osobą zamkniętą w sobie i nie potrafię swobodnie rozmawiać z ludźmi. Bardzo się stresuje, gdy mam z kimś porozmawiać paraliżuje mnie lęk. Często jest tak, że mam taką blokadę, że nie wiem co powiedzieć. Czuj
Dzień dobry, na zajęciach z jednego przedmiotu u pani dziekan, czuję presję, że muszę jej przedstawić swoją pracę i wszystko co mam. Wtedy czuję blokadę słowną, zaczynam milczeć i czuję pracę swojego serca.
Jak sobie z tym poradzić?
Podobną sytuację miałam w trzecim semestrze
Witam,
mój problem od zawsze i źródło wiecznych sprzeczek z mężem. Pochodzę z rodziny, gdzie ojciec nie miał kolegów, nie wychodził na przysłowiowe piwo. Mama też nie, nie pracowała.
Wyszłam za mąż ponad 10 lat temu. Mąż domator.
Czasami były jakieś wyjścia
(bardzo przepraszam, że tak się rozpisałam. Może nie będzie chciało się komuś tego czytać, ale potrzebuję pomocy )
Witam,
mam za 3 miesiące 17 lat i mam problemy z agresją, jakieś działania impulsywne, pustkę derealizacja itp i straszne lęki. Chciałabym napisać o tych lękach,
Dzień dobry,
zwracam się w sumie z paroma drobnymi problemami.
Od ponad roku próbuje leczyć zaburzenia lękowe i jakoś to idzie. Niestety, ale chodzę jeszcze do szkoły, w której jestem przez to oceniana przez nauczycieli przez ich wizję na temat tego wszystkiego. Przez os