Syn nie chce mi się przyznać, że jest gnębiony.
Pewna matka z klasy mojego synka zadzwoniła do mnie, że mój syn jest gnębiony od pewnego czasu. Syn nic mi w domu takiego nie opowiada. Co w związku z tym mam zrobić? Syn nie chce się otworzyć, na pytanie czy chce zmienić szkołę odpowiada, że nie. Co mam robić?
Jolanta
Dorota Żurek
Warto porozmawiać o sytuacji syna z wychowawcą, czy pedagogiem szkolnym i spytać, czy zauważyli jakieś sygnały świadczące o przemocy ze strony rówieśników. Proszę próbować rozmawiać z synem, dopytywać, czy potrzebuje pomocy, jednak nie naciskać za bardzo, jeśli nie ma ochoty rozmawiać. Ważne, by zapewniła Pani syna, że może przyjść do Pani z każdym problemem i wspólnie poszukacie najlepszego rozwiązania. Może Pani zaproponować także synowi rozmowę z pedagogiem, czy psychologiem, ponieważ czasem dziecku łatwiej opowiedzieć o swoich problemach osobie z zewnątrz, niż rodzicowi.
Pozdrawiam,
Psycholog Dorota Żurek
Sylwia Anglart
Dobry wieczór,
Pani Jolanto, warto dopytać jak to "gnębienie" wygląda" skąd ta Pani ma wiedzę na ten temat. Kiedy już zbierze Pani informacje sugeruję kontakt z wychowawcą i posłuchanie jej perspektywy oraz rozmowę z psychologiem szkolnym. Zadaniem psychologa szkolnego jest diagnozowanie sytuacji panującej w klasie (m.in. poprzez rozmowy z uczniami oraz obserwację klasy i dynamiki relacji). Psycholog też może podpowiedzieć w jaki sposób porozmawiać z synem oraz zaproponować plan działania w sytuacji, jeśli trudność będzie realna. Trzymam mocno kciuki.
Z wyrazami szacunku,
Sylwia Anglart
psycholog
Beata Matys Wasilewska
Dzień dobry
Dla dziecka sytuacja bycia atakowanym, poniżanym czy gnębionym przez rówieśników jest niezwykle trudna. Często czuje się winne , że samo przyczyniło się do zaistniałej sytuacji, że jest słabe i nie umie sobie z tym poradzić dlatego go wykorzystują, czasem czuje się zastraszone, że jeśli komuś powie to będzie miał jeszcze gorzej, a czasem boi się , że inni będą mieli pretensje do niego, że dorośli jego nie zrozumieją.
Rozmowa o przemocy jest trudna dla obu stron - rodzica i dziecka. Warto by zadbała pani o atmosferę spokoju i ciepła w domu i zaprosiła syna do rozmowy, mówiąc, że wie pani co wydarzyło się w szkole. Im bardziej będzie pani spokojna i nie oceniająca , czy zadająca pytania tym syn może poczuć się bezpieczniejszy.
Syn potrzebować czasu by ubrać w słowa tę historię. Jeśli z własnego doświadczenia lub bliskich miała pani podobna historię warto ją opowiedzieć. Dzięki temu syn może poczuć, że nie jest sam i takie sytuacje wydarzają się i nie jest to jego wina.
Powinna pani uprzedzić syna, że porozmawia z wychowawcą klasy by otoczył syna wsparciem w trakcie lekcji by takie sytuacje nie miały więcej miejsca. Powinna być pani także pani przygotowana na ewentualną konfrontację z rodzicami chłopców, którzy atakowali pani syna. Dobrze by do takiej rozmowy doszło w obecności wychowawcy czy nawet dyrektora by sprawa zakończyła się polubownie.
Warto syna zapewnić, że nie spotka go za to przykrość za to, że ta historia ujrzała światło dzienne. Syn potrzebuje teraz dużo wsparcia i wiary , że jest ktoś w jego życiu kto mu zawsze pomoże.
Pozdrawiam serdecznie
Beata Matys Wasilewska
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Witam. Od jakiegoś czasu słyszę opinie od rodziców, szczególnie matek, że nie dzwonią do swoich pociech w momencie przebywania ich u swoich ojców, bo to wywołuje tęsknotę.
Jak jest naprawdę ?
Dzięki za odp
Pozdrawiam
Moje dziecko (2,5 lat) od dwóch miesięcy budzi się 2-3 razy w nocy (od zawsze idzie spać około 19-19,30, budzi o 21,24,2 lub 5) z niekontrolowanym płaczem, krzykiem i histerią nie do opanowania. Nie daje się uspokoić, mimo że próbujemy razem z mężem na różne sposoby, a w trakcie tych epizodów dzi
TW. Samookaleczanie
Mam duży problem.
Miałam pogadać z moją mamą o samookaleczaniu wczoraj i przy tym miała pomoc mi siostra. Niestety jak wróciłam ze szkoły mama dostała wyniki badań, które nie wyszły najlepiej, bo ma podejrzenie szpiczaka.
Nie wiem teraz, czy rzeczywi
Witam,
Ilekroć widzę swoją przyjaciółkę, że znowu gdzieś wyszła, ze swoją najlepszą przyjaciółką to się denerwuję, wręcz gotuje się we mnie. Nie radzę sobie z zazdrością.
Przyjaciółka jako wymówki używa mojej choroby (jestem chora na padaczkę od 12 lat), w tej kwestii nie mogę liczy
(bardzo przepraszam, że tak się rozpisałam. Może nie będzie chciało się komuś tego czytać, ale potrzebuję pomocy )
Witam,
mam za 3 miesiące 17 lat i mam problemy z agresją, jakieś działania impulsywne, pustkę derealizacja itp i straszne lęki. Chciałabym napisać o tych lękach,
Dzień dobry,
zwracam się w sumie z paroma drobnymi problemami.
Od ponad roku próbuje leczyć zaburzenia lękowe i jakoś to idzie. Niestety, ale chodzę jeszcze do szkoły, w której jestem przez to oceniana przez nauczycieli przez ich wizję na temat tego wszystkiego. Przez os
Szanowni Państwo, mój synek (23 miesiące) zaczął bardzo chętnie przytulać się do innych dzieci. Zdarza się, że robi to zbyt mocno i nachalnie, nie zwracając uwagi na reakcję innych dzieci.
Co najlepiej zrobić w takiej sytuacji?
Żeby zachować strefę komfortu innych dzieci, al
TW samookaleczanie.
Nie wiem, jak mam porozmawiać z moimi rodzicami o tym, że się tnę.
Robię to od 2 lat, zaczęłam robić to z ciekawości i zakończyło się na tym, że gdy jestem czymś bardzo przytłoczona, zaczynam to robić. Nie robię tego jakoś często, ale teraz zdarza się to częściej
Dzień dobry,
nie radzę sobie z zazdrością o przyjaciółkę.
Ilekroć widzę, że była gdzieś ze swoją najlepszą przyjaciółką to się wściekam. Jak jej ostatnio mówiłam, że mnie olewa, to ona używa mojej choroby (choruję na padaczkę), jako wymówki, przez co zazdrość tylko się u mnie
Mam 16 lat i odczuwam głębokie uczucie pustki oraz dezorientacji, które towarzyszy mi na co dzień. Często czuję się zagubiona, nie wiedząc, gdzie się znajduję ani kim naprawdę jestem, co wprowadza mnie w stan frustracji i zniechęcenia. Zmagam się z problemami z agresją, które przejawiają się w sk
Moja córka, 13 lat, dostała diagnozę ADHD, a ja jestem w szoku. Zawsze się dobrze uczy, potrafi się zająć czym tam chce (np. polubiła dzierganie włóczką), nie widziałam, żeby była nadpobudliwa. Skierował nas do poradni psycholog szkolny. Niby omówiono ze mną diagnozę, ale w zasadzie to i tak nie
Dzień dobry. Synek ma 9 lat . Zdiagnozowano u niego zespół Aspergera oraz adhd. Byliśmy na pierwszej wizycie u psychiatry. Lekarz już po 10 minutach wizyty i obserwacji dziecka stwierdził, że dziecko ma właśnie zespół Aspergera oraz adhd. Przepisał lek medikinet cr10 . Narazie mamy podawać jedną
Jak mam poradzić sobie z alkoholizmem w rodzinie?
Moja mama i brat są uzależnieni, ostatnio zostali aresztowani i będą sądzeni za kilka paragrafów, grozi im do 8 lat więzienia, są oskarżeni o napaść na funkcjonariusza publicznego, oszustwo, pobicie i znęcanie się psychiczne i fizyczne.
Cześć, jestem tatą 10-letniego Jasia i naprawdę nie wiem już, co robić. Ostatnio Jaś zaczął unikać szkoły, każdego ranka płacze, boli go brzuch, a czasem mówi, że po prostu nie da rady... Nauczycielka też mówi, że jest wycofany i przestał się uczyć, chociaż kiedyś miałem same dobre oceny. To już
Dzień dobry, pytanie dotyczy mojej 13-letniej córki.
Jest osobą bardzo wrażliwą, nieśmiałą i skrytą. Ma problem z nawiązywaniem nowych znajomosci, tylko jedną kokeżankę. Często powtarza, że nikt jej nie lubi i że jest dziwna.
Od kilku lat przewija się też temat jej przed
Witam, mam problem z 5-letnią córką. Od października nie chce chodzić do przedszkola. Codziennie płacze i powtarza, że nie pójdzie. Przez dwa lata chodziła, choć nie można powiedzieć, że chętnie. Większość dzieci zna od 2 lat. Teraz połączona jest z zerówką i zaczęło się pisanie literek i rozwiąz