Odpowiedz jako specjalista
WsteczPracoholizm, przemoc i podejrzenia romansu – jak poradzić sobie w toksycznym małżeństwie?
Dziwicie zachowanie meza ponieważ ciagle tylko praca praca praca nie ma czasu dla mnie dla rodziny często spedza ze mna czas jedynie kiedy sa niedziele niehandlowe i wszyscy mają wolne od pracy lub święta a tak ciagle jestem sama od 8.00 do 18.30 max. Mąż podczas jazdy do pracy potrafi okazywać czułość na komunikatorze messenger wypisywać dzwonić na wideo mowiac cyt ,, jak mnie pragnie kocha teskni jak ma na mnie ochotę,, po czym kiedy wraca do domu wszystko jest zupełnie inaczej o 180 stopni wpada w agresję słowna oraz fizyczna krytykuje poniża szmaci wyzywa o wszytko mnie obwinia nawet za swe zachowanie typu duszenie mnie wyzywanie od cyt ,, ku.. szm.. I inne, mimo tłumaczenia iz ciagle jestem sama potrzebuje jak czułości troski bliskości ciepla sexu wyjść z nim a nje tylko przychodzi do domu na gotowe jestem smutna nie reaguje albo broni sie ze sam zarabia na rodzinę, nie chce bądź nie potrafi podzielić życia prywatnego od zawodowego typowy pracoholik.?? Często przez to dochodzi do ostrych klotni zaczyna byc agresywny nie słucha co do niego mówię ja mam dosyć bycia wiecznie samej i tak jest juz ponad 20 lat bycia w tym uważam toksycznym związku. Kocha na odległość??." Co to za miłość spędzać codziennie z nim czas po jego pracy max 2 godz ale jak? Podczas sexu ?? Zero wyjsc rozmow? Nawet potrafiłam mu powiedzieć ze czuje ze traktuje mnie jak zwykła cyt ,, kur..,, którą ma na godziny bo tak sie czuje . Zero wsparcia zainteresowania mna co czuje jak sie czuje nic. Tylko praca praca a ja??. Rozumiem ze on tylko zarabia nawet mówię to jemu co potrafi odpowiedzieć mi ze ja nic nie rozumiem ze jestem tempa debilka boli mnie takie podejście. Jak mówię ze odejdę to mówi a znajdziesz innego majac 40 lat ja 42 on podchodzi tak do związku ale uwaza ze jestem jego oczkiem w głowie całym światem. Czy to jakaś manipulacja. Bardzo dobrze spełnia sie zawodowo z kierowniczką z pracy wspaniale kontakty jak relacje ona nie lubi mnie ja jej. Sytuacja dla mnie dala mojemu mężowi sukienke którą zle zakupiła a moj inteligenty maz przyjął od niej prezent dla mnie zdając sobie sprawę ze nie bede zadowolona z czego skoro owa kobieta potrafi do mego męża naskakiwac na mnie mówić cyt ,, twoja żona mnie irytuje albo do mnie teksty to co łączy twego męża z inną kobietą nie powinno cie interesować??? Męża wogole to nie rusza jak by nic bierze miękko. Mało tego nadążałam mężowi oddac jej ta sukienke nje oddal wolał gdzieś wyrzucić pytam sie dlaczego nie oddał nje umiał odpowiedzieć powiedział tylko ze prezentów sie nie oddaje. Zaczelam podejrzewać ze ma z nią romans ale tylko w pracy ponieważ zawsze chce abym po niego przyjeżdżała do pracy wracamy razem nie wychodzi nigdzie ale tez w telefonie nie znajdę nic a może usuwa nie mam pojęcia. Jeśli podczas klotni wspomnę kierowniczkę jej imię wpada w megqa agresję!!!! Dusi popycha szmaci bije wyzywa. Nie wytrzymałam juz ponieważ ogólnie przez 20 lat mnie bił i tak w kółko. W końcu sie postawiłam wezwałam policję nie byl zadowolony powiedział ze mam cyt,, wypier... po czym ze wyjeb.. ma w niebieską kartę prawa sie nie boi,, jako tako zie dogadaliśmy max 3 dni stwierdził ze bedzie nas bronił na posiedzeniu interdyscyplinarnym czegoś jednak sie boi dałam mu do zrozumienia iz mam megaa dowody na niego cała w siniakach i osoby trzecie niby kozaczy sie ale czegoś sie obawia.uwaza ze nie ma innej kobiety tylko ja ale czemu nie umie nie chce mnie zrozumieć poświęcać więcej czasu jest agresywny..?? Postanowiłam dać szansę wybroniłam ze jednak nje stosuje nade mna przemocy zaufałam ot głupia jestem a on 4 dni czuły kochany nagle znowu to samo. Co mam z tym momencie o wszystkim myśleć???. Praca usilnie praca kierowniczką a ja my? Agresja te prezenty raz chce bliskości raz odpycha??? Czy idzie w podwojne życie?
Kasia1983.
1 miesiąc temu
Karolina Rak
Dzień dobry,
Bardzo przykro mi czytać o sytuacji, w której Pani się znajduje. Pani Kasiu, jeśli Pani mąż Panią bije, dusi i wyzywa, jest to przemoc. Kilkudniowe okresy spokoju i czułości, kiedy wysyła do Pani czułe smsy, czy inicjuje bliskość to tak zwany "miesiąc miodowy" będący fazą cyklu przemocy domowej. Jest to bardzo poważna sytuacja, która Pani zagraża i wymaga działania. Samodzielne wyjście z przemocy domowej jest niezwykle trudne, dlatego chciałabym Panią zachęcić do poszukania pomocy na kilku poziomach:
1. Wsparcie bliskich osób, do których ma Pani zaufanie, które mogłaby Pani poprosić o pomoc, wysłuchanie.
2. Sięgnięcie po wsparcie specjalisty - w całej Polsce, w każdym powiecie istnieje Ośrodek Interwencji Kryzysowej, gdzie całodobowo dyżuruje psycholog. Jest to miejsce, gdzie może Pani otrzymać wsparcie psychologiczne, a także poradę prawną czy dotyczącą możliwości dalszego działania.
3. Może Pani skorzystać z telefonów wsparcia takich jak: 600-07-07-17 Centrum Praw Kobiet, 800 120 002 niebieska linia, 572 108 352 Fundacja non Licet porady, która oferuje prawne i psychologiczne.
Rozumiem, że szukanie wsparcia może być trudne, ale proszę Pamiętać, że zrobiła Pani już pierwszy krok, napisała Pani tu na forum, co bardzo doceniam i dziękuję Pani, że zdecydowała się Pani otworzyć.
Serdecznie pozdrawiam,
Karolina Rak
Psycholożka i psychoterapeutka in spe
1 miesiąc temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Weronika Wardzińska
Dzień dobry Pani Kasiu,
To, co Pani opisuje, nie jest zwykłym kryzysem w relacji. To jest wielokrotna przemoc fizyczna i psychiczna, która trwa od lat. Mąż Panią bije, dusi, wyzywa, poniża, zastrasza i manipuluje — to absolutnie nie jest normalne ani w żaden sposób usprawiedliwione. To nie jest miłość, tylko przemoc. To, jak on Panią traktuje, nie wynika z braku zrozumienia, braku czasu ani „pracoholizmu”. To świadome i powtarzalne zachowania przemocowe. To również, że jest przez chwilę czuły, a potem znowu agresywny, to typowy cykl przemocy. Nic dziwnego, że czuje się Pani zagubiona, sprawcy przemocy często potrafią tak mieszać w emocjach, że ofiara zaczyna wątpić we własne odczucia. Jeśli mąż reaguje agresją, kiedy wspomina Pani o kierowniczce, to jest bardzo wyraźny sygnał, że coś ukrywa. Ale tak naprawdę to nie jest teraz najważniejsze. Najważniejsze jest Pani bezpieczeństwo.
Proszę pamiętać: człowiek, który Panią bije, dusi i wyzywa, może zrobić to znowu, a nawet mocniej. Przemoc rzadko się „kończy sama”. Najczęściej się nasila. W tej sytuacji proszę poszukać wsparcia poza domem. Może Pani porozmawiać z psychologiem, pracownikiem MOPS-u lub fundacji przeciwdziałających przemocy. To są miejsca, gdzie nikt Pani nie oceni, a Panią wysłucha i pomoże zaplanować, co dalej. Jeśli kiedykolwiek poczuje Pani, że jest zagrożona, proszę natychmiast dzwonić na 112.
Może Pani też skorzystać z całodobowego, bezpłatnego numeru: Niebieska Linia – 800 12 00 02
Anonimowo, bez wyrzutów sumienia. Tam pracują ludzie, którzy wiedzą, jak pomagać w takich sytuacjach.
Proszę pamiętać: Pani zasługuje na życie bez strachu, bez wyzwisk, bez przemocy. Nie musi Pani czekać, aż „on się zmieni”.
Pozdrawiam,
Weronika Wardzińska
1 miesiąc temu
Agnieszka Matczyńska
Droga Kasiu1983,
obiecałam sobie, że w sytuacjach, kiedy kogoś nie znam i czytam jedynie fragment czyjejś historii na forum, nie będę wydawać jednoznacznych opinii. Jednak z tego, co opisujesz, mogę napisać tylko jedno: jesteś w związku przemocowym. Bicie, wyzwiska i groźby ze strony męża to przemoc. Bardzo dotkliwa przemoc.
To, czego doświadczasz, to klasyczny cykl przemocy. Okresy agresji przeplatane krótkimi chwilami, kiedy „jest dobrze”. Te momenty potrafią dawać złudne poczucie bezpieczeństwa i nadzieję, że tym razem będzie inaczej. Twój mąż obiecuje poprawę? Przez kilka dni staje się czuły i kochany? Rozumiem, że wtedy pojawia się w Tobie nadzieja, że naprawdę się zmienił? Niestety, po tych krótkich chwilach napięcie znów narasta i pojawia się kolejna fala agresji.
Słyszę, że żyjesz w tym od 20 lat. Słyszę Twoje obawy.
Gorąco zachęcam Cię, abyś szukała wsparcia w organizacjach pomagających osobom doświadczającym przemocy domowej. Możesz skontaktować się z Ośrodkiem Interwencji Kryzysowej w Twoim regionie, z fundacją zajmującą się prawami kobiet, albo zadzwonić na Niebieską Linię. A w sytuacji zagrożenia nie wahaj się dzwonić na policję.
Nie musisz być sama z tym doświadczeniem. Pomoc istnieje. Życzę Ci ogromu siły, by przerwać ten cykl.
1 miesiąc temu
Zobacz podobne
Nie jestem w stanie tracić czasu na współpracę z osobami, które się obijają. Czy powinienem zmienić pracę?
Witam. Wychodzi na to, że mam ze sobą jakiś problem. Otóż. Pracuje w grupie 10 osób. Niestety 6/10 to lenie. (To nie moja ocena, chociaż też tak uważam). Kiedy nie jestem skazany na współpracę z tymi osobami, to mnie szczerze nie interesuje fakt, że uciekają przed pracą, ale kiedy musimy współpracować i widzę, że wykonuje trzy razy więcej pracy od reszty (nie chodzi o inne tempo) to trafia mnie szlag i nie potrafię powstrzymać się od wybuchu złości. Oczywiście pracujemy za te same pieniądze. Co robić? Nie umiem ściemniać, a coraz częściej czuję się wykorzystywany. Czy muszę zrezygnować z obecnej pracy tylko dlatego, że chce uczciwie pracować? Liczę na odpowiedź 🙂
Z czego wynika duża potrzeba ciągłych zmian w obszarze zawodu, pasji, zainteresowań? Nie potrafię ustabilizować się w jednej dziedzinie.
Dzień dobry. Z czego mogą wynikać częste zmiany pasji, zainteresowań, a także zawodów w wieku dorosłym? Mam pewien nietypowy problem. Otóż jestem osobą dorosłą, natomiast w swoim życiu dostrzegam schemat dużej niestabilności w obszarze zawodowym oraz pasji i zainteresowań. Bardzo często zmieniam zainteresowania, bardzo szybko nudzę się pracą, którą wykonuję. Jest to dla mnie źrodłem dużego cierpienia, zwłaszcza gdy widzę, jak wszyscy moi rówieśnicy są już ustabilizowani w swoich dziedzinach - robią to, co jest ich pasją od dzieciństwa i nie nudzi się im to. Bardzo zależy mi na ustabilizowaniu się w jednym obszarze. Zastanawiam sie, z czego mogą wynikać tak częste zmiany zainteresowań? Czy jest to niedojrzałość emocjonalna? Mówi się, że osoby niedojrzałe emocjonalne bardzo szybko przechodzą z jednych emocji w drugie i wydaje mi się, że to może być przyczyną, ale nie jestem tego pewna. Chciałabym to zwalczyć, bo jest to źrodłem dużego cierpienia w moim życiu i przysparza mi kłopotów w obszarze zawodowo-edukacyjnym.
Jak przezwyciężyć negatywne myślenie przy zakładaniu własnego gabinetu kosmetycznego?
Chciałabym w przyszłym roku założyć własną firmę gabinet kosmetyczny. Pracuje w tym zawodzie już 5 lat, w obecnej firmie nie mogę się rozwijać, czuję się wykorzystywana przez szefową. Chciałabym skorzystać z dofinansowania na założenie firmy. Jak przestać myśleć negatywnie. Boję się, że mi się nie uda, a klientki mówią, że czują się u mnie na wizycie zrelaksowane i wysłuchane. W jaki sposób myśleć pozytywnie?
TW: myśli samobójcze. Jestem w klatce: Depresja, praca z narcyzem, brak wsparcia
TW: myśli samobójcze
Dzień dobry, Piszę tu, ponieważ nie mam nawet siły szukać pomocy wśród psychologów. Czuję się jakbym była w klatce Myślę, że od lat zmagam się z depresją. Nie wiem nawet, od czego zacząć. Moje poczucie wartości wynosi 0. Ponadto pracuje z moim byłym partnerem (jest moim szefem) i bardzo źle mnie traktuje. Gdy robi coś, co godzi w moją osobę i mnie boli i mu to mówię, to odwraca kota ogonem, że zapewnią mi bardzo dobre warunki do życia (chodzi o zarobki), i że ja niszczę firmę. To jest jego odpowiedź, kiedy mowie, ze coś mnie zabolało. Jestem świadoma, że jest narcyzem i mną manipuluje, ale jestem tak słaba psychicznie i na tyle boję się zmian, że wciąż tkwię w tej firmie. Po pracy chodzimy np.zjeść, a w pracy traktuje mnie czasami jak śmiecia. Ponadto mam wrażenie, że ludzie mnie nie szanują. Pomagam wszystkim i choćbym nie wiem co zrobiła - nie czuję, że jestem szanowana. Potrzebuję pomocy, ponieważ mam myśli samobójcze. Myślę o tym, że jakbym to zrobiła, to całe to uczucie więzienia mnie w końcu opuści. Jestem jak związana. Nie umiem zrobić żadnego kroku, bo nie mam na to siły. Wszystko wydaje mi się nie mieć sensu. Pomocy, ponieważ nie wiem, ile jeszcze tak wytrzymam. Jestem z Warszawy, jeżeli ktoś mnie rozumie, proszę niech napisze tu odpowiedź.
Czy wyjazd do pracy za granicą na 2 miesiące wpłynie na poczucie bezpieczeństwa moich dzieci?
Dzień dobry, aktualnie nie mam pracy.
Uczę się niemieckiego od 2,5 roku. Pomyślałam, aby wyjechać do pracy Austria na 2 miesiące. Podszlifuje niemiecki oraz zarobie trochę kasy. Ale męczy mnie to, że muszę zostawić dzieci z tatą. Syn ma 17 lat mieszka w tygodniu w internacie, bo trenuje piłkę a córka 12 lat. Uczęszcza do szkoły podstawowej i dodatkowej muzycznej. Jest bardzo samodzielna. Obawiam się, ze mój wyjazd wpłynie na ich poczucie bezpieczeństwa i odbije się na nich w jakikolwiek sposób. Siostra mieszka obok -zawsze mogę na nią liczyć. Boję się o dzieci, żeby za jakiś czas nie miały do mnie żalu, że je zostawiłam na 2 miesiące. Jak ich uspokoić i czy to dobry pomysł?
Toksyczny związek – jak go rozpoznać i zakończyć?
Czy zastanawiasz się, czy Twój związek jest zdrowy? Nie każda trudność jest toksyczna, ale jeśli czujesz lęk, winę, wątpisz w siebie, boisz się mówić, co myślisz – warto się zatrzymać. Tutaj dowiesz się, jak rozpoznać toksyczny związek i jak go zakończyć.