Droga Pani Amy,
Ja zadam jedno pytanie: “Czy czuje się Pani w tym związku szanowana?”
Proszę sobie na nie spokojnie, bez pośpiechu odpowiedzieć, a najlepiej popatrzeć na różne wydarzenia z Waszego wspólnego życia takie jak rozmowy, pożycie, wspólni znajomi, zachowania przy innych; mówienie o Pani swoim bliskim, kontakty z Pani bliskimi - jak to jest ze strony Partnera… - czy czuje się Pani szanowana. Bez szacunku - który można też przegadać, wypracować, uzmysłowić sobie -za daleko i z dobrem dla Was obojga to nie zajdzie.
Oczywiście spektrum autyzmu stawia różne granice i ograniczenia, dlatego mówię, że o szacunku trzeba wspólnie rozmawiać.
Agnieszka Wloka
Dzień dobry,
Domyślam się, że sytuacja z ukrywaniem prawdy jest trudna, wymaga to duszo wysiłku, czuje się też Pani rozczarowana brakiem rozwodu w małżeństwie partnera. Jest to dla pani męczące, dlatego postanowiła się Pani zwierzyć przyjaciółce i spotkała się Pani z brakiem zrozumienia oraz niechęcią do dialogu. Mimo to, jest Pani w stanie wiele poświęcić, aby utrzymać tą relację - zataja Pani prawdę, aby nie denerwować partnera oraz odbija się to na pani relacjach z córką. Obawiam się, że w sytuacji, gdy nie dochodzi do dialogu, a jedna strona nie chce słuchać drugiej, trudno kogoś do czegoś przekonać.
Proszę się zastanowić, na ile kłamstwa te będą do zniesienia, jeśli przez cały okres trwania relacji będzie Pani musiała zatajać prawdę, aby przypodobać się partnerowi.
Napisała jednak Pani, że widzi nadzieję na odnowienie relacji. Proszę więc zastanowić się, co Pani podpowiada, że rzeczywiście może się to udać. Może to jakieś cechy partnera, jakieś Pani cechy, jakieś doświadczenie z przeszłości?
Proszę się zastanowić nad tymi kwestiami.
Pozdrawiam
psycholog Dorota Figarska