Dzień dobry,
porusza Pani wiele kwestii: pierwsza miłość, niespełnienie, rozczarowanie, strata, tęsknota, sny, fantazje. Tyle i jeszcze więcej emocji musimy niekiedy pomieścić w sobie. Czy to więc dziwne, że po latach dalej pamiętamy? Czy jest Pani pewna, że chciałby Pani zapomnieć swoją pierwszą miłość? Pamięć to nasza tożsamość. Pani przeżywanie tej miłości świadczy o tym, że potrafi Pani głęboko kochać, a to jest bardzo cenne, może nawet rzadkie. Proszę sobie twego nie odbierać, chcąc zapomnieć. Może kiedy Pani zaakceptuje to, że być może nigdy nie zapomni, otworzy się Pani na coś nowego, zapewne innego. Nie będzie to już pierwsza miłość, ale czy to znaczy, że gorsza?
Jeśli jednak aktualna sytuacja budzi w Pani duży dyskomfort, zachęcam do udania się do specjalisty.
Pozdrawiam!
Dzień dobry!
To zasób, że szuka Pani wsparcia w tak trudnej sytuacji. Wygląda na to, że przeżywa Pani żałobę po stracie osoby, która była ważna. To także strata nadziei, realizacji oczekiwań. Warto uzmysłowić sobie, jakie są Pani potrzeby. Jeśli ten mężczyzna nie zaspokajał ich, jak to zostało napisane ,,bawił się" Panią, to może wyidealizowała Pani tego mężczyznę. Zachęcam do pozwolenia sobie na doświadczenie różnych emocji związanych z tą stratą: złości, smutku, aż przyjdzie akceptacja. Być może, że przeżywanie chwilowych emocji z innymi mężczyznami oddalało możliwość doświadczenia zakończenia żałoby.
Nie ma recepty na pokochanie. Jednak motyle w brzuchu wcześniej, czy później miną w kolejnych fazach relacji.
Proszę pamiętać, że nie musi być Pani sama, można skorzystać ze wsparcia psychoterapeuty. Pozdrawiam
Katarzyna Waszak - psychoterapeuta