
C-PTSD a wzrost drażliwości: Czy aktywacja nerwu błędnego powoduje pogorszenie?
Jarek
Adam Gruźlewski
Panie Jarku,
samoleczenie w przypadku zespołów pourazowych, bez choćby konsultacji ze specjalistą, może przynieść niepożądane skutki. Terapia traumy jest dość złożonym i długofalowym procesem. Proszę rozważyć konsultację z psychotraumatologiem lub terapeutą zajmującym się traumami.
Pozdrawiam
Adam Gruźlewski
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Weronika Babiec
Dzień dobry,
To, co Pan opisuje, może rzeczywiście być związane z procesem "rozmrażania" układu nerwowego, o którym mówi się w kontekście pracy z traumą. Kiedy układ nerwowy zaczyna się regulować po długim okresie dysregulacji, mogą pojawić się przejściowe nasilenia różnych objawów - w tym drażliwość, nadwrażliwość na bodźce czy chaos emocjonalny.
W przypadku C-PTSD układ nerwowy często funkcjonuje w stanie ciągłej czujności lub zamrożenia. Ćwiczenia aktywujące nerw błędny mogą uruchamiać procesy samoregulacji, ale czasem organizm reaguje na te zmiany intensyfikacją objawów, zanim się ustabilizuje.
Jednak biorąc pod uwagę złożoność C-PTSD i fakt, że odczuwa Pan niepokój związany z tymi zmianami, zdecydowanie zachęcam wizyty u terapeuty specjalizującego się w leczeniu traumy. Ważne jest, żeby nie robić tego samemu. Praca z C-PTSD wymaga ostrożnego, stopniowego podejścia i profesjonalnego wsparcia.
Pozdrawiam,
Weronika Babiec,
Psycholożka, Terapeutka ACT

Zobacz podobne
Witam serdecznie, jestem po ucieczce z własnego domu po 25 latach małżeństwa, przeszłam przez wszystko, co możliwe żyłam z toksykiem, narcyzem i psychopata. Starsze dziecko nie dało rady, odebrało sobie życie. Chodzę na terapię oraz leczę stres pourazowy, niedługo minie dwa lata. Walczył, pisał ładnie, nie uległam, nie wróciłam, zostawiłam mu wszystko. Jeszcze miesiąc temu wyznawał mi miłość, odważyłam się go w końcu zablokować, aż tu nagle dowiedziałam się, że on już mieszka z panią młodszą o 25 lat i ona jest w ciąży. Załamałam się, bo on szczęśliwy, pani jego pokroju, ale to nieważne. Chodzi o to, że nie mogę się podnieść, zniszczył jedno dziecko, a zrobił sobie drugie. Szczęśliwy sprząta, gotuje, a mnie bił i wyzywał. Wiem, odeszłam, nie powinnam wracać do tego, a pomimo to bardzo boli czy żeby po 25 latach się zmienił nie wierzę, ale jedno wiem na pewno, odnalazł swoją drugą połówkę, bo i do picia i do wszystkiego.
Zero odpowiedzialności, zrobił ze mnie śmiecia, nie radzę sobie zamiast być lepiej, jest gorzej.
