WsteczCzy to mobbing w pracy? Czuję się niedoceniana i gubię się w emocjach.
Ola
Odpowiedz jako specjalista
Aleksandra Siwek
Ty w tym wypadku jesteś specjalistą od tego, jak się czujesz, wiesz najlepiej, co by ci pomogło i czego potrzebujesz.
Chłodne traktowanie może być demotywujące i sprawiające przykrość. To całkiem naturalne. Pytanie, co byś chciała z tym zrobić i jakie masz opcje. Może chcesz popracować nad zmianą postrzegania tej sytuacji, a może nad pewnością siebie lub może zadecydujesz, że chcesz zmienić pracę, opcji jest wiele.
Jest to możliwe do przepracowania na wiele sposobów, ale tylko po indywidualnej konsultacji wyłoni się ta właściwa ścieżka, którą sama wybierzesz.
Klaudia Gąssowska
Dzień dobry Pani Olu,
To, co opisujesz, jest trudne, i przede wszystkim chciałabym powiedzieć, że Twoje uczucia są ważne i warto je traktować poważnie. To, jak odbieramy pewne sytuacje, ma ogromne znaczenie dla naszego dobrostanu, niezależnie od tego, czy wpisuje się w definicję mobbingu, czy nie. Brak pochwał, krytyka, nieprzyjemne zachowania mogą wpływać na Twoje poczucie własnej wartości. Dobrym pierwszym krokiem jest zadanie sobie pytania "Co ja mogę zrobić w tej sytuacji?", "Jak mogę o siebie zadbać?"
Jako jedną z możliwości: Zastanów się, czy istnieje możliwość otwartej rozmowy z szefem na temat komunikacji i Twoich odczuć – czasami osoby zarządzające nie zdają sobie sprawy z wpływu swoich działań. Daj sobie czas na przygotowanie się do takiej rozmowy. Żeby ustrukturyzować, to co chcesz powiedzieć, możesz posłużyć się metodą Porozumienia bez przemocy NVC.
Dla niektórych z nas odbycie takiej rozmowy, czy zadbanie o swoje granice jest wyjątkowo trudne. Jeżeli tak jest w Pani przypadku, to zachęcam do skontaktowania się ze specjalistą. Krótki proces psychoterapii mógłby Panią wspomóc.
Pozdrawiam
Klaudia Gąssowska
Anastazja Zawiślak
To, co opisujesz, ma wszystkie cechy mobbingu emocjonalnego. Ciągłe podważanie Twoich kompetencji, brak pochwał i subtelne umniejszanie Twojej wartości poprzez ton głosu, spojrzenia i westchnięcia – to wszystko sprawia, że zaczynasz wątpić w siebie i swoją wartość. To nie jest „przewrażliwienie” – to sygnał, że środowisko, w którym pracujesz, może być toksyczne.
Zdrowa krytyka powinna być konstruktywna i motywować do rozwoju. Jeśli zamiast tego Twój szef sprawia, że czujesz się coraz gorzej i masz coraz mniej energii do pracy, to znak, że coś jest nie tak. Długotrwałe przebywanie w takim otoczeniu może prowadzić do wypalenia zawodowego, niskiej samooceny, a nawet stanów lękowych czy depresyjnych.
Co możesz zrobić?
- Zacznij prowadzić notatki – zapisuj konkretne sytuacje, komentarze, sposób ich wypowiedzenia. Jeśli kiedykolwiek będziesz chciała zgłosić sprawę do HR, takie dowody będą pomocne.
- Postaw granice – jeśli usłyszysz np. „Naprawdę? To najlepsze, co mogłaś wymyślić?”, spróbuj spokojnie odpowiedzieć: „Tak, to moje rozwiązanie – jeśli masz sugestie, chętnie je wysłucham”. Czasem jasne pokazanie, że zauważasz jego zachowanie, może go powstrzymać.
- Zastanów się, jakie masz opcje – czy jest możliwość zmiany działu? Czy możesz porozmawiać z kimś w firmie, np. HR?
Jeśli sytuacja się nie zmieni, warto pomyśleć o nowej pracy – żadna pensja nie jest warta takiego cierpienia.
Najważniejsze – Twoje uczucia są ważne. Jeśli wracasz do domu i czujesz się coraz gorzej, to nie jest normalne i nie powinnaś tego bagatelizować. Zasługujesz na pracę, w której będziesz szanowana.
Jeśli potrzebujesz wsparcia, porozmawiaj z kimś zaufanym – nie musisz przechodzić przez to sama. Trzymaj się! 💛
Anastazja Zawiślak
Psycholog
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Partner ciągle pracuje, bez wolnego, jedynie niedziela, o ile nie jest handlowa. Nie potrafi być może i nie chce ustawić z kierownictwem grafiku, tak, by móc mieć wolne max dwa dni dla mnie i naszych dzieci. Dzieci ciągle narzekają, że nigdzie czy nawet w wakacje nie wychodzimy, czy kino, basem i
Witam, mam 22 lata w tym roku 23.
Czuję się przytłoczona, czuję, że jestem w tyle. Po liceum miałam rok przerwy, ponieważ musiałam poprawić maturę, aby dostać się na wymarzoną studia, dodatkowo pracowałam zarobkowo, nie miałam wtedy zbyt wielu znajomych, większość czasu spędzałam w d
Za każdym razem, gdy odmawiam, czuję się, jakbym robiła coś złego. Nawet jeśli wiem, że nie mam siły, ochoty czy czasu, i tak pojawia się to ukłucie wstydu. Bo może ktoś się obrazi, może uzna mnie za niewdzięczną, może pomyśli, że jestem samolubna.
I dlatego często się zgadzam. Na do
Ludzie próbują na mnie wpływać, narzucać swoje zdania/ pomysły, ale... w "dobrych" intencjach, traktują mnie jak dziecko. Mam 30 lat, pracuję jako księgowa, nie mam partnera ani dzieci. Moja przełożona i bliższa koleżanka z pracy to kobiety w ok. 45 lat, zamężne, z dziećmi i... mam wrażenie, że t
Witam. Jestem aktualnie od paru dni w kryzysie emocjonalnym. Siedzę w domu z 9 MSC synem, mąż od zawsze pracował w normalnych godzinach blisko domu. Zawsze mogłam do niego zadzwonić, wieczory i weekendy spędzaliśmy razem.
Od dłuższego czasu miał pewna pasje, którą chciał wykorzystać
Cierpię na zaburzenie obsesyjno-kompulsywne i lękowe mieszane. Jak sobie poradzić z wewnętrzną presją dotyczącą wykonywania obowiązków służbowych? Chodzi o to, że muszę swoje obowiązki wykonać jak najlepiej, bo boję się krytyki ze strony przełożonych i innych pracowników. Czasami poświęcam czas p
Przez ostatnie 5 lat pracowałam w bardzo stresującej pracy.
Tak naprawdę przez 7 dni w tygodniu był nacisk ze strony szefa, również wieczorami, bo to była praca na wyższym stanowisku, pod ogromną presją. Zauważyłam, że wykreowały się u mnie nawyki lękowe. To znaczy, teraz mam inną pr
To zawsze wygląda tak samo. Mam dwa tygodnie na projekt. Myślę: "Spokojnie, jeszcze dużo czasu." Mija tydzień – nic. Cztery dni przed terminem zaczynam się stresować, ale nadal robię wszystko, tylko nie to, co powinienem. Przeglądam maile, sprzątam biurko, oglądam filmiki, które nawet mnie nie in
Zawsze myślałem, że jestem po prostu leniwy.
Odkładanie wszystkiego na później towarzyszy mi, odkąd pamiętam – w szkole, na studiach, teraz w pracy. Zamiast zabrać się za raport, nagle czuję, że muszę posprzątać kuchnię, a potem jeszcze „szybko” sprawdzam coś w internecie.
Dzień Dobry, Nie wiem, czy otrzymam odpowiedź, ale nie będę ukrywać, że nie potrafię już sobie poradzić z tym, co się dzieje w moim życiu. 25.05.2023r. poznałem moją pierwszą i prawdziwą miłość o imieniu Maja. Jest Ona cudowną dziewczyną, kobietą, przepiękna oraz najlepszą, jaka istnieje. Żadna n
Od paru miesięcy pracuje na magazynie, dosyć dużym, pracuje tam około 300 osób, są tam 4 działy, jest też restauracja, na której jemy obiady. Jadłem sobie spokojnie i nagle spotkałem się wzrokiem z taką dziewczyną, jak w jakimś filmie.
Kolejnego dnia siedziała w tym samym miejscu ja równie
Dzień dobry, Jestem studentką pierwszego roku medycyny, mam 19 lat i ADHD (zdiagnozowane od niedawna). Jestem też kinestetykiem i w dużo mniejszym stopniu wzrokowcem.
1. Czy uczelnie medyczne mają jakieś dostosowania dla takich ludzi jak ja? Jak tak, to jakie konkretnie i w czym mogą
Mam problem z lękiem przed rozczarowaniem innych.
W codziennym życiu bardzo ciężko mi funkcjonować tak jakbym tego chciał. Nie potrafię się nie przejmować zdaniem innych, jestem bardzo wrażliwy i delikatny. Zawsze staram się zadowalać innych kosztem swojego samopoczucia oraz zdrowia.
Dzień dobry, Od czerwca nie mogę przełamać się i pojechać na konsultacje do pani dziekan. W czerwcu skrytykowała mnie, mówiąc, że źle postąpiłam, pisząc prośbę o pomoc do pełnomocnika ds studentów dodam tylko, ze do niej tez napisałam, opisując mój problem. Niedługo czeka mnie spotkanie z nią, bo