Dziękuję za podzielenie się swoimi przemyśleniami. Poruszasz bardzo ważne i złożone kwestie dotyczące szacunku, miłości własnej oraz odpowiedzialności za przemoc. Postaram się odpowiedzieć na Twoje pytania w sposób, który uwzględnia te złożoności.
1. Szacunek i miłość własna: Kiedy psychologowie i terapeuci mówią o szacunku do siebie lub miłości własnej, nie mają na myśli obwiniania ofiar za złe traktowanie. Wręcz przeciwnie, te stwierdzenia mają na celu podkreślenie, jak ważne jest, abyśmy sami doceniali swoją wartość, co może pomóc nam w budowaniu zdrowych relacji i chronieniu się przed krzywdą. Szacunek do siebie jest fundamentem, na którym budujemy nasze granice i oczekiwania wobec innych, ale to nigdy nie oznacza, że osoba, która doświadcza przemocy, jest winna tej przemocy. Odpowiedzialność za agresję zawsze leży po stronie agresora.
2. Przyrodzone prawo do szacunku: Zgadzam się, że każde człowieka ma przyrodzone i niezbywalne prawo do szacunku, niezależnie od tego, jak postrzega siebie lub jakie decyzje podejmuje w swoim życiu. To prawo nie jest uzależnione od miłości własnej ani od pewności siebie. Nikt nie zasługuje na złe traktowanie, niezależnie od tego, jak silne lub słabe ma poczucie własnej wartości.
3. Przypadek Hemingwaya: Hemingway jest doskonałym przykładem osoby, która zmagała się z ogromnymi wewnętrznymi demonami, ale jego walka z depresją i ostateczna decyzja o popełnieniu samobójstwa nie odbiera wartości jego twórczości ani jego osobie. Jego twórczość i życie są często analizowane, aby lepiej zrozumieć wpływ cierpienia na ludzką psychikę. Miłość własna jest złożonym zagadnieniem i nie można jej sprowadzać do prostych zasad. Każdy człowiek, niezależnie od tego, jak silnie kochał siebie, zasługuje na szacunek.
4. Szacunek do innych: Szacunek do siebie nie jest równoznaczny z „samozadowoleniem” czy „pewnością siebie” w negatywnym sensie. Szacunek do siebie to również umiejętność bycia szczerym wobec siebie, akceptacja swoich niedoskonałości i gotowość do pracy nad sobą. Nie oznacza to jednak, że osoby pewne siebie, ale puste w środku, będą automatycznie kochane przez innych. Autentyczność, empatia i szacunek dla innych są kluczowe w budowaniu głębokich relacji.
5. Subiektywność miłości własnej: Miłość własna i poczucie wartości są w rzeczywistości subiektywne, ale są również niezbędne do zdrowego funkcjonowania w społeczeństwie. To, że ktoś ma wysokie mniemanie o sobie, nie oznacza, że inni ludzie będą to mniemanie podzielać. Ważne jest, aby rozwijać prawdziwe poczucie wartości, które nie opiera się na fałszywej pewności siebie, ale na autentycznym zrozumieniu i akceptacji samego siebie.
Podsumowując, szacunek do siebie jest ważny, ale nigdy nie powinien być używany jako argument do obwiniania ofiar przemocy. Odpowiedzialność za przemoc zawsze spoczywa na agresorze. Ważne jest, aby rozumieć, że każdy człowiek zasługuje na szacunek, niezależnie od tego, jak ocenia siebie samego.