Odpowiedz jako specjalista
WsteczCzuję, że społeczeństwo nie szanuje osób uprzejmych, grzecznych-trzeba być chamem, żeby otrzymać respekt.
Witam. Mam pytanie, dlaczego jak człowiek jest miły, uprzejmy, grzeczny, uczciwy, to ludzie próbują człowieka wykorzystać i nie szanują, pomiatają. Czy w tych czasach trzeba być chamem i prostakiem, żeby mieć szacunek i respekt u ludzi ?
qlioo777
2 lata temu
TwójPsycholog
Dzien dobry,
Nie wiem, czy w rzeczywistości chodzi Pani/Panu o odpowiedz o dużym poziomie ogólności i tego jak to w życiu bywa, czy raczej kryje się za tym historia związana z Pani/Pana przeżyciami i doświadczeniami, które wymagają zaopiekowania. Doświadczenia bycia pomiataną/nym, wykorzystywaną/nym mogą mieć związek z trudnością w stawianiu granic, wyrażaniu złości, bądź jeszcze szerzej z pewnymi schematami wchodzenia w relacje z ludźmi. Jeśli chciał(a)by się Pani/Pan temu przyjrzeć bliżej zachęcam do kontaktu z psychologiem. Pozdrawiam
2 lata temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Małgorzata Korba-Sobczyk
Dzień dobry
Współczesne społeczeństwo jest złożone i różnorodne, a ludzie mają różne wartości, oczekiwania i sposoby komunikacji. Nie można jednoznacznie stwierdzić, że trzeba być osobą , która zachowuje się czasem bez poszanowania uczuć innych, aby zdobyć szacunek i respekt innych ludzi.
Bycie miłym, uprzejmym, grzecznym i uczciwym to wartości, które powinny być cenione i promowane. Jednak nie zawsze wszyscy ludzie doceniają te cechy w takim samym stopniu.
Ważne jest, aby być autentycznym i żyć w zgodzie ze swoimi wartościami, niezależnie od reakcji innych ludzi. Jeśli spotyka się Pan/ Pani z sytuacjami, w których inni próbują wykorzystać lub nie szanują Twojej uprzejmości, ważne jest, aby wyznaczać granice i podejmować odpowiednie działania. Może to obejmować wyrażanie swoich oczekiwań, odmawianie nieodpowiednich żądań lub szukanie wsparcia w sytuacjach trudnych.
Warto pamiętać, że bycie asertywnym to pamiętanie o poszanowaniu siebie samego, jak i drugiej osoby.
Być może warto porozmawiać ze specjalistą, aby zastanowić się, dlaczego czuje się Pan/ Pani nieszanowany/a przez innych.
Pozdrawiam
Małgorzata Korba-Sobczyk
Psycholog
2 lata temu
Zobacz podobne
Jak radzić sobie z uciążliwym perfekcjonizmem w życiu osobistym i w pracy?
Czuję, że ten perfekcjonizm zaczął mnie dosłownie przerastać. Odkąd pamiętam, zawsze każdy coś ode mnie chciał.
Wszyscy oczekiwali, żebym był najlepszy, ciągle wysokie wymagania czy to rodzice, czy też w szkole. Później sam zacząłem sobie takie stawiać i stało się to częścią mojego życia. Każdy błąd, każda drobnostka wywołuje we mnie ogromne!! poczucie winy.
Chcę być jak najlepszy, naprawdę, ale nie potrafię. Strasznie mnie to przytłacza i zabiera radość z życia. Ciągle tylko się zadręczam, choć wiem, że w wielu przypadkach bezpodstawnie. W pracy robię dosłownie to samo, rozkładam wszystko na czynniki pierwsze i non stop się zadręczam. Ostatnio pomyliłem adres mailowy klienta, niby błahostka, a przez prawie dwa tygodnie ta myśl mnie dręczyła...
Myślałem sobie: że mogłem być bardziej uważny, bardziej się postarać, a znowu zepsułem…
Chciałbym jak każda normalna osoba nie przejmować się byle błędem, mieć jakiś balans, na pewno ułatwiłoby mi to życie. Bardzo proszę o radę.
Co mam zrobić, gdy jestem zagubiona w życiu?
Jestem zagubiona w życiu, nie wiem czego dokładnie chce, mam dzieci nie potrafię się z nimi dogadać, a bardzo bym chciała. Co mam robić?
Niechęć do czegokolwiek przed pracą
Niechęć do czegokolwiek przed praca na sama myśl o wyjściu do pracy czasami aż do myśli, że może w drodze do pracy skręcę kostkę i będzie wolne, ogólnie to nawet po części lubię tę robotę, ale sam fakt pójścia do niej odbiera mi wszelakie chceci do wszystkiego, a sprawa nr 2 ogólnie nauczyłem się mieć na wszystko wyjebane, ale w sytuacji jak ca usiłuje zrobić a średnio idzie raz jestem oazą spokoju, a raz dostaje kurwicy wyjścia z siebie aż wszystko wokoło lata.
Czy wyjazd do pracy za granicą na 2 miesiące wpłynie na poczucie bezpieczeństwa moich dzieci?
Dzień dobry, aktualnie nie mam pracy.
Uczę się niemieckiego od 2,5 roku. Pomyślałam, aby wyjechać do pracy Austria na 2 miesiące. Podszlifuje niemiecki oraz zarobie trochę kasy. Ale męczy mnie to, że muszę zostawić dzieci z tatą. Syn ma 17 lat mieszka w tygodniu w internacie, bo trenuje piłkę a córka 12 lat. Uczęszcza do szkoły podstawowej i dodatkowej muzycznej. Jest bardzo samodzielna. Obawiam się, ze mój wyjazd wpłynie na ich poczucie bezpieczeństwa i odbije się na nich w jakikolwiek sposób. Siostra mieszka obok -zawsze mogę na nią liczyć. Boję się o dzieci, żeby za jakiś czas nie miały do mnie żalu, że je zostawiłam na 2 miesiące. Jak ich uspokoić i czy to dobry pomysł?
Witam, jak poradzić sobie ze strachem przed ludźmi.
Witam, jak poradzić sobie ze strachem przed ludźmi. Prz spotkaniu z kimś, nogi robią się jak galareta, zatyka mnie i nie mogę oddychać, trzęsę się cały i ogólnie odcina mi mózg, ogólnie mam problem z wyrażaniem uczuć od dziecka i myślę, ze mam jakiś autyzm czy ADHD,add, bo nie ogarniałem od zawsze różnych informacji, gdzie rówieśnicy wszystko ogarniali, mam ogromne problemy w zapamiętywaniu informacji od czasów szkolnych. Obecnie mam 33 lata i jak widzę zaradność wiedzę inteligencje u osób w osobnym wieku, a nawet u młodszych osobników to nie chce mi się żyć. Wszyscy już się żenią, mają dzieci, a ja po prostu odstaję od innych, czuję, że mózg zatrzymał się w wieku szkolnym i nie dorównuje niczym innym.
Przepraszam za chaotyczną pisownię, ale pisząc to, mam pustkę w głowie.
Pozdrawiam
