Odpowiedz jako specjalista
WsteczJak radzić sobie z fantazjami o innym życiu i lękiem o zdrowie? Czy pomoc psychologa jest konieczna?
Jestem dorosłą osobą, mężatką i mamą. Od kiedy pamiętam, zawsze lubiłam wyobrażać sobie inne życie. Jestem szczęśliwa i kocham mojego męża tak samo jak moje dziecko, ale często w głowie, np. przed snem, prowadzę inne życie. Walczę z tym, powtarzam sobie, że jestem dorosła itp., ale lubię to, choć nie chcę już, żeby tak było. Tak samo strasznie boję się o swoje zdrowie – wyobrażam sobie, że dowiaduję się, że jestem poważnie chora i płaczę nad tym, że mam małe dziecko, które mnie kocha, i zastanawiam się, jak ono to przeżyje, gdyby miało mnie zabraknąć. Czy mam iść z tym do psychologa? Czy on mi pomoże?
Karola
6 dni temu
Justyna Bejmert
Dzień dobry. To co opisałaś nie musi oznaczać niczego złego. Niekiedy takie "uciekanie" w wyobrażenia jest sposobem na radzenie sobie z napięciem lub po prostu jest miłe, przyjemne. Jeśli Cię to męczy to rzeczywiście warto udać się na konsultację z psychologiem, by szerzej to omówić. Serdecznie pozdrawiam,
Justyna Bejmert
Psycholog
4 dni temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Izabela Piórkowska
Marzenia, miłe wyobrażenia są dość powszechne, normalne, a nawet mogą być użyteczne. Nie jest to tylko domeną dziecięcą. Możesz potrzebować jakiegoś relaksu, odpoczynku od stresu dnia codziennego. Być może twoje fantazje pokazują, że chciałabyś coś zmienić. I dziś zrobiłaś pierwszy krok pisząc tu o tym. Jeżeli Cię to niepokoi, warto skontaktować się z psychologiem lub psychoterapeutą.
Pozdrawiam serdecznie
2 dni temu
Anna Olechowska
Droga Karolo,
Jak najbardziej psycholog i psychoterapeuta może Ci pomóc. Ważne, byś szukała kogoś, kto właśnie ma oba te tytuły, jako że psycholog wesprze w razie diagnozy, a jako psuchoterapeuta zaś wprowadzi odpowiednią formę wsparcia.
Trzymam kciuki, abyś otrzymała wsparcie, które pomoże Ci żyć łatwiej z lękiem.
Pozdrawiam ciepło
2 dni temu
Zobacz podobne
C-PTSD a wzrost drażliwości: Czy aktywacja nerwu błędnego powoduje pogorszenie?
Dzień dobry, mam C-PTSD. Od około 3 miesięcy robię systematycznie różne ćwiczenia aktywujące nerw błędny brzuszny. Od jakiegoś czasu stałem się bardziej drażliwy, pojawia się nadwrażliwość na bodźce, częściej doświadczam niepokoju, lęku i czasem jest on silniejszy niż zwykle, ogólnie chaos emocjonalny. Czy to pogorszenie wynika z tego, że robię coś źle, czy to efekt "rozmrażania" układu nerwowego? Proszę o odpowiedź i wskazówki, bo trochę mnie to martwi.
Czy potrzebuję psychoterapii?
Czy potrzebuję psychoterapii?
Od jakiegoś czasu mam obniżony nastrój, jestem smutny, nic mi się nie chce i mam problemy z pamięcią. Często się zamartwiam.
Mam poczucie, że nic mi się nie uda.
Lęk przed oceną, poczucie zawstydzenia, powtarzające się negatywne scenariusze. Co robić, jak wygląda terapia?
Osobowość neurotyczna, jak z tym żyć? Problemem jest to, że już od wielu lat utrudnia mi to życie, codzienne funkcjonowanie. Dosłownie boje się wszystkiego, ciągle myślę o nieprzyjemnych sytuacjach, które mnie spotkały, rozpamiętuje sytuację sprzed kilku lat-co często psuje mi humor na cały dzień. Ciągle fantazjuje w mojej głowie, pojawiają się jakieś scenariusze przeróżnych sytuacji. Towarzyszy mi też lęk przed przyszłością. Przewiduje, wyobrażam dużo niepowodzeń. Czuje większość czasu zawstydzenie i skrępowanie. Nie umiem się wyluzować. Byłam niedawno z kuzynką i jej dzieckiem na placu zabaw, gdzie było pełno ludzi, ona wyszła na chwilę zapalić, ja zostałam sama z tym dzieckiem wśród tych ludzi. Od razu poczułam wielką panikę, zawstydzenie. Miałam wrażenie, że jestem obserwowana przez tych ludzi, źle oceniana. Boje się jak kiedyś miałabym ze swoim dzieckiem iść, np. do parku nie bojąc się opinii innych o mnie. Jak z tym walczyć? Jak wygląda terapia?
Jak skutecznie pozbyć się natrętnych i negatywnych myśli?
Witam. Jak pozbyć się natrętnych myśli i negatywnych myśli, które zdarzają się często?
Córka ma lat 11, jest bardzo dojrzała jak na swój wiek, zachowuje się, ubiera i maluje jak 16-17 latka
Córka ma lat 11, jest bardzo dojrzała jak na swój wiek, zachowuje się, ubiera i maluje jak 16-17 latka, w głowie raczej na 11 lat. Konflikt z ojcem, ignoruje go, często powtarza, że nienawidzi. Z premedytacją robi mu na złość. Często straszy mnie, że zrobi sobie krzywdę. Gdzie się udać po pomoc, co robić, jak z nią rozmawiać?
