
Jak radzić sobie, gdy coś, co sprawiało radość, już jej nie daje?
Anonimowo
Katarzyna Tarasiewicz
Droga Aniu, utrata zainteresowania zdarza się wcale nie tak rzadko i sama świadomość tego, że coś co nas wcześniej cieszyło i przestało może powodować smutek i rozczarowanie. Dodatkowo może to być objaw, że coś się zadziało u Ciebie na przestrzeni czasu i gdzieś jest powód utraty tego zainteresowania - dobrze jest go poszukać. Polecam Ci porozmawiać z kimś zaufanym z bliskich osób, a być może masz kogoś takiego wśród nauczycieli, może jest to psycholog szkolny. Czasami działają różne grupy dla młodzieży w świetlicach środowiskowych, gdzie mogą być opiekunowie lub inni specjaliści, którzy poszukają z Tobą przyczyny takiego stanu i pomogą poszukać rozwiązań. Druga, doświadczona i dojrzała osoba jest tutaj bardzo dużym zasobem, jeśli tylko jesteś w stanie jej zaufać w tej kwestii. Oczywiście, jeśli masz taką możliwość to porozmawiaj z rodzicami, być może wspólne spotkanie z psychologiem będzie możliwe, a być może Twoje indywidulane spotkanie z psychologiem będzie lepszym rozwiązaniem - możesz o tym pomyśleć czego byś chciała i potrzebowała. Psycholog jest godną zaufania osobą, która działa w Twoim interesie i będzie chciała spojrzeć wspólnie z Tobą na sytuację z Twojej perspektywy, żeby Ciebie zrozumieć i faktycznie pomóc rozwiązać sytuację na tyle na ile to jest tylko możliwe. Dodatkowo, a może przede wszystkim da Ci wsparcie i zrozumienie. Zawsze, o każdej porze, możesz zadzwonić na numer 116 111 do fundacji Dajemy Dzieciom Siłę. Można tam porozmawiać anonimowo z psychologiem tzn. jeśli obawiasz się o czymś mówić to ten telefon służy również temu, abyś mogła porozmawiać, ale nie musisz się przedstawiać (możesz pozostać anonimowa) i podawać szczegółów, których nie chcesz.
Życzę dużo ciepła i siły oraz trzymam kciuki za powrót satysfakcji z zainteresowań, tych starych oraz nowych! :)
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Justyna Czerniawska (Karkus)
Dzień dobry,
czasem tak się zdarza, że rzeczy, które kiedyś nas interesowały już nas nudzą i nie przynoszą nam satysfakcji. Pytanie, czy to, że straciłaś czymś zainteresowanie jest dla Ciebie jakiegoś rodzaju trudnością? Czy chciałabyś, aby znowu przynosiło radość lub satysfakcję a tak się nie dzieje? Może wydarzyło się coś co wpłynęło na brak odczuwania wspomnianej radości oraz satysfakcji z danej rzeczy.
Pamiętaj, jeżeli czujesz, że potrzebujesz pomocy warto zakomunikować to opiekunowi i udać się po profesjonalną pomoc.
Pozdrawiam serdecznie,
Justyna Karkus - psycholog, psychoterapeuta

Zobacz podobne
Byłam w związku przeszło 20 lat. Po tym czasie partner oznajmił mi, że nigdy nic do mnie nie czuł i nigdy nie kochał. Nigdy nie chciał ślubu, zawsze była jakaś wymówka. Z perspektywy czasu wiem, że to tylko ja się zakochałam i znosiłam ciągłe upokorzenia z jego strony, znęcanie psychiczne, ciągłe awantury tak na prawdę o nic... niestety, zaślepiło mnie moje własne uczucie, bo nie widziałam świata poza nim... Mamy wspólne dziecko, w czasie ciąży oznajmił, podczas kłótni, że mi je odbierze. Nadal mieszkamy razem ze względu na dziecko. Niestety dziecko widzi, że nie ma czułości między rodzicami. Jak przygotować dziecko, 6 lat, do rozstania? Bardzo mi zależy, aby nie ucierpiało.
Mam problem z z sąsiadami, którzy mieszkają nade mną. Od wielu miesięcy z dobiegają z ich mieszkania bardzo duże hałasy. Początkowo starałem się nie zwracać na to uwagi, wiedząc, że mieszka tam rodzina z dwójką dzieci. Z czasem jednak sąsiedzi stawali się coraz bardziej agresywni, a hałasy zaczęły mieć miejsce każdego dnia, trwają przez wiele godzin i są bardzo niepokojące. Od kilku miesięcy sytuacja jeszcze się pogorszyła. Hałasy mają coraz bardziej agresywną formę i trwają niekiedy ponad pół nocy.
Dłużej nie mogę tego tolerować. W mieszkaniu regularnie dochodzi do awantur, a także do przemocy domowej. Przemoc ma formę słowną, a prawdopodobnie także fizyczną. Ofiarą przemocy jest prawdopodobnie około 10-letni chłopiec, który jest synem tych państwa. Chłopiec co kilka dni krzyczy wniebogłosy, wydając z siebie tak rozdzierający krzyk, jakby był obdzierany ze skóry. Jest przy tym bardzo agresywny i wydaje z siebie niemal zwierzęce odgłosy. Towarzyszą temu krzyki dorosłych, wśród których daje się rozróżnić takie zwroty jak "Ku*wa", "Ja pie*dolę" i "Przestań się drzeć".
Sąsiedzi nie reagują na żadne prośby o spokój. Poniżej zamieszczam link do nagrania, gdzie można posłuchać co się tam dzieje. Czy ci sąsiedzi są chorzy psychicznie i jaka to może być choroba? Kogo powinniśmy zawiadomić w tej sprawie? https://www.youtube.com/watch?v=_14HO7Gr6hk
