Odpowiedz jako specjalista
WsteczPartnerka, po znalezieniu koleżanki, zostawiła mnie. Czuję się samotnie.
Mam problem i nie potrafię tego przepracować .
Byłem w związku partnerskim i zostawiła mnie dziewczyna , byliśmy ze sobą 4 lata . Nie mieliśmy większych kłótni, bardzo dobrze się dogadywaliśmy , lecz problem pojawiły się wraz ze znajomością mojej dziewczyny i jej koleżanki .Większość czasu spędzała w pracy a po niej spędzała z koleżanką, więc do domu wracała późno . Gdy zacząłem zwracać na to uwagę , że mało czasu spędzamy razem, reagowała słowami, że ma prawo się widzieć z koleżanką . Pokłóciliśmy się, więc dałem jej czas na ochłonięcie i nie odzywaliśmy się do siebie tydzień czasu . W tym czasie spędzała go z koleżanką i wracała późno w nocy do domu . Chciałem zakończyć to milczenie, ale usłyszałem, że to koniec i się wyprowadza .
W dzień wyprowadzki nie robiłem żadnych scen, na spokojnie nawet porozmawialiśmy , powiedziała mi, że zachowuję się, jakbym chciał ją wychowywać . Zabrała swoje rzeczy, gdy byłem w pracy, więc nie widziałem tego, ale mam do niej żal ogromny . Nie mamy z sobą kontaktu już ponad 2 miesiące, a ja dalej bardzo ją kocham i gdzieś w głowie liczę na to, że się odezwie i do siebie wrócimy . Dodam tylko, że w tym samym czasie straciłem wszystkich znajomych i zostałem sam w domu . Pragnę, żeby ktoś mi doradził co robić . Chodziłem na sesje do psychologa, ale podejście było bardzo ogólnikowe i nie ma większej poprawy w tym, co mnie bardzo dręczy.
Piotrek
mniej niż godzinę temu
Justyna Papurzyńska-Parab
Witam serdecznie,
Chciałabym wyrazić swoje współczucie odnośnie sytuacji, w jakiej się Pan znalazł- wygląda na to, że miał Pan szczęśliwy związek, dopóki partnerka nie znalazła się pod prawdopodobnie silnym wpływem koleżanki. Niestety, kiedy ktoś z zewnątrz staje się ważną osobą, przy braku otwartej, szczerej komunikacji w związku, często dochodzi do poluzowania więzi i w efekcie do rozstania. Bywa, że ta trzecia osoba zaczyna spełniać potrzeby naszego partnera.
Wydaje mi się, że Pańska sytuacja jest o tyle trudna, że żyje Pan niejako w zawieszeniu- z jednej strony nie macie kontaktu 2 miesiące, z drugiej strony ma Pan nadzieję na powrót partnerki i naprawę związku. Może się Pan zastanowić, czy mogłoby Panu pomóc spróbować skonfrontować się z partnerką i zweryfikować, czy są jeszcze jakieś szanse na Wasz związek. Jasna odpowiedź mogłaby Panu pomóc określić się w tej niełatwej sytuacji, bo taki stan zawieszenia w nadziei na szansę, która być może już nie nastąpi, skutecznie uniemożliwia zamknięcie tego rozdziału i ruszenie do przodu w swoim życiu. Jeśli natomiast partnerka nie wyrazi chęci rozmowy- niestety pozostaje Panu ten fakt uszanować i dla własnego dobra zaakceptować. Jest to przykre i bolesne, ale prawda jest taka, że każdy z nas ma prawo zakończyć związek, jeśli nie czuje się już w nim szczęśliwy. Jest to ciężkie do zaakceptowania i można różnie oceniać moralnie, bo przecież można rozstać się z godnością i w przyjacielskich stosunkach.
Przykro mi, że ma Pan doświadczenie z pomocą psychologiczną, która nie okazała się skuteczna. Znalezienie odpowiedniego dla siebie specjalisty nie zawsze jest łatwym zadaniem. W pracy ze specjalistą najważniejsza jest relacja terapeutyczna, a także osobiste atrybuty terapeuty- empatia, akcpetacja, zrozumienie, umiejętność słuchania, postawa nieoceniająca. Zachęcam do dania sobie szansy na pomoc i poprawę samopoczucia i życzę powodzenia w znalezieniu odpowiedniego dla Pana psychologa, który pomoże Panu przepracować m.in. te trudne emocje, których Pan teraz doświadcza w samotności. Mocno trzymam za to kciuki.
Życzę dużo siły i pozdrawiam,
Justyna Papurzyńska- Parab, psycholog.
11 miesięcy temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Jakub Redo
Cześć!
Piotrek, bardzo mi przykro że przez to teraz przechodzisz i że konsultacje z psychologiem nie były dla Ciebie szczególnie pomocne.
Ważne jest, abyś zrozumiał, że nie możesz kontrolować ani zmusić byłej partnerki do powrotu. Skupienie się na tej nadziei może utrudniać Ci przepracowanie żalu i żałoby. Żeby dokładniej odpowiedzieć na Twoje pytanie musiałbym poznać więcej szczegółów z Waszej relacji – jak radziliście sobie z konfliktami? jakie były Wasze indywidualne potrzeby dotyczące bliskości i niezależności?
Napisałeś, że straciłeś wszystkich znajomych. Czy jest to definitywny koniec czy może jest jeszcze szansa na odnowienie kontaktu z częścią osób? Jeżeli jest w Twoim życiu przynajmniej jedna bliska osoba – porozmawiaj z nią o tym, co teraz przeżywasz. Co do psychologa – na pewno warto poszukać innego specjalisty, który będzie w stanie lepiej odpowiedzieć na Twoje potrzeby.
Wszystkiego dobrego!
Jakub Redo
11 miesięcy temu
Zobacz podobne
Jak poradzić sobie z utratą przyjaźni i poczuciem odrzucenia?
Witam,Nie mogę sobie poradzić ze startą przyjaciółki ,a właściwe nie wiem czy to była przyjaźń raczej nie z jej strony.Po krotce opiszę .Przyjechała z innego końca Polski,zmieniła całe swoje życie .Poznaliśmy się w pracy i razem pracowalysmy na 1 dziale.Pomagalam Jej w różnych sytuacjach kiedy trzeba było,wychodzilysmy razem poza pracą itp.Polkubilysmy się .Mówiła ze dobrze że jestem i że jestem dla niej ważna l.Od września Ona pracuje na innym dziale,zmienia też miejsce zamieszkania .Widujemy się w pracy przelotnie na zasadzie część.Mam wrażenie ze mnie unika z kultury się odzywa się do mnie i idzie dalej .Nie zatrztma się zeby zapytać co u mnie , od grudnia też nie mamy żadnego kontaktu telefonicznego.Mam wrażenie że byłam jej potrzebna na początku kiedy zaczęła pracę i była obca tutaj,dużo jej pomogłam a teraz widzę że nie jestem jej potrzebna to mnie odrzuciła .Zawsze byłam lojalna wobec niej ,widze też że nabrała pewności siebie jest inna niż była wcześniej zestresowana praca i zmiana życia .Przykro mi bo myślałam że będziemy przyjaciółkami dobrze że się dogadywałyśmy ...tak bardzo mi przykro że nie daje sobie rady z tą sytuacją ...cały czas chce mi się płakać. Nie wiem czy zapytać Jej czy nie chce kontaktu już z drugiej strony boje się z wprost powie ze nie chce . Po nowym roku napisałam jej smsa że jeśli będzie chciała gdzieś wyjść żeby napisała że ja nie chcę się narzucać i na to nic nie odpisała .Czuje że to koniec naszej znajomości ale nie potrafię sobie z tym poradzić ...Mam innych znajomych ale ta koleznka spowodowała ze więcej się śmiałam zaczęłam wychodzić częściej polubiłam ja i tak mi przykro ...Czy jak mogę coś zrobić jeszcze czy porozmawiać .Nie chce żeby pomyślała że jestem jakaś inna ..oczywiście nie jestem lesbijka .Poprostu dobrze się z nią czułam na wyjazdach i imprezach myslalam że będziemy razem jeździć z będę mieć towarzystwo ..chyba dlatego się tak zaangażowałam że jestem sama nie mam męża dzieci i myślałam że będę mieć przyjaciółkę sama tak jak ja do spędzania wolnego czasu .
Partnerka opowiedziała mi o swoim byłym, o którym cały czas myśli. Tak się starałem.
Wczoraj mieliśmy dość skomplikowaną rozmowę z moją dziewczyną, dowiedziałem się, że cały czas myśli o przyjacielu, z którym nie ma już kontaktu, krótko go opisując: ćpun, „babiarz”, manipulant, w którym się mocno zakochała. Najlepszy ich kontakt trwał ok. 2 tygodnie. Sytuacja miała miejsce rok temu, jesteśmy razem od około 4 miesięcy. W rozmowie wyjaśniła mi, że była to miłość jej życia, próbowała wytłumaczyć, że dużo jeszcze przede mną, że ja takiej miłości nie miałem. Powiedziała to będąc ze mną w związku mimo tego, że planowałem z nią daleką przyszłość, ona dobrze o tym wie. Zaczęła mnie porównywać do tego przyjaciela, cytując: „nikt nigdy w życiu nie traktował mnie tak dobrze jak on, zapytał się mnie jak się czuję i czy wszystko dobrze, bez powodu”. Mimo że mieszkamy kawałek od siebie, jest to ok 30 minut samochodem, przyjeżdżałem zawsze jak potrzebowała, czy była chora, czy miała zły chumor, zawsze potrafiłem poświęcić zajęcia, żeby się z nią zobaczyć, zawsze dostawała jakiś prezent jak przyjeżdżałem. Nigdy nie pomyślałbym, że jestem tak niewystarczający lub niedoceniany. Rozmowy z nią na tematy, które mi się nie podobają praktycznie nie istnieją, zawsze jest to moja wina, podczas wczorajszej rozmowy dowiedziałem się, że nawet jak jest ze mną nigdy mi się nie wyżali, bo nie chce. Nie umiem poznać jej języka miłości, nie lubi się całować, przytulić bez powodu, mówić i pisać miłych rzeczy, mimo tego, że wymaga tego ode mnie. Z drugiej strony, zachowania wskazują na sadyzm. Były dni, w których wracałem cały podrapany, bez powodu. Proszę kogoś o pomoc, co mam z tym zrobić, bardzo ją kocham, jednak jej poprzedni, toksyczny związek, w którym została zdradzona całkiem zmienił jej podejście do życia. Dziękuję.
Partnerka zdradzała mnie, a przy mojej chęci naprawy związku, nic sobie z tego nie zrobiła. Źle się czuję, jestem rozbity.
Dzień dobry.
Zwracam się po pomoc, gdyż nie wiem co się dzieje ze mną i zaczynam popadać w jakiś dziwny stan...
Mianowicie, mieszkam za granicą, w Polsce od trzech lat, jak mi się wydawało, jestem w związku.
Partnerka zdradzała mnie przez ponad rok z tego, co odkryłem.
Wcześniej podejrzewałem, ale nie zależało mi bardzo, gdyż od początku miała dziwne relacje z mężczyznami i nie potrafiłem się przez to zaangażować. Po jakimś czasie, jak miała problemy, mocno się zadeklarowałem z pomocą i też się określiłem z uczuciami. Kilka miesięcy temu, zdecydowałem się sprawdzić konkretnie telefon i wyszło, że od wtedy zaczęła się zdrada z ex, który jej pomagał też w problemach.. Zarzekała się, że już ich nic nie łączy.. Nawet mu pracę załatwiałem u siebie w firmie. Zdradzała mnie z nim jak wyjeżdżałem.
Potem odkryłem, że przez problemy finansowe, które też sobie narobiła przez jakiegoś kolegę, zaczęła zarabiać, jak to powiedziała, tylko na rozmowach erotycznych z ogłoszeń i się parę razy spotkała na niby, jakieś kupowanie bielizny z facetem. Było dużo telefonów nocnych i prowadziła krótkie rozmowy, takie manipulowane.
Teraz powychodziło więcej, do wielu rzeczy się niby przyznała.
Zrobiłem przerwę na miesiąc, ale się kontaktowaliśmy, bo łączyły nas różne niedokończone sprawy...
Teraz postanowiliśmy spróbować coś naprawić i mówimy sobie, co nam nie pasuje.
Ale ja odczuwam to samo, co było wcześniej, że mi tylko oznajmia, że robi to i to.. a wina leży po obu stronach..i ciągle wspominam o zdradach.
Ma przyjaciela gdzie jak była bardzo chora to się zwierzyła jemu z intymnych sytuacji między nami, między innymi, że mnie zdradziła.(zawaliła) jest to przyjaciel, z którym się często widuje i jej pomaga..
Spotykają się na masaże u siebie, wcześniej poznali się na takiej wymianie masaż za masaż.
Powiedziałem, że mi to nie odpowiada a już napewno masowanie się wzajemne z tym kolegą. Tym bardziej, że mieliśmy naprawiać relacje i odbudować związek.
Twierdzi, że jestem chorobliwie zazdrosny i ją kontroluję.
Przepraszam za chaotyczność pisowni, lecz jestem rozbity i czuję się zdruzgotany, że chyba dalej się okłamuje...Generalnie się teraz kłócimy, ja siedzę w domu a jak wychodzę ze znajomymi to tylko czuję, że przez to, że ona cały czas gdzieś wychodzi..,
Oboje jesteśmy po 40stce z bagażem..
Proszę o odpowiedź i z góry dziękuję.
Pozdrawiam Tomasz.
Dziewczyna od jakiegoś czasu źle się czuje. Rozstała się ze mną zupełnie nagle.
Witam,
Moja dziewczyna ma problem od jakiegoś czasu, mówi, że jest zagubiona, bezradna, ma niską samoocenę, czuje pustkę.
Nasz związek trwa 3 Lata, niecały miesiąc temu postanowiła, że rozstanie to dobry pomysł, bo skoro sama nie radzi sobie ze sobą to "tak będzie łatwiej" wcześnej nie dawała mi żadnych znaków
Przez to wszystko sam zaczynam wariować, bo nie wiem jak jej pomóc, a przede wszystkim jak mam to zrozumieć?
z jednej strony chce mieć ze mną kontakt, a z drugiej, że już nie jesteśmy parą, więc nie może tak to wyglądać.
Była już na pierwszej wizycie u Pani psycholog.
Najgorsze jest w tym wszystkim to coś, co mnie męczy.. Nie dała mi żadnego powodu, żeby jej w tym nie pomóc w końcu "na dobre i na złe" Czuję się, jakbym dostawał za każdym razem w twarz ,kiedy chce sie do niej zbliżyć.
Nie mam bliskich, a partner mnie zostawił - jak sobie poradzić?
Miesiąc temu zostawił mnie partner. Byliśmy razem 7 lat, przez ostatni rok mieszkaliśmy razem. On jeszcze przed rozstaniem zaczął spotykać się z inną kobietą, a teraz oficjalnie są razem. Nie mogę w to uwierzyć, nie mieści mi się to w głowie. Nie mam żadnych znajomych, żadnej bliskiej osoby. Jak sobie poradzić?
