Odpowiedz jako specjalista
WsteczMój partner uczęszcza na terapię, ponieważ ma nerwicę lękową i ataki paniki
Witam, mam pytanie. Mój partner uczęszcza na terapię, ponieważ ma nerwicę lękową i ataki paniki. To była jego druga sesja. Na 1 sesje poszłam z nim, ponieważ miałam kilka pytań do pani psycholog. Głównie 'jak mogę mu pomóc przy atakach, co robić itp."
Pani psycholog odpowiedziała... Że na którąś z najbliższych sesji mam przyjść z nim to pokaże kilka ćwiczeń (dodam, że jak zadawałam jej te pytania, byłam w pokoju z nią samą bez partnera). Gdy udał się na 2 sesje, poprosiłam, aby zapytał, na którą mniej więcej sesje miałabym się pojawić.
Natomiast pani terapeutka odpowiedziała, że ona nic takiego mi nie mówiła i zrobiła dziwną minę.
Czy tylko ja to jakoś wyolbrzymiam? Poczułam się zmieszana, jak partner wrócił i mi o tym opowiedział.
Nie wiem, co mam robić.
Czuję dziwny niepokój względem tej pani psycholog, ponieważ go okłamała i mnie postawiła w złym świetle.
Anna
2 lata temu
Katarzyna Rosenbajger
Witam,
Trudno mi tutaj odpowiedzieć czy pani terapeutka naprawdę tak powiedziała, czy zaszło jakieś nieporozumienie. Jeżeli partner uczęszcza na terapię indywidualną, to jest to czas dla niego, a jeżeli pani sama potrzebuje porady czy terapii jak pomóc partnerowi, to polecam zapisać się na terapię, gdzie będzie pani mogła poruszyć ciężkie dla pani tematy. Ja osobiście, nie zapraszam par na terapię indywidualną, tylko proponuje, aby każdy szukał pomocy osobno (u innego terapeuty). W państwa sytuacji problemem są ataki paniki męża i nerwica lękowa, więc jak najbardziej to mąż potrzebuje wsparcia. Każdy wtedy może więcej wynieść z sesji indywidualnej, a jeżeli w przyszłości zajdzie taka potrzeba to zawsze mogą się państwo zapisać na terapię dla par.
Jeżeli chodzi o to, czy terapeutka naprawdę tak powiedziała, czy po prostu zmieniła zdanie, to nigdy się zapewne tego nie dowiemy. Proszę nie brać tego do siebie, bo nikt nie będzie pani widział w złym świetle. Może po prostu nastąpił błąd w komunikacji ludzkiej. I jeśli będzie pani potrzebowała pomocy, to wie pani gdzie jej szukać.
1 rok temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Sandra Laskowska
Komunikacja między terapeutą, pacjentem a bliskimi pacjenta jest niezwykle ważna, zwłaszcza, gdy bliscy chcą aktywnie wspierać pacjenta w procesie terapeutycznym. Możliwe jest, że doszło do nieporozumienia lub pani psycholog nie pamiętała o wcześniejszej rozmowie z Tobą.
Warto byłoby, aby Twój partner kontynuował terapię, jeżeli czuje, że mu pomaga. Jednocześnie, jeżeli czujesz potrzebę wyjaśnienia sytuacji, może warto byłoby spotkać się z panią psycholog (choćby telefonicznie) i porozmawiać o tym, co się wydarzyło. Takie nieporozumienia mogą wpływać na poczucie bezpieczeństwa i zaufanie w procesie terapeutycznym, dlatego warto je wyjaśnić.
Nie obwiniaj się za tę sytuację. To naturalne, że chcesz wiedzieć, jak pomóc bliskiej osobie. Jeśli nadal chciałabyś dowiedzieć się więcej na temat wsparcia dla partnera, możesz rozważyć konsultacje z innym specjalistą lub poszukać informacji w literaturze dotyczącej nerwicy lękowej i ataków paniki.
1 rok temu
Zobacz podobne
Mam kryzys w przyjaźni, przytłacza mnie szkoła, nie mam przy tym żadnego wsparcia w rodzinie-mama nie słucha, krzywdzi mnie słowami. Przez to jestem wobec samej siebie surowa.
Dzień dobry mam 15 lat i…ogólnie to mam problemy, mam dużo problemów…pod koniec sierpnia pokłóciłam się z przyjaciółką i robiłam ostatecznie wszystko, żeby się z nią pogodzić, pisałam, nawet prosiłam o spotkanie, raz powiedziała, że nie chce a za drugim razem się zgodziła, i mimo że wydawało mi się, że się pogodziłyśmy to jak spotykamy się na zajęciach to ona mnie ignoruje, nie zwraca na mnie uwagi, bo chyba znalazła sobie nową przyjaciółkę i próbowałam zagadywać, nawet próbowałam się dołączyć do nich, ale to na nic ciągle to samo…ona nigdy nie wychodziła z inicjatywą, kiedy się kłóciłyśmy zawsze ja musiałam pierwsza wyciągnąć rękę, bo ona nigdy tego nie chciała albo nwm, nie potrafiła zrobić? I teraz widzę też, jak ona się zachowuje i wiem, zdaję sobie sprawę z tego, że to już jest jej wina, że nasza przyjaźń się rozpada…ja zrobiłam wszystko, lecz ona nigdy nawet nie wyszła z inicjatywą…nie pomogła…strasznie mnie to boli i po każdych zajęciach, na które ona też chodzi, wracam do domu i płaczę, bo strasznie to boli. Moim kolejnym problem jest szkoła i nie wiem, może to jest już normalne, że nastolatkowie boją się tam chodzić itd, ale ja od paru lat w każdą niedziele przed szkołą nie jestem w stanie cieszyć się tym ostatnim dniem weekendu, tylko chodzę przytłoczona i płaczę. A od tego roku coś się stało i płaczę i zamartwiam się już w sobotę od rana i to mnie strasznie przytłacza, nic nie mogę z tym zrobić. Kolejnym z moich problemów jest to, że gdy patrzę na siebie w lustrze, widzę grubą, ulaną dziewczynę, patrzę z zazdrością na moje koleżanki, które są strasznie chude, i mimo że ja też nie mam nadwagi i teoretycznie wyglądam dobrze, to mi to nie wystarcza. Przed chwilą moja mama „zażartowała” sobie, że niby przytyłam i nie wytrzymałam, prawie się popłakałam i nakrzyczałam na nią, ona oczywiście nie widzi nic złego w tym i mówi, że to przecież był normalny żart, i że mam się uspokoić, no, ale dla mnie to nie był żart…mam też problem z rodzicami, głównie z matką. W poniedziałek miałam załamanie psychiczne i nie wytrzymałam, zaczęłam obrażać sama siebie, płakać i przeklinać a moja mama na to, że jest to wina telefonu, że mam problemy. No to ja już totalnie nie wytrzymałam i powiedziałam, żeby przestała pieprzyć, na co ona dała mi szlaban za przeklinanie itd, okej może mnie poniosło, ale nie mam z jej strony żadnego wsparcia, nic i ja już czasami nie wytrzymuję, nie wytrzymuj patrzenia na moją przyjaciółkę, bo zawsze kończy się łzami, nie wytrzymuję szkoły w, której mam natłok wszystkiego i nie wytrzymuję w domu…
Witam, czy wystawiają Państwo zaświadczenia w formie pisemnej?
Witam, czy wystawiają Państwo zaświadczenia w formie pisemnej?
Poczucie niepokoju, lęku oraz wahania nastroju - w jaki sposób sobie poradzić?
Dzień dobry, od kilku miesięcy mam problem z odczuwaniem niepokoju w brzuchu, ten niepokój towarzyszy mi dość często i przez dłuższy czas, mam wahania nastroju, nie wiem, jak już sobie z tym radzić.
Kiedy psycholog kieruję na wizytę u psychiatry? Choruje na anoreksje. Na ostatniej wizycie usłyszałam, że najprawdopodobniej czeka mnie wizyta u psychiatry. Czego można się spodziewać po takiej wizycie? Do psychologa chodzę od kilku miesięcy, nie jest w sumie tak tragicznie. Ważę 44,5 kg i mam 164cm. Wiem, że waga jest za mała. Chciałabym w końcu normalnie żyć.
Proszę o odpowiedź na nurtujące mnie pytanie. Hipnoterapia a DDA - czy warto próbować?
