Myśli o braku sensu egzystencji utrudniają mi codzienne życie
Anonimowo
Helena Kurmanajewska
Dzień dobry,
jeżeli nie ma "widocznych" powodów do opisanego stanu i jest to pierwszy raz, to warto by zacząć od badań lekarskich (hormony np. tarczyca, poziom witaminów/mikroelementów, ginekolog). Niekiedy u młodych ludzi dysbalans w organizmie może wywoływać stany apatii, zupełny brak sił i niechęć do wszystkiego.
Jeżeli ze zdrowiem wszystko OK, to wtedy już sięgnąć po pomoc psychologiczną.
Życzę dużo zdrowia,
psycholog Helena Kurmanajewska
Kornel Miszk
To, co opisujesz, jest niezwykle bolesne i może być przytłaczające, zwłaszcza gdy odczuwasz brak sensu życia i myśli te nie dają Ci spokoju.
Zaczynając od tego, co najważniejsze: Twoje uczucia są ważne i zasługują na uwagę oraz wsparcie. Często, gdy zaczynamy zdawać sobie sprawę z nieuchronności życia, starzenia się i śmierci, może to wywołać uczucie bezsensu i lęku. To, że te myśli pojawiły się u Ciebie, nie oznacza, że coś jest z Tobą nie tak – to są pytania, z którymi wiele osób się mierzy, choć czasami mogą przytłaczać bardziej, niż jesteśmy w stanie sobie z tym poradzić samodzielnie.
Twoje doświadczenie jest o tyle trudniejsze, że w tym momencie życie, które wcześniej dawało Ci radość i było pełne planów, nagle wydaje się puste i pozbawione sensu. To może być objaw stanu emocjonalnego, który wymaga wsparcia, na przykład ze strony psychologa lub terapeuty. Specjalista pomoże Ci zrozumieć, skąd biorą się te myśli i jak możesz je przekształcić, aby odzyskać radość z życia.
Może się również okazać, że brak kontaktu ze znajomymi podczas wakacji, pewna izolacja, której doświadczyłaś, wpłynęły na Twoje samopoczucie. Nawet jeśli otaczają nas bliscy i rodzina, czasem oddalenie od rówieśników może nasilić uczucie osamotnienia i nasunąć trudne pytania o sens życia.
Rozmowa z kimś, kto Cię wysłucha, zrozumie i pomoże odnaleźć drogę przez te trudne myśli, może okazać się kluczowa. Może to być zaufany dorosły, nauczyciel, doradca szkolny, a najlepiej psycholog. Ważne jest, abyś znalazła przestrzeń, gdzie możesz otwarcie mówić o tym, co Cię dręczy.
Jeśli chodzi o Twoje pytania o sens życia, to są one istotne i mogą prowadzić do głębokich refleksji. Życie nie zawsze od razu daje nam odpowiedzi, ale warto szukać tych małych rzeczy, które przynoszą radość, nawet jeśli na razie są one trudne do dostrzeżenia. Budowanie relacji, nauka, rozwijanie pasji – to wszystko ma znaczenie, nawet jeśli teraz wydaje Ci się inaczej.
Nie jesteś sama z tymi myślami. Szukanie pomocy to ważny krok, który może przynieść ulgę i pomóc Ci znów cieszyć się życiem. Zasługujesz na to, aby poczuć się lepiej, i istnieje wiele sposobów, aby to osiągnąć. Pamiętaj, że istnieje wsparcie, które może Ci pomóc przejść przez ten trudny czas.
Pozdrawiam,
Kornel Miszk
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Witam, Po śmierci kuzyna minęło już 3 miesiące, który popełnił samobójstwo. Mam takie myśli, które przychodzą codziennie. Myśli typu; czy mnie może to spotkać? Jak widzę przedmioty z tym związane, to unikam. Po prostu człowiek obawia się i boi się takiej śmierci. Byłam u psychologa i.pokazał mi t
Mam takie dni, że często czuję się, jakby moje życie straciło sens, a wątpliwości dotyczące moich celów nie dają mi spokoju. Ten cały kryzys egzystencjalny sprawia, że rzeczy, które kiedyś robiłem z automatu, teraz wydają się bez sensu.
Często myślę: 'po co ja to w ogóle robię?' i br
Coraz częściej zauważam, że moja córka naprawdę boi się chodzić do szkoły, co mnie martwi. Każdego ranka ten lęk wydaje się rosnąć, a próby uspokojenia pomagają tylko na krótko.
Rozmawiałam z dzieckiem o jej uczuciach i obawach, ale często się wycofuje albo mówi, że nie wie dokładnie
Dzień dobry, mam prawie 25 lat, mam fobię społeczną od dziecka, doświadczam epizodów depresyjnych, mam część symptomów agorafobii, od półtora roku zaczęłam doświadczać ataków paniki i stają się one częstsze, częściej się samookaleczam, do tego prawdopodobnie mam zaburzenie osobowości borderline (
Dzień dobry. Mam problem z rozmową z bliskimi na poważne tematy. Nie umiem prosić o pomoc, wyrażać swoje uczucia, często nie potrafię powiedzieć, dlaczego zrobiłem coś tak, a nie inaczej, zamazuje w pamięci argumenty i przykłady dotyczące tego, co mnie nurtuje, co mi przeszkadza, a boję się porus
Hej, mam pewien problem.
Od jakiegoś czasu zmagam się z takim lękiem przed przestrzeniami otwartymi, że każda próba wyjścia z domu to dla mnie ogromny stres. Gdy tylko pomyślę, że muszę wyjść na zakupy albo spotkać się z przyjaciółmi w parku, ogarnia mnie panika. Czuję, jakby mój świ
Zaczynam coraz częściej odczuwać wielki lęk związany z myśleniem o starości, który mnie paraliżuje.
Gdy tylko pojawia się temat przemijania, czuję się bezsilny i zaniepokojony. Ten bezpośredni strach przed starzeniem się zaczyna naprawdę wpływać na moje codzienne życie.
Mam pewien problem z moim synem, który ma 15 lat.
Widzę, że często jest przygnębiony i zestresowany.
Kiedy z nim rozmawiam, wychodzi na to, że czuje się pod dużą presją ze strony rówieśników i boi się, że nie spełni oczekiwań innych. Z jednej strony chce być akceptowany
Dzień dobry.
Jak rozpoznać czy ktoś ma narcystyczną osobowość, czy może jest to ktoś o unikającym stylu więzi?
Jakie są znaczące różnice i podobieństwa między unikającym stylem więzi a osobowością narcystyczną?
Pozdrawiam
Byłam ostatnio w takiej sytuacji, że niespodziewanie dostałam ataku paniki, i to w naprawdę nieoczekiwanym momencie.
Było to w sklepie, stojąc przy półce, nagle poczułam przerażający lęk, serce zaczęło łomotać, a ręce mi zadrżały.
Miałam wrażenie, że wszystko wokół jest
W ostatnim czasie doszłam do wniosku, że pandemia mocno zwiększyła mój lęk społeczny. Każde wyjście z domu, nawet do sklepu, albo na spacer, stresuje mnie niesamowicie.
Czasem myślę o najgorszym scenariuszu, jakbym przy każdym kontakcie z inną osobą spodziewała się katastrofy. <
Od dłuższego czasu mierzę się z codziennymi wyzwaniami, które przez moje borderline osobowościowe stają się naprawdę skomplikowane. Czuję się jak na emocjonalnej huśtawce – od euforii po totalną rozpacz w kilka sekund.
Każda rozmowa potrafi być jak chodzenie po polu minowym, a moje r
Często łapię się na tym, że moje życie nie rozwija się tak, jak sobie kiedyś wyobrażałam. Coraz częściej myślę o tym, co do tej pory osiągnęłam i czy to wystarcza, wydaje mi się, że nie.
Te myśli mnie przytłaczają. Zaczęłam unikać sytuacji, które kiedyś były dla mnie zwyczajne, bo bo
Mamy problem, z którym widzę, że boryka się mój syn.
Chyba coraz bardziej unika sytuacji, które kiedyś go nie stresowały. Każde wyjście do szkoły czy spotkanie z rówieśnikami to dla niego spory spadek nastroju i nie do końca wiem, co mogę zrobić, żeby go wesprzeć.
Próbuję być
Dzień dobry,
Mam zaburzenie lękowe, chodzę od 1,5 roku na psychoterapię Gestalt. Jest to pełnopłatna terapia.
Dodatkowo od kilku miesięcy stosuje farmakoterapię.
Moje zaburzenie jest bardzo silne i połączone z objawami somatycznymi. Zauważyłem, że terapia raz w ty
Dzień dobry,
co zrobić przy ogromnym lęku przed braniem leków?
Lekarz psychiatra wypisał mi leki przeciw OCD i lękowi towarzyszącemu temu stanowi (sertralina, a dokładniej Asentra), ale ja bardzo boję się je wziąć, a niestety muszę zacząć od jutra. Nie wyjaśnił mi nawet