Nie wiem, jak podjąć z rodzicami temat o przeprowadzce do innego domu.
K.W

Magdalena Bilińska-Zakrzewicz
Dzień dobry, w każdej trudnej sytuacji międzyludzkiej najlepiej sprawdza się szczera, spokojna rozmowa w dogodnych do tego warunkach, to znaczy nie w sytuacji konfliktowej, tylko w sprzyjającej atmosferze. Wyraźnie słyszę o twoich potrzebach i o dyskomforcie, które przeżywasz w związku z taką a nie inną sytuacją mieszkaniową twojej rodziny. Zupełnie jednak nic nie wspominasz o możliwościach takiej przeprowadzki do jakiejś większej przestrzeni i nie wiem czy w tej sytuacji rozmowa, przedstawienie swoich argumentów i opowiedzenie o tym dużym dyskomforcie będzie wystarczającą. Być może jest też tak, że to nie jest kwestia wyboru rodziców, ale np. ograniczeń finansowych, które uniemożliwiają zmiany. Bardzo mało szczegółowy opis utrudnia też doradzanie innych rozwiązań. Nie wiem w jakim jesteś wieku, ale być może można by poszukać innych możliwości takich jak, np. zamieszkanie w bursie szkolnej bądź poszukania pomocy u rodziny. Pozdrawiam Magdalena Bilińska Zakrzewicz

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Dzień dobry, mam pewien problem, a raczej mój partner. Zdiagnozowano u niego zaburzenia somatyczne 2 lata temu, stosował farmakoterapię oraz uczęszczał na spotkania z psychiatrą, po roku zakończono leczenie. Od paru miesięcy ma nawroty. Moje pytanie brzmi - czy musi załatwić sobie skierowanie od lekarza rodzinnego, by móc zapisać się do psychiatry i psychologa na NFZ? Czy skierowanie nie jest wymagane?
Czy warto często (nawet na siłę) się uśmiechać (np. przed lustrem lub po prostu w domu)? Słyszałem, że warto uśmiechać się, nawet jeśli nie chcę - czy to prawda ?
Dzień dobry, Kilka tygodni temu rozpocząłem sesję spotkań z psychologiem, dotychczas odbyłem trzy takie spotkania i zastanawiam się nad sensem kontynuowania terapii.
Jestem 28-letnim mężczyzną i właściwie od 10 lat (zaczęło się od studiów) miewam zaburzenia nastroju (włącznie z myślami samobójczymi), spowodowanymi niezadowoleniem z życia na różnych płaszczyznach: zawodowej, towarzyskiej, zdrowotnej. Wydaje mi się, że potrzebuję kogoś, kto pomógłby mi rozwiązać te problemy, a niestety w swoim otoczeniu takiej osoby nie mam. Zacząłem sądzić, że nie jest to też psycholog, gdyż nawet nie potrafię sobie wyobrazić, w jaki doraźny sposób mógłby pomóc. Dobre słowo i próba zmiany nastawienia nie pomogą.
Chyba on do końca też nie rozumie, z czym mam problem. Rozmowę planowałem oprzeć na analizie błędów myślowych, które doprowadziły mnie do sytuacji, z którą nie umiem sobie poradzić, natomiast ostatecznie z terapeutą skupiliśmy się na poradzeniu sobie z efektem, czyli aktualnym stanem.
Nie wiem, jakie powinienem podjąć dalsze kroki:
1. Czy kontynuować sesję z obecnym psychologiem i próbować lepiej wytłumaczyć, co jest nie tak. 2. Sięgnąć po pomoc innego psychologa. 3. Dać sobie spokój z psychologiem i próbować rozwiązywać problemy samemu.
Dziękuję i pozdrawiam.
Jak radzić sobie z wysoką wrażliwością (czyli gdy np. ktoś coś do mnie powie, to ja mocno na to reaguję i jest mi smutno) ?