Wstecz

Mierzę się z poczuciem braku własnej tożsamości, braku realności, rutyny. Na sam głos mojej mamy odczuwam bicie serca, lęk.

Dzień dobry, mam takie pytanie a w zasadzie stwierdzenie, co zrobić, kiedy straciło się własną tożsamość? To znaczy nie wiem, kim jestem. Czasami patrzę w lustro i zastanawiam się : czy jestem moją mamą, babcią, ciotką, siostrą? Wiem, że to może brzmieć okropnie, ale widzę w sobie nawet wygląd tych osób, nie wiem natomiast jaką jestem ja i czy w ogóle jestem. To pierwsza kwestia. Natomiast druga jest o wiele bardziej intymna, mieszkam z mamą i babcią i dorastającym synem. Dlaczego ,nawet na zwykły ton głosu mojej mamy, trudno mi fizycznie utrzymać mocz i bicie serca strasznie przyspiesza. Jest jeszcze coś, boje się, że jestem chora psychicznie, w zasadzie jestem już tego pewna, tylko pytanie co mi jest. Dlaczego mam czasami uczucie, że tak naprawdę nie żyję a ,,prawdziwe życie", np. moich synów, siostry i jej rodziny, byłego męża i jego rodziny już toczy się gdzieś indziej. Mam wrażenie, że ,,utknęłam w określonym czasie", nie wiem jak to opisać, ale to tak jakby człowiek budził się codziennie i przeżywał w kółko to samo. Czy ma Pan/i jakiś obraz i co zrobić z tą sytuacją? Myślę, że kwestia jest dość bardziej złożona i występuje u mnie o wiele więcej ,,nietypowych i dziwnych" myśli, a to co opisuje tutaj to tylko w zasadzie pobieżne wyrywki. Czy na tej podstawie można stwierdzić np. dwubiegunowość lub schizofrenię? Będę wdzięczna za pomoc. Mam 40 lat

Monika

4 miesiące temu
Anna Martyniuk-Białecka

Anna Martyniuk-Białecka

Dzień dobry,

Jako psycholodzy nie jesteśmy uprawnieni do stawiania diagnozy na podstawie krótkiego opisu objawów. A bez dokładnego stwierdzenia co Pani jest trudno mówić o tym, co dokładnie należałoby zrobić w takiej sytuacji. Zachęcam Panią do umówienia się na konsultację do lekarza psychiatry, psychologa lub psychoterapeuty. Potrzebne jest zebranie szczegółowego wywiadu, uzupełnionego o obserwację, być może wykonanie dodatkowych badań. Problem, który Pani opisuje wskazuje na przeżywanie cierpienia o znacznym stopniu nasilenia i utrudnia Pani życie. 
Warto zadbać o siebie. 
psycholog Anna Białecka

4 miesiące temu
Katarzyna Waszak

Katarzyna Waszak

Dzień dobry!

Zachęcam, aby Pani skorzystała z wizyty u lekarza psychiatry w celu zdiagnozowania problemów. Prawdopodobnie wskazane byłoby również podjęcie psychoterapii w celu znalezienia źródła cierpienia. Z tego, co Pani napisała, wynika, że doświadczyła Pani trudności relacyjnych - rozwód, lęk przed matką. Możliwe, że nauczyła się pani dysocjować, aby zmniejszyć ból związany z przeżywaniem bolesnych emocji, a może trudnych sytuacji. Nie sposób udzielać informacji, wiedząc o Pani tak niewiele.

Powodzenia

Katarzyna Waszak

4 miesiące temu
Katarzyna Ochal

Katarzyna Ochal

Pani Moniko, przykro mi, że Pani tego doświadcza. Myślę, że takie myśli i reakcje organizmu mogą budzić dużą dezorientację, lęk i poczucie braku kontroli. Domyślam się, że jest Pani ciężko w tej sytuacji.

Żeby stwierdzić zaburzenie psychiczne konieczne jest udanie się do psychiatry. Zachęcam do takiej wizyty, ponieważ mam poczucie, że spotyka się Pani z dużym cierpieniem, a psychiatra rozwieje Pani wątpliwości i pomoże wskazać dalsze kroki postępowania (jeśli będą konieczne). Zastanawiam się również nad Pani zdrowiem fizycznym, co również warto skontrolować u lekarza, ponieważ problemy zdrowotne mogą też wpływać na samopoczucie.

Serdeczności, Katarzyna Ochal

4 miesiące temu

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Zobacz podobne