Żona leczyła się na depresję poporodową, ale teraz nie dogadujemy się. Żona mówi, że mogę odejść, ona sobie poradzi, a to nie o to chodzi.

Żona chodziła do psychologa chorując na depresję po porodową. Rok czasu trwała terapia. Po czym dowiedziałem się, że terapeutka jest po rozwodzie oraz skrajną feministką. Jakby nie mam nic przeciwko, ale po każdej wizycie Żona wracała do domu bardziej nabuzowana i zła na mnie o wszystko. Prośby, żebyśmy poszli wspólnie na terapię (było ich może 20) zawsze zostawały zbywane. Jakby moje zdanie nie miało znaczenia. Albo rzucała odpowiedzią, ok to znajdź super terapeutę i pójdziemy, tak rzucone dla dania jej spokoju. Najlepiej żebym sam znalazł psychologa i się zapisał osobno. Jednak to MY razem się nie dogadujemy, więc uważam, że wspólnie powinniśmy mieć terapię. Mija 3 rok i w sumie poza skupieniem na dziecku nie istniejemy jako partnerzy do rozmów, czy innych sytuacji. Próby dogadania się wychodzą z 90% ode mnie. Żona daje sygnały, że jest przemęczona, próbuję jej pomóc i proszę o podział obowiązków, który będzie dla nas najlepszy. Okazuje się, że tylko jej podział jest najlepszy, a ja nie mam możliwości negocjacji. I tak powstają niesnaski. Generalnie to ciezki temat. Na randce byliśmy może 3 miesiące temu. Wsparcie od rodziców nie mamy żadnego. Dziadkowie nie chcą budować relacji z wnukiem. Zastanawiam się czy to nie jest spowodowane poprzednimi latami naszego związku, gdzie moja żona jednak nie była zbyt dobrze odbierana za swoje nie do końca zrównoważone zachowanie z traum z dzieciństwa. Niby wszystko mamy omówione, ale jakoś nie potrafimy się dogadać. Każdy ma do siebie jakieś "ale" i nie potrafimy odpuścić. Ja jestem mega otwarty na propozycje i zmianyna lepsze. Jak ktoś ode mnie wymaga czegoś, staram się wykonać daną prośbę, jak tylko potrafię najlepiej. Moja żona zaś ,gdy ją rzadko poproszę o cokolwiek,to ma zerowy współczynnik chciejstwa. Demotywuje mnie to bardzo. Nawet ją o coś błagałem to stanowczo odmawia i koniec kropka. Odnoszę wrażenie,, że albo nadal ma depresję albo jest leniwa lub robi mi pod górkę. Nie mam na myśli seksu. Bo o tym raczej nie ma mowy częściej niż raz na miesiąc lub dwa miesiące. Ja mam libido na 2-4 razy w tygodniu. Gdzie kiedyś to było normalne dla nas. A po ślubie i potem po dziecku to umarło. Wybiera sobie najprzyjemniejsze prace w domu i za nic ma rozmowę o podziale obowiązków czy może coś mi nie pasuje. Gdy się odezwę źle to słyszę, że mogę się wyprowadzić, bo nikt na siłę mnie tu nie trzyma. To dobija bardzo, gdy człowiek coś stworzył a druga osoba ma to gdzieś i tak też mnie traktuje. Czuje sie bez wyjścia z tej sytuacji. Jakby ona kontroluje wszystko, bo teraz mamy dziecko to jak odejdę to zostanę alimenciarzem i ona sobie poradzi. Takie mam wrażenie. Tylko, że dziecka nigdy nie zostawię 😟 Generalnie problemów co nie miara. Chętnie ,gdzieś bym porozmawiał z osobą kompetentną. Jednak nie stać mnie na terapię.

zdrowie seksualne związki i relacje

Anonimowo

2 miesiące temu

Joanna Łucka

Dzień dobry,

opisane przez Pana trudności istotnie wyglądają na złożone, wieloczynnikowe i warte głębszego przyjrzenia się. Przede wszystkim to wspaniale, że sięga Pan po pomoc i stara się zadbać o dobro rodziny.
Poniżej postaram się odnieść się do opisanych przez Pana obszarów.

Zaczął Pan wiadomość od informacji dotyczących psycholożki Pana żony, dlatego początkowo również omówię tę kwestię.
Prywatne życie specjalisty nie powinno mieć wpływu na relację z pacjentem i proces terapeutyczny. Umiejętność odczytywania własnych emocji, stanów i sygnałów, które w opisach czy zachowaniach pacjenta mogą rezonować z sytuacją czy przeżyciami terapeuty jest jedną z ważniejszych i podstawowych umiejętności, jaką musi nabyć wykształcony w tym zawodzie specjalista. Każdy etycznie działający terapeuta - a jeśli terapia trwała długo, to zakładam, że mówimy tu o psychoterapeucie po specjalistycznym 4-letnim szkoleniu podyplomowym - powinien także korzystać z superwizji. Celem takich spotkań jest nadzorowanie oddziaływań terapeuty przez innego specjalistę, ale także sprawdzanie jego samopoczucia w związku z toczącym się procesem terapeutycznym. Zatem ani stan cywilny, liczba dzieci, majątek, religia lub światopogląd nie powinny predysponować do zachęcania pacjentów do podejmowania lub niepodejmowana danych działań czy postaw. Postawa terapeuty nie powinna uwzględniać prezentowania własnych poglądów, zaś podążanie za klientem/pacjentem, co jest ujęte także w kodeksie etycznym zawodu psychologa. Oczywiście istotnym elementem procesu jest psychoedukacja, jednak ta nie zakłada korygowania przekonań pacjenta w jednym, uniwersalnym kierunku.
Prywatne doświadczenia specjalisty mogą jedynie - lub aż - wzbogacać go o szerszą gamę rozumienia trudności i empatyzowania z problematyką z jaką mierzą się osoby, z którymi podejmują pracę. Nie zaś nakierowywać do podejmowania działań, które podjęte zostały w ramach osobistych decyzji poza drzwiami gabinetu.

Pisze Pan o zachęcaniu żony do podjęcia wspólnie terapii par. Faktycznie opisywane przez Pana trudności w relacji małżeńskiej wskazywałyby na rozważenie takiej możliwości. Obawiam się natomiast, że potrzebne są tu środki finansowe, gdyż terapia par rzadko bywa refundowana przez NFZ (raczej mówimy tu o terapii rodzinnej), potrzebne byłoby też skierowanie od lekarza. Proszę jednak dokładniej zorientować się w tym temacie poprzez np. tę stronę: https://pacjent.gov.pl/artykul/psychoterapia
Wspomina Pan, że czuje zniechęcenie czy ignorowanie przez żonę podjęcia wspólnej terapii. Warto rozważyć, czy może być dla żony trudnością w podjęciu takiej decyzji. Czy nie widzi ona nadziei na poprawę sytuacji, czy jest to raczej zmęczenie codziennym życiem - pracą, opieką nad synkiem, własnym leczeniem? Wyobrażam sobie, że zmęczenie oraz wielozadaniowość nie ułatwia decyzji o podjęciu kolejnej pracy, a psychoterapia to proces leczniczy. Podobnie jak rehabilitacja ciała wymaga pracy (tu m.in. emocjonalnej i umysłowej), wprowadzenia zmian w swoim życiu i codzienności, wytrwałości i zaangażowania. Nie każdy moment życia jest tym słusznym, aby podjąć tak duże wyzwanie. Jeśli istotnie to te elementy mogą wpływać na niechęć żony do wspólnej pracy nad relacją w gabinecie, to może jest coś, co mogłoby wspomóc ją w poradzeniu sobie z tymi trudnościami. Wymagałoby to wyrozumiałości po obu stronach oraz spokojnej, konstruktywnej rozmowy o rozwiązaniach. Konstruktywnej, lecz uwzględniającej wszystkie trudne i przykre emocje związane z Państwa sytuacją rodzinną - są tu one jak najbardziej adekwatne.

Pisze Pan także o relacji z rodzicami (i ich negatywnym stosunku do Pana żony w przeszłości), braku ich zaangażowania w pomoc przy ich wnuku. Myślę, że to również temat wart omówienia z rodzicami - co jest powodem braku ich pomocy. W sytuacji przeciążenia obowiązkami, przykrych relacji w małżeństwie zbawienna bywa pomoc dziadków, którzy mogą przejąć wnuka, aby rodzice udali się na randkę, krótki wyjazd lub po prostu spędzili czas swobodnie, jedynie we dwójkę. Jeśli wsparcie rodziców jest w Pana ocenie niemożliwe - co jak najbardziej ma miejsce w niejednej rodzinie - to czy są może inne osoby w Państwa środowisku, które mogłyby wspomóc Państwa raz na jakiś czas w opiece nad dzieckiem?

Sfera seksualna w naturalnym sposób ulega degradacji, gdy pojawiają się trudności relacyjne i to od nich warto byłoby zacząć pracę. Czasem bywa także potrzebne wsparcie seksuologiczne, jednak z Pana opisu podłoże zmian w Państwa życiu intymnym wynika przede wszystkich z dwóch faktów. Urodzenia dziecka, które - jak Pan sam z pewnością odczuwa - zmienia wiele w życiu pary zarówno na poziomie organizacyjnym, jak i zmiany priorytetów w całym systemie rodzinnym. Poród oraz połóg to także wielkie zmiany w cielesności kobiety - odbiorze swojego ciała, jego fizycznych możliwościach, ale także w zakresie potrzeb. Kolejnym aspektem jest kryzys Państwa relacji małżeńskiej - być może ściśle powiązany z pojawieniem się na świecie Państwa dziecka. Ważnym pytaniem jest, jak tym kryzysem Państwo zarządzą i jakie rozwiązania on wypracuje w Państwa rodzinie. Większość kryzysów ma potencjał wzrostowy - co oznacza, że ich rozstrzygnięcie może prowadzić do pozytywnych zmian.

Kwestia obowiązków domowych i ich komfortowego - na miarę możliwości - podziału również wymaga rozmowy i próby zrozumienia wzajemnych motywacji do działania lub jego braku w danym zakresie. Usłyszenie drugiej strony, szczególnie w sytuacji kryzysu i konfliktu - bywa niezwykle trudne. Może tu pomóc wsparcie specjalisty. Lecz jeśli żona nie chce z niego skorzystać wspólnie, to proszę pamiętać, że może Pan skorzystać z pomocy indywidualnie, co może być dla Pana cennym doświadczeniem, gdyż uzyska Pan zrozumienie, wsparcie i pomoc w rozwiązaniu trudności. Może Pan poszukać wsparcia indywidualnego pod wyżej zamieszczonym linkiem, ale także na NFZ tu:

https://czp.org.pl/mapa/

Życzę Panu i Państwu wszystkiego dobrego!
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Łucka
psycholożka

2 miesiące temu

Joanna Łucka

Psycholog

Irena Kalużna-Stasik

Dzień dobry,

Dziękuję za podzielenie się trudną sytuacją pana. Z tego co słyszę, co Pan opisuje, że nadal pan się stara, wkłada Pan ogromny wysiłek, aby zrozumieć żonę oraz zależy panu na niej i na rodzinie. Co pan może zrobić, to zadbać o siebie i swoje emocje, gdyż wpływ Pan ma tylko na siebie. Odpowiada pan za siebie i swoje dziecko do 18 r.ż. Nie ma Pan wpływu na żonę, nie zmusi pan jej do zmiany, niestety. Zachęcam udać się do specjalisty po wsparcie w tak trudnej sytuacji dla pana, nie musi to być od razu terapia, czasami wystarczy nawet kilka wspierających spotkań. Aby móc sobie to wszystko poukładać i zobaczyć inną obiektywną perspektywę z pomocą psychologa lub terapeuty.

Życzę powodzenia i znalezienie w sobie siły aby zadbać o siebie!

Irena Kalużna-Stasik - psycholog

2 miesiące temu

Irena Kalużna-Stasik

Psycholożka, Coach certyfikowana

Krystian Pasieczny

Warto byłoby podjąć na początku terapię indywidualną, aby zbudować w sobie zasoby i umiejętności, które pozwolą przeprowadzić terapię par. To ,o czym Pan mówi ,jest niezwykle trudne i bardzo dynamiczne. Warto byłoby poszukać pomocy u psychologów i terapeutów na NFZ

Pozdrawiam Krystian Pasieczny

2 miesiące temu

Krystian Pasieczny

Psychoterapeuta w trakcie szkolenia

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Zobacz podobne

Chcę rozstać się z mężem, ale sytuacja jest bardzo wybuchowa, trudna, mąż wymusza na mnie zachowania i słowa.

Chcę rozstać się z mężem. Od lat między nami jest źle, ciągłe nieporozumienia i kłótnie . Oboje zrobiliśmy sobie wiele złego : ja m.in oszukiwałam pisząc z innymi , wdałam się w zdradę emocjonalną. Mąż wiele lat nałogowo pił , wyzywał, był agresywny -aktualnie 1,5 roku po terapii nie pije, ale nasze

Koleżanka przyjaźni się ze mną i z moim partnerem. Chce między nami rozwiązywać sprawy, ocenia sytuacje itp. Mam wrażenie, że ona ma jakąś misję w tym.

Witam .Piszę z Magdą już dwa lata. Poznałyśmy się na fb. Zwierzałam jej się ze swoich problemów życiowych, ona mi też. Kiedy rozstałam się z partnerem, ona go zagadała na portalu, chciała zobaczyć jaki on jest, czy się z nią umówi w krótkim czasie od rozstania ze mną. Powiedziała mi o tym. Wróciliśm

Partner chce wyjechać za granicę do pracy - wiem, że bardzo mnie to obciąży, znam swoje potrzeby.

Witam, Jestem osobą ze stwierdzonym borderline i DDA. W związku potrzebuję dużej ilości uwagi i kontaktu, aby czuć się bezpiecznie i komfortowo. Z partnerem jesteśmy razem od nieco ponad roku. Do tej pory pojawiały się poważniejsze konflikty, jednak każdy z nich takim czy innym sposobem udawało się

Bardzo chcę założyć rodzinę, jednak mąż nie chce dzieci. Wiedzieliśmy to o sobie już wcześniej.

Mamy z mężem po 30 lat. Jesteśmy razem niemal 12, z tego 2 po ślubie. Tworzymy udany związek, mamy do siebie wzajemnie zaufanie, planujemy budowę domu. Jednak w tym wszystkim jest jedna różnica, której nie możemy rozwiązać. Ja mam bardzo silny instynkt macierzyński, chciałabym w przyszłości mieć dzi

Chcę zakończyć małżeństwo, ale boję się o dzieci i kontakt z nimi.

Witam, przechodzimy z żoną kryzys, a może się już skończył i nic z nas nie zostało. Mianowicie od ponad pół roku jesteśmy sobie obojętni , przeszliśmy wiele rozmów, ale nic one nie wniosły. Problem jest w żonie, a nie we mnie, tak wiem zaraz każdy będzie pisał wina leży po obu stronach, NIE ! Staram

Okłamałam w sprawie mojego rozwoju przyjaciela i partnera. Zakręciłam się w tym.

Dzień dobry, Jestem w okropnej sytuacji.. Okłamywałam Faceta ,na którym mi zależy i dodatkowo przyjaciela w jednym aspekcie. Mój Facet rozstał się ze mną pół roku temu. Wrócił I próbowaliśmy budować na nowo relacje. Ja się za bardzo zakręciłam w tym wszystkim ,okłamałam go w sprawie mojego rozwoju.

Zerwałam, ponieważ partner nie chciał mieć ze mną dziecka pomimo wcześniejszych zapewnień

Witam, od 4 latach byłam w szczęśliwym związku. Mój partner był po rozwodzie i miał dziecko z poprzedniego związku ( 3,5 roku. Teraz ma 8 lat ). Wszystko było dobrze chciał budować rodzinę. Po dwóch latach bardzo „ześwirował” na punkcie siłowni. I tak zaczęły się rozmowy typu - nie chce dziecka.. my

Moja partnerka choruje na zaburzenia odżywiania-bulimię, problemy z samoakceptacją, depresję. Raz jest lepiej, a raz gorzej.

Jestem z moją partnerką od kilku lat, jesteśmy zaręczeni. Cały nasz związek to pasmo wzlotów i upadków. Moja partnerka choruje na zaburzenia odżywiania-bulimię, problemy z samoakceptacją, depresję. Raz jest lepiej, a raz gorzej. Kiedy jest lepiej, jest najcudowniejszą osobą pod słońcem, szczerym zło

Czy to normalne, że nie chcę rozmawiać na temat życia seksualnego ze znajomymi w pracy, a nawet czasami przyjaciółmi?

Witam, czy to normalne, że nie chcę rozmawiać na temat życia seksualnego ze znajomymi w pracy, a nawet czasami przyjaciółmi? Czy świadczy to o mojej niedojrzałości emocjonalnej? Ostatnio miałam w pracy sytuację, gdy powiedziałam koledze, że te rozmowy przekraczają moje granice i uważam, że seks jest

Co zrobić, jeśli mąż robi z siebie ofiarę w związku przed rodziną i sąsiadami, a mnie demonizuje w oczach innych?

Co zrobić, jeśli mąż robi z siebie ofiarę w związku przed rodziną i sąsiadami, a mnie demonizuje w oczach innych? Zawsze jestem „tą złą” i niewdzięczną. Mąż szuka sojuszników wśród innych rysując mnie w złym świetle i grając rolę poszkodowanego i niedocenionego. Nieraz chciałam odejść, wtedy jednak

Narzeczona nienawidzi mojej rodziny

Dzień dobry, Piszę w takiej sprawie. Narzeczona nienawidzi mojej rodziny do takiego stopnia, że jak pojechałem po siostrę na lotnisko, to chciała się wyprowadzać oraz zrobiła awanturę na cały dzień. Niestety ciągle są wyzywani a mi każe wypie**** za każdym razem, kiedy mam z nimi kontakt..jak temu z

Dlaczego psychologowie, terapeuci i współczesna kultura tak często powtarza stwierdzenie, że: "kto wymaga szacunku, to go dostanie, kto go nie wymaga, nie dostanie go"?

Dlaczego psychologowie, terapeuci i współczesna kultura tak często powtarza stwierdzenie, że: "kto wymaga szacunku, to go dostanie, kto go nie wymaga, nie dostanie go" albo "jeśli samego siebie nie pokochasz, nikt cię nie pokocha"? Czyli jeśli ktoś nie szanuje siebie i ktoś wobec niego używa przemoc

Mój mąż podejrzewa mnie ciągle o zdradę oczywiście bezpodstawnie

Mój mąż podejrzewa mnie ciągle o zdradę oczywiście bezpodstawnie. Ostatnio wmawia mi, że zdradzam go z jego kolegą, a to tylko dlatego, że jak byli u nas w odwiedzinach on się ze mną przywitał i mówi, że on dziś tu ze mną zostaje, na co ja, że pierwsze słyszę, jego żona się zaczęła śmiać i na tym ko

Trzy lata temu nawiązałam relacje z 5 lat starszym facetem

Trzy lata temu nawiązałam relacje z 5 lat starszym facetem. Od początku mi się spodobał. Zauroczył mnie lubiłam z nim pisać, spotkać się. Jednak po pewnym czasie poczułam, że coś jest nie tak, że on się tylko mną bawi. Tak naprawdę nie chciał związku, bawił się tylko w "podchody", nie wiedział czego

Od roku spotykam się z chłopakiem i nadal nie potrafię określić, co mnie z nim łączy

Dzień dobry, mam 31 lat. Jestem DDA i WWO, w przeszłości miałam zaburzania odżywiania, choruję na nerwicę i depresję. Od roku spotykam się z chłopakiem i nadal nie potrafię określić, co mnie z nim łączy. Na pewno czuję jakąś więź, lubię go, ale nie było jakiejś fascynacji. Czujemy się w swojej obecn

Mam trochę długu, który był zrobiony przed ślubem

Mam trochę długu, który był zrobiony przed ślubem. Błędy młodości itp. Mąż, kiedy się o tym dowiedział, powiedział, że to jest nasz dług i spłacimy go razem, jednak po kilku miesiącach od tego stwierdził, że to ja sobie zrobiłam to jest mój dług i on nie będzie tego płacił i żebym radziła sobie sama

Czy powinienem walczyć o nią do końca, aż mi powie, że to koniec?

Dzień dobry Mam pewien problem, byłem ze swoją było dziewczyna przez 2 lata, zostaliśmy w kontakcie, cała nasza znajomość trwa 6 lat. W lutym ona się mnie spytała, czy chce nam dać jeszcze jedną szansę, ja na początku się zgodziłem, ale na drugi dzień zmieniłem zdanie. Dalej utrzymujemy kontakt. Ost

Moja żona trzy tygodnie temu postanowiła wraz z dziećmi wyprowadzić się z domu

Dzień dobry. Moja żona choruje na depresję, jest leczona farmakologicznie, oraz chodzi do psychologa i psychiatry. Trzy tygodnie temu postanowiła wraz z dziećmi wyprowadzić się z domu. Jej argumenty to: nieskończona budowa (dokończenie kilku rzeczy, nad którymi pracuję), brak zainteresowania z mojej

Jestem w związku ponad 10 lat. Mieszkam u swojego partnera

Dzień Dobry, jestem w związku ponad 10 lat. Mieszkam u swojego partnera (to jego mieszkanie) w międzyczasie miałam mieć pomoc od swoich rodziców materialna, z której w ostateczności z różnych powodów nie skorzystałam, więc rodzice postanowili, że w takiej sytuacji mam dostać dom po rodzicach kiedyś,

Wiele lat temu wyszłam za mąż za sporo starszego ode mnie mężczyznę

Wiele lat temu wyszłam za mąż za sporo starszego ode mnie mężczyznę, nigdy nie poznałam chłopca w swoim wieku, kiedy patrzę wstecz, wydaje mi się, że się starłam chodziłam na imprezy, jeździłam na klasowe wycieczki, wypady w czasie studiów itp - po prostu się nie udało.... . Poznałam wtedy swojego p

Nie podobają mi się narządy płciowe - czy ludzie przychodzą z takimi problemami do psychologa?

Nie podobają mi się narządy płciowe. Swoje również nie do końca, myślę, że mogłyby być bardziej estetyczne przez co też mam niechęć do zbliżeń w świetle dnia. Również penisa nie uważam za szczególnie estetyczny narząd, ale nie przeszkadza mi to w ogóle, bo nie jest mój, a co do swoich narządów płcio

Findom - uzależnienie rujnujące mi życie

Jestem osobą uzależnioną. Zdaje sobie z tego sprawę jednak nałóg jest bardzo silny a ja bardzo słaby. Bywa tak że potrafię się tydzień powstrzymać (jeśli mam dużo pracy albo po prostu nie mogę z przyczyn technicznych zaspokoić żądzy to tego nie robię i czuję się lepiej). Teraz znów uległem pokusie.

Czy masturbacja w przypadku braku partnera jest OK? Czy powinna być tylko "wyjściem awaryjnym"?

Dzień dobry, czy masturbacja w wieku 30 lat, w przypadku gdy nie mam partnera i go nawet nie szukam, jest w porządku? Słyszałam od różnych osób, w tym psychologów, że osoba dorosła powinna przede wszystkim szukać partnera seksualnego, a nie masturbować się; że masturbacja powinna być jedynie "wyjści

Nagminne oglądanie porno przez partnera w długoletnim związku

Nagminnie oglądanie zdjęć i filmów porno przez partnera w długoletnim związku czy to normalne ? Nie przyznaję się do tego , że to robi . Czy to uzależnienie i czy taka osoba jest skłonna do zdrady ?

Dlaczego podniecają mnie gołe brzuchy kobiet?

Witam. Nie wiem, czy piszę w odpowiednim miejscu. Chciałbym się dowiedzieć skąd się mogła wziąć w mojej głowie rzecz, o którą chciałbym zapytać. Mianowicie mam ogromną słabość do brzuchów kobiet. Od płaskich do leciutko zaokrąglonych. Jak widzę w internecie lub gdzieś w realu ładną dziewczynę z goły

Po poronieniu, po czasie, mam trudność z seksem.

Witam, mam problem seksualny. Dwa lata temu poroniłam, na początku lepiej sobie radziłam z tą sytuacją i nie miałam problemu ze współżyciem z moim partnerem, chociaż zdarzały się gorsze dni, gdzie wspomnienia wzięły górę i nie doszło do niczego. Od kilku miesięcy nie kocham się z moim partnerem, za

Chodzi o to, że mam problemy z tożsamością płciową

Dzień dobry, muszę coś z siebie zrzucić, problem nie jest na prawdę łatwy. Chodzi o to, że mam problemy z tożsamością płciową. Urodziłem się jako mężczyzną, choć podobno miałem być dziewczynką, nie wiem, czy lekarz się pomylił, czy rodzice myśleli, że jak mają już syna (mojego brata) to będzie teraz

Od około roku, kiedy to rozstałem się z partnerką, nie potrafię sobie poradzić z masturbacją

Witam. Chciałbym się poradzić w sprawie, która mnie dręczy... Otóż mam 34 lata i od około roku, kiedy to rozstałem się z partnerką nie potrafię sobie poradzić z masturbacją ( 4-6 x dziennie) i fetyszem stóp. Wystarczy, że zobaczę dojrzałą kobietę w odkrytym obuwiu i od razu potrzebuję się zaspokoić,

Partner notorycznie kłamie, że nie ogląda porno. Gdy zwracam mu uwagę, idzie w zaparte, że dalej będzie to robił.

Witam, piszę ponieważ mam mały problem i pewnie jak wszyscy, którzy się z Państwem kontaktują. Może w skrócie. Z obecnym partnerem jestem 8 lat. Oboje jesteśmy po rozwodzie i od początku mówiłam, że pornografia jest dla mnie obrzydliwa i niedopuszczalna, ponieważ zauważyłam, że czasami coś oglądał.

Co zrobić z potrzebą seksu, nie mając partnerki?

Co robić, gdy przychodzi potrzeba seksu a nie ma kobiety (z powodu nieatrakcyjnego wyglądu)? Widzę tylko takie opcje : -poszukać kobiety -odpada, nie udało sie do tej pory to już się nie uda -masturbacja -kościół straszy grzechem i karą za to od Boga -prostytutka-poniżająca dla faceta -przeczekać-

Czy psychoterapeutka coś zrobi z informacją o tym, że miałem kontakt seksualny w wieku 14 lat?

Dzień dobry! Aktualnie mam piętnaście lat, ale w wieku czternastu miałem kontakt seksualny, mój partner także miał czternaście. Czy będzie musiała psychoterapeutka odreagować na tę informacje?

Zaburzenia lękowe i trudności ze zdrowiem seksualnym - przedwczesna i nieadekwatna erekcja.

Mam problemem z erekcją, która w moim odczuciu jest nadmierna (nazwałbym to czymś w rodzaju przedwczesnej i niaadekwatnej erekcji). To znaczy w ułamku sekundy reaguję erekcją nawet na bardzo słaby bodziec nie tylko seksualny, ale nawet taki, który sam w sobie jest zwyczajny i nieerotyczny (np. używa

Czy orientacja seksualna może zmieniać się w czasie?

Czy orientacja seksualna jest stała w ciągu życia, czy może zmieniać się w czasie?

Boję się, że mam moja orientacja jest jednak homoseksualna. Nie wiem czy na pewno, dlatego mnie to stresuje.

Witam, mam straszne lęki, mianowicie mam 36 lat, mam żonę i dwoje dzieci. Z nerwicą mam do czynienia pewno od 10 roku życia, miałem różne myśli. Nawet, że zakochałem się w ciotce, lub rzucałem kamieniem i myślałem ,że kogoś zabiłem, chodzenie i sprawdzanie, to tylko część. Miałem z 50 różnych natręc

Partner notorycznie ogląda porno. Wiele razy w tygodniu, jest to powód naszych kłótni i mojego złego samopoczucia.

Witam Od długiego czasu mam ten sam problem. Mój partner notorycznie ogląda treści pornograficzne. Prawie każdego dnia w pracy ogląda krótkie filmiki z różnymi kobietami, są wyzywające i nagie w różnym wieku. Jak leci, tak ogląda. Każdy portal służył bardziej do oglądania tego typu filmików niż do z

Czy psychoterapeuta może zgłosić na policję moją dawną relację seksualną ze starszym mężczyzną?

Gdy byłam małoletnia(później wieku zgody na współżycie)weszłam w relacje seksualną z dużo starczym mężczyzną, nie radzę sobie z tym, mimo że to przeszłość. Czy psychoterapeuta może zgłosić takie rzeczy na policję, mimo że nie mam z tą osobą kontaktu?

Zdrowie seksualne - BDSM.

Dzień dobry. Cały czas chcę BDSM'u. To silniejsze ode mnie - nie mogę spać, czuję jednocześnie strach i przyjemność. Przepraszam, że tak tutaj piszę, nie mam z kim o tym porozmawiać.

Do kogo udać się z depresją lękową, samotnością i lękiem przed relacją seksualną?

Dzień dobry, chciałbym udać się na terapię, mam 30 lat i nigdy nie uprawiałem seksu . Zmagam się z depresją lękową oraz odczuwam strach przed odbyciem stosunku seksualnego z powodu traumy. Moje pytanie brzmi, do kogo najlepiej mam sie udać? Wizyta u psychoterapeuty czy może u seksuologa? Lepszym wyb