Nie chcę niszczyć rodziny, skrzywdzić dzieci, ale jestem nieszczęśliwy w małżeństwie.
Anonim
Joanna Łucka
Dzień dobry,
rozumiem, że ma Pan w sobie wiele trudnych uczuć w związku z sytuacją życiową, w jakiej się Pan znajduje. A także decyzje do podjęcia, które będą miały wpływ nie tylko na życie Pana, ale także na losy innych osób, w tym Pana dzieci.
Pisze Pan, że nie jest Pan szczęśliwy z żoną i nie odczuwa Pan bliskości w tej relacji.
Jednocześnie jest Pan zdolny do tworzenia bliskich, ciepłych relacji, gdyż taką zbudował Pan z kochanką. Z tego, co Pan opisuje, czerpie Pan satysfakcję z tego związku, co jest bardzo ważnym elementem prawidłowego funkcjonowania i dobrostanu. Bliskie relacje z innymi ludźmi są kluczowym czynnikiem tworzenia szczęśliwego życia, co potwierdzają najnowsze przeglądy badań nad dobrostanem.
Pisząc o argumentach przeciw rozstaniu z żoną napisał Pan tylko o dzieciach - nie pisze Pan o utracie cennej relacji z żoną, czy o jej potencjalnym zranieniu romansem oraz rozstaniem. Zatem dostrzegalne jest tu utrzymywanie obecnej sytuacji w konkretnie tych ramach ze względu na dobro dzieci. Jednocześnie - tak jak Pan pisze, czy dzieci są w stanie być szczęśliwe przy nieszczęśliwych rodzicach? Chciałabym też od razu zdementować przekonanie, że rozstanie rodziców z pewnością będzie traumą dla dzieci. Absolutnie nie musi tak być. Z pewnością będzie to dla dzieci duże przeżycie, z pewnością będzie łączyło się z przykrymi emocjami, z pewnością będzie wyzwaniem. Ale to nie oznacza, że stanie się wspomnieniem i sytuacją traumatyczną. Psychologiczne rozumienie traumy zdecydowanie wykracza poza trudne przeżycia, wiąże się jednocześnie z dalekosiężnymi konsekwencjami, a także powikłaniami. Natomiast, żeby do traumy doszło, musi zostać "spełniony" szereg niefortunnych warunków.
Zatem przygotowanie dzieci do sytuacji zmian w rodzinie, stworzenie pola do rozmowy, zadawania pytań, zapewnienie o nowych warunkach i zasadach (np. mieszkaniowych, ale także tych związanych z opieką naprzemienną), zniweluje trudne przeżycia, które niezależnie od sytuacji rodzinnej, są i będą częścią każdego dzieciństwa. Najważniejszym elementem jest tu sposób przeprowadzenia dzieci przez rozwód po stronie Państwa jako rodziców. Państwa postawa i nastawienie do siebie wzajemnie będzie tu kluczowym czynnikiem chroniącym dzieci przed doznaniem poważniejszych krzywd.
Mam też taką myśl, że dzielenie życia pomiędzy rodzinę a relacje z obecną partnerką, jest zapewne dla Pana skomplikowane na wielu poziomach. Emocjonalno-relacyjnym, ale także czasowym. Nadanie relacjom z obecną żoną oraz partnerką właściwych, czytelnych statusów może być korzystnym elementem życia całego systemu - również Pana dzieci.
Z pewnością Pana intuicja jest słuszna - codzienność z partnerką zapewne będzie różniła się od obecnych spotkań. Dlatego też zachęcam Pana do refleksji i rozmowy z partnerką o jej perspektywie na obecną sytuację. Pozostawanie w kilkuletnim związku z mężczyzną mającym rodzinę z pewnością ma wpływ na jej życie i wybranie właśnie takiej osoby, jako członka relacji romantycznej jest nieprzypadkowe. Dlatego zachęcam do przyjrzenia się, jak potencjalna zmiana sytuacji - np. w momencie rozwodu i podjęcia wspólnego mieszkania - wpłynie na Państwa relacje. W gabinecie zdarza mi się słyszeć narracje "drugiej strony", gdzie częściowa niedostępność partnera (pozostającego w małżeństwie z inną osobą) jest elementem atrakcyjnym m.in. ze względu na większą swobodę indywidualnych działań, brak konieczności wspólnego mieszkania czy podejmowania wspólnych rodzinnych decyzji - jest to niejednokrotnie pole do większej niezależności, przy jednoczesnym pozostawaniu w relacji. Moją uwagę zwrócił też punkt 7. - Pana partnerka nie naciska na zmianę statusu Pana związku. Skonfrontowanie Pana przemyśleń o zmianie sytuacji z potrzebami Pana partnerki może być cennym elementem procesu podejmowania decyzji o pozostaniu w małżeństwie bądź jego rozwiązaniu.
Życzę Panu wszystkiego dobrego!
Pozdrawiam serdecznie
Joanna Łucka
psycholożka
Katarzyna Kania-Bzdyl
Dzień dobry,
jest Pan BARDZO świadomy konsekwencji swoich wyborów tj. zysków i strat związanych z odejściem lub pozostaniem w małżeństwie. A to już na wstępie bardzo dużo. Rozumiem Pana obawy.
Nietypowe na pewno jest to, że w Waszym układzie pojawiły się zdrady, po których wróciliśmy do związku bez większego szwanku. Chyba, ze było inaczej.
Sugeruję, aby mimo wszystko odbyć z małżonką rozmowę, która oczywiście będzie trudna dla Was obojga. Ale jest ona potrzebna. Z szacunku do tych lat, które spędziliście razem. Myślę, że to wiele Panu rozjaśni w głowie.
pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Witam, mam duży problem, zdradziłem emocjonalnie żonę (pisałem z inną kobietą), nigdy nie miałem zamiaru się z nią spotkać i Żona o tym wie (wysłała mnie na badanie wariografem), stało się tak, bo od samego początku naszego związku istnieje jeden dla mnie ogromny problem (Żona nie okazuje uczuć)
Mąż nie godzi się na rozstanie. Postanowiłam rozstać się z mężem. Nie układało nam się od dawna.
Nasze 8-letnie małżeństwo trwało w dużej mierze w milczeniu. Nie było między nami komunikacji. Rzadko ze sobą szczerze rozmawialiśmy. Pojawił się u mnie ktoś, kto wyznał mi miłość. Mąż ws
Mieszkam od 3 lat w Wiedniu, moja partnerka jest Austriaczką. Poznaliśmy się zaraz po tym, jak się tu przeprowadziłem.
Od dłuższego czasu bardzo tęsknię za Polską i rodziną. Pochodzę z okolic Szczecina, loty są drogie, a podróż pociągiem zajmuje dużo czasu. Rozmawialiśmy już o tym z
Ostatnio widzę, że mój dobry kumpel przechodzi coś, co wygląda na nagły kryzys psychiczny. Zawsze był niesamowicie pełen energii i optymizmu, a teraz jakby nagle wycofał się, stał się apatyczny i widać, że coś go przygniata.
Zauważyłem, że unika kontaktu, często się izoluje i ma prob
Coraz częściej zastanawiam się, skąd te trudności w utrzymywaniu zdrowej relacji z moim partnerem.
On wydaje się całkowicie skupiony na sobie, a rozmowy z nim to jak monologi o jego sukcesach czy problemach.
Czuję, że jestem dla niego przezroczysta, co nie pomaga mi w po
Nie mam się komu wygadać, więc muszę się tutaj wygadać. Jestem w ciężkim stanie, mam straszny nerwoból i jest mi ciężko funkcjonować. Muszę zacząć od mojego męża.
Kilka miesięcy temu okazało się, że jest narkomanem i oszukiwał mnie przez cały nasz związek, ale to chyba nawet nie jest
Dzień dobry,
zacznę może od początku skąd wg.mnie może brać się problem.... Żona w dzieciństwie była przez ojca bita, zmuszana do pedantycznego sprzątania i rygoru posłuszeństwa, wszystko pod karą bicia. Od ponad dwóch lat, a w ciągu ostatniego półrocza najbardziej, nasilają się u ni
Dzień dobry.
Mam pytanie, odnośnie do zachowania pewnego chłopaka Tomka, a mianowicie mówi mi, że tęskni za mną itd, a za chwilę opowiada mi o jakiś koleżankach, a to, że do niego piszą, a to, że musi się spotkać z jedną z koleżanek i jest tak cały czas.
Przez jego
Dzień dobry,
mój przyjaciel lat 52 (znamy się od szkoły podstawowej) dziwnie się zachowuje. Odwiedza mnie np. w pracy lub w domu, rozmawiamy długo, zawsze mamy temat do rozmów, rozmawia też z moimi współpracownikami, z rodziną. Niby wszystko ok, ale zauważyłem, że ma nastawiony w tel
Dlaczego w obecności osoby, z którą żyjemy, nie mamy ochoty nic robić, wykonywać obowiązków i mamy poczucie zmęczenia, a gdy jej nie ma, to wszystkie obowiązki jesteśmy w stanie wykonywać bez większych kłopotów?
Od pewnego czasu przeżywam trudności w moim związku.
Mój partner ma stwierdzone zaburzenia osobowości, co sprawia, że nasza relacja stała się trochę toksyczna.
Często czuję się manipulowany i obwiniany za sytuacje, na które nie mam wpływu. Z jednej strony bardzo mi na ni
Jak mogę pomóc mojej bliskiej przyjaciółce, u której zauważyłam mocno niepokojące zachowania związane z odżywianiem? Coraz częściej unika wspólnych posiłków, narzeka na swoje ciało i obsesyjnie koncentruje się na kaloriach. Martwię się, że mogą to być oznaki zaburzeń odżywiania, ale nie wiem, jak
Dzień dobry, ponad trzy lata temu zdarzyła mi się trudna historia, której konsekwencje ponoszę do dziś i nie wiem, jak się z tej sytuacji wyzwolić. Poznałam mężczyznę, który jest obcokrajowcem i zakochaliśmy się w sobie.
Najpierw on się bardzo zaangażował, choć widział mnie tylko par
Dzień dobry,
jestem po ślubie 2 lata, mamy 8-miesięczne dziecko i odkąd się pojawiło, nie potrafimy się dogadać. Znamy się z mężem 9 lat, mieszkaliśmy razem 3 lata. Od poniedziałku do piątku było super, a na weekend wracaliśmy do domów rodzinnych i pojawiały się problemy. W rodzinie
Witam serdecznie.
Pisałam nie tak dawno temu do Państwa w sprawie z partnerem, który ciągle opiniuje, komentuje i broni ostro jednej naszej wspólnej znajomej nie biorąc pod uwagę mojej osoby, jak i moich uczuć. Dziś rozmawiam z nim ponownie.
Jeszcze raz przestawiłam mu m
Dzień dobry,
Chciałabym zasięgnąć opinii innych osób, które znają ten temat doskonale. Na początku października zaczęłam spotykać się z chłopakiem, który po około 3tyg powiedział mi, że ma depresję. Do tego momentu codziennie pisał i rozmawialiśmy.
Po wyznaniu tego konta
Witam wszystkich,
po spotykaniu się z dziewczyną przez 2 miesiące stwierdziła, że nic do mnie nie czuje, od początku nic do mnie nie czuła, tak stwierdziła w wiadomości.
Regularnie się spotykaliśmy, zabierałem ją wszędzie - na kino, basen, łyżwy, do różnych restauracji.
Witam,
narzeczony chyba nie do końca akceptuje moich synów 19 i 30 lat.
Wypowiada się o nich w naszych rozmowach w bardzo niepochlebny sposób (młodszy to poj*b filozof i itp, starszy też nie lepszy). Natomiast w ich towarzystwie jest poprawny (synowie nie mieszkają z nami). Sp
Dzień dobry,
Mam problem, chcę zerwać kontakt z moją przyjaciółką.
Znam ją 9 lat i jest to trudne, bo obie się ranimy nawzajem.
Ja zaczęłam, niestety nie schowałam języka za zębami i się wyglądałam. Bardzo mi było przykro z tego powodu i ją przepraszałam, ale od t
Dzień dobry,
Mam poważny problem z partnerką. Zacznę od początku:
Byłem w związku z kobietą, z którą mam syna, obecnie nie jesteśmy ze sobą już 2 lata, a jestem niepełna rok z ówczesną partnerką. Na jej pytanie, ,,czy jeśli była ex zaprosiłaby mnie na kawę, to czy bym pr