
Złamałam postanowienie, by nie uprawiać już nigdy seksu. Mam ogromne wyrzuty sumienia, że zdradziłam swoje własne przekonania.
Anonimowo

Weronika Czyrny
Dzień dobry,
to może być trudny moment, kiedy dociera do nas, że zachowaliśmy się w jakiś sposób niezgodnie z naszymi przekonaniami czy wartościami. Poczucie winy o którym Pani wspomina, może wskazywać na to, że postąpiła Pani w jakiś sposób wbrew sobie, ale nie tylko- może być to też wskazówka dotycząca jakiejś sztywności naszych przekonań lub oznaka zniekształceń poznawczych ("powinnam","muszę", “nigdy, zawsze”). Warto byłoby się przyjrzeć temu tematowi nieco bardziej wnikliwie. Być może warto będzie popracować nad komunikowaniem i utrzymywaniem swoich granic, być może należy włożyć nieco wysiłku w “rozbrojenie” sztywnych przekonań, które nam już nie służą.
Istnieje wiele technik poznawczo-behawioralnych dotyczących pracy z myślami, które mogą być skuteczne w radzeniu sobie z tym “głosem z tyłu głowy”, o którym Pani wspomina.
Pozdrawiam
Weronika Czyrny
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Justyna Czerniawska (Karkus)
Poruszyła Pani tutaj dużo istotnych kwestii, które wymagają dodatkowych pytań:
-dlaczego po nieudanym związku postanowiła Pani, że nigdy więcej nie będzie uprawiać seksu?
- co się wydarzyło, że w trakcie spotykania z innym mężczyzną zdecydowała się Pani jednak na seks?
- jakie dokładnie ma Pani ideały i przekonania odnośnie seksu, o których wspomina w swojej wypowiedzi?
- - czemu Pani zdaniem seks, do którego doszło jest dla Pani stratą czasu? Wspomina Pani, że mogłaby w tym czasie robić coś sensownego, co by to mogło być?
Serdecznie zapraszam do umówienia wizyty i wspólnego poszukiwania odpowiedzi na powyższe pytania.
Pozdrawiam,
Justyna Karkus

Klaudia Fila
Jak sama Pani wskazuje - to, co obecnie Pani przeżywa ma swój początek w poprzednim, nieudanym związku. Może warto byłoby przepracować tę przeszłą relację (być może traumatyczną), aby uporać się z aktualnymi trudnościami. Jeżeli ma Pani taką możliwość to zachęcam do podjęcia psychoterapii.
Pozdrawiam,
Klaudia Fila

Zobacz podobne
Witam.
Moje pytanie jest następujące, czy facet taki jak ja, czyli (posiadający traumy dziecięce, złe doświadczenie w relacjach z kobietami, stany depresyjne, niską samoocenę, który przeżył niespełnioną i nieodwzajemnioną miłość do kobiety, który w wieku nastoletnim dopuścił się krzywdy seksualnej na młodszej siostrze, uzależniony od gier komputerowych, pornografii/masturbacji, miał jedną 'prawie' próbę samobójczą).
Czy takie 'bogate' doświadczenie życiowe, nie jest już wystarczającym czynnikiem do dyskwalifikacji o relację i związek z kobietą? Czy właściwie powinienem zapomnieć o tym?
Cześć, mam dość nietypowy i niepokojący problem w moim małżeństwie, który wywołuje u mnie coraz większy niepokój.
Od kilku miesięcy moje życie seksualne z żoną stało się bardzo dziwne. Zaczęło się od tego, że zauważyłem, że podczas stosunku zaczynam widzieć… inne twarze, nie mojej żony, ale zupełnie obcych osób. Na początku myślałem, że to tylko moja wyobraźnia, ale z biegiem czasu te obrazy stały się coraz bardziej wyraźne i zaczęły towarzyszyć mi przy każdej próbie zbliżenia. Czasami nawet słyszę w głowie ich głosy, które komentują to, co się dzieje. To nie tylko przeszkadza w relacjach z żoną, ale zaczynam czuć, jakby moje ciało miało dwa umysły – jeden, który chce być z żoną, a drugi, który domaga się, żebym miał relacje z kimś innym. To zjawisko stało się tak intensywne, że w pewnym momencie zacząłem udawać przed żoną, że wszystko jest w porządku, ale w rzeczywistości mam wrażenie, że moje pragnienia seksualne nie są już kontrolowane przeze mnie. Zaczynam mieć poczucie, że nie jestem w pełni obecny w moim małżeństwie, a moje ciało robi rzeczy, których nie chcę. Czy to oznacza, że mam jakieś zaburzenia tożsamości, czy może coś głęboko niepokojącego dzieje się z moimi pragnieniami? Jak poradzić sobie z tym, że czuję, jakbym miał dwie osobowości w jednym ciele?