WsteczMam unikający styl przywiązania i to przez niego zdecydowałem się zerwać. Teraz cierpię.
Ref
Odpowiedz jako specjalista
Patryk Falerowski
Dzień dobry,
To, co Pan opisuje, z pewnością jest bardzo trudnym i bolesnym doświadczeniem. Zerwanie, zwłaszcza w przypadku głębokich uczuć, wywołuje silne emocje, które trudno zrozumieć i uporządkować. Pana stan psychiczny może być związany z zaburzeniami adaptacyjnymi lub po prostu procesem adaptacji do nowej sytuacji życiowej. To reakcja na nagłą zmianę, jaką może być zakończenie długoletniej relacji. Tego rodzaju emocje są również częścią procesu żałoby po rozstaniu – umysł i emocje próbują dostosować się do zmienionej rzeczywistości, gdzie przyszłe plany i marzenia zostały nagle zakłócone przez "odejście" ważnej osoby.
Warto pamiętać, że znajduje się Pan obecnie w bardzo trudnej i wymagającej emocjonalnie sytuacji, a to może wpływać na zdolność podejmowania jasnych decyzji. Poczucie zagubienia oraz chwilowe myśli samobójcze są sygnałem, że warto poszukać wsparcia u specjalisty. Terapeuta pomoże Panu zrozumieć, co stoi za tymi emocjami, a także uporządkować myśli, co pozwoli podjąć bardziej świadome i zgodne z Pana potrzebami i wartościami decyzje.
Pozdrawiam i życzę siły,
Patryk Falerowski
Anastazja Zawiślak
Dzień dobry,
Czytając Pana pytanie/wiadomość słyszę jak bardzo trudne i złożone jest to dla Pana doświadczenie a w dodatku bardzo świeże. Mam przekonanie, że zerwanie z kimś, z kim tworzyło się relacje przez kilka lat, zwłaszcza gdy wciąż czuje się do tej osoby uczucia tj. miłość, przywiązanie może być niezwykle bolesne i wywoływać wiele sprzecznych emocji, co wprawia w ogromny dyskomfort i zagubienie.
Postaram się pomóc Panu zrozumieć to, co się dzieje, z perspektywy psychologicznej.
Wspomniał Pan o unikający stylu przywiązania - sama świadomość tego może pomóc w zrozumieniu swoich reakcji/zachowań w związku. Osoby z tym stylem przywiązania często mają trudności z nawiązywaniem bliskich relacji i mogą odczuwać potrzebę dystansu, zwłaszcza gdy związek staje się bardziej intymny lub angażujący (co może świadczyć że stanął Pan przed wyborem zerwanie lub oświadczyny). Może to prowadzić do sytuacji, w której pragnienie bliskości walczy z potrzebą autonomii i niezależności. Ponadto wydaje mi się, że może Pan czuć konflikt między zobowiązaniem a wolnością, możliwe, że zerwanie było reakcją na poczucie presji i niepewności co do przyszłości związku. Długotrwały związek często prowadzi do oczekiwań dotyczących kolejnych kroków, takich jak oświadczyny. Jeśli czuł Pan że jest "pod ścianą", mogło to wywołać reakcję obronną w postaci wycofania się. Nie oznacza to jednak, że podjęcie takiej decyzji było błędem – mogło to być podświadome dążenie do zrozumienia, czego naprawdę potrzebuje Pan w tej relacji.
W długoletnich związkach naturalne jest, że partnerzy zaczynają dostrzegać nawzajem swoje wady, niedoskonałości, zmiany w zachowaniu i wyglądzie itp. Rzadko zdarza się, że ktoś jest w 100% w naszym "typie", zresztą co oznacza dla nas ten „typ”, „idealny wybór” (zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie), czy tylko on jest gwarantem udanego związku? Co dla Pana jest ważne w takiej relacji?
To co teraz Pan czuje, to żal po stracie, przechodzi Pan pewnego rodzaju żałobę po zakończeniu długoletniej relacji. Towarzyszą Panu takie emocje jak żal, smutek, poczucie zagubienia a nawet myśli samobójcze w pewnym sensie są one częścią procesu żałoby. Przy tak silnych emocjach i pojawieniu się myśli samobójczych warto byłoby porozmawiać ze specjalistą (psychologiem, terapeutą, interwentem kryzysowym) i przejść z nim przez te kryzysową sytuację.
Na koniec myślę, że warto byłoby zastanowić się, co tak naprawdę było powodem zerwania. Czy był to unikający styl przywiązania o którym Pan pisze czy może coś głębszego, co sprawiło, że poczuł się Pan, że nie może być w tym związku dłużej? Czasami ludzie podejmują decyzje o zerwaniu, myśląc, że problem tkwi w związku, podczas gdy tak naprawdę chodzi o ich własne wewnętrzne konflikty, rozterki.
Jeśli zastanawia się Pan nad powrotem, warto podejść do tego z ostrożnością. Rozmowa z partnerką na temat uczuć i wątpliwości może być pomocna. Jednak ważne jest, aby najpierw Pan zrozumiał, co doprowadziło do decyzji o zerwaniu i czy te kwestie są do rozwiązania. Wracanie do związku bez jasności co do swoich potrzeb i lęków może prowadzić do powtórzenia tego samego scenariusza.
W takiej sytuacji warto rozważyć rozmowę z psychologiem, który pomoże Panu zrozumieć swoje emocje i wzorce zachowań. Terapia może być pomocna w zrozumieniu, jak styl przywiązania wpływa na Pana relacje i w nauce radzenia sobie z lękiem przed bliskością. A przede wszystkim wesprze Pana w tej kryzysowej sytuacji pełnej silnych emocji.
Pozdrawiam,
Anastazja Zawiślak
Katarzyna Kania-Bzdyl
Dzień dobry Ref,
sugeruję, aby omówić to wszystko na konsultacjach psychologicznych, które posłużą temu, aby znaleźć przyczynę Twoich myśli czyli rozpracować Twoje powtarzające się mechanizmy i stworzyć nowe, które będą Ci sprzyjały.
Sytuacja nie jest beznadziejna, bo przecież obydwoje wciąż się kochacie i chcecie ze sobą być :)
pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl
Beata Matys Wasilewska
Twoja sytuacja może wynikać z konfliktu wewnętrznego między potrzebą bliskości a lękiem przed zaangażowaniem, co może być związane z unikającym stylem przywiązania. Zerwanie, mimo że przyniosło ulgę w krótkim czasie, teraz wywołuje u ciebie żal i poczucie straty, co jest naturalne po długim związku. Twoje uczucia wobec niej są mieszane – z jednej strony miłość, z drugiej, presja i kompulsywne myśli.
Najważniejsze teraz jest danie sobie czasu, aby przeanalizować swoje emocje i potrzeby. Powrót do niej bez przemyślenia problemu może prowadzić do kolejnej rundy cierpienia, zarówno dla ciebie, jak i dla niej. Kluczowa jest refleksja nad tym, czy problemem był związek, czy raczej twoje wewnętrzne lęki i obawy.
Rozważ rozmowę z psychoterapeutą, aby lepiej zrozumieć swoje wzorce przywiązania i emocje. Dzięki temu będziesz mógł podjąć bardziej świadomą decyzję – czy wrócić do związku, czy kontynuować rozstanie, ale już z większą klarownością i bez impulsu.
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Nie wiem, co ja mam myśleć, odczuwać jak funkcjonować, podejść do męża. Przejdę do sedna: 20 lat związku minęło, 15 po ślubie, przez ponad 17 lat mąż mnie poniżał, bił, szmacił, krytykował. Doszło do tego, że wyrzucił mnie z domu 2024r w marcu.
Ponad tydzień, całe szczęście znalazłam
hej, mam teraz kłopot w związku i potrzebuję rady. Zaczęło mnie niepokoić, że mój partner mnie manipuluję emocjonalnie. Najgorsze, że coraz częściej wątpię w to, co czuję i myślę.
Często słyszę, że jestem przewrażliwiony albo przesadzam, przez co zaczynam kwestionować swoje reakcje i
Mam spory problem z lękiem przed intymnością i czuję, że to naprawdę odbija się na moich relacjach. Kiedy zaczynam czuć, że ktoś chce się do mnie zbliżyć – emocjonalnie czy fizycznie – pojawia się we mnie ogromny niepokój i automatyczna chęć wycofania się. To strasznie frustrujące, bo chciałabym
Czuję się ostatnio strasznie samotna, mimo że jestem w związku. Zawsze myślałam, że mając partnera, poczuję wsparcie i bliskość. Tymczasem wygląda to tak, jakby między nami zapanowała jakaś emocjonalna pustka. Zastanawiam się teraz, czy to problem ze mną, czy może to wina naszego związku? Czasem
Witam, Od dłuższego czasu męczy mnie pewien problem i chciałabym prosić o radę. Chodzi o moich rodziców.
Od zawsze byli nadopiekuńczy i chcieli kontrolować wszystko, co robię. Pomimo to, że mam już prawie 20 lat, to sytuacja nie uległa zmianie. Mój ojciec pozwala mi na większość rzec
Na początek dodam, że posiadam zespół aspergera i piszę coś takiego pierwszy raz. Mam nadzieję, że to pytanie nie jest dziwne. Jestem kobietą i mam 24 lata. Coraz częściej zaczynam się zastanawiać nad swoją orientacją seksualną. Podobają mi się mężczyźni i wiem, że jestem heteroseksualna. Wiem, ż
Witam, Jestem mężczyzną.
W małżeństwie jesteśmy z żoną od prawie 15 lat. Ostatnio żona zaczęła pisać wiadomości z innym facetem (poznanym przez grę mobilną). Powiedziała mi, że mają grupę na jednym z komunikatorów i że pisze z jakimś kolegą. Nie przeszkadzało mi to, bo nasz związek o
Witam, mąż ciągle ma do mnie pretensje, że się nim nie zajmuje (nie przytulam, nie inicjuje sexu, nie zajmuje się nim wieczorami). Mamy 3 dzieci, w tym najmłodsze 2-letnie. Jestem w domu, nie pracuje, zajmuje się domem, wszystko jest na mojej głowie.
Mąż wraca z pracy, dostaje obiad
Witam, jesteśmy małżeństwem 20 lat. Zawsze świetnie się układało…do czasu, kiedy żona poznała faceta no i się zaczęło. Narodziła się dziwna relacja oparta na whatssap.
Codzienne pisanie o potrzebach, chęciach, o mnie, jako mężu. Porównaniami i pisanie o seksie. Była chęć, a nawet pro
Dzień dobry, Jestem na rozdrożu.
Związałem się przed 6 laty z kobietą, która ma dziecko, obecnie 10-letnią dziewczynkę. Jesteśmy taką trochę patchworkową rodziną. Ja mam 40 lat, partnerka 35. Mieszkamy razem, kochamy się. Mała ma kontakt z ojcem, mnie traktuje bardzo dobrze. Ponieważ
Mam taki problem, że zauważam, jak zazdrość zaczyna psuć mój związek. Każda rozmowa mojej dziewczyny z innymi facetami wprowadza we mnie niepokój i zasiewa wątpliwości co do jej lojalności. Wiem, że to głupie, bo nigdy nie dała mi powodu do braku zaufania, a jednak te myśli mnie prześladują.
Witam.
Mam pytanie: po ponad 20 latach razem, będę się rozwodziła z mężem. Mąż ma depresję, stwierdzona przez lekarza przed chyba 5laty. Nie leczył się. Tabletki miał od lekarza przepisane, ale brał, jak chciał. Jak wspominałam o terapii, był zaraz na mnie zły, że on nie będzie tego
Od 23 lat jestem w związku, od 20 w małżeństwie.
Mamy 19-letniego syna. Ostatnie 3 lata to rozmowy bardzo często przechodzące w ostre kłótnie moje z synem o szkołę, o nałogi, maturę, zaniedbywanie obowiązków domowych i szkolnych, w końcu o jego stosunek do mnie i żony. W końcu "przel
Jestem w długoletnim związku, niebawem stuknie nam 17 lat. Poznaliśmy się, gdy mieliśmy 21 lata i obłędnie w sobie zakochaliśmy. Dwa lata później byliśmy rodzicami.
Nie jesteśmy w związku małżeńskim. Jak to w relacji bywało różnie, ale nigdy tak źle, jak jest teraz.
W os
Ostatnio przeżyłem coś, co totalnie mnie rozbiło – straciłem bliskiego przyjaciela, który popełnił samobójstwo.
Cały czas jestem w szoku i mam ogromne poczucie winy, że nie zrobiłem więcej, nie powiedziałem czegoś, co mogło mu pomóc. Ciągle wracam do tych myśli, zastanawiając się, cz
Mam 33 lata. Mąż 40. Razem jesteśmy od 15 lat, w małżeństwie 7. Mamy wspólnie jedno dziecko, mąż nie chce słyszeć o drugim, natomiast ja bardzo pragnę mieć dzieciątko.
Kiedyś rozmawialiśmy, że chciałby mieć jeszcze jedno.
Gdyby miał też pewność, że będzie córka tym bardz
Czuję, że coraz częściej dopada mnie smutek przez to, że kogoś lubię, ale to nie działa w dwie strony. Mam wrażenie, że przez to czuję się gorsza, mniej pewna siebie i ciężej mi się skupić, czy to w pracy, czy w relacjach z ludźmi. Jak mogę sobie z tym poradzić? Jak zmienić te negatywne myśli na
Z mężem sex magia, codzienność piękne słówka, czułości - kochanie, skarbie zaczepki z jego strony..
Może przejdę do rzeczy, miał kiedyś bardzo bliskie relacje z koleżanką z pracy, aż miesiąc poza pracą spotykali się w ustronnych miejscach, co o tym nawet nie wiedziałam. Dowiedziałam
Dzień dobry. Niepokoi mnie, a właściwie również męczy zachowanie męża. Mamy własną firmę, mąż bardzo dużo pracuje i jest notorycznie zmęczony. W domu nie robi kompletnie nic. Jak już jest, to telefon nie wychodzi mu z ręki - sporo pracujemy telefonem (prowadzimy firmę transportową) no ale tik tok
Już nie wiem, jak sobie poradzić.
Chodziłam do psychologa, ale miałam wrażenie, że po paru miesiącach było tylko gorzej. A więc rozwodzimy się z Mężem, mamy małą Córeczkę. On cały czas myśli o mnie bzdury i uważa, że nastawiam Córkę przeciwko niemu. A jest odwrotnie, kiedy ona nie ch