WsteczPodobają mi się dużo starsi mężczyźni - nie jestem pewna czy to normalne w moim wieku
Zupa dyniowa
Odpowiedz jako specjalista
Jarosław Orzechowski
Dzień dobry,
wydaje mi się, że opisane przez Ciebie oczekiwania po prostu nie pasują do chłopców w Twoim wieku. Nastolatkowie, bez względu na płeć, mają prawo nie być dojrzali emocjonalnie, wciąż poszukiwać siebie, budować swój charakter i generalnie być skupieni na sobie. Dawanie innym wsparcia w drodze przez życie, opieka nad kimś, a w szczególności miłość bezwarunkowa wymagają dojrzałości. Twoje oczekiwania pasują nie tyle do obcego dojrzałego mężczyzny, ale do rodzica, bo właśnie w relacji rodzica z dzieckiem mieści się tak rozumiana wsparcie, opieka, duma i bezwarunkowa miłość. Być może czegoś zabrakło w Twoim domu rodzinnym i poszukujesz tego gdzieś indziej. Niestety jest duże ryzyko, że w ten sposób tego nie znajdziesz i zostaniesz zraniona.
Pomyślałaś, że Twoje oczekiwania mogą być zupełnie normalne, ale skierowane są na obcych mężczyzn, zamiast na rodziców. Nie opisałaś swojej sytuacji rodzinnej, więc to tylko gdybanie.
Jeśli w szkole jest psycholog, to możesz pójść do niego porozmawiać. Może zacznij od tego. I uważaj na siebie!
Kornel Miszk
Rozumiem, że zmagasz się z sytuacją, która od dawna budziła Twoje wątpliwości, choć wcześniej była traktowana z przymrużeniem oka. To, że pociągają Cię dojrzali mężczyźni, podczas gdy rówieśnicy nie wywołują takich emocji, może być powiązane z potrzebą stabilności, opieki i poczucia bezpieczeństwa. Z opisu wynika, że w Twoim przypadku to pragnienie dotyczy nie tylko fizycznych aspektów, ale także emocjonalnego wsparcia i uznania, którego szukasz w bardziej dojrzałych osobach. Tego rodzaju potrzeby są naturalne, zwłaszcza w okresie dorastania, kiedy nasze emocje mogą być szczególnie intensywne i złożone.
To, że te myśli zaczynają Cię przytłaczać i wpływać na codzienne funkcjonowanie, pokazuje, że dobrze byłoby zgłębić, skąd mogą one wynikać. Możliwe, że pragnienie atencji, miłości i opieki jest związane z potrzebami emocjonalnymi, które każdy z nas odczuwa, zwłaszcza w młodości. Ważne jest, aby przyjrzeć się temu, co konkretnie przyciąga Cię w starszych mężczyznach. Być może chodzi o poczucie stabilności, pewności siebie, czy gotowość do bycia wsparciem – cechy, które kojarzą się z dojrzałością. Mogą to być też obrazy, które stworzyłaś w swojej głowie, a które mają na celu wypełnienie pewnych emocjonalnych braków.
Pomimo że na razie nie masz możliwości skorzystania z pomocy psychologa, ważne jest, byś próbowała zwracać uwagę na własne potrzeby emocjonalne i starała się je zaspokajać w zdrowy sposób. Praca nad budowaniem własnej pewności siebie oraz rozwijanie zainteresowań, które pozwolą Ci poczuć się bardziej pewnie i niezależnie, może być bardzo pomocna. Ważne jest również, aby nie oceniać siebie zbyt surowo za to, co czujesz. W okresie dojrzewania nasze preferencje i potrzeby emocjonalne mogą być złożone i zmienne, a to, co obecnie odczuwasz, może się zmieniać wraz z Twoim rozwojem.
Rozmowa z kimś, komu ufasz, kto nie oceni Cię negatywnie, może również przynieść ulgę. Nie musisz przechodzić przez to sama, a zrozumienie i wsparcie ze strony bliskich osób mogą być bardzo pomocne. Daj sobie czas na zrozumienie swoich emocji, nie oczekując od siebie natychmiastowego rozwiązania problemu. Każdy proces dojrzewania jest inny, a Twoje uczucia są ważne i zasługujesz na wsparcie w ich przeżywaniu.
Pozdrawiam,
Kornel Miszk
Psycholog Terapeuta
Emilia Jędryka
Szanowna Autorko,
Dziękuję, że napisałaś i otworzyłaś się na ten temat. To, co czujesz, nie jest łatwe i wcale się nie dziwię, że może Cię to przytłaczać, nawet jeśli wcześniej traktowałaś to bardziej na luzie. Zauważenie, jak Twoje odczucia wpływają na codzienne życie, jest bardzo ważnym krokiem.
To całkowicie naturalne, że pragniesz bliskości, opieki i stabilności. Zainteresowanie starszymi mężczyznami może wynikać z potrzeby znalezienia tych cech – dojrzałości, pewności siebie, emocjonalnej stabilności. Może być tak, że widzisz te wartości bardziej u starszych osób niż wśród rówieśników, co sprawia, że wydają się oni bardziej atrakcyjni. Fakt, że te myśli wywołują w Tobie dyskomfort, pokazuje, jak ważne są dla Ciebie emocje, których doświadczasz. Nie chodzi tylko o zewnętrzne cechy, ale głębsze potrzeby – miłości, opieki, zrozumienia. To bardzo ważne, że piszesz o tym otwarcie, bo świadomość swoich uczuć to pierwszy krok do ich zrozumienia. Czasem trudno jest zaakceptować uczucia, które się w nas pojawiają, ale ważne jest, że je zauważasz i próbujesz się w nich odnaleźć.
Jeśli kiedyś poczujesz, że chcesz porozmawiać o tym głębiej z kimś zaufanym, może to być pomocne. Może to być bliska osoba, której możesz się zwierzyć. Innym sposobem jest pisanie dziennika, który pomoże Ci zrozumieć swoje myśli i uczucia – zastanowić się, co dokładnie Cię przyciąga do starszych mężczyzn i czy w relacjach z rówieśnikami brakuje Ci czegoś szczególnego.
Na razie, choć nie możesz iść do psychologa, możesz spróbować rozwijać siebie i swoje emocje. Warto pamiętać, że z czasem te kwestie mogą się rozjaśnić, a jeśli kiedyś będzie możliwość rozmowy z psychologiem, warto to rozważyć.
Życzę Ci wszystkiego dobrego i trzymam kciuki,
psycholog
Emilia Jędryka
Katarzyna Kania-Bzdyl
Dzień dobry,
warto byłoby się zastanowić nad tym, dlaczego dojrzali mężczyźni (dużo starsi) wydają się być dla Ciebie idealnymi partnerami. Pytanie, czy właśnie w takich facetach nie szukasz kogoś, kto będzie traktował Cię jak ..tata. Opisałaś cechy tego, czego oczekujesz, czyli: atencji (inaczej: uwagi), miłości i opieki - czyli wszystko to, co powinni zagwarantować Ci rodzice. Partner nie jest od tego, aby "prowadził Cię przez życie" i nie jest również od tego, aby nieustannie zapewniał Cię o Twojej wartości. Nie taka jego rola. Z pewnością nie są to cechy zdrowego związku.
Nie martw się, jesteś młoda i dużo doświadczeń jeszcze przed Tobą. Nas, ludzi, cechuje myślenie elastyczne, inaczej mówiąc pod wpływem doświadczeń i wieku nasze spojrzenie na różne tematy zmienia się. Tak również pewnie będzie u Ciebie.
Głowa do góry! ;)
pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Jestem z partnerką od 5 lat, od pół roku mieszkamy razem. Od zawsze wykazywała problemy w okazywaniu uczuć, nie lubiła się przytulać, chodzić za rękę itp. Wiem, że mnie kocha, bo udowadnia to na inne sposoby. Jednakże leczy się na depresję, co wg mnie może być przyczyną w/w zachowań i ogólnego br
Witam, od jakiegoś czasu mnie to nurtuje. Niedawno dowiedziałam się, że partner korzysta z aplikacji randkowych oraz pisze z dziewczynami, które sprzedają nagie zdjęcia na portalach społecznościowych. Pisał do nich sprośne rzeczy, podczas kłótni na ten temat wyjaśnił, że robi to od dawna (jesteśm
Coraz częściej dostrzegam, że mój związek nie zmierza w dobrym kierunku... Zauważyłam, że mój partner nie skupia się na mnie tak, jak tego potrzebuję, jak kiedyś, czuję się zaniedbana, osamotniona... Często mam wrażenie, że jestem niewidzialna, że moje emocje i potrzeby są ignorowane... Widzę red
Zauważyłam, że moja córka bardzo dużo czasu spędza przed lustrem, krytykując swój wygląd. Mam przeczucie, że może zmagać się z czymś więcej, jak na przykład z dysmorfią ciała. Jako mama to strasznie mnie martwi. Wiem, że to problem, który może poważnie wpływać na jej samoocenę i kontakty z innymi
Zaczyna mi doskwierać fakt, że sukcesy mojego partnera mieszają mi w głowie... na jednym poziomie jestem naprawdę dumna z jego osiągnięć, ale gdzieś głęboko w środku pojawia się zazdrość. To mnie trochę zaskakuje i niepokoi, bo wpływa na naszą relację. Nie chcę, żeby te uczucia zniszczyły coś, na
Nie wiem nawet, jak o tym pisać, bo czuję się naprawdę pogubiona po rozstaniu z moim partnerem, z którym byłam 8 lat, planowaliśmy ślub, a on mnie zostawił na młodszej. Ból nie chce mnie opuścić, a samotność, która mnie prześladuje, jest po prostu przytłaczająca.
Moje poczucie własne
Coraz częściej zauważam, że moja córka naprawdę boi się chodzić do szkoły, co mnie martwi. Każdego ranka ten lęk wydaje się rosnąć, a próby uspokojenia pomagają tylko na krótko.
Rozmawiałam z dzieckiem o jej uczuciach i obawach, ale często się wycofuje albo mówi, że nie wie dokładnie
Dzień dobry.
Rozstałam się z partnerem w maju 2023 roku w sposób burzliwy, zostałam pobita i wyrzucona z domu razem z dzieckiem. Do dzisiaj nie oddał mi rzeczy prywatnych po 16 latach związku. Mamy 3 sprawy, w tym o widzenie.
Sąd wyznaczył 2 widzenia w miesiącu i 2 razy
Dzień dobry, Mąż do córki niespełna 6-letniej, powiedział, że „śmieje się jak głupi do sera”. Powiedział to w sytuacji, gdy śmiała się wg niego w ramach głupawki. Powiedziałam mu później sam na sam, że takie słowa są upokarzające i absolutnie nie powinien tak mówić do swojego dziecka. On się nie
Witam, mój syn jest w złym stanie psychicznym i fizycznym, ma 17 lat prawie nic nie je, ciągle płacze albo jest zły.
Mówi, że nie chce mu się żyć, że nie ma kolegów, nic go nie interesuje, jest smutny, ale też chamski, wulgarny.
Straszy, że odbierze sobie życie. Nie chce pójść do ps
Czy mąż jest uczciwy, szczery z uczuciami???
Pytam, rozmawiamy, nieraz sądzi, że kocha tylko mnie, że jestem jego oczkiem w głowie całym światem.
Wstawia relacje z wyznaniami miłosnymi na fb jak tzw. chmurki na messenger. Cały czas słodzi typy rączki Buźka kociak kochani
Takie nietypowe pytanie. Mąż pracuje na kuchni, w telefonie ma kontakty kierowniczki i innych osób, które z nim pracują.
Czy to może być podejrzane, kiedy np. dzwoni kierowniczka i po rozmowie z nią usuwa połączenia? Oczywiście widzę, z kim rozmawia. Inne połączenia przychodzące, jak
Zauważyłem, że w moim związku coraz więcej jest konfliktów, które często są trudne do rozwiązania. Każda rozmowa, nawet ta niewinna, kończy się kłótnią, a emocje górują nad wszystkim. Czy są jakieś sprawdzone metody, by przejść przez to razem, mam wrażenie, że długo tak nie pociągniemy.
Pr
Od pewnego czasu widzę, że mój syn ma coraz większe problemy z zasypianiem, bo boi się ciemności.
Każdego wieczora, gdy przychodzi czas na sen, zaczyna robić się niespokojny i nawet płacze, gdy tylko gaszę światło.
Wiem, że lęk przed ciemnością to dość powszechny problem
Mam od miesiąca 16 lat i mam wrażenie, że jestem ciężarem dla mojej rodziny. Staram się każdemu chyba na siłę pomóc, starszej siostrze, tacie, mamie. Staram się pomóc też w życiu rodzinnym np. robieniu zakupów, sprzątaniu. Staram się być wsparciem (psychologiem) rozumieć innych ich problemy i tru
Dzień dobry. Mam problem z rozmową z bliskimi na poważne tematy. Nie umiem prosić o pomoc, wyrażać swoje uczucia, często nie potrafię powiedzieć, dlaczego zrobiłem coś tak, a nie inaczej, zamazuje w pamięci argumenty i przykłady dotyczące tego, co mnie nurtuje, co mi przeszkadza, a boję się porus
Zauważyłem, że nasze dziecko, które kilka miesięcy temu adoptowaliśmy, ma trudności z wyrażaniem emocji i nawiązywaniem więzi. Rozumiem, że rozwój emocjonalny adoptowanego dziecka to wyzwanie, a ja jako rodzic chcę wspierać jego potrzeby, jak najlepiej potrafię.
Wiem, że ważne jest s
doświadczyłam czegoś, co strasznie mnie poruszyło - straciłam bliską przyjaciółkę, z którą spędziłam wiele lat.
to było jak nagły cios w serce, opierałam na tej relacji tyle rzeczy w życiu. Staram się zrozumieć, co się właściwie stało i dlaczego nasza przyjaźń się rozsypała.
Witam, mam nadzieję, że uzyskam poradę, co powinnam zrobić i czy coś w ogóle powinnam zrobić.
Otóż jestem w związku małżeńskim od 8 lat, mamy swoje większe i mniejsze problemy, ale to, co się dzieje od kilku lat, mnie przerasta. Zaszłam w ciążę w 2019 r., ale straciliśmy dziecko. Zas
Żona powiedziała, gdy zachorowałem i chwilowo nie zarabiałem, że lepiej, żebym zdechł, bo nie ma już ze mnie pożytku i zawsze wszystko robię źle.
Gdy tylko raz się położę, w dzień, to wyzywa mnie od próżniaków, gdy wypije piwo zimne latem, to jestem alkoholikiem, gdy jestem za długo
Witam, mam duży problem, zdradziłem emocjonalnie żonę (pisałem z inną kobietą), nigdy nie miałem zamiaru się z nią spotkać i Żona o tym wie (wysłała mnie na badanie wariografem), stało się tak, bo od samego początku naszego związku istnieje jeden dla mnie ogromny problem (Żona nie okazuje uczuć)
Mąż nie godzi się na rozstanie. Postanowiłam rozstać się z mężem. Nie układało nam się od dawna.
Nasze 8-letnie małżeństwo trwało w dużej mierze w milczeniu. Nie było między nami komunikacji. Rzadko ze sobą szczerze rozmawialiśmy. Pojawił się u mnie ktoś, kto wyznał mi miłość. Mąż ws
Mieszkam od 3 lat w Wiedniu, moja partnerka jest Austriaczką. Poznaliśmy się zaraz po tym, jak się tu przeprowadziłem.
Od dłuższego czasu bardzo tęsknię za Polską i rodziną. Pochodzę z okolic Szczecina, loty są drogie, a podróż pociągiem zajmuje dużo czasu. Rozmawialiśmy już o tym z
Witam. Od jakiegoś czasu słyszę opinie od rodziców, szczególnie matek, że nie dzwonią do swoich pociech w momencie przebywania ich u swoich ojców, bo to wywołuje tęsknotę.
Jak jest naprawdę ?
Dzięki za odp
Pozdrawiam
Ostatnio widzę, że mój dobry kumpel przechodzi coś, co wygląda na nagły kryzys psychiczny. Zawsze był niesamowicie pełen energii i optymizmu, a teraz jakby nagle wycofał się, stał się apatyczny i widać, że coś go przygniata.
Zauważyłem, że unika kontaktu, często się izoluje i ma prob
Coraz częściej zastanawiam się, skąd te trudności w utrzymywaniu zdrowej relacji z moim partnerem.
On wydaje się całkowicie skupiony na sobie, a rozmowy z nim to jak monologi o jego sukcesach czy problemach.
Czuję, że jestem dla niego przezroczysta, co nie pomaga mi w po
Moje dziecko (2,5 lat) od dwóch miesięcy budzi się 2-3 razy w nocy (od zawsze idzie spać około 19-19,30, budzi o 21,24,2 lub 5) z niekontrolowanym płaczem, krzykiem i histerią nie do opanowania. Nie daje się uspokoić, mimo że próbujemy razem z mężem na różne sposoby, a w trakcie tych epizodów dzi
TW. Samookaleczanie
Mam duży problem.
Miałam pogadać z moją mamą o samookaleczaniu wczoraj i przy tym miała pomoc mi siostra. Niestety jak wróciłam ze szkoły mama dostała wyniki badań, które nie wyszły najlepiej, bo ma podejrzenie szpiczaka.
Nie wiem teraz, czy rzeczywi
Witam,
Ilekroć widzę swoją przyjaciółkę, że znowu gdzieś wyszła, ze swoją najlepszą przyjaciółką to się denerwuję, wręcz gotuje się we mnie. Nie radzę sobie z zazdrością.
Przyjaciółka jako wymówki używa mojej choroby (jestem chora na padaczkę od 12 lat), w tej kwestii nie mogę liczy
(bardzo przepraszam, że tak się rozpisałam. Może nie będzie chciało się komuś tego czytać, ale potrzebuję pomocy )
Witam,
mam za 3 miesiące 17 lat i mam problemy z agresją, jakieś działania impulsywne, pustkę derealizacja itp i straszne lęki. Chciałabym napisać o tych lękach,
Dzień dobry,
zwracam się w sumie z paroma drobnymi problemami.
Od ponad roku próbuje leczyć zaburzenia lękowe i jakoś to idzie. Niestety, ale chodzę jeszcze do szkoły, w której jestem przez to oceniana przez nauczycieli przez ich wizję na temat tego wszystkiego. Przez os
Szanowni Państwo, mój synek (23 miesiące) zaczął bardzo chętnie przytulać się do innych dzieci. Zdarza się, że robi to zbyt mocno i nachalnie, nie zwracając uwagi na reakcję innych dzieci.
Co najlepiej zrobić w takiej sytuacji?
Żeby zachować strefę komfortu innych dzieci, al
TW samookaleczanie.
Nie wiem, jak mam porozmawiać z moimi rodzicami o tym, że się tnę.
Robię to od 2 lat, zaczęłam robić to z ciekawości i zakończyło się na tym, że gdy jestem czymś bardzo przytłoczona, zaczynam to robić. Nie robię tego jakoś często, ale teraz zdarza się to częściej
Dzień dobry,
nie radzę sobie z zazdrością o przyjaciółkę.
Ilekroć widzę, że była gdzieś ze swoją najlepszą przyjaciółką to się wściekam. Jak jej ostatnio mówiłam, że mnie olewa, to ona używa mojej choroby (choruję na padaczkę), jako wymówki, przez co zazdrość tylko się u mnie
Mam 16 lat i odczuwam głębokie uczucie pustki oraz dezorientacji, które towarzyszy mi na co dzień. Często czuję się zagubiona, nie wiedząc, gdzie się znajduję ani kim naprawdę jestem, co wprowadza mnie w stan frustracji i zniechęcenia. Zmagam się z problemami z agresją, które przejawiają się w sk
Moja córka, 13 lat, dostała diagnozę ADHD, a ja jestem w szoku. Zawsze się dobrze uczy, potrafi się zająć czym tam chce (np. polubiła dzierganie włóczką), nie widziałam, żeby była nadpobudliwa. Skierował nas do poradni psycholog szkolny. Niby omówiono ze mną diagnozę, ale w zasadzie to i tak nie