Odpowiedz jako specjalista
WsteczZaburzenia lękowe po awanturze rodzinnej: jak radzić sobie z lękiem bez leków?
Mam zaburzenia lekowe, nie daje rady pozbyć się tego strachu. Bralam rexetin teraz ze względu na raka piersi nie mogę, lekarz zalecil hydroksyzyne, niestety dłuższy czas było ok, ale rodzina męża zrobiła awanturę, w której nie brałam udziału, a oni tak mnie obwiniają o wszystko, zupełnie nie radze sobie ze strachem, nie mogę się skupić, ciągle rozmyślam itp dlaczego itp myślę ze te leki w sytuacji kryzysowej dla mnie powróciły, czy da sie z tego wyjść? już tracę nadzieje
Cola
6 miesięcy temu
Katarzyna Organ
Szanowna Pani
Pisze Pani o bardzo trudnej emocjonalnie sytuacji. W leczeniu zaburzeń lękowych łączymy leczenie terapeutyczne wraz z farmakologicznym, wtedy osiąga się najlepsze efekty ponieważ, zaburzenia lękowe często powstają na kanwie przekonań czy schematów poznawczych, które przepracowane w trakcie terapii mogą tracić swoją moc. Najważniejsze będzie poszukanie wsparcia, zarówno w postaci bliskich osób, ale również wsparcia terapeutycznego, które może okazać się bardzo pomocne w procesie Pani zdrowienia.
Życzę wszystkiego dobrego
Serdeczności
Katarzyna Organ
6 miesięcy temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Paweł Cisowski
Dzień dobry
Z tego, co piszesz, doświadczasz obecnie trudnego okresu w swoim życiu, w którym towarzyszy Ci dużo lęku. Przede wszystkim chciałbym jasno podkreślić, że zaburzenia lękowe, o których piszesz, są czymś, czym można się skutecznie zająć nie tylko farmakologicznie, lecz i psychoterapeutycznie. Dzięki psychoterapii można nauczyć się radzić sobie z lękiem. To nie oznacza, że dążymy do całkowitego wyeliminowania lęku, bo ma on też swoje pozytywne strony - dzięki tej emocji możemy w porę zareagować na potencjalne zagrożenie. W lęku nasz system alarmowy bywa mocno rozstrojony i nawet na małoznaczące bodźce potrafi reagować tak, jak na największe zagrożenie. Ważne zatem jest, by przyjrzeć się temu, jak działa nasz system alarmowy. Oprócz znajomości mechanizmu działania lęku, ważne jest również zdefiniowanie tego, co robimy lub czego unikamy z powodu lęku, co de facto tylko go wzmacnia. Dzięki oddziaływaniom terapeutycznym uczymy się, w jaki sposób można zredukować lęk, wykorzystując do tego m.in. techniki relaksacyjne. Jeśli jeszcze nie korzystałaś ze wsparcia psychoterapeutycznego, to zachęcam Cię do podjęcia takich konsultacji!
Pozdrawiam serdecznie
Paweł Cisowski
Psycholog | Psychoterapeuta poznawczo-behawioralny w trakcie szkolenia | Terapeuta EMDR
6 miesięcy temu
Dorota Żurek
Dzień dobry, w leczeniu zaburzeń lękowych bardzo ważne jest podjęcie terapii, by dotrzeć do przyczyn tych zaburzeń oraz nauczyć się, jak radzić sobie w sytuacjach stresowych. Leki nie rozwiążą Pani problemów, a tylko poprawią codzienne funkcjonowanie i zmniejszą nasilenie objawów. Dlatego bardzo często stosuje się psychoterapię i farmakoterapię, dzięki temu można szybciej wrócić do zdrowia i pozbyć się uciążliwych objawów. Proszę się nie poddawać, bo nerwicę można wyleczyć, tylko potrzeba czasu, by nauczyć się radzenia sobie ze stresem, poznać różne metody relaksacyjne, zmienić schematy myślowe, które powodują silny lęk i wyciszyć układ nerwowy.
Pozdrawiam,
Dorota Żurek- psycholog
mniej niż godzinę temu
Anastazja Zawiślak
Bardzo mi przykro, że przechodzisz przez to wszystko – zaburzenia lękowe, leczenie onkologiczne i konflikt z rodziną to ogromny ciężar. Twoje uczucia są w pełni zrozumiałe – niepokój, roztrzęsienie, poczucie osaczenia, zwłaszcza gdy winę zrzuca się na Ciebie niesłusznie, mogą przytłoczyć nawet bardzo silną osobę.
Tak, da się z tego wyjść. Ale potrzebujesz teraz wsparcia, nie tylko leków.
Hydroksyzyna może łagodzić objawy, ale nie rozwiązuje źródła lęku. W kryzysie może pomagać doraźnie, ale warto pomyśleć o powrocie do psychoterapii – zwłaszcza terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), która uczy, jak regulować lęk i zmieniać sposób, w jaki myślisz o trudnych sytuacjach.
Rozważ też kontakt z psychoonkologiem – to specjalista, który pomaga osobom chorym onkologicznie w radzeniu sobie z lękiem i kryzysem psychicznym. Jeśli rodzina męża wpływa na Twoje zdrowie psychiczne, masz pełne prawo chronić się – odciąć kontakt, ograniczyć rozmowy, postawić granice. Nie musisz zasługiwać na spokój – po prostu masz do niego prawo.
Nie trać nadziei. Możesz sięgać po pomoc tyle razy, ile potrzebujesz. To nie porażka — to odwaga.
Anastazja Zawiślak
Psycholog
6 miesięcy temu
Martyna Jarosz
Zaburzenia lękowe mogą być bardzo wyczerpujące, zwłaszcza w sytuacjach stresowych. Ważne jest, abyś nie zostawała z tym sama – wsparcie specjalisty może pomóc Ci znaleźć skuteczne strategie radzenia sobie z lękiem i odzyskać poczucie kontroli. Warto skonsultować się z psychologiem lub psychiatrą, aby omówić możliwości terapeutyczne, takie jak psychoterapia poznawczo-behawioralna, która skutecznie pomaga w regulacji lęku.
Emocjonalny ciężar związany z chorobą, lekami i trudną sytuacją rodzinną może nasilać Twoje reakcje, dlatego ważne jest znalezienie przestrzeni na własne emocje i bezpieczne ich przepracowanie.
Jeśli czujesz, że potrzebujesz pilnego wsparcia, możesz zadzwonić na telefon zaufania (116 123) lub skorzystać z konsultacji w najbliższym ośrodku pomocy psychologicznej. Pamiętaj, że z lęku można wyjść – krok po kroku, z pomocą odpowiednich narzędzi i ludzi, którzy Cię wspierają.
Nie jesteś w tym sama! 💙
Życzę wszystkiego dobrego!
Martyna Jarosz
psycholog
6 miesięcy temu
Katarzyna Kania-Bzdyl
Dzień dobry Cola,
czy jesteś pod opieką psychologa lub psychoterapeuty? Jest to istotne przy zaburzeniach lękowych.
Czym charakteryzują się u Ciebie zaburzenia lękowe, jakie są objawy?
Trzeba też zastanowić się jakie są powody pojawienia tych lęków.
W celu wyciszenia się możesz spróbować następujących sposobów:
- spacery i kontakt z naturą
- techniki relaksacyjne np. trening autogenny Schultza (youtube), trening autogenny Jacobsena (youtube), "Chodź na słówko" (youtube
- zapisywać wszystkie swoje lęki w pamiętniku/dzienniku. Pisać o swoich trudnościach i obawach
- korzystanie z saun, szczególnie parowej (jeśli nie ma przeciwskazań)
- konsultacje psychologiczne / terapeutyczne.
pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl
6 miesięcy temu
Kacper Urbanek
Dzień dobry,
Dziekuję, że tak szczerze podzieliłaś się tym, co przeżywasz, to ogromne obciążenie zarówno emocjonalne, jak i fizyczne. Sama walka z chorobą to już bardzo dużo, a dodatkowo konflikt w rodzinie wywołał falę napięcia i lęku, który trudno zatrzymać. Bardzo chcę, żebyś wiedziała to nie jest oznaka Twojej słabości ani winy, że lęk powrócił. To naturalna reakcja organizmu na silny stres i poczucie niesprawiedliwości, które pojawiło się wokół Ciebie. Twoje ciało i umysł są po prostu zmęczone. Hydroksyzyna pomaga doraźnie, ale być może teraz Twoje emocje domagają się też innej formy wsparcia. Rozmowa z psychoterapeutą, techniki relaksacyjne, drobne codzienne rytuały (jak choćby głębokie oddechy, muzyka, mały spacer) mogą pomóc stopniowo oswajać ten niepokój. Znam wiele osób, które były w podobnej sytuacji i choć wydawało im się, że już nie ma wyjścia krok po kroku odzyskiwały spokój. To możliwe, nawet jeśli dziś trudno w to uwierzyć. Nie musisz wszystkiego udźwignąć sama. Jeśli kiedykolwiek poczujesz, że lęk wymyka się spod kontroli możesz zadzwonić na Telefon. To miejsce, gdzie można porozmawiać bez oceniania, po prostu być wysłuchaną. Proszę, bądź dla siebie teraz bardzo łagodna. Nie wymagaj, by wszystko minęło natychmiast. Twoje emocje mają prawo być takie, jakie są ale one też z czasem się wyciszą. Krok po kroku, spokojnie.
Przesyłam dużo ciepła :)
Kacper Urbanek
Psycholog, diagnosta
6 miesięcy temu
Zobacz podobne
Fobia społeczna czy osobowość unikająca?
Czy można mieć fobię społeczną od zawsze? Czy może jak ktoś ma to od kiedy pamięta, to wtedy jest to osobowość unikająca? A depresja - czy może być przewlekła? Czy może jeśli trwa bez przerw, to wtedy jest to dystymia?
Czy lęki po odstawieniu duloksetyny mogą się nasilić i jak sobie z nimi radzić?
Dzień dobry. Pierwsze objawy nerwicy miałam już w wieku 18 lat, wtedy rodzina i wizyty u psycholog pomogły mi z tego wyjść. W wieku 25 lat pani psychiatra zdiagnozowała u mnie depresję. Byłam w leczeniu przez 3 lata, przyjmowałam 30 mg Dutiloxu i 10 mg Escipramu rano. Trzy tygodnie temu podjęłyśmy decyzję o odstawieniu Dutiloxu, ponieważ czułam się w porządku i z narzeczonym planowaliśmy ciążę za około 8–10 miesięcy. Pierwsze 12 dni odczuwałam lekkie objawy – lekkie uczucie porażenia prądowego czy cierpnięcie. Dwanaście dni po odstawieniu dostałam ogromnego ataku paniki i lęków egzystencjalnych. Rodzice wezwali karetkę, ponieważ moje tętno wynosiło 160. Przez następne dni to była katorga – ciągłe ataki paniki, płacz, ogromny strach, derealizacja, jakbym kompletnie nie była tą osobą. Pani psychiatra po konsultacji telefonicznej kazała wrócić mi do dawki 30 mg Dutiloxu co dwa dni przez dwa tygodnie, potem co trzy dni Dutilox i znów próba odstawienia. Jednak jeśli się nie poprawi w 1 tygodniu, to będziemy musiały wrócić do pełnego leczenia. Kolejne dni były jeszcze gorsze – kompletne zmęczenie, ciągły strach, poczucie beznadziejności, tego, że obarczam wszystkich sobą, strach przed utratą pracy, przed wyjściem z domu. Wróciłam do przyjmowania codziennej dawki Dutiloxu. Dziś jest czwarty dzień, odkąd przyjmuję znowu codziennie Dutilox – wydaje mi się, że widzę lekką poprawę. Jednak stąd moje pytanie: czy te lęki mi miną, bo ciągle atakuje mnie myśl, że nigdy mi się to nie skończy, że nic mi się nie uda. Boję się też, że nigdy nie będę w stanie odstawić duloksetyny i nie będę mogła zostać mamą, a bardzo o tym marzę. Jestem wykończona tym strachem. Umówiłam się również do psychologa. Po prostu chciałam zapytać, czy ten strach i nawracające paniczne myśli kiedyś mi przejdą, ponieważ przez 3 lata wszystko było w porządku i bardzo wystraszyła mnie ta sytuacja.
Mam problem ze sprawdzaniem wszystkiego milion razy. Potrafię stać przy drzwiach 10 min
Mam problem ze sprawdzaniem wszystkiego milion razy. Potrafię stać przy drzwiach 10 min, sprawdzając czy na pewno są zamknięte. Wychodząc z domu sprawdzam wszystko milion razy, często spóźniając się przez to do pracy. Czy to jakieś zaburzenie ?
Czy przy zaburzeniach nastroju i lękowych powodem są zawsze schematy i myślenie danej osoby?
Trafiłam na stwierdzenie, że przyczynami depresji, fobii społecznej i nerwicy lękowej są moje myśli, bo tak zawsze jest przy tych chorobach. Czy to prawda?
Fobia społeczna i depresja - mam wrażenie, że mój wygląd jest powodem do śmiechu i oceny.
Dzień dobry,czy odczuwanie,że ktoś się śmieje z mojego wyglądu, wybucha śmiechem na mój widok to może być związane z depresją i fobią społeczną?
