Left ArrowWstecz

Czy istnieje możliwość bezpłatnej diagnozy autyzmu dla dorosłych?

Witam, czy możliwa jest bezpłatna diagnoza pod kątem spektrum autyzmu osoby dorosłej, której nikt nie potrafi pomóc? Psycholog sugeruje coś takiego. Chodzi o osobę niepełnosprawną, która nie pracuje i nie ma kilku tysięcy wolnych na diagnozę, a poradnie takiej kwoty oczekują. Jedna fundacja kilka lat temu też taką kwotę proponowała, a myśleliśmy, że w fundacji będzie to bezpłatnie. Diagnoza jest potrzebna, bo może coś by się rozjaśniło w życiu tej osoby, a tak nikt nie ma odpowiedniego podejścia, bo te zaburzenia (depresja, nerwica) okazały się lekooporne... U nas w całym powiecie nikt nie oferuje takich możliwości.

zaburzenia neurologiczne
User Forum

Zofia

5 miesięcy temu
Magdalena Pardo

Magdalena Pardo

Dzień dobry, 

rozumiem Waszą sytuację i trudności, z jakimi się mierzycie. Szukanie bezpłatnej diagnozy autyzmu u osoby dorosłej, zwłaszcza w trudnej sytuacji finansowej, jest wyzwaniem, ale są pewne opcje, które warto rozważyć. Choć wcześniej wspominacie, że koszt diagnozy w fundacji był wysoki, warto jeszcze raz skontaktować się z organizacjami zajmującymi się autyzmem czy innymi lokalnymi grupami wsparcia. Czasami organizacje te oferują darmowe lub tańsze konsultacje, szczególnie dla dorosłych. W niektórych przypadkach, jeśli istnieje podejrzenie autyzmu, można próbować uzyskać skierowanie na diagnozę od lekarza psychiatry lub psychologa w ramach NFZ. Jednak dostęp do specjalistów od autyzmu dla dorosłych może być ograniczony i wymagać cierpliwości.

Jeśli pełna diagnoza jest kosztowna, można rozważyć wstępną konsultację u psychologa specjalizującego się w autyzmie, który mógłby ocenić czy istnieje potrzeba pełnej diagnozy i ewentualnie pomóc w znalezieniu tańszych rozwiązań. Serdecznie zapraszam na takie spotkanie. Możliwe jest skorzystanie z kilku spotkań diagnostycznych w ramach terapii niskopłatnej. Proszę jednak pamiętać, że postawienie diagnozy autyzmu u osoby dorosłej wymaga współpracy kilku specjalistów, a ostateczną diagnozę wystawia lekarz psychiatra, na podstawie np. opinii psychologicznej stworzonej w oparciu o wynik testów psychologicznych i wywiad diagnostyczny.

Podsumowując, najlepiej zacząć od ponownego sprawdzenia dostępnych fundacji i organizacji pozarządowych, a także rozważenia konsultacji w prywatnych placówkach, które mogą oferować wstępne oceny w niższej cenie.

 

Życzę wytrwałości i sukcesu w poszukiwaniach.

Pozdrawiam,

Magdalena Pardo

5 miesięcy temu

Magdalena Pardo

Psycholog
Zobacz profilArrowRight

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Anastazja Zawiślak

Anastazja Zawiślak

To bardzo ważne i zasadne pytanie — diagnoza w kierunku spektrum autyzmu u osoby dorosłej bywa niestety trudna i kosztowna, ale są możliwe bezpłatne drogi diagnostyczne.

 

Oto, co warto wiedzieć i spróbować:

🔹 Poradnia zdrowia psychicznego (NFZ) – lekarz psychiatra może wystawić skierowanie na dalszą diagnozę, także w kierunku ASD, szczególnie jeśli dotychczasowe leczenie jest nieskuteczne. Warto zapytać, czy przy współpracy z innymi specjalistami (np. psychologiem klinicznym lub neurologiem) mogą zająć się pełniejszą oceną funkcjonowania.

🔹 Centra Zdrowia Psychicznego (CZP) – działają w wielu miastach i oferują kompleksową, bezpłatną pomoc w ramach NFZ, często bez konieczności skierowania. W niektórych z nich możliwa jest również diagnostyka spektrum autyzmu u dorosłych.

🔹 Poradnie psychologiczno-pedagogiczne (PPP) – choć formalnie działają głównie dla dzieci i młodzieży, część z nich prowadzi też diagnozę dorosłych, np. w sytuacji orzeczeń lub trudności rozwojowych. Warto zadzwonić i zapytać o możliwości.

🔹 Fundacje i organizacje pozarządowe – rzeczywiście niektóre pobierają opłaty, ale są też miejsca, które w zależności od sytuacji finansowej oferują pomoc bezpłatnie lub w systemie „pay what you can”. Można poszukać fundacji lokalnie, ale też kontaktować się zdalnie — niektóre prowadzą konsultacje online.

 

Rozumiem frustrację i poczucie bezsilności — ale droga nadal istnieje, choć może wymagać kilku kroków i uporu. W razie potrzeby mogę pomóc znaleźć konkretne miejsca w Twoim województwie — daj tylko znać, gdzie mieszkacie. 

 

Anastazja Zawiślak

Psycholog

5 miesięcy temu

Anastazja Zawiślak

Psycholog
Zobacz profilArrowRight
Left ArrowOdpowiedz jako specjalista

Zobacz podobne

Silne kłopoty neurologiczne - zawroty głowy, nieostry wzrok pojawiły się nagle, a lekarze wykluczyli zaburzenia fizyczne. Proszę o pomoc!
Witam, Około 3 miesięcy temu w dzień jak każdy inny zacząłem się dziwnie czuć. Mianowicie towarzyszyło mi uczucie zawrotów głowy, trudności w skupieniu, otumanienia, ucisku w głowie, wrażenie gorszej równowagi, pogorszonego widzenia . Od tamtej pory objawy występowały przez około 2 tygodnie aż końcu udałem się do specjalisty neurologa który nie wykrył żadnych problemów jednakże wskazał wykonanie tomografu jeśli objawy nie ustaną. Po około dwóch tygodniach nieustannych objawów udałem się na tomograf. Po upłynięciu 2 tygodni otrzymałem wynik z którego można było wywnioskować, że wszystko jest w normie z wyjątkiem jednej rzeczy. Odcinkowe zgrubienie śluzówki sitowia, co w mojej opinii nie ma wpływu na występujące objawy (Jak się później okazało lekarz też nie widział powiązania) tylko ma związek z dawnym zbyt długim stosowaniem kropli do nosa z xylometazolinem bez których nie mogłem funkcjonować lecz problem już minął. Objawy wciąż nie ustawały więc poszedłem do lekarza rodzinnego który zlecił wykonanie złożonych badan krwi (tarczyca, cukier oraz inne ogólne badania krwi) oraz polecił udanie się jeszcze raz do neurologa jak i okulisty. Badania krwi nic nie wykazały, wszystko w normie. Po kolejnych kilku tygodniach znów udałem się do neurologa który również nic mi nie powiedział oprócz zlecenia kolejnych badań takich jak rezonans z kontrastem oraz wizyta u kardiologa. Wizyta u okulisty również zakończyła się oznajmieniem, że wszystko jest w dobrze i lekarz nie widzi nic niepokojącego. Rezonans mam dopiero za 3 miesiące jak i kardiologa a objawy nie dają mi spokoju w codziennych czynnościach i bardzo utrudniają mi życie. Z moich obserwacji zauważyłem, że objawy są mniej zauważalne gdy jestem skupiony np: jazda samochodem czy też praca. Proszę o pomoc ponieważ zaczynam już wątpić, że ktokolwiek pomoże mi z moim problemem. Mam 20 lat i prowadzę zdrowy tryb życia. Nie pale oraz nie pije .
Mam 17 lat i od kilku lat leczę się na zaburzenia odżywiania, depresję i kilka innych rzeczy. Mam skłonności hipochondryczne
Mam 17 lat i od kilku lat leczę się na zaburzenia odżywiania, depresję i kilka innych rzeczy. Mam skłonności hipochondryczne i boję się, że nie zostanę potraktowana poważnie przez moją terapeutkę, mimo że jest ona cudowna i nigdy wcześniej nic takiego się nie zdarzyło. Od dziecka mam bardzo dziwne epizody z "halucynacjami", gdy wydaje mi się, że wszystko jest bardzo oddalone ode mnie i malutkie, a ja jestem ogromna. Wszystkie dźwięki wydają się nieznośnie głośne, a niektóre tekstury obrzydliwe do stopnia, że nie mogę ich dotknąć. Czuję dziwne mrowienie w dłoniach i generalnie jestem wtedy strasznie zestresowana. Nie lubię wtedy chodzić, ponieważ wydaje mi się również, jakby podłoga była strasznie miękka. Nigdy nie trwa to długo i po tylu latach nauczyłam się z tym żyć i ignorować to. Znalazłam też kilka sposobów, żeby skrócić taki epizod i się zrelaksować. Kiedyś bałam się, że są to początki schizofrenii, dopóki nie dowiedziałam się o syndromie Alicji w krainie czarów kilka lat temu. Od tamtej pory boję się, że może być to właśnie to, ale boję się poruszyć ten temat u terapeuty lub psychiatry. Boję się zarówno reakcji, jak i diagnozy, bo boję się, że będzie mi głupio, że w ogóle myślałam o jakimś syndromie i znowu przesadzam. Planuję się w końcu przełamać i o tym powiedzieć, ponieważ wiem, że to nic dobrego, ale chciałabym najpierw poznać opinię na ten temat. Czy to możliwe, że mam ten syndrom czy to znów tylko moja obsesja i to coś zupełnie innego?
9 miesięcy temu przeżyłam krwotok wewnętrzny w głowie, od tamtego czasu mam problem z kontaktem z ludźmi
Dzień dobry, 9 miesięcy temu przeżyłam krwotok wewnętrzny w głowie, od tamtego czasu mam problem z kontaktem z ludźmi, unikam ich, unikam kontaktu wzrokowego, żeby nie prowokować rozmowy, jak jestem zmuszona do rozmowy plącze mi się język i nie mam co powiedzieć. Zawsze byłam osobą która uwielbiała towarzystwo, teraz staram się jak najmniej wychodzić z domu, myślałam że to minie ale jest coraz gorzej. Zastanawiam się gdzie z tym problemem się udać - psycholog, psychoterapeuta czy psychiatra?
Jak radzić sobie z epilepsją: strategie komunikacyjne i techniki relaksacyjne
Zmaganie się z epilepsją w codziennym życiu stanowi dla mnie wyzwanie, zwłaszcza jeśli chodzi o przygotowanie na nieoczekiwany atak i edukowanie otoczenia na temat mojej choroby. Ataki mogą pojawić się w najmniej spodziewanych momentach, co czasami prowadzi do poczucia niepewności i lęku. Staram się zawsze mieć przy sobie kartkę z informacjami, jak należy postępować w przypadku ataku, co pozwala mi czuć się nieco bardziej bezpiecznie. Niemniej jednak, nie jest łatwo przekonać innych, że epilepsja to nie wyrok, a raczej stan, z którym można żyć pełnią życia. Czuję, że istnieje wiele mitów i nieporozumień dotyczących epilepsji, które wpływają na postrzeganie ludzi z tym schorzeniem. Często spotykam się z nierozumieniem, co bywa frustrujące. Chciałabym wiedzieć, jakie strategie komunikacyjne mogę zastosować, aby lepiej wyjaśniać swoją sytuację znajomym i współpracownikom, nie narażając się na niepotrzebny stres. Zastanawiam się również, jak mogłabym pracować nad zwiększeniem swojej odporności emocjonalnej na stres związany z możliwością wystąpienia ataku. Czy istnieją techniki relaksacyjne, które mogłyby mi pomóc? Chciałabym nauczyć się, jak lepiej radzić sobie z lękiem i niepokojem, które towarzyszą mi na co dzień. Jestem ciekawa, jakie są najnowsze podejścia terapeutyczne w przypadku epilepsji i czy terapia poznawczo-behawioralna mogłaby być dla mnie pomocna. Czy mogłaby Pani/Pan polecić jakieś konkretne techniki, które pomogłyby mi lepiej radzić sobie z tą chorobą na co dzień? Będę wdzięczna za wszelkie wskazówki i porady, które pozwolą mi zrozumieć, jak żyć z epilepsją i jak uczynić swoje życie bardziej przewidywalnym i spokojnym.
Czy trudności Gabrysia z czytaniem mogą wskazywać na dysleksję?
Zauważyłam, że mój Gabryś ma trudności z nauką czytania, choć jego rówieśnicy nie mają takich problemów. Często myli litery, ma trudności z łączeniem dźwięków z literami i zapomina, co przeczytał chwilę wcześniej. Czasami też ma problem z wymawianiem słów, które wydają się dla mnie proste. Czy te objawy mogą wskazywać na dysleksję, czy to po prostu normalne trudności w nauce w tym wieku (6)? Jakie inne sygnały warto obserwować, aby jak najszybciej zareagować?
alzheimer

Alzheimer - przyczyny, objawy i leczenie choroby

Choroba Alzheimera to wyzwanie dla osób z nią żyjących, ich rodzin i całego systemu opieki zdrowotnej. Zapraszamy do zapoznania się z naszym rzetelnym i aktualnym przewodnikiem na temat choroby Alzheimera, opracowanym na podstawie badań naukowych.