WsteczKontrola złości i agresji
Anna
Odpowiedz jako specjalista
Marta Król
Dzień Dobry Pani Aniu,
Przede wszystkim należy się zastanowić jakie pani doświadczenia, odczucia, przekonania są związane z tą niską samooceną i czego ona konkretnie dotyczy. Czy jest bardziej związana z jakimiś osobistymi cechami, rolami społecznymi czy na przykład funkcjonowaniem w bliskich relacjach. Złość i agresja też u każdego oznaczają coś innego - warto by było przedyskutować ze specjalistą w jakim kontekście i w jakich sytuacjach one się u Pani pojawiają. Zrozumienie tych emocji i poszerzenie wiedzy na temat siebie, często pozwala sobie lepiej radzić.
Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego,
Marta Król
Justyna Czerniawska (Karkus)
Dzień dobry,
na początek warto się zastanowić co powoduje pojawiającą się złość i agresję. Przede wszystkim trzeba poznać przyczynę takich reakcji, aby później móc nad nimi pracować.
Jeżeli chodzi o niską samoocenę to będzie to działać na podobnej zasadzie. Tutaj również trzeba poznać odpowiedzi na pytania - czy niska samoocena odnosi się do konkretnego obszaru życia? Czy kiedyś pojawiły się sytuacje, które mogły mieć negatywny wpływ na naszą samoocenę?
Myślę, że w celu przepracowania wymienionych obszarów najlepiej udać się na konsultację do psychologa lub psychoterapeuty.
Pozdrawiam serdecznie,
Justyna Karkus - psycholog, psychoterapeuta
Katarzyna Waszak
Dzień dobry,
Złość jest ludzką siłą i energią, jeśli jest kontenerowana w sobie, a nie ,,wyrzucana" w formie acting out, agresji. Może Pani popracować np. z książką ,,Umysł ponad nastrojem cz. 1 - zmień nastrój poprzez zmianę sposobu myślenia".
Zachęcam do zastanowienia się, do kogo tak naprawdę jest ta złość, skąd jej w Pani tyle. Z pewnością pomocne byłoby doświadczenie emocji w bezpiecznej relacji terapeutycznej. Odkrywanie siebie, swoich mocnych stron, przeżywanie emocji pomaga w budowaniu samooceny. Może Pani sporządzić sobie np. mapę wpływów - przyjrzeć się, na co ma Pani wpływ, co potrafi robić. Proszę pomyśleć, jak udawało się Pani pokonywać trudności. To buduje sprawczość.
Pozdrawiam
Katarzyna Waszak
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Jak radzić sobie z depresją i ciągłym zamartwianiem się, kiedy terapia nie pomaga? Próbowałam już kilka razy uczestniczyć w psychoterapii, jednak za każdym razem kończyło się tak samo - po kilku, bądź kilkunastu spotkaniach rezygnowałam. Nie potrafię rozmawiać o problemach, wiele porad odnośnie do opisywania swoich przemyśleń, prowadzenia dziennika itp. było dla mnie bezcelowa, bo kompletnie nic nie zmieniało w moim życiu. Dość szybko się poddaję, a towarzysząca mi depresja, brak jakiegokolwiek sensu życia czy celu oraz ciągłe lęki przed codziennymi obowiązkami, typu praca, studia czy nawet rozmowa ze znajomymi sprawiają, że utwierdzam się w przekonaniu, iż nie ma dla mnie ratunku. Czy istnieje jakiś inny sposób wyjścia z tego poza psychoterapią, nie licząc farmakoterapii, którą stale stosuję?
Od paru lat byłam w terapii poznawczo-behawioralnej.
Uważam, że co mogłam, to z niej zaczerpnęłam, natomiast nie czuję się całkiem spełniona w swoim procesie zdrowienia i zapisałam się na terapię psychodynamiczną. Czuje się dziwnie, a na pewno inaczej, może i gorzej, niż w CBT. Zastanawiam się, czy tak powinno być, czy to jest moje przeniesienie, które się zadziało, czy może jednak nieodpowiedni dla mnie specjalista.
Nie poczułam żadnej empatii, „zaopiekowania się”, żadnego ciepła, niczego, z czym dotychczas kojarzył mi się terapeuta. Zaznaczę, że było to pierwsze spotkanie. Czy jest to okej?
Czy możliwe, że we mnie już się zadział jakiś głębszy proces, czy może jest to kwestia niedopasowania pacjent-terapeuta?
Mija kolejna godzina, a ja siedzę i zastanawiam się, co się właściwie wydarzyło i dlaczego tak mocno mnie to dotknęło i mam problem sobie z tym poradzić. Mimo że na końcowe pytanie terapeuty o to, jak się czuję, odpowiedziałam, że dziwnie/inaczej/ciężko, nie uzyskałam żadnej informacji zwrotnej czy jest to okej, czy rady jak się w tym odnaleźć. Dodam, że jestem ciekawa pracy w tym nurcie i kładę w nim głębokie nadzieje dla siebie, więc nie chcę się zrażać, jeżeli mam czuć te emocje to okej, tylko nie chciałabym być w błędzie, że jednak nie tak powinien zachowywać się terapeuta i nie chciałabym opłacać pracę niekompetentnej osoby, a że nie mam pojęcia jak to powinno wyglądać, to proszę o wskazówki…
Dzień dobry,
moje pytanie dotyczy takiej sprawy, czy terapeuta powinien kontaktować się z pacjentem poza sesją?
Wysyłając mu różne filmiki oraz pisząc o odczuciach po sesji? Jestem trochę zaniepokojona takim zachowaniem.